Manieren en dieren in de Weddellzee
De Weddell Sea ligt voor de kust van Antarctica, in het uiterste zuiden van de Atlantische Oceaan. De geografische ligging is 75 graden zuiderbreedte en 47 graden westerlengte en het omvat het Argentijnse, Chileense en Britse grondgebied van Antarctica. Door de barre weersomstandigheden en het vele pakijs is de Weddell Sea moeilijk toegankelijk voor mensen, maar moderne ijsbrekerschepen hebben dit gebied toegankelijk gemaakt voor ontdekkingsreizigers.
De omgeving van de Weddell Sea
Het klimaat van de Weddell Sea is extreem streng. Er waait een sterke en koude wind en het water is rijk aan pakijs. De Weddell Sea is van bijzonder belang voor het wereldklimaat en de circulatie van oceaanwater.
De technische term hiervoor is thermohaliene circulatie. "Thermo" verwijst naar de temperatuur en "haline" verwijst naar het zoutgehalte. Thermohaliene circulatie is een natuurlijk proces waarbij variaties in waterwarmte en zoutgehalte ervoor zorgen dat oceaanwater rond de planeet stroomt.
Het is bekend dat de Weddell Sea een belangrijke bijdrage levert aan deze watercyclus door koud water te leveren dat noordwaarts beweegt. De Weddell Sea staat ook bekend om het helderste water van alle zoutwaterlocaties ter wereld. De helderheid is zo goed dat onderzoekers melden dat ze objecten tot op 262 meter diepte kunnen zien. Dat is net zo helder als gedestilleerd water.
Geschiedenis van de Weddellzee
De Weddellzee is vernoemd naar James Weddell, een Schotse ontdekkingsreiziger en zeehondenjager. Weddell bevoer het gebied voor het eerst in 1823 en noemde het "de zee van koning George IV". Het gebied werd later omgedoopt tot de Weddellzee ter ere van James Weddell.
De Weddell Sea is de plek waar Ernest Shackletons expeditie naar Antarctica werd verijdeld. In 1915 had Shackleton het ambitieuze plan om Antarctica over te steken, onder andere langs de Zuidpool.
Helaas kwam zijn schip, de Endurance, vast te zitten in het ijs. Shackleton en zijn bemanning bleven tien maanden bij het schip totdat het uiteindelijk door het ijs werd verpletterd. De mannen trokken vervolgens nog eens vijf maanden over het ijs en bereikten uiteindelijk Elephant Island met een reddingsboot.
Daar werden ze uiteindelijk gered en keerden ze terug naar huis. De mislukte expeditie duurde in totaal twee jaar, maar ondanks de barre omstandigheden overleefde elke man.
De wilde dieren van de Weddellzee
Hoewel de Weddell Sea een barre omgeving is, is het rijk aan wilde dieren. Kolossale zwermen krill ondersteunen populaties zeehonden, pinguïns en baleinwalvissen. Dit trekt op zijn beurt weer jagers aan, zoals de orka(Orcinus orca). De overvloed aan pakijs draagt ertoe bij dat dit een ideale habitat is voor veel soorten zeehonden en pinguïns, enkele van de belangrijkste attracties van Antarctica cruises.
Zeehonden (Weddellzeehonden en andere)
De Weddellzeehond(Leptonychotes weddellii) is een veelvoorkomende verschijning in het gebied. Ze geven meestal de voorkeur aan habitats aan land en hoewel ze genoemd zijn naar de Weddell Zee, komen ze overal op Antarctica voor. Ze staan bekend als een volgzame soort en zijn dus gemakkelijk te observeren.
De Krabbeneter(Lobodon carcinophaga) is een andere veel voorkomende zeehond in de regio. Ze zijn iets kleiner dan de Weddellzeehond - ongeveer twee meter lang. Ze komen overal langs de kust van Antarctica voor, maar zijn meestal te zien op het pakijs. De Krabbeneter is een veel voorkomende prooi van de zeeluipaard.
De zeeluipaard(Hydrurga leptonyx) is een van de toppredatoren in Antarctica en aast op de andere zeehondensoorten. Vaal Stormvogeltje's staan erom bekend dat ze mensen aanvallen, dus hoewel ze prachtig zijn, kun je ze het beste van een afstand bewonderen.
Weddellzee pinguïns
De adéliepinguïn(Pygoscelis adeliae) is een overvloedige soort in de Antarctische regio. Het is een kleine pinguïn, maar hij valt op door de witte kringen rond zijn ogen. De laatste jaren hebben onderzoekers een kolonie Keizerspinguïns (de grootste pinguïnsoort) ontdekt op Snow Hill Island.
Walvissen in de Weddellzee
De enorme hoeveelheden Antarctische krill trekken een aantal grote baleinwalvissoorten aan. De zuidelijke Dwergvinvis(Balaenoptera bonaerensis) en de Bultrug(Megaptera novaeangliae) zijn de twee meest geziene walvissoorten in de Weddellzee. Maar ook de blauwe vinvis(Balaenoptera musculus), de zuidkaperse vinvis(Balaena glacialis), de zeewalvis(Balaenoptera borealis), de vinvis(Balaenoptera physalus) en de potvis(Physeter microcephalus) zijn allemaal bezoekers van de Antarctische regio. De populaties zeehonden en pinguïns trekken ook groepen orka's(Orcinus orca) aan. Deze zeer intelligente roofdieren worden regelmatig gezien in de Weddellzee. Orka's staan bekend om hun groepsjachtvaardigheden, waaronder het creëren van golven om zeehonden van het pakijs in het water te spoelen.
Weddellzee Antarctica cruises
Avonturiers kunnen de Weddellzee bereiken via ijsversterkte schepen - en dan alleen de verste noordwestelijke uithoeken, want de rest is verzegeld in ondoordringbaar ijs. Er zijn veel routes die je kunt nemen als je naar Antarctica reist, maar de Weddell Sea ligt het dichtst bij Argentinië.
Cruises op de Weddellzee vertrekken vanuit de kleine badplaats Ushuaia. Bezoekers die door Ushuaia reizen, kunnen gaan skiën, een bezoek brengen aan het Tierra del Fuego National Park of een bezoek brengen aan de Martial-gletsjer. Na inscheping in Ushuaia duurt de reis naar de Weddellzee ongeveer vier dagen (afhankelijk van de weersomstandigheden).
Eenmaal daar kun je het gebied verkennen over land, over zee en zelfs vanuit de lucht tijdens Weddell Sea-reizen met helikoptervluchten. Er zijn tientallen interessante diersoorten te zien, evenals oude walvisstations en onderzoeksfaciliteiten. Hoe ver je kunt gaan hangt af van het ijs, maar wees gerust: er is altijd genoeg avontuur te beleven in de Weddell Sea.
