Betekenis van pakijs
Pakijs is een van de meest voorkomende vormen van ijs, eenvoudig gedefinieerd als een gebied van zee-ijs dat niet aan land vastzit en bestaat uit kleinere stukken ijs die aan elkaar zijn vastgevroren. Als je ooit op Antarctica of de Noordpool hebt rondgevaren, ontkom je er niet aan pakijs tegen te komen dat ofwel los ofwel dicht is.
Pakijs ontstaat wanneer…
Pakijs bestaat uit kleinere ijsfragmenten die aan elkaar zijn vastgevroren tot een massief geheel. Deze kleinere stukken worden drijfijs genoemd, dat in verschillende vormen voorkomt. IJsschotsen zijn de grootste en meest voorkomende vorm van het drijfijs dat deel uitmaakt van pakijs. IJsschotsen kunnen enkele meters breed zijn, zelfs enkele kilometers, en botsen en drukken vaak tegen andere ijsschotsen aan die over het zeeoppervlak drijven. Als stromingen en winden deze ijsschotsen samenbrengen en ze bevriezen tot één grote massa, is er sprake van pakijs. Natuurlijk blokkeert pakijs vaak zeeroutes, waardoor de carrières van menig ijsbreker in gevaar komen.
Pakijs vs. snel ijs
Een ander type ijs dat vaak in de poolgebieden wordt aangetroffen is snel ijs, dat op het eerste gezicht gemakkelijk voor pakijs wordt aangezien. Maar hoewel snel ijs zich over het wateroppervlak uitstrekt, zit het nog vast aan de kustlijn en moet het nog losbreken. Als dat ooit gebeurt, krijgt het de status van vrij ronddrijvend pakijs. Tot die dag kan het alleen maar dromen.
Arctische en Antarctische ijspakketten
Het zal geen verbazing wekken dat de twee belangrijkste pakijsconcentraties zich bevinden in het Noordpoolgebied en Antarctica. Het zee-ijs in beide regio's verandert drastisch met de seizoenen, en hoewel sommige jaren een toename van het pakijs op bepaalde plaatsen laten zien, neemt het ijs in de poolgebieden over het algemeen af als gevolg van de klimaatverandering.
Tijdens de winter op het noordelijk halfrond is het ijs op de Noordpool ruwweg dubbel zo groot als in de zomer. Antarctica vertoont een nog grotere accumulatie: Het enorme continent wordt bijna twee keer zo groot als normaal door de vorming van pakijs tijdens de winter op het zuidelijk halfrond. De dikte van het pakijs op zowel de Noordpool als Antarctica varieert van enkele millimeters tot ongeveer 3 tot 4 meter, hoewel er meer nodig is dan vriestemperaturen om pakijs dikker te maken.
Feiten over de vorming van pakijs
Als pakijs aangroeit tot een aanzienlijke dikte, komt dat meer door de stromingen dan door de temperatuur. Pakijs zal niet voortdurend groeien door bevriezing alleen, omdat het ijs zich op een gegeven moment eenvoudigweg isoleert, waardoor het moeilijker wordt voor de temperatuur om er invloed op uit te oefenen. Dit effect wordt nog versterkt doordat pekel uit het pakijs wordt afgescheiden naarmate het dikker wordt. Deze pekel zakt door het pakijs en maakt het zoutgehalte onder het ijs hoger, waardoor het vriespunt daalt tot een lagere temperatuur: -1,8 C (28,76 F).
