Rond Spitsbergen - Kvitøya, In het gebied van de ijsbeer en ijs

Noordwaarts varend langs de westkust bereiken we in de ochtend de Krossfjord. Hier gaan we de Zodiacs in voor een cruise in de Fjortende Julibukta, met op de achtergrond het indrukwekkende blauwwitte front van de Veertiende Juli gletsjer. Op ijsschotsen liggen vaak Baardrobben uit te rusten. Dicht bij de gletsjer broeden grote aantallen Drieteenmeeuwen en Dikbekzeekoeten op de vogelkliffen.

Op de weelderig begroeide toendra onder de klif groeit een grote variëteit aan planten, zoals steenbreken en silenes. Er is ook veel kans om hier Poolvossen te spotten, die aan de voet van de kliffen patrouilleren voor het geval een kuiken uit het nest valt. In de middag bezoekt u Ny Ålesund, de meest noordelijke nederzetting van de wereld. Sinds 1963 is de kolenmijn gesloten en is het dorp een gerenommeerd poolonderzoekscentrum, delen van de trein en het treintracé zijn nog steeds te zien. In en rond het dorp broeden Brandganzen, Kleine rietganzen en Noordse sternen.

Bezoekers die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van Arctische expedities zullen wellicht naar de ankermast willen wandelen. Deze werd gebruikt voor de Zeppelins van Amundsen en Nobile, de zeppelins Norge in 1926 en Italia in 1928, voorafgaand aan hun vluchten naar de Noordpool.

Als alternatief varen we mogelijk naar Raudfjorden, gelegen in het noordwesten van Spitsbergen.

Ten noorden van Nordaustlandet hopen we vandaag het meest noordelijke punt van de reis te bereiken bij de Sjuøyane, oftewel de Zeven Eilanden. Hier bevinden we ons dichtbij de 81 graden noorderbreedte en slechts 1000 kilometer van de geografische Noordpool. IJsberen bevolken deze regio, samen met Walrussen en Ivoormeeuwen.

Mogelijk komen we hier ook pakijs tegen en het schip zal dit dan zeker benaderen om deze witte woestijn te aanschouwen.

Oostwaarts varend, boven Nordaustlandet, bereiken we het gebied vanwaaruit de Italiaanse Kapitein Sora heeft geprobeerd de overlevenden van de Nobile Expeditie van 1928 te redden. Het doel hier is het hoge front van de Schweigaardbreen.

Het is echter ook mogelijk dat we een landing maken in Firkantbukta, waar we de hoogte in kunnen lopen om een mooi uitzicht te krijgen over dit dramatische landschap.

Een andere mogelijkheid is een Zodiaccruise bij het eiland Storøya, waar vaak walrussen em IJsberen voorkomen.

Vandaag proberen we bij het zeer sporadisch bezochte eiland Kvitøya te geraken, in het uiterste noordoosten en bijna op Russisch grondgebied. Het eiland wordt gedomineerd door een ijskap, die slechts een klein stukje van het eiland heeft vrijgelaten van ijs. We willen daar aan land gaan, bij Andréneset, de plek waar de Zweedse ontdekkingsreiziger André en zijn twee metgezellen in 1898 zijn omgekomen. We zullen ook proberen om bij Kraemerpynten te komen, waar een grote ‘haul-out’ van Walrussen is.

In het zuiden van Nordaustlandet trachten we aan land te gaan bij Isisøya, een klein eilandje vlakbij de 170 kilometer lange ijsrand van de reusachtige ijskap.

De verder naar het zuiden gelegen gletsjer Bråsvellbreen is met zijn 30 kilometer het breedste gletsjerfront van Spitsbergen. Vaak zijn hier ook tot reusachtig blauwe sculpturen gevormde ijsbergen zien.

In de Olga Straat is er een kans op het spotten van de zeldzame Groenlandse walvis.

In de Freemansundet, de vrij nauwe doorgang tussen Barentsøya en Edgeøya, zijn we van plan om op Sundneset aan land te gaan bij een oude pelsjagershut. We maken hier een stevige wandeling over de toendra en gaan op zoek naar rendieren en Brandganzen. Regelmatig worden onze landingspogingen hier echter verijdeld door de frequent aanwezige IJsberen.

Mogelijk varen we zudwaarts, richting Diskobukta, aan de westzijde van Edgeøya, of naar Kapp Lee. Op Kapp Lee bevindt zich een Walrus ‘haul-out’ en de resten van een oude nederzetting van Russische pelsjagers, de Pomoren. Gedurende de nacht varen we richting de westkust van Spitsbergen, naar de Hornsund.

We beginnen de dag rustig en varen de spectaculaire Hornsund binnen, genietend van het landschap van steile bergen en hoge gletsjer fronten. De Hornsund is een van de meest ruige fjorden van Spitsbergen. De berg Hornsundtind reikt tot 1431 meter, terwijl de vorm van de bergtop Bautaen verklaart waarom Nederlandse ontdekkingsreizigers de naam ‘Spitsbergen’ aan de archipel gaven. Er zijn wel 14 prachtige gletsjers in het gebied en er bestaat een grote kans op ontmoetingen met zeehonden en IJsberen.

Gedurende de nacht varen we naar de Bellsund.

Vandaag bezoeken we de Bellsund, een van de grootste fjordsystemen van Spitsbergen en een bijna lieflijke groene fjord. De oceaanstromingen zorgen ervoor dat dit gebied gemiddeld wat warmer is dan andere gebieden in de archipel, wat zich uit in de weelderig begroeide toendra in het gebied. Er zijn hier vele plekken met interessante natuur maar ook geschiedenis.

Op Ahlstrandhalvøya gaan we aan land bij de monding van de Van Keulenfjorden. Hier liggen stapels Beluga botten (kleine witte walvissen), een overblijfsel van de 19e-eeuwse jacht op deze dieren en een herinnering aan de gevolgen van ongebreidelde jacht. Gelukkig werden de Beluga’s niet tot uitsterven bejaagd en kunnen we ook in dit gebied nog regelmatig waarnemen.

In de namiddag varen we een van de zij-fjorden binnen, waar we een uitgestrekte toendra kunnmen verkennen, met veel rendieren en een enorme Kleine Alken kolonie in de puinhelling van de aangrenzende berg.