Op 26 februari 2025 schreef M/V Ortelius geschiedenis door als eerste passagiersschip zonder ijsbreker 78°03.471'Z te bereiken - het meest zuidelijke punt dat ooit door een vaartuig van dit type in de Weddellzee is geregistreerd. De prestatie was meer dan een navigatiemijlpaal. Het markeerde een zeldzaam moment in de moderne poolexpeditie: een expeditie overspoeld met durf, flexibiliteit en een tastbare dorst naar avontuur in de verste uithoeken van de bevaarbare kaart.
"Dit is waarschijnlijk het dichtst bij een echte expeditie dat je ooit zult komen," merkt Sara Jenner op, de expeditieleider aan boord van de Ortelius tijdens deze reis. Het bereiken van de historische coördinaten was een moment van enorme opluchting, na het bevaren van de beruchte onvoorspelbare Weddellzee. Tot haar grote verrassing klopte alles deze keer. "(Die dag) was een van de meest fenomenale weerdagen," herinnert Jenner zich enthousiast. "We maakten helikopterlandingen en landingen op zeeijs, kwamen Keizerspinguïns tegen en werden getrakteerd op een verbazingwekkende zonsopgang en zonsondergang."
Afgezien van de wilde dieren, was dit echt een dag van operationele triomfen. "Het was veel specialer voor mij dat we daadwerkelijk mensen van het schip konden krijgen," vervolgt Sara. "Het weer hield ons niet tegen, wat je kon verwachten op 78 graden zuiderbreedte. Die dag lag alles gewoon perfect op één lijn."
Foto door Sara Jenner
De route van Shackleton volgen
De reis brak niet alleen records - het omarmde de geest van echte exploratie, in de voetsporen van legendarische figuren zoals Sir Ernest Shackleton. De Weddell Sea, berucht om zijn dichte pakijs en onvergeeflijke omstandigheden, daagt ontdekkingsreizigers al meer dan een eeuw uit. Hier kwam 110 jaar geleden Shackletons schip de Endurance vast te zitten in het pakijs en werd verpletterd. Uiteindelijk zonk het en strandden Shackleton en zijn mannen op het Antarctische ijs. Wat volgde werd misschien wel het meest iconische overlevingsverhaal in de poolgeschiedenis en een erfenis die poolreizigers tot op de dag van vandaag blijft inspireren en aantrekken.
De timing van deze reis had een diepe historische weerklank: "Op ons dichtst waren we slechts 213 zeemijlen verwijderd van de plek waar de Endurance zonk," legt Sara uit. Er werd een speciale viering aan boord gehouden om deze locatie te eren, terwijl tijdens de reis andere belangrijke data werden gemarkeerd, zoals de verjaardag van Shackleton en de dag waarop het wrak van de Endurance werd gevonden, bijna 107 jaar nadat het zonk. Deze erfenis bleef centraal staan tijdens dit baanbrekende avontuur. Gasten werden ondergedompeld in een vijfdelige lezingenreeks gewijd aan Shackleton, samen met dagelijkse historische updates die de tijdlijn van zijn expeditie volgden. "Het was een heel belangrijk onderdeel van de reis," legt Sara uit. "Het voegde een hele andere laag toe - vooral voor de Shackleton-fans aan boord."
De reis begon bij Shackletons graf in South Georgia en eindigde bij Elephant Island, waar zijn gestrande mannen meer dan vier maanden op redding wachtten. Die laatste stop bleek een van de meest emotionele te zijn. "Sommige van onze gasten waren echt overstuur en huilerig op die laatste dag," herinnert Jenner zich. "Het zien van de buste van kapitein Pardo - de man die de bemanning redde - was het perfecte einde van de reis."
Foto door Sara Jenner
Onbekend terrein verkennen en onvoorspelbaarheid overwinnen
Terwijl de Ortelius door het dichte pakijs navigeerde om enkele van de meest ongerepte en afgelegen gebieden van Antarctica te verkennen, werden de passagiers getrakteerd op spannende Zodiac excursies, met als een van de meest onvergetelijke momenten de mogelijkheid om het water te delen met Keizerspinguïns tijdens nauwlettend gecontroleerde duik- en snorkelsessies. "Dit was een van de meest buitengewone ontmoetingen met Keizerspinguïns," glimlacht Sara. "Een moment van echte verbinding."
Helikopteroperaties speelden ook een cruciale rol: "Het is altijd een hoogtepunt", legt Sara uit, "het geeft ons het grootste gevoel hoe klein we zijn in dit uitgestrekte landschap. Je kunt op de Ortelius zijn en denken dat je in dit grote ijsversterkte schip zit. Maar dan hef je je op van het helidek en binnen een paar seconden ziet de Ortelius er piepklein uit in een witte wereld en krijg je het gevoel hoe klein en onbelangrijk we zijn."
In de woeste uithoeken van Antarctica zijn voorbereiding en flexibiliteit van het grootste belang. "Je moet een open geest hebben en Moeder Natuur de route laten bepalen," beaamt Sara. "Kom zonder echte verwachtingen - en je zult zeker aangenaam verrast zijn."
Het karakter van deze expeditie is er inderdaad een van onvoorspelbaarheid, waarbij Moeder Natuur uiteindelijk het verloop van de reis bepaalt. Deze openheid voor het onbekende is de kern van alle reizen van Oceanwide Expeditions. "Elke dag is anders," zegt Sara, die benadrukt dat geen twee reizen naar Antarctica hetzelfde zijn. "Je kunt dezelfde route steeds opnieuw doen en je niet vervelen."
Foto door Sara Jenner
De banden die zich in het ijs vormen
Het gevoel van kameraadschap onder de gasten is een ander kenmerk van deze unieke expeditie. Met meer dan een week reizen naar de verste punten gaat de reis niet alleen over verkenning; het gaat over verbinding - met de omgeving en met elkaar. "Ik zeg altijd: kijk om je heen. Dit is nu je familie - of je ze nu kent of aardig vindt. Hier beneden zorgen we voor elkaar."
Gasten die deelnemen aan dergelijke avonturen delen niet alleen in de herinneringen van de buitengewone landschappen en wilde dieren, maar smeden ook blijvende banden met medereizigers. "We hadden dit jaar 11 gasten die in 2022 met mij de Ross Sea reis hadden ondernomen," zegt Sara. "Ze komen allemaal elk jaar bij elkaar - ze hebben een WhatsApp-groep en ze socializen over de hele wereld."
Foto door Sara Jenner
Bij alle rauwe intensiteit van de expeditie vallen de lichtere, intiemere momenten op - of het nu tijdens een rustige kop chocolademelk is, tijdens spannende diners of zelfs speciale eenmalige momenten zoals kaasfondue of zelfs een hernieuwing van de huwelijksgeloften, de gasten hechten zich aan elkaar op manieren die ze misschien niet hadden verwacht voordat ze voet aan boord zetten en het leven aan land achter zich lieten.
Die momenten staan niet allemaal op het reisschema - maar ze zijn wel belangrijk. "Ik probeer het iets specialer te maken, iets gedenkwaardiger." Voor Sara was dat gevoel van verbondenheid een bepalend onderdeel van de reis. "Ik kan het weer of het ijs of wat we gaan zien niet garanderen, maar als je een positieve invloed op gasten kunt hebben en hun ervaring kunt vormgeven, denk ik dat je daar een heel eind mee komt."
Foto door onbekende fotograaf
Geschiedenis schrijven met het oog op de toekomst
Terwijl het schip terugkeert naar de beschaafde wereld, is er een collectief gevoel van ontzag en reflectie aan boord. "Ik heb gisteren een traan gelaten toen ik mijn laatste Zodiac optilde," onthult Sara. "Ik was zo verdrietig om te vertrekken. Elke dag brengt hier een nieuwe vreugde. We zijn zo bevoorrecht om in deze geweldige omgevingen te mogen werken."
Deze reis was inderdaad historisch - niet alleen vanwege de records die zijn gevestigd, maar ook vanwege de manier waarop het opnieuw definieerde wat het betekent om Antarctica te verkennen en hoe het bezoeken van zo'n plek invloed heeft op het individu. "We kunnen alleen maar nederig zijn dat we het voorrecht hebben om zo comfortabel in de voetsporen van Shackleton te treden," zegt Sara. "Maar we hebben geen idee wat een echte expeditie is. We doen het in zulk relatief comfort en gemak."
"Ik denk dat de ideale gast voor dit soort reizen iemand is die ruimdenkend en avontuurlijk is, en die echt voor de ervaring komt. Ze willen geen lijstje afvinken. In plaats daarvan zijn ze hier om contact te maken, te leren en om echt overal aanwezig te zijn."
Foto door Sara Jenner
Hoewel de expeditie succesvol was in haar historische prestaties, is het ook duidelijk dat de toekomst van poolonderzoek zowel spannend als onzeker is. "Het zal altijd een beetje onzeker blijven, maar het is belangrijk dat mensen echt begrijpen wat ze hier beneden meemaken," zegt Jenner. Het is ook duidelijk dat ze hoopt dat degenen die Antarctica bezoeken, weggaan met een diepe waardering voor de fijne balans van het leven hier en het belang van het behoud van dit opmerkelijke landschap, zowel voor toekomstige generaties als voor de iconische soorten die tussen het ijs gedijen.
"Als je eenmaal bent blootgesteld aan de rauwe schoonheid van plekken zoals deze, dan begrijp je wat er echt behouden moet worden," zegt ze.Daarom is het delen van onze kennis als personeel zo belangrijk - we hopen dat gasten naar huis gaan met het verlangen om deze plekken te beschermen. Hoewel we zeker veel plezier hebben, is er altijd een diepere boodschap. Sara's afscheidswoorden vatten het misschien wel perfect samen: "Kom met een open geest, vertrouw op je bemanning en laat je leiden door Moeder Natuur - je zult nooit teleurgesteld worden. Als deze reis volgend jaar of het jaar daarna opnieuw plaatsvindt, zal het reisschema compleet anders zijn - dat is het echte mooie van een expeditiecruise naar Antarctica."
Foto door Sara Jenner
Oceanwide Expeditions zal terugkeren naar de Weddell Sea in haar 2025-26 en 2026-27 Antarctische seizoenen. Als enige aanbieder van expeditiecruises die zo diep de Weddellzee in gaan, biedt de route van de Remote Weddell Sea Explorer een exclusieve kans om enkele van de geografisch meest geïsoleerde en ongerepte gebieden op aarde te bezoeken. Boek je plaats aan boord en verzeker je van het poolavontuur van je leven.
