Falkland Islands – South Georgia – Het Antarctisch Schiereiland

Uw reis begint aan het einde van de wereld: Ushuaia in Argentinië, de meest zuidelijke stad van de wereld en ook wel “Fin del Mundo” genoemd. In de middag stapt u aan boord en vaart u via het schilderachtige, door ruige bergen omzoomde Beagle Kanaal, richting de Falklands.

Hoewel op open zee, zal er zelden een saai moment zijn; vele soorten zeevogels volgen het schip op haar westelijke koers; albatrossen, stormvogels, pijlstormvogels en alkstormvogeltjes.

De Falkland Islands bieden een grote variëteit aan dieren die, wanneer voorzichtig, goed te benaderen zijn. De eilanden bieden niet alleen voor vogelliefhebbers, maar ook voor natuurliefhebbers in het algemeen een enorme natuurpracht en een breed scala aan bijzondere diersoorten.

Helaas zijn de eilanden bij het grote publiek vrij onbekend, en worden ze vaak slechts geassocieerd met de oorlog tussen Argentinië en Groot-Brittannië in 1982. Er komen niet alleen veel bijzondere vogelsoorten voor op de Falklands, ook veel zeezoogdierensoorten, zoals de Dolfijn van Peale en de Kortsnuitdolfijn, worden vaak gezien in de kustwateren rondom de eilanden.

Het reisprogramma zou er als volgt uit kunnen zien:

Carcass Island – Hoewel de wat vreemde naam misschien anders doet vermoeden is dit eiland geheel knaagdiervrij waardoor er vele interessante vogelsoorten en vele inheemse soorten voorkomen. Zo zijn er broedende Magelhaen- en Ezelspinguïns te zien maar ook talrijke steltlopers en andere trekvogels. Er leven ook een aantal endemische soorten op Carcass Island, zoals Cobbs Winterkoning (Cobb’s Wren) en de Zwarte Wipstaart (Tussack bird).

Saunders Island - Op Saunders Island vinden we ook Wenkbrauwalbatrossen en kunnen we de onhandige landingspogingen van deze vogels observeren wanneer ze terugkomen in de kolonie. Tevens broeden op dit eiland Blauwoog aalscholvers en 4 pinguïn soorten; Koningspinguïns, Magelhaenpinguïns, Ezelspinguïns en Rotspinguïns.

De hoofdstad van de Falklands heeft zo’n 2100 inwoners. We kunnen deze charmante stad op eigen initiatief verkennen en er de cultuur van de Falkland Islands ervaren. Het is een mengeling van Zuid-Amerikaanse gebruiken en Victoriaanse charme, met kleurrijke huizen, goed onderhouden tuinen en Engelse pubs. In de omgeving van Stanley zijn meerdere gestrande zeilschepen uit het begin van de vorige eeuw te zien. Het zijn stille getuigen van de ontberingen van de 19e-eeuwse zeilers die Kaap Hoorn probeerden te ronden. Het kleine maar erg interessante museum is zeker een bezoek waard, het biedt een tentoonstelling over de geschiedenis van het stadje, vanaf de eerste dagen van de kolonisatie tot aan de Falkland-oorlog van 1982.
Toegang tot het museum is inbegrepen.

Op weg naar South Georgia steken we de Antarctische Convergentie over. Zodra we deze oceanografische overgangszone bereiken en kan de watertemperatuur in slechts enkele uren tijd sterk dalen. Koud, voedselrijk water wordt aan het oppervlak gebracht door de botsende zeestromingen en dit trekt veel zeevogels aan: grote aantallen albatrossen, pijlstormvogels, prions en jagers.

South Georgia komt in zicht. Denk eraan: de weersomstandigheden in deze omgeving kunnen extreem en uitdagend zijn en bepalen daardoor voor een groot deel het programma.

Gebieden die we mogelijk aandoen zijn:

Salisbury Plain, St Andrews Bay en Gold Harbour - Hier bevinden zich niet alleen de grootste Koningspinguïn kolonies van South Georgia, ook herbergen de stranden hier de grootste aantallen Antarctische pelsrobben ter wereld. Letterlijk miljoenen broeden op Zuid-Georgië in december en januari. Alleen tijdens het middenseizoen hebben ze een piek in hun fokcyclus. Er zullen enkele jonge volwassen zeeolifanten zijn, evenals ‘Weaner’s dit seizoen; de jonge zeeolifanten die aan hun lot zijn overgelaten. Let op waar je loopt en blijf cool tijdens het wandelen over de stranden gedurende deze tijd. 

Fortuna Bay – Een prachtige vlakte van de Fortuna-gletsjer herbergt een groot aantal koningspinguïns en zeehonden. Hier heb je misschien ook de kans om de laatste etappe van Shackleton's route naar het verlaten walvisvaarders nederzetting, Stromness te volgen.Dit pad snijdt over de bergpas voorbij de Shackleton-waterval en aangezien het terrein gedeeltelijk moerassig is, moet je voorbereid zijn om een paar kleine beekjes over te steken.

Grytviken –  In dit verlaten Noorse walvisvaarders station, waar nu Koningspinguïns door de straten lopen en waar zeeolifanten hun intrek hebben genomen, kunnen we een bezoek  brengen we aan het walvisvaart- en natuurmuseum en het nabijgelegen graf van Shackleton.

In de middag van dag 10 gaan we, afhankelijk van de omstandigheden, zuidwaarts richting de South Orkney Islands.

Mogelijk komen we onderweg zeeijs tegen. Bij de rand van het ijs hebben we kans om enkele hoog-Antarctische vogelsoorten te zien, zoals Zuidpooljagers en Sneeuwstormvogels.

Wanneer de weersomstandigheden goed zijn brengen we een bezoek aan het ‘Orcadas’ station, een Argentijnse basis op Laurie Island. Het vriendelijke personeel zal ons een rondleiding op de basis geven. In de omgeving kunnen we onder andere schitterende gletsjers bewonderen. Wanneer het niet lukt om hier te landen, staat Shingle Cove, op Coronation Island op het programma.

We passeren reusachtige ijsbergen en mogelijk ook Vinvissen terwijl we richting het zuiden varen. Er is ook een zeer goede kans op het zien van Antarctische stormvogels. Afhankelijk van de omstandigheden streven we ernaar om de middag van dag 14 met de activiteiten te beginnen.

Wanneer het de ijssituatie het toelaat varen we door de met ijsbergen bezaaide Antarctic Sound de Weddell Sea in. Hier is het verschijnen van enorme plateau ijsbergen het teken dat we de oostelijke zijde van het Antarctic Peninsula bereikt hebben. Een mogelijke landingsplaats hier is Brown Bluff, waar we voet kunnen zetten op het Antarctische continent.

Wanneer de zeeijs condities ongunstig zijn om de Weddell Sea vanuit het westen binnen te kunnen komen, dan varen we eerst richting Elephant Island en vandaar via de Bransfield Strait, tussen de South Shetlands en het Antarctic Peninsula door, de Antarctic Sound in.

Het adembenemende landschap gaat verder in de Bransfield Straight en, als de omstandigheden het toelaten, verder naar het zuiden in de Gerlache Strait. De omstandigheden in de Drake Passage bepalen het exacte tijdstip van vertrek.

We varen weer noordwaarts, richting de Drake Passage. Hier ontmoeten we weer oude bekenden; de vele zeevogels die we voor het eerst ontmoet hebben op de heenreis, maar die nu op ons overkomen als oude bekenden.