De setting van South Georgia
Doordat South Georgia ten zuiden van de Antarctische convergentie ligt, heeft het eiland meer last van een Antarctisch klimaat dan andere gebieden op dezelfde breedtegraad. Het klimaat op South Georgia wordt gekenmerkt door koude, bewolkte, natte en winderige omstandigheden met sterk wisselend weer.
De zuidwestkust en de bergen krijgen het meeste extreme weer te verduren, terwijl de noordoostkant milder en droger is. Het noordoosten staat bekend om plotselinge sterke winden die gevaarlijk kunnen zijn voor kleine schepen. Deze winden kunnen föhnwinden zijn die tot 100 km/u (62 mph) kunnen bereiken vanaf de bergen en gepaard gaan met snelle temperatuurstijgingen.
Hier bespreken we enkele kenmerken van het weer, de flora, het terrein en vooral de zeevogels die deel uitmaken van de onvergelijkbare sub-Antarctische archipel die South Georgia is.
Zuid-Georgië's zwoele temperaturen boven nul
Uit weergegevens op lange termijn blijkt dat de gemiddelde jaartemperatuur 1,8°C (35,24°F) bedraagt en varieert van -19,4°C (-2,92°F) tot 26,3°C (79,34°F). De South Sandwich Islands zijn een kleine eilandenketen van 11 eilanden op de Scotia Arc, ongeveer 500 km ten zuidoosten van South Georgia. Alle eilanden zijn gevormd door vulkanische activiteit en bestaan dus voornamelijk uit basalt en lava.
De robuuste flora van South Georgia
South Georgia is echter niet kaal, want er groeien 25 soorten vaatplanten, meer dan 125 soorten mossen, 85 soorten levermossen en meer dan 200 soorten korstmossen. De meest productieve plant in het gebied is het polgrasland, dat meestal voorkomt in kustgebieden. Dit grasland is een belangrijke habitat voor nestelende vogels en biedt daarnaast ondersteuning aan een grote diversiteit aan inheemse ongewervelden.
Over het algemeen is het landschap een mozaïek van moerassen en kruidenvelden gemengd met andere vegetatietypen. Zuid-Georgië en de Zuid-Sandwicheilanden herbergen ook een aantal pinguïn-, albatros- en stormvogelsoorten.
Een Koningspinguïn onder de Zuid-Georgische pinguïns
De Koningspinguïn is de op één na grootste pinguïnsoort, de grootste die op het eiland broedt en een belangrijke attractie voor cruises op South Georgia. Deze pinguïn heeft een leigrijze rug en een witte voorkant, gescheiden door een smalle zwarte lijn die tot aan zijn kin loopt. Koningspinguïns nestelen in dichte kolonies, maar ze bouwen geen nest.
In plaats daarvan broeden ze één ei uit op hun poten, onder een huidflap. Dit gebeurt in kleine ruimtes met andere broedende vogels op pikafstand. Het uitbroeden van het ei duurt ongeveer 55 dagen en het uitvliegen duurt bijna een jaar. Na vijf weken worden de kuikens in crèches geplaatst.
Omdat Koningspinguïns om de drie jaar twee kuikens kunnen grootbrengen, kunnen hun kolonies verschillende demografische groepen bevatten: ruiende volwassen dieren, jonge kuikens, oudere kuikens en eieren. Het dieet van de Koningspinguïn bestaat voornamelijk uit inktvis en lantaarnvissen.
Ze zijn in staat om tot 10 minuten te duiken en bereiken soms dieptes van meer dan 300 meter. De grootste kolonies van deze pinguïns vind je in St. Andrews Bay (150.000 paren), Salisbury Plain (60.000 paren), Royal Bay (30.000 paren), Gold Harbour (25.000 paren) en Fortuna Bay (7.000 paren).
Wenkbrauwalbatros van South Georgia
De Wenkbrauwalbatros broedt rond Zuid-Georgië. Als deze vogels niet broeden, vertrekken ze meestal van South Georgia naar de Benguela Current upwelling systeem voor de kust van zuidwest Afrika, terwijl anderen naar de Patagonische Shelf of verder weg naar Australazië trekken.
In South Georgia heeft de albatros kolonies gevestigd op steile hellingen of terrassen met tussockgras. Er zijn ongeveer 15 kolonies verspreid over South Georgia, met de grootste kolonies in de Willis Islands groep en op Bird, Annenkov en Cooper Islands.
Albatrossen beginnen te broeden als ze 10 jaar oud zijn en broeden jaarlijks. Ze bouwen nesten van aarde en vegetatie en leggen één ei eind oktober tot begin november. De incubatieperiode duurt 65 tot 72 dagen, terwijl het uitvliegen 110 tot 125 dagen duurt, beginnend eind april tot mei. Volwassen vogels voeden zich meestal ten noorden van de hoofdkolonie op South Georgia en in de Subantarctische wateren tijdens de broedperiode. Wanneer ze hun kuikens grootbrengen, voeden Wenkbrauwalbatrossen zich in Antarctische wateren.
De Grijskopalbatros van South Georgia
De Grijskopalbatros komt voor in Zuid-Georgië en andere circumpolaire gebieden. Tijdens het broedseizoen zijn ze overal in de Zuidelijke Oceaan te vinden, voornamelijk in open water. In South Georgia bevinden deze albatroskolonies zich meestal op kliftoppen en richels en de vogels bouwen nesten van aarde en vegetatie. De gemiddelde leeftijd waarop ze broeden is 12 jaar en als ze succesvol zijn, broeden ze tweejaarlijks.
Kolonies van Grijskopalbatrossen zijn verspreid over negen gebieden en eilanden in het noordwesten van South Georgia, met de grootste kolonies in de Willis Island Group, Bird Island en Paryadin Peninsula. De Grijskopalbatros legt één ei in oktober en de incubatieperiode duurt tussen 69 en 78 dagen. Het uitvliegen duurt ongeveer 140 dagen in de periode mei - juni.
De volwassen Grijskopalbatros voedt zich in de Antarctische convergentie en verschijnt soms zo ver zuidelijk als de Scotia Zee en zelfs op reizen naar het Antarctisch Schiereiland. Nadat ze hebben gebroed, trekken deze zeevogels meestal naar het zuidwesten van de Indische Oceaan of maken ze zelfs een of twee circumpolaire trekbewegingen tussen de broedseizoenen door.
Roetkopalbatros van South Georgia
De Roetkopalbatros komt tijdens het broedseizoen voor in South Georgia. Deze middelgrote albatrossen, met grijze lichamen en lange dunne vleugels, zetten alleen of in kleine groepen nesten op. Deze nesten bevinden zich op klifranden rond het grootste deel van de kust van South Georgia. Van broedparen is bekend dat ze in tandem vliegen en van en naar de kliffen glijden. Soms steken de vogels die op de kliffen staan hun nek uit en roepen naar passerende vogels.
De albatros heeft een zeer lang broedseizoen: hij legt één ei eind oktober, begin november, broedt 65 tot 71 dagen en vliegt 141 tot 170 dagen uit. De volwassen albatros maakt een langere foerageerreis dan de andere albatrossen en voedt zich verder naar het zuiden dan alle andere albatrossen tijdens het opgroeien van de kuikens. Sommige albatrossen vliegen zelfs naar de marginale ijszone op de routes van de Weddellzee.
De dwaalalbatros van South Georgia
Zwervende albatrossen brengen het grootste deel van hun leven vliegend door. Ze vliegen urenlang door de lucht zonder ook maar met hun vleugels te klapperen en ze zijn een van de grootste vogels ter wereld. Maar aan deze schijnbare superkrachten hangt een prijskaartje: De zwervende albatros moet veel eten. Ze proberen in feite alles op te eten wat ze tegenkomen, ze volgen schepen om zich tegoed te doen aan al het afval dat in hun kielzog wordt achtergelaten.
Vaak is het pas wanneer rondzwervende albatrossen zoveel gegeten hebben dat vliegen niet meer mogelijk is, dat ze uiteindelijk landen en op het water drijven tot ze de kracht hebben om weer op te stijgen. Ze leven ongeveer 50 jaar, broeden om de twee jaar en paren voor het leven. Hun Latijnse naam, Diomedea exulans, gaat terug op de Griekse held Diomedes, een groot zwaardvechter uit de Trojaanse oorlog die uiteindelijk de kroon van Argos op zich nam.
Zuidelijke Reuzenstormvogelen op South Georgia
Zuidelijke Reuzenstormvogelen vestigen zich tijdens het broedseizoen in South Georgia. Daar bouwen ze nesten in kleine kolonies, die ze maken van vegetatie of grind. De albatros legt begin tot midden november één ei, broedt 55 tot 66 dagen en vliegt dan eind april tot mei 104 tot 132 dagen uit.
In het midden van de zomer zijn de mannetjes vaak te vinden op de stranden, waar ze concurreren om het aas van pelsrobben. Daarna voeden ze zich op zee rond South Georgia en de Scotia Sea. Ondertussen voeden de vrouwtjes zich meestal in Antarctische wateren, met als tussenstop het zuidelijke Patagonische Plateau.
Kaapse stormvogels van South Georgia
Kaapse stormvogels zijn een circumpolaire vogel die op de meeste sub-Antarctische eilanden voorkomt, waaronder South Georgia. Tijdens het trekseizoen trekken ze meestal noordwaarts naar Zuid-Brazilië. Als ze naar South Georgia komen om te broeden, nestelen ze meestal in losse kolonies op klifranden verspreid langs de kustlijnen.
Ze schrapen nesten uit tussen kiezelstenen en leggen één ei in november tot begin december. De broedtijd duurt 41 tot 50 dagen en het uitvliegen duurt 45 tot 57 dagen in maart. Deze vogels staan erom bekend dat ze zich agressief verdedigen met neergeslagen vleugels en opgeheven staart, waarbij ze in staat zijn om defensieve maagolie naar hun vijanden te spugen.
