18 days Extended East and Around Spitsbergen

We beginnen de dag met een rustige vaart door de zijfjorden van het spectaculaire Hornsund-gebied in het zuiden van Spitsbergen, genietend van het landschap van torenhoge bergtoppen. De berg Hornsundtind bereikt een hoogte van 1.431 meter, terwijl de top van Bautaen bewijst waarom de vroege Nederlandse ontdekkingsreizigers dit eiland de naam Spitsbergen gaven, wat "puntige bergen" betekent.

Er zijn 14 prachtige gletsjers in het gebied, en we hebben een goede kans om zeehonden en ijsberen tegen te komen.

De nabijgelegen kliffen van Sofiakammen zijn ook de thuishaven van duizenden paren nestelende drieteenmeeuwen en kleine alken, en 's avonds zien we misschien wel duizenden zadelrobben bronstig op de ijsschotsen bij Sørkapp.

We komen aan bij het zuidoostelijke uiteinde van Bereneiland, een geweldige plek om grote zeevogelkolonies te bekijken. De nabijgelegen broedkliffen maken deel uit van een uitgestrekt natuurreservaat waar grote schepen niet mogen varen.

Maar met onze Zodiacs zouden we wel in de buurt van kolonies kunnen varen die voornamelijk bestaan uit Brünniks zeekoeten en drieteenmeeuwen.

Daarna varen we in noordoostelijke richting naar Sorhamna, waar we nog dichter bij de zeevogelkliffen kunnen komen.

Even ten noorden hiervan, in Kvalrossbukta, zullen we de overblijfselen zien van een walvisstation uit het begin van de vorige eeuw.

Wij kunnen ook landen in een ondiepe vallei en (op veilige afstand) op zoek gaan naar grote jagers, grote zeevogels die bekend staan om hun sterke territoriumdrift.

Als we verder noordwaarts varen langs de oostkant van Bear Island, kunnen we oogverblindende scholen drijfijs tegenkomen.

Op weg naar Hopen kunnen we zee-ijs met bronstige zadelrobben tegenkomen. We landen aan de zuidkant van het eiland Hopen, bij Koefoetodden, waar de overblijfselen van de 17e-eeuwse walvisvaart te zien zijn. Via het nabijgelegen Bekkeskaret is een gemakkelijke route naar Kvasstoppen (190 meter) en de overblijfselen van een vliegtuig uit de Tweede Wereldoorlog. Het radiostation Hopen is het meest afgelegen bemande weerstation in heel Spitsbergen.

Varend langs de westkant van de Tusenöyane (waar we in de zomer niet mogen landen) kunt u ijsberen en walrussen zien als we Risetreppen naderen. In deze prachtige kloof bevindt zich een drieteenmeeuwenkolonie. Tijdens onze wandeling kunnen we rendieren tegenkomen op de weelderige toendra.

Bij Ardalstangen gaan we aan land in een gebied met meren en verschillende soorten watervogels. Vlakbij, in Habenichtbukta, kunnen we op enige afstand kijken naar een overwinteringsplaats van 18e-eeuwse Pomor-trappers, die vaak jarenlang op dezelfde plek verbleven. Later in de middag landen we aan de zuidkant van Russebukta, bij een toendra met rendieren en geweldige wandelmogelijkheden.

Vandaag willen we landen bij de berg Stellingfjellet, in de buurt van de grootste kolonie van Brünnich's zeekoeten in Spitsbergen. Later op de dag zullen we aan land gaan bij de zelden bezochte kust van Zuid-Spitsbergen, bij de baai van Isbukta.

We zetten onze reis voort in Bell Sund, een van de grootste fjordensystemen van Spitsbergen. Door de oceaanstromingen is dit gebied iets warmer dan andere gebieden in de archipel, wat te zien is aan de relatief weelderige vegetatie.

Hier zijn uitstekende mogelijkheden om zowel van de geschiedenis als van de wilde dieren te genieten.

Een mogelijkheid is Ahlstrandhalvøya, aan de monding van de Van Keulenfjorden, waar stapels beluga-skeletten te vinden zijn. Deze overblijfselen van de 19e-eeuwse walvisslachting herinneren ons op indringende wijze aan de gevolgen van ongebreidelde exploitatie. Gelukkig zijn de beluga's niet met uitsterven bedreigd en is de kans groot dat u een groep tegenkomt.

Als alternatief kunnen we, terwijl we de fjorden van Bellsund doorkruisen, de toendra verkennen waar rendieren zich graag voeden, evenals rotshellingen waar kleine alken broeden.

Aan elk avontuur, hoe geweldig ook, kom uiteindelijk weer een eind. U verlaat het schip weer in Longyearbyen, met in uw bagage de geweldige herinneringen aan deze reis die u voor altijd met u mee zal dragen.

Aangeland in Longyearbyen, het administratieve centrum op het grootste eiland van de Spitsbergen archipel. Geniet voor het aan boord gaan van een wandeling door dit voormalige mijnstadje.

Een bezoek aan het het houten kerkje en het indrukwekkende poolmuseum zijn zeker de moeite waard. Misschien onverwacht in het poolgebied, maar in de omgeving van Longyearbyen zijn meer dan 100 plantensoorten te vinden waaronder veel planten met mooie bloemen.

In de vroege avond zal het schip vertrekken en de grote Isfjord invaren. In deze 75 kilometer lange fjord zien we mogelijk al onze eerste walvissen.

Noordwaarts varend langs de westkust bereiken we in de ochtend de Krossfjord. Hier gaan we de Zodiacs in voor een cruise in de Fjortende Julibukta, met op de achtergrond het indrukwekkende blauwwitte front van de Veertiende Juli gletsjer. Op ijsschotsen liggen vaak Baardrobben uit te rusten.
Dicht bij de gletsjer broeden grote aantallen Drieteenmeeuwen en Dikbekzeekoeten op de vogelkliffen. Op de weelderig begroeide toendra onder de klif groeit een grote variëteit aan planten, zoals steenbreken en silenes.

Er is ook veel kans om hier Poolvossen te spotten, die aan de voet van de kliffen patrouilleren voor het geval een kuiken uit het nest valt.

In de middag bezoekt u Ny Ålesund, de meest noordelijke nederzetting van de wereld. Sinds 1963 is de kolenmijn gesloten en is het dorp een gerenommeerd poolonderzoekscentrum, maar delen van de trein en het treintracé zijn nog steeds te zien.

In en rond het dorp broeden Brandganzen, Kleine rietganzen en Noordse sternen. Bezoekers die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van Arctische expedities zullen wellicht naar de ankermast willen wandelen. Deze werd gebruikt voor de Zeppelins van Amundsen en Nobile, de zeppelins Norge in 1926 en Italia in 1928, voorafgaand aan hun vluchten naar de Noordpool.

Als alternatief varen we mogelijk naar Raudfjorden, gelegen in het noordwesten van Spitsbergen.

Mogelijk bezoeken we de Liefdefjord en varen daar richting de bijna 5 kilometer lange Monaco gletsjer. Het water voor het gletsjerfront is een interessant foerageergebied voor duizenden Drieteenmeeuwen, maar ook Beluga’s worden hier regelmatig voor de gletsjer gezien.

De Liefdefjord is IJsberen gebied en dit magnifieke roofdier wordt dan ook regelmatig waargenomen in de fjord. Wanneer de fjord vanwege het ijs of weersomstandigheden niet toegankelijk is wordt uitgeweken naar een alternatieve route langs de westkust.

Ten noorden van Nordaustlandet hopen we vandaag het meest noordelijke punt van de reis te bereiken bij de Sjuøyane, oftewel de Zeven Eilanden. Hier bevinden we ons dichtbij de 81 graden noorderbreedte en slechts 1000 kilometer van de geografische Noordpool. IJsberen bevolken deze regio, samen met Walrussen en Ivoormeeuwen. Mogelijk komen we hier ook pakijs tegen en het schip zal dit dan zeker benaderen om deze witte woestijn te aanschouwen. Het pakijs is de natuurlijke habitat van de IJsbeer en we gaan dan ook pogen dit fantastisch mooie dier hier te zien. Wanneer de rand van het pakijs zich tientallen zeemijlen ten noorden van de Zeven Eilanden bevindt (vaak rond augustus), kunnen we een tweede dag in dit gebied blijven.

Als alternatief bezoeken we de Sorgfjorden, aan de noordkust van het hoofdeiland van Spitsbergen. Hier vinden we vaak een kudde Walrussen op het strand waar zich ook, dichtbij op een heuvel de graven van 17e-eeuwse walvisvaarders bevinden. tijdens een wandeling over de hoog-Arctische toendra ontmoeten we vast rendieren of een familie Sneeuwhoenders.

Vandaag varen we de Hinlopen Straat binnen, een spectaculaire zeestraat tussen Spitsbergen en Nordaustlandet. In de monding worden regelmatig Blauwe Vinvissen gezien.

Het hoog-Arctische gebied wordt verder bevolkt door Walrussen, Baardrobben, Ivoormeeuwen en IJsberen. We maken een wandeling over de toendra van het Lomfjordshalvøya en bekijken vanaf de zodiacs de vogelkliffen van Alkefjellet, met zijn tienduizenden Dikbekzeekoeten en Drieteenmeeuwen één van de hoogtepunten van de Arctic.

Op Nordaustlandet ervaren we mogelijk hoe ‘Life in the Freezer’ voelt. In deze ijswoestijn leven toch ook nog rendieren, Kleine rietganzen, Ivoormeeuwen en IJsberen.

Bij Torrelneset verkennen we de polaire woestijn van Nordaustlandet, 's werelds derdegrootste ijskap, die niet ver hiervandaan in zee uitkomt. Het is ook mogelijk dat we hier Walrussen ontmoeten.

Wanneer de ijssituatie onze doorgang door de Hinlopenstraat verhindert wordt er een alternatieve route genomen.

In de Freemansundet, de vrij nauwe doorgang tussen Barentsøya en Edgeøya, zijn we van plan om op Sundneset aan land te gaan, bij een oude pelsjagershut. We willen hier een stevige wandeling maken over de toendra en gaan op zoek naar rendieren en Brandganzen. Regelmatig worden onze landingspogingen hier echter verijdeld door de frequent aanwezige IJsberen. 

We varen we zuidwaarts, mogelijk richting Diskobukta, aan de westzijde van Edgeøya, of naar Kapp Lee. Op Kapp Lee bevindt zich een Walrus ‘haul-out’ en de resten van een oude nederzetting van Russische pelsjagers, de Pomoren. Gedurende de nacht varen we richting de westkust van Spitsbergen, naar de Hornsund.

We beginnen de dag rustig en varen de spectaculaire Hornsund binnen, genietend van het landschap van steile bergen en hoge gletsjer fronten. De Hornsund is een van de meest ruige fjorden van Spitsbergen. De berg Hornsundtind reikt tot 1431 meter, terwijl de vorm van de bergtop Bautaen verklaart waarom Nederlandse ontdekkingsreizigers de naam ‘Spitsbergen’ aan de archipel gaven. Er zijn wel 14 prachtige gletsjers in het gebied en er bestaat een grote kans op ontmoetingen met zeehonden en IJsberen.

Gedurende de nacht varen we naar de Bellsund.

Vandaag bezoeken we de Bellsund, een van de grootste fjordsystemen van Spitsbergen en een bijna lieflijke groene fjord. De oceaanstromingen zorgen ervoor dat dit gebied gemiddeld wat warmer is dan andere gebieden in de archipel, wat zich uit in de weelderig begroeide toendra in de fjord. Er zijn hier vele plekken met interessante natuur maar ook geschiedenis.

Op Ahlstrandhalvøya gaan we aan land bij de monding van de Van Keulenfjorden. Hier liggen stapels Beluga botten (kleine witte walvissen), een overblijfsel van de 19e-eeuwse jacht op deze dieren en een herinnering aan de gevolgen van de ongebreidelde jacht. Gelukkig werden de Beluga’s niet tot uitsterven bejaagd en kunnen we ze ook in dit gebied nog regelmatig waarnemen.

In de namiddag varen we een van de zij-fjorden binnen, waar we een uitgestrekte toendra kunnen verkennen, met veel rendieren en een enorme Kleine Alken kolonie, in en op de puinhelling van de aangrenzende berg.

Aan ieder avontuur, hoe mooi ook, komt uiteindelijk een einde. U monstert af in Longyearbyen, met als bagage de diepe indrukken die deze bijzondere reis en de ruige natuur op u gemaakt hebben.