PLA28-20, reisverslag, Falklands, South Georgia en Antarctica

We hadden dagenlang gedroomd over onze toekomstige reis, urenlang gewinkeld, gelezen, logistieke voorbereidingen getroffen, opgewonden met familie, vrienden, collega's en buren gepraat over onze atypische reiskeuze en vervolgens uren, dagenlang gereisd met vliegtuigen, auto's, bussen... Eindelijk kregen we onze eerste glimp van de Plancius te zien. Ze wachtte ons rustig op tussen andere expeditieschepen - het kleinst, maar het hevigst. Haar helderblauwe romp stak af tegen het grijze water van het Beagle-kanaal, en we gingen trots aan boord, begroet door een warm "welkom aan boord!" van bemanningsleden die voor onze bagage zorgden en ons de weg naar onze hutten wezen. We begonnen meteen het schip te verkennen en liepen door de gangen en dekken, opgewonden als kinderen die een nieuwe speeltuin ontdekten. We vonden snel onze weg naar het restaurant, de receptie, de brug of de observatorium lounge. In de laatste verzamelden we ons voor een verplichte veiligheidsbriefing door onze hoofdofficier François. Verder hielden we ons aan de oefening, een noodzakelijke simulatie van de evacuatie van het schip in geval van nood. Daarna kregen we een korte presentatie van het leven aan boord door onze hotelmanager Zsuzsanna en werden we voorgesteld aan de kapitein van het schip, Evgeny Levakov, een lange Russische man die al 25 jaar in poolgebieden zeilt, en aan het expeditieteam. Onze expeditieleider Ali komt uit Groot-Brittannië. Voordat ze aan boord van expeditieschepen ging werken, was ze 15 jaar lang onderwijzeres en lid van de natuurbeschermingsdienst op de Falklandeilanden! Michael, ook uit Groot-Brittannië, is Ali's assistent. Hij werkt voornamelijk als duikgids en poolgids. De rest van het team bestaat uit Andreas, glacioloog uit Duitsland die momenteel in Noorwegen woont, hij zal tijdens deze reis ook naar het Duits vertalen; Règis, Frans onderzoeker en vogelspecialist; Johanne, oceanograaf uit Noorwegen; Chloé, uit Frankrijk maar gevestigd in Noorwegen waar ze werkt als gids en duikinstructeur; Hélène, uit Marseille, Frankrijk, waar ze met zeevogels werkt; Joselyn, een botanicus en ecoloog uit de VS en Nicole, een landschapsecoloog gevestigd in Duitsland en Nederland. Wat een internationaal team! Alle leden zijn "bipolair": deze gepassioneerde kerels, zwaar geïnfecteerd door het beruchte poolvirus, brengen het grootste deel van hun tijd door met het hoppen van de ene pool naar de andere! Na het diner stond Ninette, de scheepsdokter, klaar in de lounge om pillen tegen zeeziekte uit te delen. Er ontstaat discussie: wel of geen medicijnen? Dat is de vraag.

We werden wakker door Ali's stem die ons een goedemorgen wenste, en ons leven op zee was eindelijk begonnen. Sommigen van ons waren fit en klaar om naar buiten te gaan om van het uitzicht op zee te genieten en de frisse zoute lucht te voelen. Zeevogels vlogen langs het schip, surfend op de wind. Anderen lagen nog in bed en vochten tegen zeeziekte of moesten gewoon wennen aan het schommelen en bewegen van het schip. Hopelijk zijn we er tegen het einde van deze reis aan gewend en missen we het misschien zelfs als we thuiskomen. We werden uitgenodigd in de Lounge voor een lezing van Ali, die ons liet kennismaken met de Falklandeilanden. Ali heeft bijna 15 jaar op de Falklandeilanden gewoond en gewerkt en was dus de perfecte persoon om ons een introductie te geven over deze geïsoleerde eilandengroep waar velen van ons weinig over wisten. Ze vertelde over de geschiedenis en de economie van de eilanden en over de flora en fauna die we konden verwachten. Ze vertelde ons ook over wat haar in de eerste plaats naar de eilanden had gebracht en over enkele van haar ervaringen als reizende lerares op de afgelegen boerderijen van de Falklandeilanden. Ali praatte nog wat verder, met de verplichte Zodiac briefing die een overzicht gaf van onze Zodiac operaties en hoe we aan en van boord moesten gaan van de kleine rubberen bootjes, zowel bij de loopplank op het schip als aan wal. Daarna gingen we naar beneden om onze rubberlaarzen op te halen en ons klaar te maken voor onze natte landingen. Het personeel stond klaar om ervoor te zorgen dat we allemaal de juiste maat hadden en klaar waren voor onze eerste landing in de ochtend.

We werden vanochtend gewekt toen we door Woolly Gut voeren, een smalle zeestraat met een prachtig groen heuvellandschap dat ons verwelkomde op de Falklandeilanden. Met een goed ontbijt aan boord waren we klaar voor onze allereerste landing, op het Carcass Island. Hier werden we naar een strand aan de ene kant van de baai gebracht om een pinguïnkolonie te bezoeken, gevolgd door een ontspannen wandeling rond de baai naar een kleine nederzetting voordat we terugkeerden naar het schip. Voor degenen onder ons die van deze prachtige plek wilden genieten, was er de mogelijkheid om er meteen naartoe te worden gebracht. Bij aankomst viel ons al snel de rijke fauna op die deze eilanden bevolken. Verschillende vogelsoorten verwelkomden ons, sommige Tussac vogels en Cobbs Winterkoningen kwamen heel dichtbij en waren druk bezig met het pikken van stukjes kelp die langs het strand lagen. Verder landinwaarts lopend in een graslandachtig open landschap waren er meer vogelsoorten van de Falklandeilanden onderweg, waaronder Caracara's, Scholeksters, Falklandplevieren, Kuifcaracara's, Snippen en Magelhaenpinguïns die in hun holen nestelden. Overal bewogen verschillende vogelsoorten rond en maakten hun unieke geluiden, een hele ervaring. We kwamen aan bij de Ezelspinguïn kolonie waar de kuikens al behoorlijk groot waren en achter hun ouders aan renden. Dit is een manier waarop de ouders hen vertellen dat ze binnenkort voor zichzelf moeten zorgen. Terwijl we nog meer vogels en Magelhaenpinguïns tegenkwamen, namen we een kijkje langs het strand aan deze kant van het eiland. Een prachtig wit zandstrand waar Magelhaenpinguïns zich vermaakten in de kleine cruisende golven. De wandeling ging verder langs een klein pad rond de baai waar we nog meer vogelsoorten ontdekten. En toen we eindelijk bij de nederzetting aankwamen, stond er een volle tafel met verschillende cakes en koekjes en koffie en thee voor ons klaar. Dit wisten we van tevoren, maar we waren nog steeds verrast door hoe mooi het er allemaal uitzag. Truien en jassen werden uitgetrokken, we hadden niet verwacht dat het zo warm zou zijn. In de zon met uitzicht op iets wat op palmbomen leek, hadden we net zo goed op een tropische vakantie kunnen zijn. Terug op het schip werd de lunch geserveerd, hoewel we al een beetje vol zaten van al het gebak. En op naar onze volgende locatie op het programma. Vanwege de wind besloot Ali om de landingsplaats te veranderen in West Point, een baai die meer beschut is voor de wind. Terwijl we bij de loopplank wachtten om naar de wal gebracht te worden, zagen we enkele Kortsnuitdolfijnen langs het schip spelen. Ze leken de zodiacs leuk te vinden en ze te volgen als ze aan het versnellen waren. Aan land liepen we een korte heuvel op en kregen uitzicht op een landschap met groene vegetatie. Een korte wandeling in de wind bracht ons bij een klifrand waar Wenkbrauwalbatrossen met hun kuikens nestelden in grijs zacht dons. Ze werden omringd door Rotspinguïnen met hun kuikens die rondsprongen op de rotsen. Een ander buitengewoon gezicht van activiteit, albatrossen die opstijgen en rondjes vliegen, soms vlak boven onze hoofden. We brachten heel wat tijd door met het observeren van hun gedrag en onderlinge relaties.

De zon scheen vanochtend. Om 8:30 was iedereen klaar voor een mooie landing in Stanley, de hoofdstad van de Falklands. Deze kleine stad is vol kleuren. Net nadat we op de steiger waren aangekomen, werden we uitgenodigd om het "bezoekerscentrum" te bezoeken, waar we kaarten en informatie over Stanley konden vinden. Daarna was iedereen vrij om een wandeling door de straten te maken. We vonden de winkels en koffietentjes langs de hoofdstraat die de kustlijn volgde. Iets verderop konden we een interessant museum bezoeken over de geschiedenis van Stanley en de Falklands. We konden een reconstructie zien van de binnenkant van een huis in de nederzetting en winkels uit het begin van de vorige eeuw. Boven konden we het zee- en wildgedeelte van het museum bezoeken. We realiseerden ons hoe groot de dieren waren die we hier zagen. We zagen de kaak van een zeeluipaard en een zeeolifant. Erg indrukwekkend! Daarna was er een model van de beroemde schepen die de afgelopen eeuwen naar de Falklands kwamen. Daarna gingen we terug naar het schip voor een lekkere lunch aan boord. In de middag voer het schip nu richting South Georgia. We kregen een indrukwekkende lezing van Michael over de oorlog in de Falklands. Hij legde ons uit hoe hij als 20-jarige, werkend op een schip van de Britse marine, betrokken raakte bij het conflict tussen Britse en Argentijnse soldaten. Dit was zijn persoonlijke verhaal over het gebeuren tijdens het jaar 1982 in de Falklands. Daarna gingen we verder naar buiten kijken en op zoek naar wilde dieren rond het schip of we genoten van een lekker kopje thee voor de recapitulatie van de dag.

Na een goede nachtrust werden we weer wakker op zee, op weg naar het ruige eiland South Georgia. Om ons te helpen begrijpen wat ons te wachten stond, gaf Ali een lezing waarin ze ons een overzicht gaf van de natuurlijke en culturele geschiedenis van het eiland met veel bijzondere inzichten gebaseerd op haar tijd dat ze op het eiland werkte en woonde. Toen kwamen we bij de serieuze zaken: bioveiligheid! Om geen uitheemse planten of zelfs mogelijke ziektes mee te nemen naar de speciale plekken die we bezoeken, moeten we er zeker van zijn dat al onze uitrusting vrij is van zaden en vuil voor aankomst. Dus, na een briefing door Ali om de noodzaak en het proces uit te leggen, kwamen we in groepen naar de lounge met al onze bovenkleding (en zelfs laarzen!) om de zakken, het klittenband, het gaas... alles en overal waar een zaadje of vuil in zou kunnen zitten, uit te zuigen. Er waren genoeg paperclips en pincetten bij de hand om de kleine spleten in de laarzen en het gaas van rugzakken schoon te maken... het was verbazingwekkend hoeveel zich daar kon verstoppen en hoe moeilijk het te zien was! Veel fanatieke avonturiers werden een paar keer teruggestuurd voor meer schoonmaakwerk of het schrobben van hun laarzen, maar uiteindelijk "slaagde" iedereen voor een controle door het personeel en ondertekenden ze het officiële papier dat hun uitrusting schoon was en klaar om South Georgia binnen te gaan. Het was een lang proces dat doorging voor en na de lunch... maar uiteindelijk waren we allemaal klaar om te ontspannen en een van de BBC Frozen Planet documentaires te kijken en te genieten van een beetje afternoon tea. Nadat we hadden genoten van de oceaan vanuit de ramen van de lounge, of misschien zelfs een beetje tijd op het dek, gaf het team een kleine samenvatting voordat ze "bon appetit" zeiden toen we genoten van weer een uitstekende maaltijd door het kombuis team.

Vanochtend genoten we van een ontspannen ontbijt omdat we wisten dat we ons niet in onze lagen hoefden aan te kleden voor een landing of zodiac cruise. Het personeel had een aantal lezingen voor ons gepland om ons bezig te houden. Régis leerde ons over pinguïns zodat we meer konden leren over de verschillende soorten die we hoopten te zien tijdens onze reis. Jocelyn gaf een lezing over de aanpassing van planten en dieren om te begrijpen hoe het leven kan overleven in extreme omgevingen zoals Antarctica. Daarna vertelde Johanne ons over oceaanstromingen. Voor degenen die besloten om naar buiten te gaan op het dek, werden een verscheidenheid aan albatrossen en stormvogels waargenomen. Om 16.30 uur was er een BBC-documentaire 'frozen planet', met commentaar van de legendarische David Attenborough, te zien in de lounge, over Antarctica en de Sub-Antarctische Eilanden, wat de opwinding over de komende dagen alleen maar groter maakte. Uiteindelijk begon de gebruikelijke dagelijkse briefing om 18.15 uur. Hélène gaf ons een interessante lezing over de impact van invasieve dieren op afgelegen plaatsen. Daarna volgde een verplichte documentaire van de South Georgia Government over onze verantwoordelijkheid als bezoekers van het eiland. De video was bijna afgelopen toen er plotseling een schreeuw in de lounge klonk: "ORCA!". Het schip was omringd door zwaardwalvissen! Zwaardwalvissen zijn het grootste lid van de dolfijnenfamilie en kunnen wel 8 meter lang worden. We haastten ons allemaal naar buiten om ze te zien spelen bij de boeg van het schip. Verrassend genoeg hadden sommige een geelbruine kleur. Hun kleur is in feite te wijten aan een dikke ophoping van diatomeeën op hun huid. Alsof het schouwspel nog niet verbazingwekkend genoeg was, kwamen er ook nog een paar Gewone Vinvissen bij. Om 19.00 uur werd het diner geserveerd, waarmee het formele programma van de dag werd afgesloten. Niet veel mensen bleven laat op omdat we allemaal fris wilden zijn en voorbereid op onze eerste landing morgen op South Georgia.

Vandaag was de dag voor ons eerste bezoek aan South Georgia. We konden niet wachten om de spectaculaire dierenwereld van dit eiland te zien. Salisbury Plain zou onze eerste landing zijn, maar vanwege de wind en de deining hebben we in plaats daarvan een zodiac cruise gemaakt. Zelfs vanuit de zodiacs konden we de overvloed aan leven op het strand en in het water observeren. Koningspinguïnen en pelsrobben lagen verspreid over het strand, sommigen sliepen, anderen vochten en weer anderen voederden in het water. Kleuterschooltjes van pelsrobben speelden in de brekende golven. Zeevogels deden ook hun ding en droegen bij aan het spectaculaire landschap. Af en toe waaide er een katabatische wind vanaf de gletsjers die ons in het gezicht sloeg, en het moment daarna scheen de zon door en veranderde de sfeer weer. Na de lunch kwamen we eindelijk aan land en konden we de wilde dieren van dichtbij meemaken. De gidsen brachten ons aan land door middel van achterstevenlandingen, waarbij de zodiacs bij aankomst op het strand werden gedraaid om te voorkomen dat brekende golven tegen de zodiac zouden botsen. We moesten snel zijn en luisteren naar de orders van Ali om uit de zodiac te komen op de rustigere momenten tussen de grotere golven die op het strand sloegen. Eenmaal aan land bevonden we ons te midden van een groep pelsrobben, waarvan sommige baby's ons behoorlijk probeerden af te schrikken. Plotseling kwam er een parade van Koningspinguïnen langs ons wandelen en toen weer pelsrobben. Zo'n bijzondere ervaring om zo dicht bij deze dieren uit het verre zuiden te zijn. We liepen langs het strand en ontdekten nog meer pelsrobben en Koningspinguïnen, een paar zeeolifanten lagen te slapen in een grasveld. We volgden de rode palen die de gidsen hadden neergezet en doorkruisten een vlakte vol pelsrobben en Koningspinguïnen die verspreid lagen voordat we bij de Koningspinguïnkolonie uitkwamen. En wat een uitzicht! Koningspinguïnen dicht op elkaar zo ver het oog reikte, allemaal druk bezig met iets of hun buren aan het pesten. Bizar om te bedenken hoe al dit leven zich afspeelt op deze afgelegen plek, terwijl wij onze menselijke levens over de hele wereld leiden. Het was alsof je zo in een van de afleveringen van David Attenborough's Planet Earth sprong. Terug bij het schip waren we net op tijd om de wind aan te trekken en donkere wolken te zien binnenstromen. Wat een prachtige eerste dag in South Georgia.

We werden om 6.30 uur gewekt toen de Plancius voor anker ging bij St. Andrews Bay. We waren allemaal opgelucht toen we van Ali hoorden dat de landing door zou gaan. Het strand kan moeilijk zijn om op te landen omdat grote golven vaak een enorme branding op het strand veroorzaken en katabatische winden vanaf de gletsjers en bergen vaak voorkomen. We volgden een gemarkeerde route naar de morenen met uitzicht op de belangrijkste kolonie Koningspinguïnen. Terwijl we ons een weg baanden over de laatste helling naar het uitkijkpunt, nam het lawaai van de pinguïns toe. Wat een adembenemend uitzicht: Duizenden pinguïns en kuikens strekten zich uit zover het oog reikte. De baai van St Andrew is het thuis van meer dan 300 000 paren Koningspinguïnen! In de namiddag was het tijd om Grytviken te ontdekken, het eerste walvisstation van South Georgia! Voordat we aan land gingen, moesten we eerst door een strenge bioveiligheidscontrole. Na een korte briefing aan boord door de vertegenwoordigers van South Georgia, werden we aan dek geroepen bij het gangboord om zorgvuldig te kijken naar mogelijke zaden op ons klittenband en onder onze laarzen. We kwamen met succes door de screening en iedereen mocht eindelijk deze werkelijk bijzondere plek bezoeken! We hadden eerst wat tijd om het South Georgia Museum te bezoeken. De exposities behandelden alle aspecten van de ontdekking van het eiland, de zeehonden- en walvisindustrie en de maritieme en natuurlijke geschiedenis. Daarna werden we uitgenodigd voor een rondleiding door de historische nederzetting. Het was fascinerend om rond te lopen in het vervallen, roestige walvisstation en je voor te stellen hoe het was toen het nog leefde. We eindigden ons bezoek op de begraafplaats voor het graf van Shackleton. Ali coördineerde met plezier de whiskytoast op "the boss", ter nagedachtenis aan het ongelooflijke uithoudingsvermogen en de avontuurlijke instelling van deze beide mannen. En wat is er na zo'n dag beter om te doen dan buiten op het dek te eten, smullend van heerlijke BBQ-maaltijden!

Toen we wakker werden, lag Plancius voor anker in het midden van Godthul Bay. Na het ontbijt wachtte het expeditieteam ons op bij de loopplank voor een zodiac cruise. Eenmaal aan boord voeren we met onze gidsen langs de kust naar de buitenkant van de baai. We werden toen blootgesteld aan de deining van de open zee. Dit weerhield ons er niet van om van een prachtig panorama te genieten. Toen we verder voeren, naderden we een kolonie Zuid-Georgische kuifaalscholvers en daarna Kelpmeeuwen die op een rotsachtige klif waren gegroepeerd. Het hoogtepunt van het uitstapje was ongetwijfeld de mogelijkheid om voor het eerst tijdens de reis een nieuwe pinguïnsoort te ontdekken. Voor ons waren honderden Macaronipinguïnen bezig om van grote rotsvlaktes af te dalen, vanwaar ze leken te aarzelen om te duiken om de open zee te bereiken en het voedsel te vangen dat nodig is voor hun kuikens. De deining die het gebied soms overspoelde deed de meesten van hen vallen, wat hen echter niet leek te deren. Toen we achteruit liepen, konden we de imposante en zichtbaar drukke kolonie tussen de vegetatie zien opduiken. Kort daarna waagden een paar dappere zodiacs zich in een door de deining geslagen grot. Op de terugweg kwamen we in een kleine inham met zeeolifanten en pelsrobben. Een Zwarte Albatros deed ons zelfs de eer aan om over ons heen te vliegen. Terug op het schip was het tijd voor de lunch. s Middags vertrokken we vanaf dezelfde plek, maar dit keer gingen we van boord op het land voor een wandeling die de dappersten onder ons naar een prachtig uitzichtpunt bracht dat de open zee omarmde en de kust ontdekte. De minder dapperen profiteerden van de kolonies Papoea-pinguïns en zelfs van een prachtig meer op lagere hoogten. Na deze beklimming was het tijd voor Ali en haar team om de dag te heroveren. Na de maaltijd wachtte ons een welverdiende rust!

Het was 5:00 uur en de wekker stond vanmorgen bij zonsopgang, om te profiteren van het ochtendlicht. Het weer was een beetje grillig. We hoopten in Gold Harbour te landen voor een laatste tussenstop in South Georgia. Nadat een eerste zodiac op de kust was geland, werd besloten om de landing te annuleren, omdat de omstandigheden verslechterden. We genoten echter wel van het uitzicht op de gletsjer en de baai, met de vele Koningspinguïnen en zeeolifanten in het zicht. We genoten van het ontbijt aan boord en konden nog wat avonturen vertellen. Later in de ochtend kwamen we aan in Cooper Bay. Deze keer maakten we gebruik van een zodiac cruise om een grote kolonie Macaronipinguïnen te benaderen. Een continue stroom pinguïns beklom de helling. De pinguïns zoeken een plek weg van roofdieren om te nestelen, maar ook vrij van sneeuw. Ze zijn in staat om grote afstanden op de rotsen te klimmen. Onderaan de kolonie zwommen veel pelsrobben. De wind was sterk en de deining krachtig. Na een goede maaltijd aan boord voeren we Drygaslki Fjord binnen. We zeilden langs de gletsjers naar het einde van de fjord. Deze keer waren de blauwe lucht en de zon teruggekeerd. De wind was gaan liggen. We zagen enkele Weddellzeehonden aan de rand van de fjord, en Sneeuwstormvogelen. We bleven aan het einde van de fjord om de gletsjer en de verschillende geologische formaties te bekijken. Halverwege de middag zeilden we naar het zuiden, naar de South Orkneys.

Na een feestelijke nacht - wat een geweldige tijd hebben we gehad op South Georgia! -waren velen van ons dankbaar voor een rustige nacht op zee die een goede nachtrust mogelijk maakte. De ochtend bracht weer een goede lezing van het team: Chloe gaf ons een blik op de verscheidenheid van het leven dat in het water om ons heen drijft. Het was interessant om foto's te zien van deze vaak microscopisch kleine organismen, zodat we de diversiteit en overvloed van deze kleine zeediertjes kunnen waarderen. Maar als we het plankton ooit vergeten, gaan we altijd terug en kijken we naar de krill in Happy Feet 2! Na een korte theepauze bracht Ali ons weer naar de lounge voor de verplichte IAATO briefing over Antarctica en hoe we ons als bezoekers moeten gedragen. Het verschilde niet zoveel van South Georgia, behalve dan het idee van pinguïnsnelwegen en ervoor zorgen dat we hun weg naar zee of terug naar het nest om hun kuikens te voeden niet blokkeren. En natuurlijk moesten we, als we naar een nieuwe plek gingen, weer bioveiligheidscontroles doen - weer een vacuümfeestje! Deze keer was het echter makkelijker omdat we allemaal weten hoe schoon dingen moeten zijn, dus het was vrij snel om onze spullen naar de lounge te brengen, snel te zoeken naar zaden en vuil en alles te laten controleren en goedkeuren door een staflid voordat we opnieuw tekenden dat we ons deel hadden gedaan om te voorkomen dat uitheemse planten en ziekten op Antarctica worden geïntroduceerd. Nadat het "huishoudelijk werk" gedaan was, keken we ontspannen in de lounge naar nog een aflevering van BBC Frozen Planet, zelfs terwijl we uit de ramen keken naar vogels en walvissen. Wat een leuke manier om een namiddag door te brengen! Onze dagelijkse samenvatting bereidde ons voor op de mogelijke landing morgen op de South Orkney Islands, en Ali deelde wat beelden en herinneringen met ons van haar tijd als postmeesteres op South Georgia. Het was leuk om te zien hoe het winterlandschap eruit zou kunnen zien - veel sneeuw! -en een idee te krijgen van hoe het zou kunnen zijn om er op uit te trekken en te wandelen en zelfs te kamperen op meer afgelegen plaatsen... niet voor bangeriken! Na nog een uitstekende maaltijd bereid door het kombuis team was het een makkelijke keuze om verhalen en foto's te delen in de bar, of weg te sluipen naar de hut om te rusten, wetende dat morgen een nieuwe kans zou zijn om op verkenning te gaan.

S Ochtends landden we in Shingle Cove, een plaats waar van alles te zien is. Van gletsjers tot Adéliepinguïnen, deze landing stelde niet teleur. We verlieten het schip in winderige omstandigheden, maar zoals Ali voorspelde nam de wind snel af. Toen begon het te sneeuwen. Toen begon het te sneeuwen en dat zorgde voor een goede introductie tot Antarctica. Het landingsstrand was rotsachtig en er lagen heel wat pelsrobben en een paar zeeolifanten. We passeerden deze op weg naar de IJstong van de gletsjer die naar de zee liep. De gletsjer had een mooie smeltwaterstroom plus het steenslagijs was erg fotogeniek op het strand. Nadat we het gemarkeerde gebied hadden verkend, maakten we een wandeling naar de Adelie-kolonie waar we vooral jonge vogels zagen die hun donsveren aan het verliezen waren. Ze waren heel komisch met hun plukjes dons bovenop hun kop. Onder de Dwergpinguïns waren Skua kuikens, kleine pluizenbolletjes die heel anders waren dan de volwassen vogels. Te snel was het tijd om terug te gaan naar het schip voor de lunch. Na de lunch genoten we van onze doortocht langs de grote ijsbergen waarvan sommige echt enorm waren. Later hadden we lezingen over Shackleton in het Engels en Duits. Om de dag af te sluiten, genoten we van onze dagelijkse recap met Ali en het team. Weer een geweldige dag met een ontspannen middag.

Vandaag begon de ochtend met Chloé die ons vertelde over walvissen, het verschil tussen baleinwalvissen en tandwalvissen, hoe ze zingen en over grote afstanden op zee te horen zijn, en we leerden zelfs dat het sperma van grote dieren kleiner is dan dat van kleinere dieren. De ochtend ging verder met walvissen kijken vanaf het dek, waarbij de pinguïns zich vermaakten tussen de walvissen door. We naderden nu Point Wild, waar de bemanning van Sir Ernest Shackleton's Endurance expeditie vier maanden lang kampeerde. We konden de buste van kapitein Pardo zien, die de redding van Shackletons mannen leidde. Het was verbazingwekkend om getuige te zijn van deze wilde en ruige plek en na te denken over hoe deze mannen hier konden overleven, levend op pinguïns en de hoop hoog houdend. Na een goede beoordeling van de deining besloten de kapitein en Ali om een poging te wagen om de zodiac te laten zakken, en gelukkig voor ons ging het goed. We konden genieten van een zodiac cruise rond de Point Wild en langs de gletsjer. De grote deining maakte het een bijzondere ervaring om midden in de elementen op de golven te varen en ze tegen de kliffen te zien botsen. Stormbandpinguïnen verzamelden zich rond de steile kliffen en af en toe waagden ze een sprong in de golven. Sommigen van ons kregen ook een glimp te zien van een Vaal Stormvogeltje tussen de golftoppen, soms een beetje te dichtbij naar onze voorkeur. Aan het einde van de cruise vond er een kleine afkalving van de gletsjer plaats, waarbij stukken in de zee vielen en een echoënde klap in de baai maakten. Na een vrij late lunch voeren we weer met het schip dat zachtjes van de ene naar de andere kant rolde. Hélène en Régis nodigden ons uit in de lounge om hun ervaring met overwinteren op het sub-Antarctische eiland Kerguelen met ons te delen.

De dag begon prachtig. We werden wakker omringd door tabulaire ijsbergen voor sommigen, en meer originele vormen voor anderen. Geen wind, we waren buiten foto's aan het maken toen de Zwaardwalvissen verschenen. Daarna werd het ontbijt geserveerd en maakten we ons klaar om voet aan wal te zetten op Paulet Island. Nog zo'n eiland met een rijke geschiedenis, waar de Zweedse bemanning van het schip "Antarctic" in 1903 vast kwam te zitten in het ijs en werd verpletterd. Dit vulkanische eiland was prachtig. Het is de thuisbasis van een enorme kolonie Adéliepinguïnen. Veel kuikens zwermden rond. Anderen rustten op de overblijfselen van de hut die de expeditie onderdak bood tijdens de gedwongen overwintering. We brachten drie uur door met het bekijken van de vogels en het genieten van het prachtige landschap. Het spektakel was eindeloos. We sloten de ochtend af met een mini- zodiac cruise die ons in staat stelde om de ijsbergen te benaderen waarop de pinguïns zaten. Na nog een goede maaltijd aan boord hadden we tijd om even te pauzeren terwijl we naar de volgende stopplaats voeren. In de namiddag gingen we van boord bij Brown bluff. Gelukkig konden we ons met de zodiacs een weg banen tussen de ijsbergen en de brokken ijs die zich voor het strand ophoopten. Sommigen van ons maakten een prachtige wandeling naar de gletsjer met Andreas die ons veel uitleg gaf over gletsjers en hun formaties. Ondertussen genoten anderen nog steeds van de aanwezigheid van Ezelspinguïnen en Adélie pinguïns in grote aantallen op het strand. Het einde van de middag was koel! Het begon te sneeuwen, maar dat weerhield velen van ons er niet van om het water in te gaan! De Polar plunge was voor de dappersten onder ons die gingen zwemmen! Iedereen was blij om terug aan boord te zijn en te genieten van een warme douche voor het diner. Na de maaltijd was er de presentatie van het programma voor de volgende dag. Het was tijd om de foto's van de dag uit te zoeken!

Vandaag was een Weddellzee-expeditie dag! We begonnen de dag met een bezoek aan Devils Island. Het eiland werd genoemd naar zijn vorm: de twee pieken aan beide uiteinden van het eiland, gescheiden door een laaggelegen vallei, lijken op hoorns. De zodiacs moesten tussen talloze stukken ijs door slalommen om ons naar de landingsplaats te brengen. Eenmaal aan land wandelden we langs de kustlijn om dichter bij de 15 000 paren Adéliepinguïns te komen. Sommigen van ons liepen over het eiland om een uitzicht te krijgen op Cape Well Met en de dappersten klommen naar de top van de zuidwestelijke piek. Michael experimenteerde met infraroodfotografie om de temperaturen van de pinguïns ten opzichte van hun omgeving vast te leggen. In de namiddag voer Plancius zuidwaarts in de Weddellzee. De meesten van ons zaten buiten op het dek te genieten van het mooie weer en het landschap toen een paar walvissen rond het schip verschenen. Eerst kwam een paar Zwaardwalvissen sierlijk voorbij. Daarna was het de beurt aan de bultruggen om de show voort te zetten. Bultruggen zijn gemakkelijk te herkennen aan hun duidelijke bult aan de basis van de rugvinnen. We konden ze rustig zien ademen aan het oppervlak. Af en toe doken ze onder om ons hun grote en indrukwekkende staartwervels te laten zien. Elk individu heeft unieke patronen op de achterranden en onderkanten van hun staartwieken. Wetenschappers gebruiken deze bijzonderheid voor foto-identificatie. Terwijl we onze cruise voortzetten omringd door enorme ijsbergen, verraste Zsuzsanna ons met heerlijke warme chocolademelk op het zonnedek. Het landschap om ons heen was surrealistisch. We voelden ons zo klein naast de grote ijsbergen. Na het diner ontmoetten enkele passagiers en het personeel elkaar bij de bar waar we nog enkele Bultruggen rond het schip konden observeren. Er was weer een dag voorbij in Antarctica.

Deze maandag was waarschijnlijk iets specialer dan de andere. Het was onze laatste dag voordat we door de Drake Passage zouden varen. Iedereen was dus vastbesloten om het beste uit deze dag te halen om deze prachtige reis in stijl af te sluiten. S Nachts voer het schip naar de South Shetlands en hier ging het voor anker tegenover Halfmoon Island, het doel van onze ochtendexcursie. Om ons nog een laatste keer te laten genieten van de typische fauna van deze regio's, kozen onze gidsen voor een tocht in het wilde deel van het eiland, terwijl het andere deel werd ingenomen door een Argentijnse basis. De zodiacs zetten ons op hun beurt af op een donker kiezelstrand vanwaar we vertrokken om hoger gelegen gebieden te verkennen en vervolgens over te schakelen naar de andere kant. Tijdens dit korte tochtje bewogen we ons tussen grillige rotsen en steile hellingen, hier en daar Stormbandpinguïnen tegenkomend die druk bezig waren hun pad te volgen, sommigen met een smetteloos verenkleed die terugkwamen van hun vissessie om wat eten mee te nemen voor hun kuikens, anderen meer ... vuil, komend van de kolonie en waarschijnlijk ongeduldig om een beetje te kunnen toi laten! Terug op zeeniveau aan de andere kant, ontdekken we een prachtig panorama. Een paar meter verder, na het kruisen van een paar mannelijke pelsrobben die het te druk hadden met slapen, hadden onze gidsen een uitkijkpunt ingericht om een kolonie Stormbandpinguïnen te bewonderen. De vele kuikens wachtten op de terugkeer van hun ouders, op een ietwat plakkerige bodem, het einde van het broedseizoen voelend ... Onder hen was een "indringer" verborgen. Een Macaronipinguïn. Hij wordt hier regelmatig waargenomen en lijkt elk jaar terug te keren naar zijn adoptiekolonie. Hij is zo anders, met zijn gele ogen en brede snavel, dat hij snel gespot is. Verderop, in het intergetijdengebied, zocht een Weddellzeehond zijn plekje tussen de rotsen en het zeewier om zich voor te bereiden op zijn dutje. Terug bij het landingspunt, na het schrobben en schoonmaken van onze laarzen, keerde iedereen terug naar het schip om te genieten van een goede maaltijd. Het was geen lange rit naar de plek die voor de middag op het programma stond. Het schip positioneerde zich dus snel voor ons nieuwe doel: Yankee Harbour. Een landtong schoof op in zee en creëerde een beschutte baai waardoor we met een zodiac een strand konden bereiken. Vanaf daar waren er veel keuzes. Rechtsaf naar de punt om zeeolifanten en pelsrobben te observeren, linksaf om bij de kolonies Ezelspinguïns en hun zeer nieuwsgierige kuikens te komen, stoppen om een luipaardrob te fotograferen die op het ijs slaapt en in de baai gestrand is ... Of gewoon ergens gaan zitten en de sfeer, de landschappen, nog een laatste keer in je opnemen, met volle teugen genieten. Toen we terug aan boord kwamen, verwelkomden Ali en haar team ons voor de dagelijkse recap. We leerden meer over de intelligentie van de vogels met Régis, het vulkanisme van de Shetlands met Andreas en de toestand van de zee in de Drake passage met Ali!

Terwijl we terugzeilden over de Drake Passage, nam het leven aan boord een nieuw tempo aan. Geen vroeg opstaan. Geen gehaast meer in de gangen met reddingsvesten en tassen voor een landing. De meesten van ons keken naar onze foto's en dachten aan alle goede herinneringen die we de afgelopen 17 dagen hadden gemaakt. Terwijl Plancius langzaam in beweging kwam, bereidde het expeditieteam vandaag een reeks lezingen voor. S Ochtends gaf Ali een zeer interessante presentatie over de verbazingwekkende levens van de eerste vrouwen op Antarctica. Sommige vrouwen hadden ongelooflijk sterke karakters om hun echtgenoten te kunnen ondersteunen terwijl ze onbekende gebieden verkenden. In de namiddag vertelde Jocelyne ons over het jaar dat ze op de zuidpool doorbracht en de logistiek op de basis tijdens de weinige wintermaanden wanneer de basis volledig geïsoleerd is van de rest van de wereld. Laat in de middag beschreef Michael het onderwaterleven in de Zuidelijke Oceaan en wat duikers te zien krijgen tijdens duiken in Antarctica. Daarna genoten we van een erg lekker diner. Tijdens het diner stelde onze hotelmanager Zsuzsanna de kombuis- en schoonmaakploeg voor. Een goede manier om verborgen personeel en belangrijke taken voor het leven aan boord te ontdekken.

Vanochtend werden we gewekt door een speciaal weksignaal. Adame en haar moeder Julia wensten ons een goede morgen en bedankten ons allemaal voor een geweldige reis voordat ze samen een weklied zongen. Een mooie manier om de allerlaatste dag zeilen in de Drake Passage te beginnen. We voeren het Beagle-kanaal binnen en konden eindelijk Argentijns land zien. Régis gaf een lezing over zeevogels en we konden wat tijd doorbrengen met het bekijken van het landschap vanuit de Lounge of vanaf de buitendekken, de zeebries en zilte lucht voelen en de zeevogels voorbij zien vliegen. In de namiddag werden we opnieuw uitgenodigd in de lounge voor een pubquiz met vragen over wat we op deze reis hadden gezien en geleerd. Het winnende team was de Aliphant Seals voor de beste score, en voor de meest creatieve teamnaam waren de Los Bilinguins de winnaars. Voor het diner, voor onze laatste recapitulatie, hieven we allemaal ons glas champagne met onze lieve kapitein Evgeny Levakov, voor een laatste toast op ons grote avontuur. Ali had een diavoorstelling gemaakt van al onze unieke ervaringen in de Falklands, South Georgia en het Antarctisch schiereiland.

Vandaag werden we gewekt door de laatste wake-up call van onze Expeditieleider Ali en maakten we ons klaar om van boord te gaan in Ushuaia. De afgelopen 18 dagen hebben ons meegenomen op een oogverblindende reis naar de Falklandeilanden, Zuid-Georgië en het bevroren continent Antarctica, en ons een korte blik gegund in een omgeving die de meesten nooit zullen zien. We hadden allemaal iets andere ervaringen, maar wat de herinneringen ook waren, of het nu onze eerste keer was aan boord van zodiacs, wandelen in rubberen laarzen, het zien van enorme ijsbergen of het maken van nieuwe vrienden, het zijn herinneringen die ons de rest van ons leven bij zullen blijven. Totale afstand gevaren op onze reis: 3429 zeemijlen Meest zuidelijke punt: 64o 20' 1" Z, 056o 29' 7" W Namens Oceanwide Expeditions, Kapitein Evgeny Levakov, Expeditieleider Ali Liddle en de gehele bemanning en staf, danken wij u voor het reizen met ons en wensen wij u een veilige reis naar huis.