PLA16-19, reisverslag, Spitsbergen - Noordoost-Groenland

De schrijver van vandaag: Johanne Vanuit het vliegtuig kregen we door de wolken heen een eerste glimp te zien van de indrukwekkende bergtoppen van Spitsbergen. Op het eerste gezicht leek dit een wilde en onbewoonbare plek, maar zoals we zouden leren is het de thuisbasis van veel leven. Voor velen van ons was Longyearbyen onze eerste stop, om het museum en de kerk te bezoeken of misschien wat extra warme kleren te kopen voordat we de beschaving verlieten. Vandaag hadden we onze waterdichtheid al nodig en kregen we een voorproefje van de zee toen we in zodiacs naar M/V Plancius werden gebracht, het schip dat de komende 13 dagen ons thuis zou zijn. We kregen onze hutten toegewezen waar onze bagage al was aangekomen. We werden begroet door onze expeditieleider Philipp en hotelmanager Siggi en naar onze hutten gebracht waar onze bagage al op ons lag te wachten. We verzamelden in de observatielounge en kregen een briefing over de veiligheid aan boord. De briefing werd gegeven door de Chief Officer die het had over de veiligheid van het schip en hoe we ons op het ergste konden voorbereiden. Er werd een algemene alarmoefening gehouden (zeven korte ontploffingen gevolgd door één lange ontploffing) en we namen allemaal de SOLAS oranje reddingsvesten aan en verzamelden ons in de lounge onder begeleiding van bemanning en personeel. We gingen aan dek om de reddingsboten te bekijken terwijl Plancius Adventfjorden uit voer. In de lounge nodigde Philipp ons uit voor nog een briefing, nu over het leven aan boord en het expeditieteam dat klaarstond om samen met ons de wildernis te verkennen. Siggi liet ons kennismaken met het interieur van het schip, de hotelactiviteiten en de eetzaal waar we heerlijk eten geserveerd zouden krijgen. Kapitein Artur voegde zich bij ons voor een welkomsttoast met mousserende wijn of sap voordat we naar de eetzaal gingen voor ons eerste heerlijke diner bereid door chef-kok Heinz en zijn keukenteam. Na het diner riep het personeel ons op om onze rubberen laarzen te halen die we zullen gebruiken bij het ontschepen van de Zodiacs tijdens deze reis. We waren nu al op zee en we konden de deining en golven voelen, een goed welkom voor ons avontuur aan boord van Plancius.

De schrijver van vandaag: Tobias Het was de eerste ochtend van onze expeditie en de stem van Philipp wekte ons om de dag te beginnen. We genoten van ons ontbijt en bereidden ons voor op de verplichte briefings die direct daarna volgden terwijl we de Raudfjorden binnenvoeren. Christian gaf ons informatie over de Association of Arctic Tour Operators (AECO), hoe we ons moeten gedragen in Ijsbeer land en hoe we veilig in en uit onze zodiacs moeten stappen. Met deze schat aan nieuwe informatie hadden we het gereedschap bij de hand om van een geweldige expeditie te genieten! Niet lang daarna konden we onze nieuw verworven kennis demonstreren toen we aan boord gingen van de zodiacs voor onze eerste landing bij Buchananhalvøya, een schiereiland aan het zuidelijke uiteinde van Raudfjorden. Het was een hobbelige, natte en winderige tocht naar de kust waar het expeditieteam op ons wachtte. We kregen informatie over de verschillende wandelgroepen en mochten er een kiezen. De energieke en middelste groep gingen meteen de hellingen op voor een uitzicht, terwijl de rustige groep eerst op het strand bleef voor meer informatie over drijfhout, rendieren, plastic, kelp en nog veel meer. Het was onze eerste Arctische toendra-ervaring van de reis... en er zullen er nog vele volgen! Terug op het schip waren we net op tijd voor een heerlijke lunch bereid door het kombuis- en hotelteam. Koud weer maakt hongerig, dus we genoten van elke hap! Hmmmm! Niet lang na de lunch maakten we ons klaar voor onze tweede activiteit van de dag. Omdat we nu veel ervaring hadden met ruige weersomstandigheden, hadden we geen problemen met nog een hobbelige rit aan land bij Bruceneset ten zuiden van Alicehamna aan de oostelijke oever van Raudfjorden. Na het bekijken van de hut bij de landingsplaats en wat meer informatie over de geschiedenis door Christian, splitsten we ons weer op in groepen en verkenden we het gebied. Stenen cirkels, walvisvaardersgraven, mooie uitzichten en nog veel meer dingen waren onderweg te vinden, terwijl sterke windvlagen en kille temperaturen ons volledig wakker hielden. Het is tenslotte de Noordpool, niet de tropen! Wie verwacht hier nu warme temperaturen? ;) Eenmaal terug op het schip namen we een warme douche, dronken we een kopje koffie of thee, of deden we al het bovenstaande om het weer gezellig en warm te krijgen en klaar te zijn om naar het expeditieteam te luisteren tijdens onze dagelijkse samenvatting. Philipp gaf ons de plannen voor de volgende dagen. Andreas gaf uitleg over de geologie van het Old Red Sandstone dat we aan land zagen en Karin liet ons kennismaken met poolbloemen. Daarna genoten we van een heerlijk diner in nog rustige omstandigheden voordat Plancius de open oceaan op voer en daarmee in grote golven, die gelukkig van achteren kwamen. Op deze manier hebben we slechts een korte tijd van rollen en stampen meegemaakt voordat het machtige schip tot rust kwam en met de golven mee richting Groenland voer. Het zag ernaar uit dat we een goede nachtrust zouden hebben met alle nieuwe indrukken van de dag!

De schrijver van vandaag: Ben Het was een zware nacht tussen de lakens. De Groenlandse Zee toonde zich verre van zijn bescheiden temperament, waardoor we alles behalve vaste slapers waren. Verrassend genoeg werd de ontbijttafel door velen bezocht en de sfeer was geweldig, want we waren op weg naar het pakijs, terwijl we onderweg waren naar Groenland! Terwijl we gewend raakten aan de bewegingen van de Plancius, pasten we ons allemaal aan ons nieuwe leven op zee aan. Omdat het een volle dag op zee was, konden we genieten van een aantal zeer informatieve presentaties van Andreas en Tobias over de geologie van Spitsbergen. Normaal gesproken een zwaar onderwerp dat wat stevige grijze massa vereist, maar deze outdoor professionals waren meer dan enthousiast om de materie op zo'n manier uit te leggen dat het (zelfs 's ochtends) te begrijpen was. Interessant om te weten dat deze noordelijke archipel ooit op de zuidpool lag! Sommigen zeggen dat de tijd vliegt op een schip, en dat is op Plancius niet anders. Voor we het wisten was het tijd voor de lunch. Nadat we het buffet hadden laten verdwijnen, was het tijd voor iets anders: Karin zou haar hondenslee-avonturen delen in het restaurant. Wie had gedacht dat het zo'n ontspannende hobby kon zijn, omgaan met al die wilde, overactieve dieren? Rond 16.00 uur nam Ben het restaurant over met een verhaal over de geschiedenis van de walvisvaart op Spitsbergen in 1600. Blijkbaar vingen de gretige Europeanen toen zoveel walvissen dat we vandaag de dag nog steeds de resultaten van de uitgebreide jacht kunnen zien! Na deze interessante onderwerpen hadden we weer wat tijd om te genieten van het uitzicht op de golven, die het schip af en toe nog steeds deden schommelen. Gelukkig raakten we er steeds meer aan gewend, onze zeebenen begonnen zich te vormen! En toen was het alweer tijd voor het avondprogramma: Na een grondige briefing door onze expeditieleider over waar we naartoe gingen, legde Johanne ons uit wat voor soort golven ons schip laten schommelen, alsof ze ons expres zeeziek wilden maken. Hoe ontstaan deze golven en waar komen ze vandaan? Het is vreemd om te weten dat de romp van de Plancius het enige is dat ons scheidt van de Groenlandse Zee, die op sommige plaatsen wel 4 kilometer diep is. Zou het daar zo golvend zijn als hier? Andreas liet ons wat beelden zien die ons een beetje schokten: Hoewel er geen mens is geweest, ligt ons afval op deze diepte alsof het een vuilnisbelt is. Op beelden die met een op afstand bediend voertuig werden gemaakt, waren duidelijk plastic verpakkingen, flessen en vistuig te zien dat gedeeltelijk ondergedompeld was in de sedimenten. Met deze interessante onderwerpen vers in het geheugen gingen we naar beneden voor het broodnodige avondeten. Een dag op zee betekent niet dat het expeditieteam zijn gasten laat ronddwalen op het schip, de dag was gevuld met informatieve lezingen en samenvattingen. Kortom, oefening op psychologisch niveau! Na een smakelijk diner in het restaurant begon de spanning toe te nemen, op de brug en buitendekken begon het druk te worden en alle ogen zochten de horizon. Philipp had eerder laten weten dat we misschien het pakijs in zicht zouden krijgen, aangezien dat op onze route richting Groenland lag. Gelukkig scheen er een stralende zon en konden we genieten van de noordse stormvogels die zachtjes over de golftoppen vlogen. En toen begon het: er verschenen kleine stukjes en beetjes ijs, eerst heel weinig, maar na verloop van tijd steeds meer. Voor we het beseften, had onze kapitein de Plancius midden in een dicht veld van pannenkoekenijs genavigeerd. De zon, die al laag aan de horizon stond, gaf het hele tafereel een gouden gloed, wat een spectaculair gezicht! Het geluid van het krakende ijs tegen de romp van het schip vulde de lucht. Het vormde een serene, bijna intieme stilte die je alleen op de meest afgelegen plekken kunt ervaren. Koud en vermoeid (we waren nog steeds op de Noordpool, het is koud!) gingen we terug naar de lounge om te genieten van een drankje, onze vers gemaakte foto's te bekijken en terug te kijken op een geweldige dag op zee. Benieuwd wat morgen zou brengen.

De schrijver van vandaag: Karin Toen we 's ochtends wakker werden waren de golven veel kleiner dan de dag ervoor, en het schip rolde niet meer zo veel. Het was erg mooi weer met zon, maar nog steeds veel wind. We konden allemaal genieten van het uitzicht op een vrije horizon, in alle richtingen niets anders dan water. Johanne gaf een lezing over zee-ijs, hoe het wordt gevormd en waarom het zo belangrijk is. Na de lezing werd een Gewone Vinvis vlak bij het schip gezien en de meesten van ons gingen het dek op om hem te zien. Terwijl we wachtten tot de walvis weer boven water kwam, werd aan de andere kant van het schip, verder weg, een tweede vinvis gezien. Het was een prachtige ervaring om het op één na grootste dier ter wereld zo dichtbij te zien. Na de lunch gingen we naar een gebied met mist, en het zicht was beperkt. Christian gaf een lezing over de geschiedenis van Noordoost-Groenland, met speciale nadruk op de Sirius-patrouille. En in de eetzaal werd de film Paolos Wedding vertoond, een oude film die in Groenland is opgenomen. Bij de recapitulatie vertelde Philipp over de plannen voor onze dagen in Groenland, Miriam vertelde over Noordse Stormvogels en Ben vertelde over Gewone Vinvissen en hun leven. Andreas vertelde over een grote onderwatervulkaan op de zeebodem. Na het diner verzamelden velen van ons zich in de launch om na te praten over de dag of gewoon te genieten van het uitzicht op de vrije horizon.

De schrijver van vandaag: Karin s Ochtends voor het ontbijt nodigde Philipp ons uit in de lounge om heel verdrietig nieuws met ons te delen. Tijdens de nacht was er een noodsituatie geweest waardoor we koers moesten wijzigen richting IJsland om de patiënt naar een ziekenhuis te brengen. Na het ontbijt werden we uitgenodigd om een National Geographic film over de Noordpool te bekijken en genoten we van het lichte uitzicht door de mist op de Oost-Groenlandse kust die in de verte te zien was. Ook dreven er hier en daar wat ijsbergen voorbij en was er een prachtige mistboog te zien aan de horizon. In de middag gaf Ben een lezing over zijn tijd op het onderzoeksstation in Ny Ålesund in Spitsbergen. Een paar jaar geleden was hij daar twee maanden gestationeerd als veldassistent in het kader van een project over bio-indicatoren en verontreiniging van schelpdieren. Hij genoot erg van zijn tijd daar en vertelde dat er 12 ijsberen Ny Ålesund en omgeving bezochten in de tijd dat hij daar was. Later op de avond was het tijd voor een recapitulatie en Philipp besprak onze plannen voor de komende dagen en wanneer we Groenland zullen bereiken. Andreas gaf uitleg over de mist en Karin liet ons kennismaken met de biologie van de drieteenmeeuw, waarna het tijd was voor het diner in het restaurant.

De schrijver van vandaag: Andreas Plancius was een stukje buiten de kust van IJsland toen we eindelijk het verlossende bericht kregen: De reddingshelikopter kon richting Plancius vliegen en de weersomstandigheden zouden een evacuatie via een helikopterlier mogelijk maken. Kort na zes uur 's ochtends was het moment waarop we allemaal hadden gewacht. De zon was net op en de helikopter bereikte ons schip. De lier ging naar beneden op het buitendek en een luchtredder en een dokter klommen naar beneden op ons schip. De patiënt ging kort daarna in de brancard omhoog, gevolgd door de luchtredder en de dokter en de helikopter vloog weg. Op het schip heerste een grote opluchting. Alles was goed gegaan en de patiënt was op weg naar het ziekenhuis. De kapitein veranderde de koers en we gingen weer richting het noorden. Groenland wachtte op ons. Eindelijk! De wind stak langzaam op toen we naar de lounge gingen voor een update. Philipp informeerde ons over de verdere plannen voor onze resterende reis. Eerst zouden we naar Scoresby Sund gaan en daarna, als de weersomstandigheden het toelieten, zouden we naar het noorden gaan, naar Kong Oskar Fjord en Antarctic Sound. Wat een prettig nieuws. De rest van de ochtend konden we verder kijken naar de oceaan en naar een andere Groenlandse film. Na de lunch was er een lezing over gletsjers door Andreas en aan het einde van de lezing begon het schip te rollen. De storm stak op. Gelukkig liet Philipp ons tijdens de Recap weten dat de storm niet lang zou duren. Tenminste niet voor ons. We zouden al rond middernacht in de beschutting van Scoresby Sund aankomen. Wat een prettig nieuws!

De schrijver van vandaag: Johanne Eindelijk waren we aangekomen in Groenland, en we bevonden ons nu in Scoresbysund, het langste fjord ter wereld. Vanuit de patrijspoort in onze hut kregen we een eerste glimp te zien van de enorme ijsbergen waar Groenland zo beroemd om is. We verzamelden ons bij de loopplank, gretig om voet aan land te zetten na zoveel dagen op zee. Ondanks wolken en regen genoten we van onze eerste landing in Groenland op Danmark Ø (Denemarken Eiland), wandelend over de toendra bedekt met vegetatie met prachtige herfstkleuren. Bij de landingsplaats waren ook indrukwekkende geologische kenmerken te zien. Het afgeschuurde landschap en de keien die met het gletsjerijs werden meegevoerd, toonden het bewijs van een tijd waarin dit alles met ijs bedekt was. De lange wandelaars kwamen wat hoger om het landschap te kunnen overzien. Met de ijsbergen in de verte konden we zien waarom Groenland beroemd is om zijn spectaculaire landschap. Terug op het schip konden we onze kleren drogen en wat heerlijk eten voordat we ons weer klaarmaakten voor een excursie naar buiten. Deze keer moesten we ons warm aankleden omdat we met de zodiacs over ijsbergen voeren. Er was al een ijsbeer gespot op een van de ijsbergen en we gingen snel in de richting waar hij het laatst gezien was. Maar op de een of andere manier had hij zich nu verstopt of was hij verder weg gegaan, want we konden hem niet meer waarnemen. Dus verlegden we onze focus naar de enorme ijsbergen die om ons heen dreven. Dit was echt een eldorado voor fotografie! IJsbergen van verschillende vormen en variaties van blauwe en witte kleuren weerspiegelden in het kalme water. Het knisperende geluid van smeltend ijs om ons heen zorgde voor een speciale sfeer op de Noordpool. Op de terugweg naar het schip voeren we langs enkele steile bergkliffen met gele vegetatie en een heel duidelijke sneeuwgrens. Plotseling werd op de radio aangekondigd dat er een ijsbeer hoog op de helling was gesignaleerd. Door onze verrekijkers zagen we een trotse ijsbeer over het fjord uitkijken. De koning van de Noordpool, een heel bijzonder gezicht en het einde van een prachtige eerste dag in Groenland.

De schrijver van vandaag: Tobias Voor velen van ons begon de ochtend vroeg toen we de Fønfjord in zeilden. De mist was 's nachts opgetrokken en Plancius zeilde rustig door vlak en kalm water met enorme ijsbergen en bergen met een suikerlaagje verspreid door het prachtige landschap. Tegen de tijd dat Philipp ons wekte, waren velen van ons al op het dek om van het prachtige uitzicht te genieten. Na het ontbijt sprongen we in de zodiacs voor nog een zodiac cruise. Deze keer verkenden we de majestueuze ijsbergen die in de buurt van Røde Ø aan de grond zaten op een zogenaamd ijsbergkerkhof. Ze hadden allerlei vormen. Sommige waren blokvormig, andere afgerond en sommige hadden zelfs bogen en tunnels. Aan het begin van de cruise kwam er dichte mist opzetten, maar die trok snel weer op, waardoor de sfeer nog spectaculairder werd. We voeren ongeveer twee uur over de ijsbergen voordat we Røde Ø zelf aandeden - een rood eiland gemaakt van zandstenen en conglomeraten van ongeveer 400 miljoen jaar oud. De gele, groene en rode toendravegetatie scheen erg fel op deze rotsen waardoor het mooi kleurrijk was met een groot contrast met de witte ijsbergen. Toen we rond de zuidkant van het eiland kwamen, hadden we de kans om een basaltische dijk te zien die al gedeeltelijk uit het eiland was geërodeerd en daardoor uit het water stak als een overblijfsel van een ver verleden gebouw. Dit gaf ons de kans om deze basaltlaag van alle kanten te bekijken. Om de cruise af te ronden, landden we in één keer aan de westkust van het eiland om te genieten van het ijsbergkerkhof vanaf een hoger gelegen uitkijkpunt over het hele gebied. Wat een uitzicht! Terug op het schip waren we heel blij om op te warmen en te genieten van nog een fantastische maaltijd die voor ons was bereid door de bemanning van het schip. Ondertussen voeren we noordwaarts door Rødefjord naar onze middagbestemming Rypefjord, waar we rond 16:30 aankwamen na een fantastische boottocht met nog meer ijsbergen en natuurschoon. Het was tijd om de zodiacs weer te water te laten om aan land te gaan bij Rypenæs aan het zuidwestelijke einde van Rypefjord. We hoopten Muskusossen te zien, die we al vanaf het schip hadden gezien. Helaas slaagden alleen de lange wandelaars erin om dieren in de verte te zien. Hoe dan ook, het landschap was prachtig terwijl we door dikke oranje-rood-bruin-gele toendra wandelden met besneeuwde bergen op de achtergrond. Zelfs de zon wist zich een weg door de wolken te vechten en creëerde een fantastisch lichtspektakel bij de gletsjer achterin de baai. Ondertussen kwam het andere schip van ons bedrijf, het zeilschip Rembrandt van Rijn, naast Plancius om proviand in te nemen dat we voor hen hadden meegenomen, omdat ze meerdere maanden tegelijk in Groenland doorbrengen en dus maar beperkt toegang hebben tot voorraden. Uiteindelijk sloten we weer een bewogen dag af met een heerlijke BBQ op het achterdek in rustige omstandigheden en met een mooi uitzicht, terwijl Plancius langzaam verder voer.

De wake-up-call van vandaag om 06:30 kwam iets eerder dan verwacht, vooral na de drankjes die we gisteravond tijdens de barbecue hadden gedronken. De fluwelen stem van Philipp kondigde onze aankomst in de Ø Fjord aan. Het eerste zonlicht zorgde voor een schouwspel dat je alleen kunt zien als je heel vroeg in de ochtend op het dek staat. Gelukkig was het windstil en konden we allemaal genieten van de prachtige steile bergen aan beide kanten van de fjord die verlicht werden door bijna gouden zonnestralen onder een felblauwe hemel. Weinig wisten we dat dit prachtige weer de hele dag zou aanhouden. Terwijl Plancius langzaam door de met ijsbergen gevulde fjord voer, werden we uitgenodigd voor het ontbijtbuffet. Aan de andere kant: het restaurant heeft brede ramen van waaruit het uitzicht nog steeds kon worden bekeken. Na het ontbijt was het alweer tijd om onze voeten in onze laarzen te steken, de eerste landing van de dag was een feit! We landden in Jyttes Havn. Een prachtig gebied bedekt met rijke vegetatie, wat het nog interessanter maakte voor de plantenliefhebbers aan boord. De snelle wandelaars maakten een tocht over de flankerende rotsen en bereikten uiteindelijk een prachtig uitzichtpunt. Toen was het alweer tijd voor de lunch, de tijd vliegt! Terwijl de restanten van de overheerlijke lunch zich een weg baanden door onze spijsvertering, zaten we weer in de shuttle zodiacs om afgezet te worden bij Syd Kapp. Een rotspunt met twee grote hutten. Op het strand vonden we een ouderwetse slee van de Inuit, stapels verbrand afval en roestig gereedschap verspreid over het kale landschap. De gebouwen werden in 1952 gebouwd voor de jacht en zijn vandaag de dag nog steeds in gebruik. Er waren ook bewijzen te vinden van activiteiten die verband hielden met de jacht: stinkende brokken beluga spek, karkassen en botten van verschillende dieren lagen verspreid over het gebied. Ondanks de gruwelijke vondsten was het onmogelijk om de schoonheid van het gebied niet te zien. Planten groeiden in overvloed en de horizon was gevuld met enorme ijsbergen omzoomd door blauwe luchten. De snelle wandelaars gingen helemaal naar de top van de dichtstbijzijnde berg, terwijl de gemiddelde wandelaars een verdere wandeling landinwaarts maakten. De fungroep (relaxte groep) nam de tijd om de lokale omgeving te verkennen, waarbij je moest denken aan hoe het leven van een Inuit-jager moet zijn geweest. Omdat we geen echte Inuit-jagers waren, konden we de hut niet in om ons te warmen. Gelukkig konden we snel terugkeren naar de Plancius om onze koude lichamen te verwarmen. Voordat we aan tafel gingen, presenteerde Philipp de plannen voor morgen, spannende landingen lagen in het verschiet! Tobias en Andreas legden ons de ins en outs uit van basalt, het soort gesteente dat we de afgelopen dagen op zo'n bijzondere manier hadden gezien. Karin gaf ons meer inzicht in het soort planten dat we vandaag waren tegengekomen. Spannende onderwerpen terwijl we de zee op voeren, langzaam zeilend langs enorme ijsbergen bedekt in een gouden avondzon.

De schrijver van vandaag: Karin In de ochtend landden we in Hurry inlet, al op het strand konden we de prachtige stenen in verschillende kleuren bewonderen, het was alsof we in een snoepwinkel voor geologen waren. We splitsten ons op in onze drie groepen om te wandelen en het gebied te verkennen. Het land was mos toendra doorkruist door veel rotsachtige gebieden. Er groeide veel bergzuring op de toendra en tussen de rotsen. We wandelden naar een plek waar overblijfselen waren van een oude Thule-gemeenschap. Er waren twee goed zichtbare huisresten waar je de ingang en de koude val kon zien. Naast de huisresten waren er verschillende ronde gaten in de grond die waarschijnlijk werden gebruikt voor het opslaan van voedsel dicht bij de koude permafrost. Toen we terugkeerden naar het strand was er tijd voor een van de echte hoogtepunten van de reis, de poolduik! Velen bleven aan de veilige kant en gingen meteen terug naar het schip. Maar anderen waren dapper en maakten van de gelegenheid gebruik om in het Groenlandse water te zwemmen. Een zeer verfrissende ervaring. Na het zwemmen keerden we terug naar het schip en hadden we een heerlijke lunch en bereidden we ons voor op onze volgende landing. In de namiddag bezochten we het dorp Ittoqqortoormiit waar het toeristenbureau en een kleine souvenirwinkel voor ons open waren. Buiten was het ook mogelijk om muskusosvlees te proeven. Om drie uur voerde een van de mushers in het dorp zijn sledehonden als show voor ons. Sommigen van ons hadden geluk en slaagden erin een stempel in ons paspoort te krijgen van de politieagent die in zijn politiewagen naar het steigergebied kwam. Het museum was ook open en we konden naar binnen om meer te leren over dit fascinerende dorpje en het leven daar. Toen we terugkwamen bij de zodiacs, zagen we dat Ittoqqortoormiit een nieuwe speeltuin had gekregen. De avonturenspeeltuin van de drijvende zodiacs. Het werd bewaakt door Andreas en Christian, met activiteiten als in en uit de zodiacs springen, zwemvesten uitproberen en verstoppen in de boegkist. We zwaaiden onze nieuwe vrienden uit en keerden terug naar het schip. In de samenvatting vertelde Philipp over de plannen voor de volgende dagen, Andreas vertelde over James Bond en ijsbergen en Karin vertelde over een paar van alle planten die we tot nu toe op Groenland hebben gezien. Deze dag vol ervaringen eindigde met een prachtige zonsondergang op zee. Op naar het noorden, klaar voor nieuwe avonturen.

De schrijver van vandaag: Miriam We waren aangekomen in het Nationaal Park en voeren de Kong Oskar Fjord in. Na het ontbijt gingen we aan wal bij Segelsällskapet (Zweeds voor "de Zeilclub"). Deze prachtige plek op aarde is een paradijs voor elke geoloog, en iedereen die tot nu toe niet geïnteresseerd was in rotsen verandert zijn mening op deze plek. Deze rotsformaties, die schitteren in verschillende kleuren en strepen, zijn ongeveer 600-720 miljoen jaar geleden ontstaan toen Groenland nog op de subtropische breedtegraad lag. Dit fantastische landschap ontwikkelde zich door het stijgen en dalen van het zeeniveau en verschillende afzettingen van mineralen en biologisch materiaal die toen aanwezig waren. Na een flinke wandeling over de gekleurde rotsformaties, splitsten we ons op in de gebruikelijke wandelgroepen. De "berggeiten" en de medium wandelgroep probeerden wat hoogte te winnen om het landschap van bovenaf te bekijken, terwijl de "fun-groep" de rotsen meer in detail bekeek en close-ups maakte. Naast prachtige geologie was er ook diverse herfstvegetatie tussen de rotsen voor de hobbybotanicus en werden er in de verte twee muskusossen gespot. Na de lunch landden we op Maria Ø. Dit is een eiland dat zijn naam kreeg van Eli Knudsen, een Deense pelsjager die hier voor de Tweede Wereldoorlog woonde en jaagde. Hij noemde het eiland naar zijn dochter. Prachtige herfstvegetatie bedekte de grond van Maria Ø en in de verte graasden muskusossen op de heuvel. Na de landing voeren we de Antarctic Sound in en genoten we met een glas warme witte wijn van de prachtige omgeving van de kleurrijke bergen. Wat een geslaagde dag!

De schrijver van vandaag: Andreas Een vroege ochtend. Philipp wekte ons om zes uur. Een korte snack aan de bar en we gingen naar buiten. De Plancius was vannacht teruggegaan naar het middengedeelte van Kong Oscars Fjord, waar het eiland Trail Ø aan de noordkant van de fjord ligt. De kleine baai genaamd Holm Bugt, die aan het zuidwestelijke deel van het eiland ligt, vormde onze ochtend- en tegelijkertijd ook onze laatste landingsplaats. De zon kwam langzaam op terwijl het Plancius team onze landing voorbereidde, eerst een kleine roze bergtop, toen nog een en nog een totdat de hele zuidkant van de fjord in roze licht opgloeide. Wat een ontroerend gezicht. Een prachtig strand en een glooiend toendra landschap wachtten op ons aan land. In onze drie wandelgroepen verkenden we uitgebreid de landingsplaats en de omgeving. De oude Noorse pelsjagershut, de gravelbaan en de overvloedige vegetatie. De snelle wandelaars maakten een snelle oversteek over de vegetatie naar een kleine bergkam. De inspanningen werden beloond met een prachtig uitzicht over brede rivierdalen in het ochtendlicht. We hadden hier veel meer tijd kunnen doorbrengen. Maar helaas kwam er een einde aan onze tijd in Groenland. Het was tijd om te vertrekken. Tijd om terug te keren naar de beschaving. Terug op het schip zette de Plancius koers naar het zuiden terwijl wij van ons ontbijt genoten. Langzaam voeren we de Kong Oscars Fjord uit. Tot laat in de middag konden we ijsbergen bewonderen, omringd door een spectaculair landschap. Niemand verveelde zich. Een bijzonder hoogtepunt van de middag was de lezing van onze medereiziger Julian Paren, die vijftig jaar eerder tijdens geologisch veldwerk de fjorden van Noordoost-Groenland uitgebreid heeft verkend. Hij vertelde ons tijdens een onderhoudende presentatie alles over zijn problemen met door ijs dichtgeslibde fjorden, waardoor Zodiac reizen bijna onmogelijk was, wilde feesten met de Sirius patrouille en nachtelijke bezoeken van ijsberen en muskusossen in die tijd. Avontuurlijke verhalen uit een wildere tijd van Groenland. Ben vertelde ons tijdens de avondreceptie over Louise Arne Boyd. Zij was een rijke Amerikaanse vrouw, die in het begin van de 20e eeuw verschillende expedities organiseerde naar deze uithoek van de wereld. Het verhaal ging over sceptische kapiteins en de precieze hoeveelheid wijnflessen en sigaretten die nodig waren voor zo'n expeditie. De tijden zijn zeker veranderd. Of misschien ook niet?

De schrijver van vandaag: Johanne Toch waren we weer op open zee. Water en golven zo ver het oog reikte. En wat past er beter dan een dag vol oceaanpraatjes. Miriam begon 's ochtends met haar spreekbeurt over plankton, microscopische organismen die je eigenlijk in het open water kunt vinden, passief drijvend met oceaanstromingen. Johanne volgde later met haar praatje over oceaancirculatie en stromingen en we leerden dat het deel van de oceaan dat we op dit moment doorkruisten de plaats is van oceaanprocessen die belangrijk zijn voor de hele wereldwijde circulatie. s Avonds werden we nog een laatste keer uitgenodigd in de Lounge voor de cocktail van de kapitein. Philipp vatte onze reis samen van Longyearbyen in Spitsbergen over de Groenlandse Zee en al onze avonturen in de beschutte fjorden van Noordoost-Groenland. We werden herinnerd aan alle prachtige momenten die we hadden gehad en indrukken die we bij ons thuis zullen houden en hoe gelukkig we zijn dat we deze kwetsbare plek van schoonheid kunnen ervaren.

De schrijver van vandaag: Johanne We bevonden ons nu in de haven van Akureyri in IJsland. De bewegingen van het schip na de ruwe zee van gisteren waren een vage herinnering toen we voor de laatste keer werden gewekt door de stem van Philipp. We maakten onze bagage klaar en plaatsten die buiten onze hutten voordat we van een laatste ontbijt genoten in het restaurant. Om 9 uur stonden de bussen klaar op de pier om ons naar het vliegveld te brengen voor onze thuisreis of verdere reizen. Na zo'n lange tijd aan boord van de Plancius voelde het vreemd om te vertrekken, maar onze herinneringen aan de reis zullen ons bijblijven. Noordelijkste positie: 79° 55.7'N 011° 30.4'E Totale afstand gevaren op onze reis: Nautische mijlen: 2591 nm | Kilometers: 4799 km Namens iedereen aan boord bedanken we u voor het reizen met ons en wensen we u een behouden thuiskomst.