Het Verdrag inzake Antarctica is een van de belangrijkste internationale overeenkomsten uit de geschiedenis. Het creëerde een kader voor het bestuur en de bescherming van Antarctica, het enige continent ter wereld zonder inheemse bevolking. Het verdrag werd ontworpen om ervoor te zorgen dat Antarctica een gebied blijft dat gewijd is aan vrede, wetenschappelijk onderzoek en internationale samenwerking. Vandaag de dag speelt het ook een cruciale rol in het reguleren van menselijke activiteiten op het continent, waaronder toerisme.
Het verdrag is een bewijs van succesvolle internationale samenwerking en het belang van wetenschappelijk onderzoek en milieubehoud om landen onder één vlag samen te brengen. Maar waar ligt de oorsprong en wat betekent het verdrag voor expeditiecruises naar Antarctica nu en in de toekomst?
Wat is de oorsprong van het Antarctisch Verdragssysteem?
Antarctica was onherbergzaam, afgelegen en prachtig. Het grootste deel van de 19e en 20e eeuw was het grotendeels onontdekt. Het continent werd pas officieel waargenomen in 1820 en het in kaart brengen en verder verkennen begon sporadisch. Dit culmineerde in het heroïsche tijdperk van de Antarctische exploratie aan het einde van de 19e en het begin van de 20e eeuw. In het midden van de 20e eeuw kreeg Antarctica steeds meer wereldwijde belangstelling, voornamelijk voor nationale doeleinden of voor het nastreven van glorie, rijkdom en roem.
Vooral na de Tweede Wereldoorlog begon de belangstelling voor Antarctica opnieuw. De Verenigde Staten voerden Operatie Highjump uit, een belangrijke militaire operatie op Antarctica, en overwogen om aanspraak te maken op Antarctica. Aan het einde van de jaren 1940 werden voorstellen gedaan om Antarctica onder de voogdij van de pas opgerichte Verenigde Naties te plaatsen. Verschillende landen met territoriale aanspraken verwierpen dit idee echter.
Foto door Alexander Romanovskiy
Een groot deel van de geopolitieke context achter het Antarctisch Verdrag ligt in de Koude Oorlog, met oplopende spanningen tussen de Sovjet-Unie en Westerse mogendheden. Ondertussen waren verschillende landen verwikkeld in territoriale claims op Antarctica, waardoor het potentieel voor conflicten ontstond in een gebied dat grotendeels onaangetast was door menselijke activiteit en waarvan werd aangenomen dat het onaangetaste hulpbronnen bevatte. In het begin van de jaren 1950 vonden er verschillende incidenten plaats tussen militaire troepen op Antarctica, met name tussen het Verenigd Koninkrijk, Argentinië en Chili.
In 1957 leidde het Internationaal Geofysisch Jaar 1957-58 (IGY) tot meer internationale wetenschappelijke samenwerking tussen 12 landen, waaronder de Sovjet-Unie, de Verenigde Staten en andere westerse mogendheden. Het bracht landen samen om onderzoek te doen naar de atmosfeer van de aarde, de oceanen en de poolgebieden, waarbij verschillende Antarctische onderzoeksstations werden opgericht of verder ontwikkeld, aanvankelijk slechts tijdelijk. Het succes van deze samenwerking tegen een achtergrond van gespannen internationaal wantrouwen legde de basis voor verdere samenwerking. Het was echter duidelijk dat voor de toekomst van Antarctica een formele internationale overeenkomst nodig was om territoriale geschillen te voorkomen, vrede te bevorderen en gezamenlijke wetenschappelijke exploratie aan te moedigen. De Verenigde Staten en de Sovjet-Unie gaven aan dat ze bases in de regio zouden blijven behouden.
Met dit in gedachten werd in 1959 in Washington D.C. onderhandeld over het Antarctisch Verdrag tussen 12 landen die deelnamen aan de IGY 1957-58. Deze landen waren de Verenigde Staten, de Sovjet-Unie, het Verenigd Koninkrijk, Argentinië, Australië, België, Frankrijk, Japan, Zuid-Afrika, Nieuw-Zeeland, Chili en Noorwegen. Het verdrag begon op 23 juni 1961. Vanaf 2024 telt het Antarctisch Verdrag 57 partijen.
Foto door Alexander Romanovskiy
Het doel en de missie van het Antarctisch Verdragssysteem
Het doel van het Antarctisch Verdrag was om de vrijheid van wetenschappelijk onderzoek op Antarctica te bevorderen en een verbintenis aan te gaan tot vreedzaam gebruik van het continent. Het verdrag is vastgelegd in verschillende artikelen en overeenkomsten, die samen het Antarctisch Verdragssysteem worden genoemd. Artikel I van het Verdrag bepaalt dat Antarctica een vredeszone is die vrij is van militaire activiteiten. Het Antarctisch Verdrag verbiedt militaire operaties, de vestiging van militaire bases en het testen van wapens op het continent. Antarctica blijft vandaag de dag een neutrale zone, vergelijkbaar met het Svalbard-verdrag dat betrekking heeft op de Arctische archipel.
Wetenschappelijk onderzoek staat centraal in het Antarctisch Verdrag. Artikel I benadrukt dat Antarctica uitsluitend voor vreedzame doeleinden mag worden gebruikt, terwijl artikel II stelt dat de vrijheid van wetenschappelijk onderzoek en samenwerking moet worden bevorderd en aangemoedigd. Artikel III moedigt de open uitwisseling van wetenschappelijke gegevens aan en maakt van Antarctica een centrum voor internationale onderzoekssamenwerking. In de loop der jaren hebben verschillende landen onderzoeksstations opgericht, wat de samenwerking tussen wetenschappers van over de hele wereld heeft bevorderd.
Krachtens artikel IV van het Antarctisch Verdrag wordt een status quo gehandhaafd met betrekking tot bestaande territoriale aanspraken op Antarctica en de vestiging van nieuwe aanspraken: "Geen enkele handeling of activiteit die plaatsvindt terwijl dit Verdrag van kracht is, kan een basis vormen voor de bewering, ondersteuning of ontkenning van een aanspraak op territoriale soevereiniteit op Antarctica of enige soevereiniteitsrechten op Antarctica doen ontstaan. Zolang dit verdrag van kracht is, mag geen nieuwe aanspraak of uitbreiding van een bestaande aanspraak op territoriale soevereiniteit op Antarctica worden gedaan." Hoewel er nog steeds aanspraken bestaan, worden deze opgeschort.
Foto door Alexander Romanovskiy
Verdere artikelen hebben betrekking op het verbod op kernproeven en de verwijdering van kernafval op Antarctica, de regulering en het beheer van het verdrag, en verschillende regelgevende en wettelijke kaders met betrekking tot de toekomst van het verdrag en het beheer van geschillen.
Het verdrag bevat ook bepalingen voor de bescherming van het milieu op Antarctica, waaraan in de jaren na de ratificatie verschillende aanvullende aanbevelingen en overeenkomsten werden toegevoegd. In 1991 werd het Protocol inzake milieubescherming bij het Antarctisch Verdrag (het Protocol van Madrid) ondertekend, dat strengere milieuregels vastlegt, waaronder beperkingen voor menselijke activiteiten zoals afvalverwijdering en toerisme en een verbod op mijnbouw naar mineralen.
Het Antarctisch Verdrag en de opkomst van het pooltoerisme
Het toerisme op Antarctica, dat ooit volledig het domein was van wetenschappers en ontdekkingsreizigers, is sinds de jaren 1980 aanzienlijk gegroeid, met expeditiecruiseoperatoren die reizigers de kans bieden om delen van het continent te bezoeken. Het Antarctisch Verdrag heeft een grote invloed op de manier waarop het toerisme in de regio wordt beheerd. Volgens het verdrag is toerisme toegestaan, maar het is strikt gereguleerd om de impact op het milieu te minimaliseren en te voorkomen dat menselijke activiteiten wetenschappelijk onderzoek in de weg staan.
Foto door Alexander Romanovskiy
Het toerisme op Antarctica wordt geregeld door het Protocol voor Milieubescherming en de Antarctische Richtlijnen voor Toerisme, ontwikkeld door de International Association of Antarctica Tour Operators (IAATO). De richtlijnen zorgen ervoor dat het toerisme verantwoord en duurzaam wordt uitgevoerd. Dit omvat passagiersbeperkingen, het beheer van aangewezen landingsplaatsen om de impact op het milieu te minimaliseren en het verbod op bepaalde activiteiten.
Hoewel het Antarctisch Verdrag zelf het toerisme niet specifiek regelt, stelt het wel het kader vast voor een verantwoord beheer van menselijke activiteiten en vullen andere internationale overeenkomsten, zoals de IAATO-richtlijnen, de doelstellingen van het Verdrag aan. Cruiseoperators houden zich aan strikte milieu- en operationele normen. Het is van vitaal belang om de potentiële impact van toerisme op het fragiele ecosysteem van Antarctica tot een minimum te beperken. Tegelijkertijd kan toerisme een zegen zijn voor het bewustzijn van de kwetsbaarheid van Antarctica's ecologie en de fundamentele principes achter het Antarctisch Verdrag, dat verder reikt dan de grenzen van Antarctica.
Een positieve reflectie over de toekomst van internationale samenwerking
Het Antarctisch Verdrag is een lichtend baken van internationale samenwerking. Dankzij de missie om Antarctica als een vreedzame, wetenschappelijke en ecologisch beschermde zone te behouden, is het continent een centrum voor wereldwijd onderzoek gebleven. Het is een zeldzaam voorbeeld van diplomatie in een regio en een periode in de geschiedenis waar tegenstrijdige belangen tot internationale conflicten hadden kunnen leiden.
Foto door Alexander Romanovskiy
Terwijl het toerisme naar Antarctica blijft groeien, zorgen het Antarctisch Verdrag en de recentere overeenkomsten ervoor dat menselijke activiteiten het delicate evenwicht van deze unieke omgeving niet verstoren. Het Antarctisch Verdrag zorgt ervoor dat Antarctica een toevluchtsoord blijft voor toekomstige wetenschappers en poolavonturiers, die zich inzetten voor het behoud van de ongerepte wildernis door activiteiten als toerisme, wetenschappelijke exploratie en natuurbehoud te reguleren.
Tijdens een Antarctica-expeditiecruise kun je verschillende Antarctische onderzoeksbases bezoeken en meer te weten komen over het verleden, het heden en de toekomst van wetenschappelijk onderzoek en samenwerking in dit prachtige deel van onze wereld.
Enkele belangrijke feiten over het Antarctisch Verdragssysteem
Waarom werd het Antarctisch Verdrag gecreëerd?
Het Antarctisch Verdrag werd opgericht om de wetenschappelijke samenwerking tussen internationale partijen te garanderen en militaire conflicten en het gebruik van het Antarctische continent te voorkomen. Het stelde ook regels op voor de bescherming van het milieu op Antarctica.
Betekent het Antarctisch Verdrag dat ik Antarctica niet kan bezoeken?
Nee, het Antarctisch Verdrag verhindert het toerisme niet. Sommige gebieden van Antarctica zijn om wetenschappelijke of logistieke redenen ontoegankelijk.
Foto door Alexander Romanovskiy
Welke landen volgen het Antarctisch Verdrag?
Vanaf 2024 hebben 57 partijen het Antarctisch Verdrag ondertekend. De eerste ondertekenaars waren de leden van het Internationaal Geofysisch Jaar 1957-58. (Argentinië, Chili, België, Australië, Frankrijk, Japan, Nieuw-Zeeland, Noorwegen, Rusland (Sovjet-Unie), Zuid-Afrika, het Verenigd Koninkrijk en de Verenigde Staten).
Wat zijn de regels van het Antarctisch Verdrag?
Het Antarctisch Verdrag heeft verschillende artikelen. Deze beschrijven het niet-militaire gebruik van Antarctica, de samenwerking van wetenschappelijke onderzoeksinstellingen, de bevordering van vreedzame activiteiten en de bescherming van het milieu op Antarctica. Bijkomende artikelen gaan over de status van territoriale aanspraken, het beheer van geschillen en de verwijdering van kernafval.
Vervalt het Antarctisch Verdrag ooit?
Het Antarctisch Verdrag loopt niet af. In 2048 kunnen adviserende partijen een herziening van het verdrag aanvragen met de goedkeuring van een meerderheid.
Afbeelding door Alexander Romanovskiy
Hoe wordt Antarctica gedefinieerd onder het Antarctisch Verdragssysteem?
Vanaf 2024 is het Antarctisch Verdrag van toepassing op het gebied ten zuiden van 60° ZB, inclusief ijsplaten. Het verdrag doet geen afbreuk aan het internationaal recht met betrekking tot de volle zee.
Hoe wordt het Antarctisch Verdrag beheerd?
De ondertekenaars van het verdrag kunnen deelnemen aan regelmatige vergaderingen om de voortdurende samenwerking tussen de ondertekenaars en de evolutie van de impact van het verdrag te garanderen. Het hulporgaan van het Antarctisch Verdrag, het Secretariaat van het Antarctisch Verdrag, werd in 2004 opgericht als centraal orgaan voor het Verdrag. Het hoofdkantoor is gevestigd in Buenos Aires, Argentinië.
Zijn er nog andere Antarctische verdragen?
Er bestaan nog enkele andere verdragen met betrekking tot Antarctica, en veel daarvan vormen een aanvulling op of wijziging van het Antarctisch Verdrag. Enkele belangrijke verdragen zijn: het Protocol inzake milieubescherming bij het Antarctisch Verdrag (het Protocol van Madrid), het Verdrag inzake de instandhouding van de levende rijkdommen in de Antarctische wateren (CCAMLR), het Verdrag inzake de instandhouding van Antarctische zeehonden (CCAS) en de Overeengekomen Maatregelen voor de instandhouding van de Antarctische fauna en flora.
Kan ik het Antarctisch Verdrag in zijn geheel lezen?
Ja. Het Antarctisch Verdrag kan in zijn geheel worden gelezen op de website van het Antarctisch Verdragssecretariaat.
Hoofdafbeelding door Alexander Romanovskiy
