PLA32-20, reisverslag, Antarctisch schiereiland, basiskamp

Hier zijn we dan eindelijk in Vuurland, op de bodem van de wereld. Vanaf Ushuaia gaan we naar het zuiden... een heel eind naar het zuiden. Maar voor vandaag slenterden we door deze mooie Patagonische stad, proefden van de lokale smaken en genoten van de bezienswaardigheden. Ushuaia markeert het einde van de weg in Argentijns Vuurland, maar ook het begin - het begin van een once-in-a-lifetime avontuur. In de zomer bruist deze snelgroeiende grensstad met 55.000 inwoners van avontuurlijke reizigers. De belastingvrije haven floreert door het toerisme, maar leeft ook van een omvangrijke krabbenvisserij en een bloeiende elektronica-industrie. Ushuaia (letterlijk "baai die doordringt naar het westen" in de inheemse Yamana / Yagan taal) profiteert duidelijk van zijn prachtige, maar afgelegen omgeving. De ruige ruggengraat van de Zuid-Amerikaanse Andes eindigt hier, waar twee oceanen elkaar ontmoeten. Zoals te verwachten van zo'n onbeschutte plek heeft het weer de gewoonte om in een opwelling te veranderen. Tijdens de lange dagen van de Australische zomer zijn de temperaturen echter relatief mild en bieden ze een laatste deken van warmte voordat we op avontuur gaan. Voor velen van ons is dit het begin van een levenslange droom. De opwinding komt in verschillende vormen voor iedereen, maar zelfs de meest ervaren onder ons moet oprechte opwinding voelen bij het vertrek op een reis naar het Grote Witte Continent. De meeste passagiers arriveerden dan ook prompt in de haven, klaar om aan boord te gaan van het goede schip MV Plancius, onze thuishaven voor dit Antarctische avontuur! We werden begroet aan de loopplank door leden van ons Expeditie Team en onze scheepsdokter Nelleke waar ieders gezondheidsonderzoek werd nagekeken en temperaturen werden gecontroleerd om alle passagiers en bemanning veilig te houden met betrekking tot het Coronavirus risico. Nadat we de screening hadden doorstaan, gingen we de loopplank op waar we de hotel- en restaurantmanagers Alex en Dragan ontmoetten en met de hulp van de fantastische hotelbemanning naar onze hutten werden gebracht. Zodra iedereen was goedgekeurd om aan boord te gaan, verzamelden we ons allemaal in de lounge op dek vijf om te beginnen met onze veiligheidsbriefing. Eerst was er een video, die ons vermaakte maar ook duidelijk liet zien waar we op moesten letten op het schip voor onze veiligheid. Daarna ontmoetten we onze eerste officier Miia, die ons samen met de bemanning en het personeel door de details van de vereiste SOLAS (Safety Of Life At Sea) veiligheids- en reddingsbootoefening leidde, inclusief het passen van onze enorme oranje reddingsvesten en het lopen naar de reddingsbootstations om bekend te raken met hun locaties. Daarna hadden we wat tijd om aan onze hutten te wennen, het schip te verkennen en het prachtige landschap van Ushuaia's bergachtige achtergrond in ons op te nemen voordat we weer bij elkaar kwamen voor onze volgende briefing met Alex, onze Hotel Manager, om meer te leren over ons drijvende hotel/thuis voor de komende 11 dagen en hoe het leven aan boord zal verlopen. Dit werd gevolgd door een paar woorden van onze Expeditieleider, Iain Rudkin, en de rest van het Expeditieteam dat ons zal begeleiden in Antarctica. Tot slot stelde Iain onze kapitein Artur Iakovlev voor, die na enkele wijze welkomstwoorden een toast uitbracht op onze reis. Ons eerste diner aan boord was een kans om bij te kletsen met andere gasten en onder de indruk te zijn van wat chef-kok Khabir ons in de eetzaal voorstelde om de eerste dag op de beroemde Drake Passage te vieren.

Een rustige ochtend op een plek waar veel legendes spreken over sterke wind en grote deining. Grijs licht, een verlegen zon die de onmetelijkheid van deze uitgestrekte oceaan schildert en ons het gevoel van leven geeft waar we naar op zoek waren. We zijn op zoek naar deze droom - deze dag - en hij wordt eindelijk werkelijkheid. We beginnen ons lichaam vertrouwd te maken met de eindeloze tango tussen het schip en de golven, een vreemde liefde die we sinds mensenheugenis delen. Dit stuk oceaan, door de zeelieden de 'furious fifties, the deadly forties of the Southern Ocean' genoemd, is best leuk voor ons op weg naar het witte continent, een waar Drake-meer. Tijdens de ochtend gaven de gidsen de Basecamp Activity Briefing, waarbij ze alles uitlegden over bergbeklimmen, kajakken en kamperen en hoe hun activiteiten tijdens de reis zouden werken, terwijl iedereen op het schip zich bleef aanpassen aan het leven op een bewegend platform. Er gebeuren veel dingen om ons heen, veel vragen om te beantwoorden, iedereen is opgewonden! Na de lunch konden we ons in de lounge inschrijven voor de activiteiten. Na de registratie gaf Rustyn een onderhoudende lezing over het Antarctisch Verdrag en spoorde ons allemaal aan om Antarctisch Ambassadeurs te worden. Aan het einde van de middag hadden we onze Recap, ons dagelijkse moment om te kijken wat we die dag gezien en gedaan hadden en om te horen wat de plannen voor morgen waren. Dorette vertelde over haar rol als fotogids en liet een mini-video zien die ze had gemaakt over het inschepingsproces. Rustyn vertelde over zeeziekte vlak voordat we gingen eten op een gelukkig zeer rustige Drake Passage.

Een mooie ochtend, de eerste echte sensaties na een hele dag op zee. De Drake is ons genadig geweest, we werden weer wakker in een echt Drake-meer. Vanochtend gaf Iain ons de verplichte IAATO briefing en nog een veiligheidsbriefing over Zodiac boarding, hoe we erin moeten stappen, de 'drie stappen' die de expeditiegidsen ons vragen te doen telkens we aan boord gaan van de boten aan de loopplank om aan een landing of zodiac cruise te beginnen. Het lijkt eenvoudig, maar het zal je verbazen hoe vaak we het proces vergeten... maar ze zullen ons er zo vaak als nodig aan herinneren. Daarna zijn we begonnen met een van de belangrijkste dingen voordat we naar Antarctica gaan: Het stofzuigen van al onze bovenkleding, rugzakken en alle andere soorten uitrusting die we in dit gebied gaan gebruiken. De reden? Het voorkomen van de introductie van exotische soorten in deze ongerepte omgeving. Terwijl we de Antarctische convergentie overstaken en de South Shetland eilanden naderden, zagen we steeds meer wilde dieren vanaf het schip. We zagen Gewone Vinvissen, Zandloperdolfijnen en een paar Noordse Sternen. In de late namiddag introduceerde Dorette haar fotografieworkshop aan ons. Gevolgd door de dagelijkse recap van Iain. Na het diner gaf Celine een onderhoudende lezing over de meest bekende bewoners van Antarctica, de pinguïns.

Onze eerste dag op Antarctica begint vroeg. We worden al om 6:30 's ochtends gebeld door Iain. We kleden ons aan en gaan op weg naar onze eerste bestemming en het landschap is prachtig. We naderen een kleine baai omringd door ijsbergen en steile bergen. De baai heet Orne Harbour. Veel baaien rond het schiereiland worden haven genoemd omdat ze onderdak boden aan voormalige walvisvaarders. Meteen na het ontbijt beginnen we de dag met onze eerste Zodiac cruise. De weersomstandigheden zijn een beetje fris: -1 graden en 13-15 knopen wind. Dit is wat we kunnen verwachten. We gaan op pad en zien prachtige Stormbandpinguïnen en Antarctische Aalscholveren op de rotsen van de kliffen. Boven de klif zien we de bergbeklimmersgroep al de berg opgaan aan de rand van de baai. De pinguïns kijken ons nieuwsgierig aan, sommige springen in het water en gaan er vandoor, andere zijn aan het ruien rond de rotsen om hun waterdichte veren voor de winter te krijgen. We gaan verder op verkenning en ontdekken dat het hele gebied vol bultruggen zit. Deze prachtige reuzen zijn overal in kleine groepjes. We zeggen hallo, sommige groepjes bestaan meestal uit 2 individuen, liggen te slapen maar sommige zijn behoorlijk actief en bekijken ons. Sommige passeren de Zodiac heel dichtbij of sommige spioneren zelfs en bekijken ons boven het wateroppervlak. Wat een ongelooflijk moment om deze prachtige dieren zo dicht bij ons te zien en te horen ademen. Sommigen van ons voelden zelfs de adem en het water tijdens hun slagen op hun huid. We zijn sprakeloos, wat kunnen we ons nog meer wensen. 2 uur later zijn we nog steeds sprakeloos en bevroren! We gaan langzaam terug naar het schip en komen weer op krachten met een goed lunchbuffet terug op ons tijdelijke onderkomen Plancius. Voor de middagbestemming gaan we de hoek om en varen we het Errera kanaal in. Een prachtig kanaal op het schiereiland. We bezoeken het eiland Danco dat midden in het kanaal ligt. De zon komt tevoorschijn, de wind verdwijnt en het landschap is heerlijk rustig en perfect. Het kanaal is opnieuw bedekt met prachtige gletsjers rondom de bergen. We vertrekken naar onze eerste aanlegplaats. We stappen in de zodiacs en de expeditieteams zetten ons af om de hoek. We krijgen de kans om de dominante heuvel van het eiland op te lopen. Langs de heuvel komen we langs een heleboel kleine roekooien van gentoes. De kuikens worden overdag al met rust gelaten door hun ouders. De ouders gaan naar zee en komen terug om de kuikens te voeren. Wat gebeurt er als je tieners alleen thuis laat? Ze zijn gewoon overal, ze vervelen zich en ze kijken alleen maar naar de toeristen die voorbij lopen. De kleine tienerpinguïns hebben geen idee van de 5m-regel en benaderen ons zacht, nieuwsgierig en op een ongelooflijk schattige manier. We genieten van deze nieuwe vriendschappen en rusten even uit, gaan zitten en inhaleren het fantastische landschap dat de heuvelklim ons te bieden heeft. Het uitzicht is spectaculair en we zijn onder de indruk van dit unieke landschap. We krijgen meer dan 3 uur de tijd om te genieten en op het moment dat onze vrije tijd aan land erop zit, zakt de zon achter de wolken. Misschien alleen maar om het verlaten van dit eiland wat gemakkelijker te maken. We ontmoeten het team weer voor onze dagelijkse samenvatting, maar het is moeilijk om hun interessante gesprekken over de kleur van ijs en Bultruggen te volgen. Het landschap tussen de ijsbergen van het Errera-kanaal richting de kampeerbestemming 's avonds is opnieuw ongelooflijk. Er worden weer honderden foto's gemaakt. Wat een dag tot nu toe! Helaas eindigden onze buitenavonturen voor deze dag. Het kamperen ging niet door omdat pinguïns het kampeerterrein hadden overgenomen. Maar goed, het zou toch niet de droomnacht vol sterren zijn geweest. Veel ongelukkige kampeerders verschenen aan de bar, dus ik denk dat de avond toch leuk was.

Vanochtend voelen we een nieuwe opwinding in de stem van Iain als hij ons wakker maakt. We staan op het punt om te landen bij Port Lockroy op Goudier Island... Dit is een historische plek, ontstaan uit Operatie Tabarin in 1945... De Britse basis "A" was een belangrijk onderzoeksstation voor meteorologie. Het is nu een charmant klein museum, zeer informatief en een van de weinige postkantoren op het schiereiland. Dit station, dat overspoeld wordt door Ezelspinguïnen en sneeuwhaantjes, is alleen bezet tijdens de 4 zomermaanden en het team van dit jaar heeft de site net verlaten. We mogen echter wel postkaarten achterlaten met het geld voor de postzegels. Die worden pas volgend jaar november verwerkt en komen dus pas over ongeveer een jaar aan! Vanwege de landingsbeperkingen zijn we in twee groepen verdeeld. Terwijl de eersten het museum bezoeken, maken de anderen een kleine zodiac cruise, een kans om aan land te gaan bij Jougla, waar we walvisbotten kunnen bekijken. Duikers hebben een skelet gereconstrueerd met botten van verschillende soorten. Een van de hoogtepunten is het zien van een live scène van de wrede wilde dieren, een Vaal Stormvogeltje die een pinguïn vangt en verslindt. Na onze sappige lunch aan boord is het tijd voor een andere excursie. We hoeven niet ver te gaan, want onze middaglanding is bij Damoy Point in de kleine, ondiepe baai van Dorian. Met de hulp van Iain en Pippa moeten we even in het water lopen voordat we aan onze verkenningstocht beginnen. Sommigen gaan direct naar de British Antarctic Survey hut die door Tom en Celine wordt gehost. Deze hut is sinds 1990 gesloten, maar kan nog steeds als schuilplaats worden gebruikt. De dappersten volgen Rustyn's voetstappen die hen naar de hoogste rotsplaats van de Ezelspinguïnen leiden met een prachtig uitzicht op de fjord. Deze excursie moet plotseling worden onderbroken omdat de wind in kracht toeneemt. De kapitein meldt aan onze expeditieleider dat de deining bij de loopplank steeds dieper wordt. De terugkeer naar de boot is bijzonder nat in de zodiacs. Nog een dag loopt ten einde. We gaan naar bed met fantastische beelden in ons hoofd.

Vanochtend kwamen we aan in Neko Habour, een prachtige baai omringd door torenhoge bergen en een zeer actieve gletsjer. Het was een stille ochtend met een beetje motregen en laaghangende bewolking, of zoals de Schotten het zouden omschrijven, het was een driech ochtend! Maar de baai ligt vol met interessante ijsbergen in alle soorten en maten, wat het landschap nog interessanter maakt. Terwijl de zodiacs het bewegende ijs ontweken, werd iedereen op de kust gedropt en begroet door een nieuwsgierige ezelskolonie. Terwijl we hier waren, konden we een pad uitstippelen naar de top van een kleine heuvel/uitkijkpunt en ook langs de kustlijn, zodat we de pinguïns vanuit alle hoeken konden observeren! Er waren veel pluizige kuikens, die hun dons op tijd voor de winter probeerden kwijt te raken, en veel mollige kuikens die achter de volwassenen aanrenden voor meer voedsel, maar ironisch genoeg werden afgeremd door hun volle buik! Iedereen genoot van de vermakelijke kuikens en jongen die in het ondiepe water zwommen en rond het ijs dartelden. Na een kleine wandeling naar de top van de heuvel hadden we een geweldig uitkijkpunt over de baai van Andvord, waar we al snel drie bultruggen zagen die langzaam voorbij voeren, op slechts 30 meter van de kustlijn. Met af en toe gerommel van de actieve gletsjer, wilde dieren en bergen is Neko Harbor een prachtige locatie, ook al is het een beetje driech. Het avontuur van de middag was een zodiac cruise om dieper in Andvord Bay te verkennen. De wind was gaan liggen en de zon priemde door de wolken, waardoor er prachtig licht glinsterde op het water. De cruise begon meteen goed toen de eerste zodiacs een paar slaperige bultruggen en kruisende Dwergvinvissen zagen. Het is veilig om te zeggen dat iedereen vandaag ongelooflijke interacties met wilde dieren had. Gedurende de hele middag zagen we nieuwsgierige Dwergvinvissen, speelse bultruggen, slaperige Bultruggen en Weddellzeehonden verspreid over de baai. Andvord Bay ligt vol met ijsbergen, van de diepste blauwe kleur tot hoge torens die eruit zien alsof ze elk moment kunnen omvallen. Voor de kajakkers en enkele zodiacs was de namiddag bijzonder speciaal omdat ze werden benaderd door een handvol zeer actieve bultruggen, die bleven spelen, schommelen en rond en onder de boten bleven slaan. De motoren werden uitgezet en iedereen was stil en sprakeloos terwijl ze de speciale interactie van nieuwsgierige bultruggen observeerden. Na een heel bijzondere dag was de stemming hoog en als klap op de vuurpijl hadden we een scheeps-BBQ op het achterdek! De bemanning zorgde voor een enorme hoeveelheid heerlijk BBQ-vlees, salades en groenten, gevolgd door een tafel vol desserts en gebak, allemaal weggespoeld met wijn en bier voor wie dat wilde. De nacht ging door tot in de vroege uurtjes voor sommigen, die de hele nacht dansten in het midden van het Antarctisch Schiereiland!

Een andere Antarctische dag begint voor ons bij Portal Point. Het uitzicht en de stemming van het gebied is stemmig. We hebben laaghangende bewolking, een mistig uitzicht, een glazig wateroppervlak en een kalme wind, typisch Antarctisch weer. Het plan voor de ochtend is een gesplitste landing en een zodiac cruise, naast de reguliere activiteiten zoals kajakken en bergbeklimmen. De eerste passagiers worden aan wal afgezet. Het landschap is bijzonder en iedereen wordt afgeleid door de ongewone sfeer. Verschillende soorten zeehonden liggen aan wal. We zien Antarctische Aalscholvers rondvliegen en vlak voor de landingsplaats zien we Bultruggen in het water spelen. We nemen de kans waar en lopen de kleine heuvel op om het landschap te observeren. Het grijze weer in combinatie met het blauw van de ijsbergen die we rond de baaien zien, is ongelooflijk en lijkt onwerkelijk. We hadden zo'n geluk en troffen broedende walvissen vlak voor ons in het water. Wat een spektakel en we zitten er middenin. Tijdens de landing begint het te sneeuwen in grote prachtige witte sneeuwvlokken waardoor het zicht afneemt maar het heeft geen negatieve invloed op deze omgeving. Tijdens de Zodiac cruise krijgen we de kans om de walvissen wat dichterbij te ontmoeten. Verschillende kleine groepen bultruggen bewegen rond en voeden zich voornamelijk met krill. Krill is de meest voorkomende wilde diersoort op aarde en is de sleutelfactor in de voedselketen van Antarctica. De walvissen zwemmen door de zwermen krill. Ze hebben hun bek wijd open, vangen alle krill en filteren het water door hun baleinen. We zagen de walvissen van heel dichtbij eten en zagen hun bek wijd openstaan. Ongelooflijk, zo dichtbij. We zijn bevoorrecht en blij om deze vriendelijke reuzen te ontmoeten. Wat een ochtend. Een beetje koud en nat keren we terug naar onze mooie Plancius en genieten van de lunch. Voor de middag staat een echte expeditie op het programma. We moeten de Graham Passage verkennen, een smalle kloof om doorheen te varen. Normaal gesproken kunnen schepen er niet door vanwege de ijsbergen in deze nauwe doorgang. Bij onze aankomst ziet de doorgang er ellendig uit. 22 knopen wind of zelfs meer trechtert door de hele passage. Regen en wolken maken het nog ellendiger. Iain heeft besloten om de landing in de namiddag af te zeggen, omdat het risico op meer wind met vlagen te groot is en om alleen maar nat te worden, klinkt niet echt als een geslaagde verkenning. Onze kleren zijn toch al niet droog, dus een middag op het schip naar het weer buiten kijken klinkt niet zo slecht. Pippa verkort onze middag met een zeer interessante lezing over de zeezoogdieren in de zuidelijke oceaan en om de dag goed af te sluiten roept Alex, onze hotelmanager, op tot Happy Hour voor Recap. Nou, deze middag ging sneller voorbij dan verwacht. Onze recapitulatie met de plannen voor morgen, informatie over zoutpannen en ijsbergen werd afgeleid door een paar omtrekkende walvissen. We houden gewoon van Antarctica. Het verveelt nooit, zelfs niet als we op het schip moeten blijven.

We worden wakker met een ruwe zee en een lichte deining, terwijl de wind door de Straat Gerlache giert. Gelukkig varen we de beschutting van de Cierva baai in en hoewel het nog steeds een beetje waait, kunnen we aan onze zodiac cruise beginnen. We vertrekken in relatief kalme omstandigheden, tussen bruisend ijs en torenhoge ijsbergen. In het zuiden zien we Primavera Station, een Argentijnse wetenschappelijke basis; de oranje gebouwen steken af tegen het verder ruige landschap. Tussen het ijs zien we Ezelspinguïns en Stormbandpinguïnen zwemmen en eten, af en toe bruinvissen door de deining. De deining die vanuit de zeestraat binnenrolt, zorgt ervoor dat de ijsbergen schommelen en sommige zelfs rollen. Een nieuwsgierige Dwergvinvis cirkelt rond enkele van onze zodiacs; een fantastisch gezicht van de kleinste baleinwalvis in Antarctica; meestal een solitaire, gereserveerde soort, maar soms lijkt het erop dat nieuwsgierigheid de overhand krijgt. De ongelooflijke ontmoetingen met wilde dieren gaan door, met een Vaal Stormvogeltje dat rond de zodiacs zwemt en ons nieuwsgierig aankijkt; deze toproofdieren staan bekend om hun agressie, maar deze blijft nieuwsgierig kalm. Terwijl de wind toeneemt, keren we terug naar Plancius, op tijd voor nog een heerlijke lunch bereid door het fantastische kombuis team. Na de lunch gaan we noordwaarts naar Mikkelsen Harbour, ten zuiden van Trinity Island; hier zullen we landen op D'Hainaut Island; een klein eiland met Ezelspinguïnen, walvis overblijfselen en een Argentijnse hut. Het eiland is erg modderig in deze tijd van het jaar, omdat de meeste sneeuw en het ijs zijn weggesmolten; er blijven kleine rivieren en veel pinguïn guano over! Tussen de rotsen en de guano vinden we veel kuikens die bijna klaar zijn om uit te vliegen naar zee, evenals enkele Reuzenstormvogels die zich tegoed doen aan een omgekomen pinguïn. Het regende terwijl we tussen dit nogal morbide tafereel liepen; dit laat misschien wel het donkere aspect van de natuur hier zien. Op de kust ontdekken we de overblijfselen van een walvisboot en veel walvisbotten, verspreid over het strand. Veel pinguïns rusten op of tussen deze overblijfselen; een nieuw gezicht. Op het strand rust een Kerguelenzeebeer, die af en toe opstaat om te krabben en zich uit te rekken - tot onze grote vreugde. Na het afspoelen van onze modderige laarzen gaan we terug in de zodiacs naar Plancius, waar we naar het noorden varen, het Antarctisch schiereiland achter ons latend en op weg naar de South Shetland Islands.

Tijdens de nacht zijn we door de Gerlache Strait en over de Bransfield Strait naar de South Shetland Islands gevaren, waar we onze laatste dag op Antarctica zouden doorbrengen. Om 07:00 maakte Iain ons allemaal wakker toen Plancius Deception Island naderde en daarna door de beruchte 'Neptune's Bellows' voer. Het hele Deception Island is geclassificeerd als een actieve vulkaan en de ingang was waar de rand van de vulkaan instortte en het water binnenstroomde, waardoor Port Foster ontstond. Onze landing op Deception Island (Telefon Bay) was een heel ander gezicht dan we eerder deze reis hadden gezien. Het strand bestond uit zwart vulkanisch gesteente dat prachtig afsteekt tegen de witte sneeuw. Veel pelsrobben lagen te luieren en worstelden rond het strand in alle richtingen vanaf onze landing. We verkenden de verlaten gebouwen en liepen naar de Neptures ramen die uitkeken over de open oceaan aan de buitenkant van de vulkaankrater. Onze landing was kort omdat we tegen een storm opreden, maar de combinatie van mist, zon, witte sneeuw en zwarte stranden zorgde voor niet minder dan een mystieke ochtend. Na de lunch en een kleine pauze gingen we weer op weg naar Yankee Harbour. Toen we bij onze aanlegplaats aankwamen, lag er een grote Weddellzeehond op slechts enkele meters van onze zodiacs. Alsof dat nog niet genoeg was lagen er ook nog een Pelsrob en een Krabbierrob verspreid over ons pad. We liepen over de lange, smalle landtong die zo uniek is voor Yankee Harbour. Opnieuw was onze landing kort omdat de kapitein ons waarschuwde voor een naderende storm, maar het was prachtig weer en de lange wandeling was precies wat iedereen nodig had. Terug op het schip en in warme, droge kleren genoten we van een recap en hoorden we verhalen van het personeel. We vertrokken naar de Drake... niet wetend wat we konden verwachten.

Als je tijdens een reis op een Drake-meer wordt getrakteerd, schrijft de wijsheid van de kapitein altijd voor dat we hier ooit voor zullen moeten betalen, en vandaag was die dag aangebroken. Sneller zeilend om voor de orkaanwinden bij de Kaap te zijn, ploeterden we door de deining van 6 meter hoog. De goede oude Plancius stuiterde op en neer en zwaaide zijwaarts. Af en toe sloeg er een grote golf tegen het schip en het klonk alsof er een grote voorhamer tegen de zijkant werd geslagen. In de ochtend slaagden zowel Pippa als Rustyn erin om lezingen te geven, respectievelijk over Antarctische walvisvaart en vistuig evolutie. Tijdens de lunch was de zee zo ruw dat we een kleine lunch in onze hutten kregen. S Middags was iedereen zo druk bezig om het schip vast te houden of om niet zeeziek te worden dat het lezingenprogramma werd uitgesteld.

Nog steeds ruwe zee in de ochtend, maar het was al iets minder dan de dag ervoor. Tom gaf zijn lezing over geologie en de opening van de Drake Passage en de gevolgen daarvan voor de ontwikkeling van de ijskappen op Antarctica. Het is moeilijk voor te stellen dat deze met ijs bedekte wereld ooit bedekt was met weelderige groene bossen, geologisch gezien nog niet eens zo lang geleden. Na de lunch ging het lezingenprogramma verder met Celine die ons uitlegde hoe we zeevogels en zeezoogdieren kunnen volgen en hoe zij op hun beurt ons kunnen volgen! Na deze zeer interessante lezing kregen we te horen dat we naar Buenos Aires zouden varen in plaats van Ushuaia omdat alle binnenlandse vluchten in Argentinië waren gesloten. Dit nieuws van Iain werd met applaus begroet en was een verrassing voor het personeel. Passagiers boden zich onmiddellijk aan om te helpen de extra dagen op zee te vullen met entertainment. Rustyn werd gepromoveerd van campinggids tot cruisedirecteur/entertainmentmanager en begon te overleggen met passagiers die de komende dagen wilden helpen met het entertainment. S Avonds hielden we een pub-quiz waarin onze kennis van Antarctica werd getest, met een volle lounge en fanatieke teams was het een close call wie er uiteindelijk won.

Vandaag begint dus de eerste dag van ons tweede deel van de reis naar het noorden, richting Buenos Aires. S Ochtends worden we gebeld voor een korte vergadering door Iain. De nieuwste Corona-update is dat Buenos Aires is afgesloten tot 31 maart 2020 - nog meer nieuws dat waarschijnlijk al na een paar uur verandert. We blijven positief en wachten af wat er gebeurt. We bereiken Buenos Aires over ongeveer 5 tot 6 dagen varen en zullen dus uitkijken naar meer nieuws. Na dit nieuws gaf Steffi een lezing over de aanpassing van planten en dieren aan de poolgebieden. Nu weten we dus eindelijk waarom pinguïns geen sokken nodig hebben. Na onze welverdiende lunch kregen we de kans om naar de avonturen van Iain te luisteren. Hij bracht 3 winters door op een Antarctische basis in het zuidelijke deel van het schiereiland. We luisterden nieuwsgierig naar zijn verhalen en genoten van de kleine anekdotes over een leven dat waarschijnlijk moeilijk te begrijpen is voor een buitenstaander. We weten nu zeker dat het leuker is dan het klinkt. Direct na deze informatieve lezing kregen we nog een historische filmdocumentatie te zien over een zeilschip dat Kaap Hoorn passeert. We zwegen over onze ervaringen met de draak, omdat dit absoluut veel meer avonturen waren dan wat wij meemaakten. Niet iedereen hoeft de stoerste te zijn. In de loop van de middag werd de zee beduidend rustiger, dus we konden van de gelegenheid gebruik maken om een frisse neus te halen en het rook er al anders dan in Antarctica. De water- en luchttemperatuur stijgen aanzienlijk. We genieten weer van een heerlijk diner van onze Indiase chef-kok en komen later samen om herinneringen op te halen aan onze reizen tot nu toe. Het Expeditieteam presenteert een diavoorstelling met veel foto's die ze tijdens de reis in Antarctica hebben verzameld. Wat een fantastische herinnering en wat een mooie momenten delen we allemaal. De diavoorstelling werd gevolgd door een quiz "Ken jij je gids?" Onze gidsen vertelden ons verhalen uit hun leven en wij moesten zeggen waar of niet waar. Nou, er kwamen een paar interessante dingen naar boven.

Vandaag begon onze tweede dag zeilen richting Buenos Aires ... dat dachten we tenminste. Toen het nieuws 's nachts binnenkwam, nadat iedereen had ontbeten, werd er nog een vergadering belegd door Iain om iedereen te informeren dat onze nieuwe bestemming ... **tromgeroffel** ... Montevideo, Uruguay! Het kantoor deelde ons mee dat Buenos Aires zijn haven heeft gesloten en dat we daar niet meer van boord mogen, dus we liggen nu op schema om daar over 4-5 dagen aan te komen, gelukkig ligt het naast Buenos Aires! Deze ochtend zat boordevol actie! Het begon met een IT Support workshop, geleid door Mal, zodat iedereen het internet op een verantwoorde manier kon gebruiken en zodat we allemaal gebruik konden blijven maken van de gratis wifi om in contact te blijven met onze vrienden en familie! Daarna was er een vogel ID workshop door Celine op het dek buiten. Er vlogen al een paar dagen veel soorten stormvogels en albatrossen rond het schip, dus dit was een erg nuttige workshop. Maar kort daarna hadden we afgesproken met ons zusterschip Ortelius, dat op dezelfde route ligt als wij naar Montevideo, om wat medische voorraden en wat extra vers fruit en groenten op te halen! Toen Pippa, Steffi en Alex in een zodiac vertrokken, werd er vanaf alle dekken gejuicht en Mexicaans gezwaaid! Geweldige opwinding! We zagen alle passagiers aan boord van de Ortelius hetzelfde doen toen de zodiac dichter bij hen kwam. Nadat we de snelheid van het schip hadden geëvenaard, werden de goodies vakkundig in de zodiac gelaten en zo ging de Ortelius weer op weg! Na weer een heerlijke lunch begon de middag met een lezing van Felicity over de hedendaagse bedreigingen waar het zeeleven mee te maken heeft - scheepsaanvaringen, verstrikking en overbevissing. Kort daarna was er een georganiseerde brand/scheepsbevrijdingsoefening. Miia, de hoofdofficier, had een aantal "moeilijke" passagiers geregeld om de vaardigheden van het personeel en de bemanning te testen, maar gelukkig ging alles goed en was ze blij met ieders prestaties/reactie! De recapavond was ook erg vermakelijk, met Tom die een lezing gaf over Plancius, en de Nederlandse onafhankelijkheidsoorlog met Spanje en hoe we ons allemaal konden inleven in het feit dat we vastzaten op een Nederlands schip dat de Spaanse havens niet in mocht...! Gelukkig vond iedereen het hilarisch! Na het diner werd onze eerste filmavond georganiseerd in de eetzaal, waar popcorn en The Secret Life of Walter Mitty klaarstond voor iedereen die dat wilde.

De zee op weg naar het noorden verwelkomt ons met een kalme zee en warmere temperaturen in de ochtend. De lucht voelt en ruikt anders. In de loop van de ochtend krijgen we een nieuwe update. Nou ja, niets nieuws, alleen dat het erop lijkt dat de ambassades aan oplossingen werken. Tenminste iets waarvan we kunnen hopen dat het succesvol zal zijn. Al onze paspoorten zijn gescand naar de autoriteiten in Uruguay. We zullen zien wat er over 2 dagen gebeurt, maar het ziet ernaar uit dat we direct van het schip naar het vliegveld en in het vliegtuig moeten. Nou dat vinden we prima, Uruguay stond toch niet echt op onze agenda. In de loop van de ochtend begon ons moordspel en er ging een flinke energie vibe van uit, nou de helft van de deelnemers was binnen een paar uur dood. In de ochtend presenteerde Mal een lezing over klimaatverandering die eindigde in een leuke, open discussie over kansen en mogelijkheden. Verschillende mensen konden wat van hun informatie delen en verschillende meningen werden gewaardeerd. Voor de lunch bereidde de hotelcrew een BBQ voor op het achterdek inclusief een thema: Piraten aan boord van Plancius. Niemand was voorbereid op een verkleedpartij, maar mensen waren creatief, dus we zagen een grote verscheidenheid aan nieuwe piratenattributen. Deuropeners veranderden in zwaarden, haardrogers veranderden in papegaaien, verschillende foto-hardware werd gebruikt als ooglap en sommige passagiers "verloren" armen en benen. Rustyn organiseerde een kleine walk of fame voor onze pasgeboren piraten en de 10 beste kostuums werden beloond met een gratis shot goedkope rum en een grote portie eer en respect voor de speelse geest die ze hadden. Na de BBQ werd er wat gedanst en genoten we gewoon van het gevoel van vrijheid op deze prachtige oceaan in deze veranderende wereld. In de middag keken we naar een film over een zeekajakavontuur van Adam in 2014, met prachtige beelden over hoop, dromen en persoonlijke prestaties. Interessante verhalen en mensen die we op ons schip hebben. Voor de re-cap kregen we weerberichten, Rustyn bracht ons op de hoogte van het laatste nieuws van de entertainmentafdeling, Juraj deelde zijn Antarctische herinneringen met ons. Hij knipte een 5 minuten durende video en Dave deelde zijn ervaringen over het trainen van zoek- en reddingshonden. Voordat we naar het diner gaan, genieten we snel van een prachtige zonsondergang met dolfijnen in het water. Maar het beste komt nog: we vervolgen ons "Argentijnse BASE Kamp" en gaan kamperen op dek 7. Beter laat dan nooit. 35 mensen hebben de kans gekregen om onder de sterren van de Atlantische Oceaan te slapen, de anderen zijn naar hun knusse bedjes gegaan.

Een prachtige ochtend om wakker te worden - geen wolkje aan de lucht, kalme zee en warme lucht. De ochtend begon met een zeer interessante lezing van Pippa over 'Ocean Sound - Acoustics in the Southern Ocean'. Alle aanwezigen konden luisteren naar fragmenten van alle Antarctische zeezoogdieren, sommige enigszins aangepast aan ons gehoorbereik - geweldig! Dit was echter de laatste lezing voor het personeel en toen begon de overname van de lezingen door de passagiers! Ik begon met een lezing van Don over sekseverschillen in communicatie, wat erg amusant was. Daarna was er wat tijd om van de zon te genieten op het dek en te kijken naar albatrossen en stormvogels die sierlijk langs het schip zweefden. Na de lunch werd de volgende passagierslezing gegeven door Nick over zijn nieuw gecreëerde onderwerp 'Snowology' ... dit was een interessant overzicht van zeer technische termen zoals 'biggies' (grote sneeuwvlokken) en smallies (kleine sneeuwvlokken), en vervolgens werden enkele bedreigingen van sneeuw besproken, bijvoorbeeld sneeuwkegels en sneeuwballengevechten. En tot slot, na de zeer onderhoudende lezing over Snowology, kregen we een lezing van Dave, een meteoroloog, over de weersystemen tijdens onze reis op het Antarctisch schiereiland en hoe de polaire weersystemen veranderen door de opwarming van de aarde. Ondertussen begon de laatste fase van het moordspel, met nieuwe wendingen en extra uitdagingen. Eens kijken hoe lang de laatste paar in leven blijven! De avond bestond onder andere uit een recapitulatie over Poo-nami's (het belang van walvispoep bij het vastleggen van koolstof) door Felicity, gevolgd door een 15 minuten durende film gemaakt door James. Na het eten werd er genoten van drankjes en muziek in de bar terwijl het personeel de passagierslijst doorwerkte om potentiële vluchten te verzamelen en te versturen om iedereen veilig en wel thuis te krijgen. Duimen dat alles volgens plan verloopt!

Na weer een lekker ontbijt stond deze dag weer in het teken van lezingen door gasten. De eerste lezing werd gegeven door Maria over TMJ aandoeningen gevolgd door een presentatie van Maggie over communicatie tussen paren, wat goed van pas kwam voor een aantal van de medewerkers die hun partners nog moesten communiceren dat ze met Plancius terug zouden varen naar Vlissingen. Na deze informatieve lezingen vond de Plancius speurtocht plaats. De jagers in koppels moesten rond Plancius zwerven op zoek naar stukjes informatie, vragen beantwoorden en kleine opdrachten uitvoeren, zoals het maken van een grappige foto met een van de medewerkers (wat volgens mij niet een van de moeilijkste opdrachten was).

Na aankomst in de haven van Montevideo volgden drie dagen van ontschepen. We voelden allemaal de spanning, gaat het lukken...? Om van boord te mogen, hadden we allemaal een geldig vliegticket vanuit Montevideo nodig. Dit was een hele uitdaging, want vluchten werden met de minuut geannuleerd of gewijzigd. Het Expeditiepersoneel werkte hard om de vluchtstatus te controleren en het nodige papierwerk te bezorgen waar de Uruguayaanse ambtenaren om vroegen. Passagiers controleerden voortdurend hun boekingen en boekten om waar nodig. Dit kon behoorlijk frustrerend zijn omdat het internet van het schip via satelliet niet echt is uitgerust voor zo'n enorme datastroom. Hoe dan ook, hoewel de emoties en spanningen zichtbaar waren, hield iedereen de moed erin, wat resulteerde in verschillende sessies van ordelijke ontschepingen. Omdat onze Antarctica-expeditie een buitengewone expeditie werd, was het afscheid nemen van nieuwe vrienden niet altijd gemakkelijk, maar uiteindelijk is iedereen erin geslaagd om veilig thuis te komen. We zijn de Uruguayaanse autoriteiten erg dankbaar dat ze onze veilige thuisreis mogelijk hebben gemaakt. Totale afstand afgelegd op onze reis: 3047 zeemijl Het verst naar het zuiden: 64°84'Z / 62°52'W Het verst naar het noorden: 34°89'S / 56°19'W Namens iedereen aan boord bedanken we u voor het meereizen en wensen we u een veilige thuisreis.