PLA04-22, reisverslag, Noord-Spitsbergen, Op zoek naar Ijsbeer & pakijs zomerzonnewende

Veel van de gasten arriveerden in Longyearbyen op de dag van inscheping. De hele middag werd de bagage van de sleutel naar de voor anker liggende Plancius in de baai gebracht. Tegen 16.00 uur stond er een gretige rij gasten te wachten om aan boord te gaan van de Zodiac! Ons geluk met het weer betekende dat we onze natte zodiac-reizen konden bewaren voor later op de reis. Eenmaal aan boord ging de avond snel voorbij, want we hadden het druk met familiarisaties, veiligheidsbriefings, cocktails met kapitein Torry Sakkariassen en natuurlijk een heerlijk eerste diner. Toen we 's avonds Isfjord verlieten, in noordelijke richting naar onze eerste geplande activiteit van de reis, was er tijd om te genieten van het uitzicht op de vlakke bergen in het late avondlicht.

De eerste ochtend van onze reis in het noordpoolgebied brak aan en onze expeditieleider Pablo wekte ons met een update van de weersomstandigheden die ons buiten het begin van dit avontuur te wachten stonden. Dertig minuten later kondigde Alek ontbijttijd aan. We werden verblijd met een fantastisch buffet om ons met energie te vullen, zodat we klaar waren om op verkenning te gaan. Zoals bij elke expeditie moeten we beginnen met een paar briefings om ons te informeren over procedures, veiligheid en regels. Hoewel we onze impact niet kunnen elimineren, helpt de begeleiding ons om onze impact zoveel mogelijk te beperken in deze ongerepte omgeving. Het plan was om de eerste helft van de dag een boottocht te maken om genoeg tijd te hebben voor al deze verplichte gesprekken. De ochtend werd echter onderbroken door de aanwezigheid van een verre ijsbeermoeder en haar twee tweedejaars welpen. Ze zaten in een rotspartij bij de Smeerenburggletsjer. Plancius naderde ze heel voorzichtig tot we op veilige afstand van de beren waren, waarna we de zodiacs te water lieten. De zodiac cruise stelde ons in staat om op het water te zijn met een beter zicht op het spectaculaire moment. Negen boten werden ingezet en in een slangachtig pad gingen we dichterbij, waarbij we een behoorlijke afstand hielden om de dieren niet te storen. Gelukkig hadden we een goede tijd en gelegenheid om een aantal prachtige foto's te maken. Na enige tijd lieten we de beren in hun geheel achter en gingen we verder langs de kustlijn naar de gletsjer, cruisend door het prachtige landschap. Op de zodiac herinnerde de koude wind ons eraan dat we ons in het hoge noordpoolgebied bevonden. Het was een heerlijk warm gevoel om op tijd terug aan boord te zijn voor een geweldige lunch, bereid en geserveerd door het kombuis team. Het schip bleef in de buurt, en dat was geen beter idee. De volgende geplande activiteit was een landing bij Smeerenburg, waar een historische site is die verband houdt met de vroege tijden van de walvisvaarders. Er werden zeer oude en vage ruïnes gezien door leden van het expeditieteam die in detail fascinerende verhalen vertelden van eeuwen geleden toen de Nederlanders dit voorgebergte bezetten dat bekend werd als 'blubberstad'. Maar dat was niet de enige reden waarom we hier aan land gingen, er lag ook iets heel kenmerkends uit het noordpoolgebied op het strand niet ver van onze landingsplaats: een groep van 30 walrussen lag er erg verkleumd bij. Onze gidsen brachten ons er langzaam naartoe, zodat we geleidelijk dichter bij deze grote zoogdieren kwamen. Met alle logistiek van de dag konden we zien hoe de zodiac-operaties aan boord van Plancius werken. Bovendien brachten ons geluk en de inspanningen van de bemanning en het personeel ons een indrukwekkende eerste dag om dit gedroomde avontuur te beginnen - het zal een uitdaging zijn om dit de komende dagen te evenaren!

Zoals gewoonlijk werden we om precies 7 uur gewekt door de zoete stem van Pablo. De gidsen stonden al bij de brug om de landingsplaats rond de Texas bar te verkennen. De naam van de plek zou ons de indruk kunnen geven dat het een bar is, maar dat is het niet. Het is een hut die in 1927 werd gebouwd door de bekende jager Hilmar Nøis en zijn oom. Waarom ze het deze naam gaven, blijft een raadsel. Het gebied leek vrij van ijsberen en veilig om te landen, dus het gidsteam ging aan land om het gebied vanaf het land te verkennen. Net voordat de eerste passagiers aan land gingen, werd er echter in de verte een beer gezien. Hoewel de beer zich verwijderde van de landingsplaats, moest de landing om veiligheidsredenen worden geannuleerd. Er mag geen enkele kans worden genomen met beren op het land, omdat ze in korte tijd grote afstanden kunnen afleggen. Het is onze absolute prioriteit om de passagiers en de beren veilig te houden. In plaats van de landing gaf Chloe een zeer interessante lezing over ijsberen en er was een zeer levendige vragenronde aan het einde van de presentatie. Dit laat zien hoezeer de koning van het noordpoolgebied de mensen interesseert. Na de lunch was er een Zodiac cruise voor Monaco Breen, we vonden ook een klein eilandje waar we konden landen en genieten van het uitzicht op de gletsjer. Na de voortzetting van de Zodiac cruise langs de lange voorkant van de Monaco gletsjer brachten we wat tijd door tussen het ijs voordat we terugkeerden naar het schip. Vlak voor het diner was er een recapitulatie door Marcel met enkele foto's van hoe Smeerenburg er in de beginjaren van de 18e eeuw uitzag. De recapitulatie was over tijd van de dag ervoor toen we Smeerenburg bezochten maar toen was er niet genoeg tijd tijdens de recapitulatie. Er was een kleine onderbreking tijdens de recap toen er een ijsbeer werd gespot, maar helaas verdween de beer snel uit het zicht. De tweede recapitulatie was weer een enthousiaste presentatie van Beth over hoe je het landschap kunt uitleggen aan de hand van de geologie en glaciologie. Als laatste voor het diner was Pablo aan de beurt, die ons alles vertelde over de plannen voor morgen. Na het diner werd er nog een beer gesignaleerd, maar al snel bleek het om een "rotsbeer" te gaan. Laat in de avond passeerde de Plancius het eiland Moffen, waar enkele zeldzame meeuwen werden gezien en ook veel activiteit van de walrussen. Al met al weer een zeer goede dag op de Noordpool.

Wat een dag! Na het ontbijt leidde het Expeditieteam ons in zodiac langs de gigantische kliffen van Alkjefellet, wat letterlijk "Auks (vogels) bergen" betekent. Elk jaar komen tienduizenden zeevogels broeden op deze enorme rotswanden. Toen we dichter bij de kliffen kwamen, konden we zien dat elke soort zijn eigen niveau heeft. Drieteenmeeuwen in de hogere delen, ook enkele noordse stormvogels, en 60.000 paartjes Brunnich's zeekoeten vlak onder ons. Alle zintuigen stonden aan. Geluid, zicht, zelfs reukzin! Met zoveel vogels moet dat roofdieren aantrekken. We hadden geluk toen er een Poolvos verscheen, die langzaam onder de torenhoge kliffen doorliep op zoek naar eieren of verdwaalde vogels. De Poolvos was daar lang genoeg om ons allemaal te laten genieten van de waarneming van dit schattige kleine poolzoogdier. Het weer en de zeecondities waren perfect en lieten ons genieten van het volledige plaatje en de details. Alex en zijn team voegden zich bij ons met een extra zodiac en begonnen ons warme drankjes aan te bieden. Perfecte timing voor deze drijvende poolbar! In de vroege namiddag werden er nog meer Ijsberen gezien - een vrouwtje en twee jongen. Opnieuw hielpen de omstandigheden ons om te zien hoe ze een zeehond naderden en op jacht gingen. Het vrouwtje miste de eerste, we moesten ze achterlaten voor de volgende bestemming terwijl een tweede poging werd ondernomen. Na dit geweldige moment werd besloten dat we wat verder zouden rondcirkelen om te zien of we nog meer wilde dieren konden vinden, want het leek erop dat we op onze geluksdag waren. Nou, deze optie bleek de goede te zijn want aan het eind van de middag werd er een Blauwe Vinvis gezien. Weer een geweldig moment, het grootste zoogdier ter wereld op een paar meter afstand zien zwemmen. We hadden de kans om de staart, rug en vin te zien en de kracht van de klap te horen. Kajak Trip Log 18 juni - Alkafjellet We begonnen vroeg in de ochtend, de nadering van de operatie zone werd gemaakt vanuit het zuiden, we hadden het volledige uitzicht op de bergen, de gletsjer en uiteindelijk de kliffen van Alkafjellet. Het weer was kalm, de zon scheen en we hadden geen wind - perfecte omstandigheden om de zeekoeten te zien en ervan te genieten. Duizenden vogels vlogen over ons heen, zwommen en landden in de buurt van onze kajaks. Het lawaai en de trillingen van deze dieren omringden ons tijdens deze unieke ervaring, waarbij we onder de kliffen door peddelden. We zagen een poolvos aan de voet van de rotstorens patrouilleren op zoek naar voedsel, zich voor ons verstoppend. We zagen glaucusmeeuwen, Noordse Stormvogels en drieteenmeeuwen rondvliegen en zich mengen tussen de Zwarte Zeekoeten. Aan het einde van de tweede ronde kajakkers rolde de mist over de kliftoppen en bedekte de kalkstenen uiteinden van de kliffen, wat ons een fantasmagorisch uitzicht op de plek bood. Het eerste uitstapje was een groot succes dankzij het weer en de vlotte afvaart! Wat een manier om zo'n prachtig landschap te ervaren vanuit zowel een kajak als de zodiacs.

De aankondiging van een berenwaarneming om 08.00 uur was een geweldige manier om de dag te beginnen! De beer zat op het pakijs voor een van de eilanden die behoren tot de magische eilandengroep Sjuøyane. De beer bewoog niet veel, maar zat vooral te relaxen en af en toe stak hij zijn neus in de lucht om te snuffelen of er een prooi in de buurt was. Hoewel het altijd geweldig is om een ijsbeer te zien, betekende het wel dat we onze landing op een van de eilanden moesten afzeggen, dus draaiden we het schip om en gingen we richting Chermsideøya. Bij Chermsideøya kregen we de kans om met de zodiacs door het ijs te varen op zoek naar wilde dieren. Het begon met een baardrob die op het zee-ijs lag te relaxen, gevolgd door een zwemmende walrus en meer zeehonden en walrussen die iets verderop op het ijs lagen. Het water was vlak en kalm, wat zorgde voor prachtige weerspiegelingen van de omliggende heuvels. Omdat het water zo helder was, konden we in het water kijken en de algen en kelp zien. Tijdens de zodiac cruise begon het zee-ijs dichter te worden, wat leidde tot een spannende en lastige navigatie door het ijs terug naar Plancius! Na de zodiac cruise genoten we van de heerlijke lunch verzorgd door de bemanning, en we hadden een geweldige verrassing... door de ramen in het restaurant zagen we een walrus met een baby op het zee-ijs vlakbij aan stuurboordzijde van Plancius! Echt schattig! Er werden prachtige foto's gemaakt van deze bijzondere waarneming. Na de lunch konden we testen of onze zeebenen nog werkten op het land, na een paar dagen op het schip. We landden op de zuidpunt van Chermsideøya op het strand. Hier hadden we de gelegenheid om de heuvel op te wandelen en te genieten van het prachtige uitzicht vanuit de hoogte. Onderaan de heuvel waren woorden op de grond geschreven met stenen, geologische graffiti. Het was een gewoonte geworden onder expedities die de site bezochten om een 'wie is wie' achter te laten met de naam van het schip en het jaar. Er was zelfs een hakenkruis, gemaakt door bemanningsleden van een Duitse onderzeeër tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het hakenkruis leidde tot veel discussie over de vraag of zo'n symbool thuishoort in deze vredige omgeving. Tijdens de recap gaf Regis een informatieve lezing over zeekoeten, waarbij hij de overvloed aan deze vogels, die we de dag ervoor hadden gezien, naar voren bracht. Hierna verraste Keechy ons door ons kennis te laten maken met het tropisch woud van Spitsbergen! Spoiler alert, het was een 380 miljoen jaar oud fossiel bos... Last but not least, 's avonds werd het diner niet in het restaurant geserveerd... We hadden een BBQ op het achterdek! Onder begeleiding van wat feestmuziek en (glüh)wijn die rijkelijk vloeide, veranderde de avond al snel in een feest met veel gelach en gedans tot diep in de nacht! Een fantastisch einde van weer een schitterende, volle dag! Kajaktocht Logboek 19 juni - Chermsideøya Na een lange zeedag kwamen we aan bij Chermsideøya, een beschutte baai tussen de eilanden waar nog een behoorlijke laag zee-ijs lag. Dit noordelijke gebied is de afgelopen 20 jaar alleen toegankelijk geweest door minder zee-ijs in deze tijd van het jaar, wat vandaag een fantastische en andere kajakmogelijkheid bood dan Alkefjellet. Moment van stilte. Vogels die zich voeden met roeipootkreeftjes die van de basis van de ijsstroom afdrijven, een paar baardrobben die ons heel rustig en verlegen bezoeken, gewoon heel dicht langs onze kajaks zwemmen en ons een paar keer controleren voordat ze verder varen. We peddelen meer dan een uur, ondergedompeld in een prachtig landschap met een mix van ruw ijs, bergen en gezond zee-ijs. De rest van de passagiers beklom een van de heuvelruggen terwijl wij aankwamen bij de steiger. Hier wachtte de tweede groep kajakkers op hun kans om dezelfde ervaring van eenzaamheid op te doen tussen enkele van de noordelijke eilanden van Spitsbergen, waaronder Chermsideøya.

We brachten de dag door met het naderen van het pakijs en liepen langs de rand. Veel verrekijkers keken in de heldere, met ijs bedekte oceaan en observeerden alle verschillende tinten blauw die het ijs verlichtten. De verste noordelijke positie die we bereikten was 80°57.3' noord 18° 10.9 oost. Het was een zonnige dag, het uitzicht was helder en prachtig. Het was heerlijk om op het dek of in de warmte van de brug te kunnen genieten van het uitzicht over de rusteloze ijsblokken die een helderheid wierpen in de lucht erboven. De af en toe blauwe lucht en het kalme ochtendweer waren een welkome rust na het kajakken en de wandeling van gisteren. Tegen de middag was de deining toegenomen waardoor de Plancius meer rolde en helde dan normaal. Gedurende de dag ondervonden velen van ons de gevolgen van de beweging en vertoonden zeeziektesymptomen. De dokter was druk bezig met het toedienen van medicijnen om waar mogelijk het onontkoombare gevoel van zeeziekte te verminderen! Tegen de avond was het rustig op het schip omdat velen zich vroeg in hun hut hadden teruggetrokken vanwege het weer en de vroegere start die voor morgen op het programma stond. De rustige dag bij het ijs stelde ons in staat om de vele wilde dieren die we op deze reis hadden gezien te verwerken, om spelletjes te spelen en om te genieten van het stukje Arctica ver in het noorden, iets wat we niet kunnen ervaren in ons drukke leven thuis.

Opstaan op de langste dag van het jaar! Vroeg uit de veren vandaag! Onze eerste landing was om 07.00 uur, na een vroeg ontbijt met een selectie gebakjes in de lounge. Het waaide erg hard buiten, waardoor we met een hobbelige zodiac naar de kust van Ny-London moesten varen om ons allemaal wakker te maken. Aan wal werden we begroet door prachtige paarse saxifrages, en dat waren niet de enige bloemen! Er waren ook prachtige witte arctische klokjesheide en bergasters. We moesten ook voorzichtig om een nestelende langstaartmeeuw heen! Er waren een paar gebouwen en kunstvoorwerpen te zien, waaronder een oude spoorlijn. Ze werden tussen 1910 en 1913 aangelegd door de Northern Exploration Company, geleid door de Engelsman Ernest Mansfield. Ze hoopten grote hoeveelheden marmer van hoge kwaliteit te vinden. Het marmer was er wel, maar het was van slechte kwaliteit met scheuren en daarom werd Mansfield ontslagen. De huizen werden later vaak gebruikt door pelsjagers om te overwinteren, er werd zelfs iemand geboren in 1930! Na het verkennen van deze prachtige, historische plek, namen de dapperen onder ons een ijsduik in het koude water van de fjord! Gevolgd door een hobbelige rit terug naar het schip, zodat we onze weg terug naar het zuiden konden vervolgen. In de namiddag hadden we wat tijd om te relaxen en te luisteren naar lezingen over onderwerpen die tijdens de week aan bod kwamen. We keken ook naar twee prachtige video's van Marcus, een passagier, over Antarctica, waardoor we allemaal zin kregen in nog een reis! De dag eindigde met heerlijk eten en de cocktail van de kapitein, waar we ook een video bekeken van de avonturen van deze week, samengesteld door Markus. En wat een geweldige week is het geweest! Van ijsberen tot gletsjers, walrussen, vogels, zee-ijs en nog veel meer! Het was vooral een week met veel grote glimlachen op gezichten!

Vanochtend vroeg komen we aan in Longyearbyen. Terwijl we genieten van een laatste ontbijt aan boord, worden onze koffers van boord gehaald. Het is een triest moment om van boord te gaan van de Plancius, die een comfortabel en gezellig thuis is geweest tijdens deze onvergetelijke reis. We hebben unieke momenten beleefd, veel dieren gezien en nieuwe vrienden gemaakt. Beladen met mooie herinneringen moeten we nu naar huis.