HDS24-19, reisverslag, Antarctica - Ontdekkings- en leerreis

De start van onze expeditie was enigszins vertraagd, maar eenmaal aan boord hebben we de verloren tijd snel ingehaald. We waren erg blij dat we konden inchecken en het prachtige schip konden verkennen dat ons drijvende thuis zal worden - M.V. Hondius. Zodra we onze hutten hadden betrokken en een paar mede-expeditieleden hadden ontmoet, was het eerste wat we deden het diner. Het buffet bereid door chef-kok Ralf was goed gevuld met heerlijk eten, een goed voorteken voor de reis. We trokken al snel weg van het dok en zetten koers naar het Beaglekanaal en vervolgens naar de open zee en het zuiden. Eenmaal onderweg en goed doorvoed, ontmoetten we elkaar in de lounge voor onze kennismaking met het leven aan boord en de verplichte veiligheidsbriefing. We leerden van Expedition Leader (EL) Adam en Hotel Manager DJ hoe we konden vinden wat we nodig hadden en wat we konden verwachten. Het noodalarm van zeven korte en één lange knal stuurde ons naar onze hutten om onze reddingsvesten op te halen en naar de verzamelplaatsen en uiteindelijk de reddingsboten te gaan. Na deze oefening hadden we wat tijd om te relaxen in de lounge voordat we onze bedden uitprobeerden.

Toen we na de ochtendwake naar buiten keken, zagen we dat de gevreesde Drake Passage toch niet zo angstaanjagend was - tot nu toe tenminste. Een paar waren misselijk, of erger, maar de opkomst voor het ontbijt was groot. Vandaag zat vol briefings en logistieke activiteiten om ons de kennis en uitrusting te geven die we nodig hadden tijdens de expeditie. We kregen laarzen aangemeten voor de landingen en leerden hoe we ze moeten gebruiken tijdens Zodiac-operaties. De instructies voor het gedrag aan land werden uitgelegd - inclusief de 5-meter regel voor wilde dieren en hoe we de natuurlijke omgeving het beste kunnen beschermen. Als onderdeel van deze inspanning hebben we onze kleding grondig gereinigd en door een lid van het Expeditieteam laten controleren op bioveiligheid. We moesten ervoor zorgen dat we geen invasieve soorten of ziekten meenamen naar deze ongerepte wildernis. Daarnaast werden we voorgesteld aan het Expeditieteam en leerden we aan wie we vragen konden stellen als we vragen hadden. De kajakkers kwamen samen om hun uitrusting aan te passen en zich voor te bereiden om te gaan peddelen. De hele dag door werden we naar de buitendekken getrokken om op zeevogels te letten en van het weidse uitzicht over het water te genieten. De zee was kalm genoeg om passagiers te zien die in de bibliotheek het houten blokjesspel Jenga aan het spelen waren. Opmerkelijk. Voor de briefing en recap proostten we met kapitein Alexey op het succes van onze reis. Daarna gaf EL Adam ons Plan A voor morgen en de rest van de expeditie. Als expeditieleden begrepen we dat Plan A zou kunnen veranderen in Plan B, C, D of E als het weer en de omstandigheden veranderen. We waren klaar om op elke verandering in te spelen. Een deel van het expeditielandschap is ervoor te zorgen dat we genoeg energie hebben om te presteren wanneer er een beroep op ons wordt gedaan. Dit was ons excuus voor de grote portie tijdens het diner. Een deel van deze energie werd in de lounge doorgebracht omdat we allemaal klaar zijn om te vertrekken. Zijn we er al?

S Nachts passeerden we de biologische grens van Antarctica, de Antarctische Convergentie. De lucht was nu veel kouder en we begonnen uit te kijken naar ijsbergen en verschillende zeevogelsoorten. In de loop van de ochtend passeerden we ook de politieke grens van 60° zuiderbreedte en kwamen we in het gebied dat onder het Antarctisch Verdrag valt. De Drake Passage bleef rustig zodat we allemaal onze eerste dag lezingen konden bijwonen om ons voor te bereiden op wat we de komende dagen zouden zien. Johnny en Meike gaven eerst presentaties over de schattigste en meest charismatische vogels, de pinguïns. Daarna ging Martin verder met het thema en behandelde hun neven, de majestueuze vliegers, in zijn lezing Seabirds - Masters of the Sea and Sky. John vertelde ons het beroemdste en meest dramatische verhaal uit de geschiedenis van de exploratie van Antarctica in zijn lezing over Sir Ernest Shackleton en The Imperial Transantarctic Expedition 1914-1917. In de namiddag zagen we onze eerste ijsberg en hadden we twee uitstekende, langdurige ontmoetingen van dichtbij met etende Bultruggen. Ze migreerden naar het zuiden en deden zich tegoed aan de krill onderweg. Wat een prachtige wezens, wat een show en wat een manier om onze expeditie van start te laten gaan. De voorbereidingen gingen verder toen Ben en Vide de kampeerders verzamelden voor hun briefing en Neil en George hun inleidende workshop over fotografie en videografie hielden. We waren klaar om goed te slapen en geweldige beelden vast te leggen! Tijdens de Recap vertelde John ons aan de hand van kaarten hoe de menselijke kennis van het onbekende land in het zuiden zich had ontvouwd, Vide besprak de walvissen die we tot nu toe hadden gezien en Meike vertelde hoe we burgerwetenschappers kunnen worden door onze foto's naar HappyWhale.com te sturen. De kalme zee en het kijken naar de walvissen moeten ons trek hebben gegeven, want het gonsde in de eetzaal. Daarna gaf onze meteoroloog Drew ons een inleiding in het weer op Antarctica. We hoopten dat hij ons niets dramatisch te vertellen zou hebben tijdens de reis. De lounge zat tot laat vol. Nog maar één nachtje slapen.

Een betere ochtend om de expeditie te beginnen is nauwelijks denkbaar. De zee was vlak en de zon scheen. Na een klein probleempje met de tijdzones werden we verwelkomd door de 40 personeelsleden van het Chinese Great Wall Station. Het was interessant om de gebouwen te zien waar ze een jaar lang wonen en werken. Er was de kans om een stukje geschiedenis van Antarctica te zien met een rondleiding door Gebouw 1 - het eerste gebouw dat werd gebouwd toen de basis in 1985 werd opgericht. Tussen het schip en de kust hadden we onze eerste zodiac cruise. We baanden ons een weg door het ruwe ijs en keken naar de Ezelspinguïns en Stormbandpinguïnen in het water en op het land. De omstandigheden waren ideaal om te kajakken - kalme zee, geen wind, zonneschijn met hier en daar een wolkje. We volgden de kustlijn, sluipend in en uit het ondiepe en tussen de rotsen voordat we bij Great Wall aankwamen. Daarna naar het kleine eiland in de baai en er omheen. Iedereen had een geweldige eerste kajakervaring op Antarctica! We hadden nog een lange weg te gaan naar het Antarctisch schiereiland voor onze volgende excursies, dus de namiddag werd doorgebracht met een cruise op een schip. Het Expeditieteam maakte van de gelegenheid gebruik om onze educatie voort te zetten met lezingen door Jeff in het Mandarijn over de geschiedenis van het Great Wall Station, en Steve over de baleinwalvissen van de Zuidelijke Oceaan in Mysteries of Mysticeti - Majestic Moustached Whales. Tijdens de cruise werd van de gelegenheid gebruik gemaakt om op de boeg samen te komen voor een speciale traktatie van DJ en zijn team - warme chocolademelk en rum om ons van binnen net zo warm en gelukkig te maken als van buiten. We voelden ons zo goed dat we er geen moeite mee hadden om te glimlachen toen er verschillende groepsfoto's werden gemaakt, waaronder één van ons allemaal samen. Toen de cruise verder ging, werden we getrakteerd op nog een verrassing. Deze keer kregen we toegang tot de caldera van een actieve vulkaan op Deception Island. Terwijl we het beschutte binnenland verkenden, vertelden Laura, John en Johnny ons over de basisgeologie en -geschiedenis, terwijl Laura en Vide later die avond een meer gedetailleerde beschrijving gaven. Voor het diner werden we aan onze tafels geserveerd nadat we van het menu hadden besteld in plaats van van het buffet. Het keukenteam deed er alles aan om de service van het zaalteam te evenaren, dus we voelden ons heel speciaal. Laat de goede tijden maar rollen. En dat deden ze tijdens een lange en gezellige avond in de lounge met een prachtige zonsondergang uit het raam. Antarctisch schiereiland morgen, ik kan niet wachten.

Het uitzicht vanmorgen was dramatisch. Het ruige Cuverville Island lag voor de boeg, omringd door torenhoge bergen met gletsjers die uit de hoogte naar beneden vielen. De zee lag vol ijsbergen in alle vormen en maten en in alle denkbare tinten wit en blauw. Onbeschrijflijk. Welkom op het Antarctisch Schiereiland. Na een snelle hap zaten we in de zodiacs, of kajaks, voor een landing bij de Gentoo kolonie in Cuverville (plus een verdwaalde Adelie) of een cruise in de omliggende wateren. Beide waren heerlijk. De pinguïns waren druk bezig met eten en schoonmaken in zee - wat zijn ze snel in het water! Aan land zijn ze onhandiger, maar nog steeds schattig, en vastbesloten om naar hun nest te gaan om de taak van het uitbroeden van de eieren te delen. Tijdens de cruise zagen we pinguïns, Krabbeneters en Weddellzeehonden, Bultruggen en die prachtige ijsbergen. In de kajaks voeren we een rondje om het eiland, waarbij we tijd doorbrachten op de grote ijsbergen en ijsrotsen langs de kustlijn. We sloegen de hoek om en gingen met de stroom mee die ons meevoerde voor een leuk bezoek met een paar bultruggen in de buurt. We wilden niet weg, en wie kan het ons kwalijk nemen. We waren zo opgewonden om de pinguïns te zien dartelen, dat sommigen besloten om met hen mee te doen aan de Polar Plunge. Wij waren op zijn zachtst gezegd niet zo gracieus en ook niet zo goed geïsoleerd, maar we hadden superveel plezier en de vogels kwamen naar ons kijken. De landing in de namiddag was op het continent Antarctica in de spectaculaire omgeving van de bergen en gletsjers van Orne Harbour. We hadden van daaruit naar de Zuidpool kunnen lopen, maar dan hadden we het avondeten gemist. Dus besloten we onze klim te beperken tot het zadel en een bezoek aan de Stormbandpinguïnen kolonie. Dat waren drie pinguïnsoorten op dezelfde dag! We hadden als bonus nog wat plezier met een bum slide terug naar de landingsplaats. Tijdens de zodiac cruise zagen we ook nestelende Stormbandpinguïns plus Antarctische Aalscholvers met kuikens, sterns, kelpmeeuwen en nog meer coole ijsbergen. Vanaf het water kreeg je een idee van de enorme schaal van het tafereel. Bij de recap liet Laura ons de verschillende soorten ijsbergen zien. Daarna was het diner weer een speciale verrassing van de keuken- en hotelteams - een BBQ op het achterdek inclusief gratis drankjes! Wat kan er beter zijn? Wat dacht je van Zwaardwalvissen die vanaf stuurboord binnenkwamen (wilden ze wat van de BBQ?) En wat dacht je van dansen in de zonsondergang met de bemanning en het personeel en onze nieuwe vrienden! Tijdens al deze opwinding hadden de kampeerders zich voorbereid op hun avondje uit. Ze verlieten het schip rond 22 uur - en ik denk dat de meesten moe genoeg waren om te slapen. De kampeerlocatie was Paradise - Paradise Bay wel te verstaan, maar we voelden ons alsof we in de hemel waren.

S Ochtends kregen we eindelijk de kans om Antarctica in meer typische Antarctische omstandigheden te zien. De wind bleef matig, maar de lucht was grijs en de zee vol pakijs. Dit ijs vertraagde onze voortgang zodat de geplande ochtendlanding niet mogelijk was - welkom bij expeditiereizen. Desondanks was de ochtend interessant. Het pakijs geeft een steeds veranderend panorama. Het Lemaire Channel, met de steil oprijzende bergen aan beide kanten van de smalle kloof, is bij elk weer een wonder der natuur. Het Expeditieteam vulde de tijd zonder dek met meer informatie om ons aan het denken te zetten. Johnny praatte ons bij over de plaatsen en dieren die we gezien hebben. Laura leerde ons over de rotsen waaruit die bergen bestaan in The Geological History and Mineral Potential of Antarctica. Tijdens de landing en cruise in de namiddag op het Oekraïense Vernadsky Station kwamen we het pakijs van dichtbij tegen, want de zodiacbestuurders moesten er omheen of doorheen. Op de basis werden we begroet door de twaalf stafleden die ons meenamen op een rondleiding om hun laboratoria en werkomstandigheden te zien. We bezochten hun gemeenschappelijke ruimtes, waaronder de bar, en bezochten ook de meest zuidelijke souvenirwinkel en het postkantoor ter wereld. Zelfgemaakte wodka shots, winkeltherapie en ansichtkaarten voor thuis! Buiten werden we ook verwelkomd door Kelpmeeuwen, Zuidpooljagers en Ezelspinguïnen. Tijdens de cruise zagen we Krabbeneteren en Adéliepinguïnen. Bij de recap gaf Vide ons een overzicht van alle verschillende polen van Antarctica - geografisch, magnetisch, ontoegankelijkheid, en meer. We hadden het uiterste zuiden van onze reis bereikt en kapitein Alexey keerde ons naar huis, waarna hij ons, als nog een speciale traktatie, tijdens het diner mee terug nam door het Lemaire Channel. Het spiegelstille water paste bij onze reflectieve stemming.

We hebben 's nachts goede vooruitgang geboekt en de wake-up call kwam vroeg - maar dit is dan ook een expeditie en geen vakantie. We maakten onze landing, zodiac cruise en kajakken bij Hydrurga Rocks in kalme omstandigheden met een kalme zee. Ons geluk bleef. Aan land was een grote Stormbandpinguïn kolonie met af en toe een Adéliepinguïn en Ezelspinguïnen. Weddellzeehonden lagen in de buurt van de landingsplaats. Maar bij deze landing ging het vooral om de sneeuw! Het was diep en we moesten lange paden volgen naar verschillende delen van de rotsen. Dit maakte het tot een leuke vakantie met fotomomenten op elke hoek. We hebben gelachen en gespeeld, en daarna nog meer gespeeld en gelachen. Tijdens de cruise zagen we sierlijke ijsbergen, Weddellzeehonden, Krabbeneteren en Olifantenzeehonden, en natuurlijk die heerlijke vogels. De kajakkers hadden een "swell" tijd, wat niet altijd het beste is in een kajak. We voeren in het kanaal tussen de twee eilanden en zagen onderweg een paar luie Weddellzeehonden en af en toe een bordeel van een Kinband. De deining bleef de hele ochtend aanhouden, dus het was goed om hier en daar een paar baaien met rustiger water te vinden om even uit te rusten en alles in ons op te nemen. Wederom een geweldig uitje compleet met een paar uitdagingen om te overwinnen - maar wij zijn expeditieliefhebbers en overwonnen! D'Hainault Island, gelegen in het hart van de haven van Mikkelsen, was de plek voor onze middaglanding, cruise en kajakken. Het eiland staat niet bekend om zijn schoonheid, maar is de thuisbasis van een grote Gentoo kolonie. Er is hier walvisvaardersgeschiedenis met botten en oude boten langs de kust. Er zijn ook Weddellzeehonden op bezoek geweest. Het speciale karakter van deze plek wordt gevormd door de bergen en gletsjers die het eiland volledig omringen. Deze konden we van dichtbij bekijken vanuit de zodiacs en kajaks. Om het thema van deze expeditie voort te zetten, hadden we nog een verrassing toen DJ naar het feest kwam met warme cider en whisky drijvend. Bij het terugvinden vertelde Meike ons meer over de Skua en Steve gaf uitleg over de verschillende zeehondensoorten. Omdat we vroeg waren begonnen, waren we ook vroeg klaar - waardoor er tijd overbleef voor een paar drankjes voor het diner, sommige met gletsjerijs om te bruisen. We bruisden ons een weg door het diner en naar de lounge - voor nog een verrassing, deze keer verzorgd door de natuur. We passeerden een grote groep Bultruggen die zich met een bubbelnet om het schip voederden, met staartwieken die door de prachtige zonsondergang heen te zien waren. Wauw.

Een rustige oversteek van de Straat van Bransfield 's nachts maakte plaats voor een rustige start van onze oversteek van de Drake Passage, terwijl we genoten van een uitslapen en een ontspannen ontbijt. Vandaag was het weer tijd om te profiteren van de kennis die het Expeditieteam deelde. Laurence en Johnny brachten ons op weg met een uitleg over ijs en gletsjers. Later hielp Szymon ons meer te leren over het grootste lid van de dolfijnenfamilie in zijn lezing over Zwaardwalvissen, en Steve gaf zijn lezing 'Licentie voor Krill', gericht op Krill, de ongelooflijk overvloedige en belangrijke voedselbron voor alle dieren die we de afgelopen dagen met plezier hebben gezien. Ondertussen brachten we de laarzen die ons zo goed van dienst zijn geweest terug en hadden we tijd voor een praatje, fotobewerking of een lekker dutje. En een dutje leek vooral aantrekkelijk omdat de wind en de zee in de loop van de dag toenamen. We hoorden dat Hondius onze danspartner voor de Passage was terwijl we door de gangen liepen - en ze leek in de stemming te zijn voor een beetje Rock and Roll. Tegen de middag waren we weer ten noorden van 60° en uit de Antarctische wateren, maar de golven sloegen over de boeg en de lounge was grotendeels leeg. Desondanks was de dumpling-assemblagelijn in de eetzaal in volle gang. Buiten houden de zeevogels van wind en ze waren in groten getale rond het schip. Bij de recapitulatie liet John zien hoe het jaarlijkse vriezen en dooien van het zee-ijs rond Antarctica van cruciaal belang is voor het leven in de oceanen, en Martin gaf een grafische demonstratie van de spanwijdte van de zeevogels en liet zien hoe de zeetemperatuur de Antarctische convergentie markeert. Voor het diner kregen we de kans om al die dumplings te proeven waar we zo hard aan gewerkt hadden. De weersomstandigheden waren minder, dus de eetzaal was goed bevolkt. Yum yum yum. Met de minder hobbelige rit was de lounge een leuke plek om 's avonds rond te hangen, vooral met de volgende aflevering van Frozen Planet op het grote scherm, maar onze bedden waren te aantrekkelijk om lang te weerstaan.

De stemming in de Drake Passage was weer veranderd - deze keer ten goede, want Hondius zorgde voor een soepele tocht door de nacht en ochtend. Onze eigen stemming was een beetje melancholisch en bitterzoet, zoals onvermijdelijk is op de laatste reisdag van een expeditie. We waren tevreden, blij zelfs, met de ervaringen die we hadden gedeeld, maar we waren ons er ook van bewust dat onze tijd van delen ten einde liep. Vandaag was een dag voor het dubbel checken van verdere reisarrangementen, rondcirkelen om er zeker van te zijn dat er geen afscheid van speciale vrienden werd gemist en weemoedige reflectie. Gelukkig waren de expeditieactiviteiten nog niet voorbij. Drew hielp ons de atmosfeer te begrijpen met zijn presentatie over ozongaten en de zon. Daarna beschreef Vide het politieke en ecologische bestuur van het zuiden in zijn lezing Het Antarctisch Verdrag en het Protocol van Madrid. Later bereidde Ben ons voor op de aankomst in zijn thuisland met zijn lezing over het Beaglekanaal. Nu we het zelf gezien hadden, was het gepast dat het Expeditieteam een miniserie lezingen presenteerde over de menselijke impact op het Antarctische milieu - wat ons aan het denken zette over manieren waarop we allemaal kunnen bijdragen aan de veranderingen die nodig zullen zijn. Het laatste formele evenement was een kans om te proosten op onze successen tijdens een afscheidsdrankje met kapitein Alexey Nazarov, inclusief de introductie van de hotelbemanning door DJ en een laatste bedankje voor alle mensen aan boord van de Hondius die zo hard hebben gewerkt om onze vakantie zo geweldig te maken. Daarna naar de eetzaal om te genieten van weer een uitstekende maaltijd. Het lawaai van het geklets was zo luid dat we moesten schreeuwen om de foto's aan de tafels te ordenen. Tot slot, na een paar verjaardagsliedjes, nog een uitstekende verrassing - Gebakken Alaska als dessert - met vuurwerk! Het werk van chef-kok Ralf en zijn team was van begin tot eind uitstekend. We wisten dat we 's ochtends vroeg zouden moeten beginnen, maar dat leek niet uit te maken want we kwamen nog één keer samen in de lounge en feestten tot laat (maar niet zo laat als het Expeditie personeel!).

Snel ontbijten, bagage eruit, paspoorten dubbelchecken, handen schudden en dan de loopplank op naar welk avontuur dan ook. Bedankt allemaal voor zo'n geweldige reis, voor jullie gezelschap, goede humeur en enthousiasme. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook moge zijn! Totale afstand afgelegd tijdens onze reis: 65°15'.0 ZB, 064°16'.0 WL Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Alexey Nazarov, expeditieleider Adam Turner, hotelmanager DJ Nikolic en alle bemanningsleden en medewerkers, was het een genoegen om met jullie te reizen.