HDS21a24, reisverslag, Antarctica - Basiskamp

Vandaag zijn we eindelijk aan boord gegaan van M/V Hondius in de meest zuidelijke stad ter wereld: Ushuaia, Argentinië. De dag begon mooi en zonnig en we waren klaar voor een avontuur. Om 1600, toen we begonnen in te schepen, begon de wind aan te trekken en werd het frigide, maar onze opwinding nam het over.

Toen we aan boord kwamen, werden we naar onze hutten gebracht en kort daarna, om 17.00 uur, werden we naar de lounge geroepen voor een veiligheidsoefening. We kregen een veiligheidsvideo te zien en moesten onze fel oranje reddingsvesten aantrekken, die we vervolgens naar de reddingsboten brachten.

Na de veiligheidsoefening was het tijd voor de cocktail van de kapitein; het Expeditieteam overhandigde ons prosecco en heerlijke canapes terwijl we werden voorgesteld aan de reis door de Expeditieleider, Chris. We ontmoetten de rest van het team, alle 22!

We hadden een heerlijk buffet na de IAATO briefing; we waren uitgeput, maar het was goed om de briefing af te ronden voor de beruchte Drake Passage!

Vandaag was de tweede en laatste dag dat we de Drake Passage overstaken en de omstandigheden werden beter. De golven waren aanzienlijk gekalmeerd, wat voor de meesten van ons een welkome opluchting was. Velen konden de zeeziekte van zich afschudden en we voelden ons allemaal wat energieker. Na het ontbijt verzamelden we in de collegezaal voor de inschrijvingssessie voor de activiteiten. De leiders riepen ons bij onze toegewezen diergroepen, met de Krill-groep als eerste. Krill is een van Antarctica's belangrijkste - en mooiste - diersoorten en vormt de ruggengraat van het ecosysteem hier. Als filtersoort is krill een van de wezens met de minste impact in het dierenrijk. Zonder prooi is krill misschien wel een van de vriendelijkste wezens op aarde, net als de waterbeer!

Later op de ochtend werden we per dek opgeroepen om onze rubberen laarzen op te halen, zodat iedereen goed uitgerust was voor onze tijd aan land.

In de namiddag hadden we onze verplichte IAATO Biosecurity check in de Observation Lounge. Dit is een cruciale stap om ervoor te zorgen dat er geen vreemde stoffen in de kwetsbare Antarctische omgeving terechtkomen. De bioveiligheidscontrole zorgt ervoor dat alles schoon is en vrij van zaden, vuil of andere materialen die de ongerepte omgeving zouden kunnen schaden. Zodra onze uitrusting was goedgekeurd, gaf Lucia een boeiende presentatie over de pinguïns die we tijdens onze reis zouden kunnen tegenkomen. Het was een fascinerend voorproefje van de wilde dieren die we zullen zien en het maakte ons des te enthousiaster om de ijzige kusten te betreden. De dag werd afgesloten met een dagelijkse samenvatting, waar het Expeditieteam de activiteiten van de dag doornam en de plannen voor morgen deelde.

Vandaag is onze tweede dag op zee als we onze oversteek van de beruchte Drake Passage voortzetten. Gelukkig waren de golven veel rustiger dan gisteren, waardoor de reis soepeler verliep en iedereen aan boord opgelucht was. Deze weersverandering was een welkome en verfrissende verandering. De ochtend begon met een stevig ontbijt, gevolgd door een spannende inschrijvingssessie voor de verschillende activiteiten die tijdens onze Basecamp-expeditie werden aangeboden. We kregen de kans om ons in te schrijven voor bergbeklimmen, kajakken en kamperen, stuk voor stuk spannende activiteiten waar we reikhalzend naar uitkijken. De gedachte om Antarctica van dichtbij mee te maken tijdens deze avonturen is ongelooflijk spannend!

Nadat we ons hadden ingeschreven, kregen we onze rubberen laarzen - essentiële uitrusting voor onze tijd aan land. Deze laarzen zijn cruciaal om onze voeten droog en beschermd te houden terwijl we het ijzige terrein verkennen en aan land gaan. In de namiddag namen we deel aan een bioveiligheidscontrole. We werden herinnerd aan het belang van het voorkomen van de introductie van invasieve soorten in de ongerepte omgeving van Antarctica. Ieder van ons inspecteerde zorgvuldig onze uitrusting om er zeker van te zijn dat deze voldeed aan de strenge normen die nodig zijn om de ecologische integriteit van deze ongerepte regio te behouden. Het was een kleine maar cruciale taak die het belang van de milieuverantwoordelijkheid van onze expeditie duidelijk maakte.

Later kwamen we samen voor een boeiende lezing door Lucia, die haar expertise deelde over de verschillende pinguïnsoorten die in Antarctica voorkomen. We leerden over hun unieke aanpassingen aan de extreme kou en de verschillende gedragingen die hen helpen te gedijen in een van de meest barre omgevingen op aarde. Lucia's passie voor de regio en haar wilde dieren werkte aanstekelijk en liet ons allemaal enthousiast achter voor de komende kans om deze opmerkelijke wezens in hun natuurlijke habitat te zien.

Toen de middag ten einde liep, hadden we onze dagelijkse samenvatting en briefing. Expeditieleider Chris nam het woord om de details voor de route van morgen te delen - onze eerste dag in Antarctica! We kunnen verwachten dat we voor de eerste keer op het continent zullen landen, waar ons een mix van verkenning en avontuur te wachten staat.

Om de dag af te sluiten, kregen we onze eerste glimp van Antarctica zelf! Terwijl we langs de South Shetland Islands voeren, kwamen we door de English Strait tussen Robert en Greenwich Islands. De aanblik van de ijzige pieken aan de horizon was een surrealistisch moment, een herinnering dat we op het punt stonden om iets heel bijzonders mee te maken. We zijn allemaal vervuld van verwachting voor de komende dagen. Morgen betreden we het Antarctisch schiereiland en begint het avontuur.

Na een hobbelige rit over de Drake Passage hebben we het Antarctica schiereiland bereikt. We zijn er eindelijk! We zijn zo klaar om aan onze expeditie te beginnen. We werden wakker met een mistige en besneeuwde ochtend. Het plan was om een zodiac cruise te maken rond het wrak van de Governor, een Noorse oliefabriek met een tragische geschiedenis. Omdat er veel ijs lag rond Hondius, controleerde het expeditieteam de omstandigheden voor onze eerste activiteit. Zoals verwacht was het wrak omgeven door 1 meter dik ijs en was het niet toegankelijk. In plaats daarvan nam het expeditieteam ons mee op een Zodiac cruise tussen het ijs als eerste kennismaking met de barre omstandigheden van Antarctica. De temperatuur was ongeveer -7 graden, met sneeuw. We leerden hoe we van Hondius in de Zodiac moesten stappen en hoe we ons goed moesten kleden om droog en warm te blijven.

En raad eens? We hebben onze allereerste Keizerspinguïn gezien! Hij zwom vrolijk om ons heen. In de namiddag bracht het Expeditieteam ons naar onze eerste landing op Antarctica! De helft van de passagiers ging naar Orne Harbour en gebruikten voor het eerst hun sneeuwschoenen om de heuvel te beklimmen, terwijl de andere helft een zodiac cruise maakte. Tijdens onze zodiac cruise bezochten we een kolonie Ezelspinguïnen en zagen we ook een paar blauwoog kuifaalscholvers. Het was leuk om te zien hoe de pinguïns van de rotsen naar het water sprongen en probeerden uit het water op de rotsen te komen! Het zijn goede springers!

Eerste kajaksessie van de reis. Ons oorspronkelijke plan was om in Foyn Harbour te peddelen, maar door het pakijs in het begin van het seizoen was het onmogelijk om in de baai of bij het wrak van de gouverneur te komen. Dus, helaas, vonden we een andere locatie net ten noordoosten van Nansen Island. De mistige ochtend veranderde al snel in sneeuw met weinig zicht, maar veel ijs en een subliem landschap om van te genieten. De groep vertrok en werd onmiddellijk verwelkomd door bruinvissen op slechts enkele meters van de zodiac. Omdat het de eerste kajaktocht van de expeditie was, stapten we voorzichtig in onze met sneeuw bedekte kajaks. We begonnen onze tocht kronkelend door drijfijs, waarbij we af en toe soep-achtig pannenkoekenijs tegenkwamen, goed om de kou in de lucht weg te werken.

We zaten een moment in totale stilte en namen onze omgeving in ons op in de koude mist, overschaduwd door witte reuzen. Er was deze keer niet al te veel wild, maar het was een gedenkwaardige ervaring, met overal blauwe glimlachen.

Voor de bergbeklimmers begon de dag met temperaturen van -8°C en zware sneeuwval, waardoor we onze plannen om in Foyn Harbour te landen moesten opgeven vanwege het dikke ijs. We gingen door met een Zodiac cruise, waarbij we door ruwe zee en sneeuw navigeerden, voordat we Cuverville Island bereikten, waar het ijs een landing onmogelijk maakte. In de namiddag legden we ons toe op een technische klimroute op Spigot Peak, waarbij we met stijgijzers door wind en sneeuw klommen en een rotsachtige richel bereikten die een prachtig uitzicht bood op de omringende gletsjers. Ondanks de uitdagende omstandigheden werden we beloond met een gevoel van prestatie en de ontzagwekkende schoonheid van het Antarctische landschap.

We ontwaakten met een heldere Antarctische ochtend, met zacht zonlicht dat de gletsjers verlichtte met vlak kalm weer en veel ijs rondom. Na het ontbijt maakten we ons klaar voor onze landing in de prachtige haven van Neko.

Bij het ontschepen op de rotsachtige kust werden we onmiddellijk begroet door de levendige geluiden en het uitzicht van een bruisende Ezelspinguïnen kolonie. Honderden pinguïns omringden ons, druk waggelend, bezig met hun bezigheden. Een korte wandeling de heuvel op verraste ons met een van de beste uitzichten van de reis tot nu toe. Daar hadden we ook de kans op een onvergetelijke Zodiac cruise omringd door pinguïns in de ijskoude wateren rond Neko Harbour. De sereniteit van het drijven tussen torenhoge ijsbergen was onbeschrijfelijk.

We keerden terug naar het schip voor de lunch. In de namiddag waren we oorspronkelijk van plan om Brown Station te bezoeken, maar de kapitein vond ons pad geblokkeerd door dik ijs - een sterke herinnering aan de steeds veranderende Antarctische omgeving. Na een snelle herevaluatie besloot het Expeditieteam om naar Danco Island te gaan, in de hoop daar te kunnen landen. Toen we Danco bereikten, zagen we echter dat de stranden bedekt waren met ijs, waardoor een landing aan land onmogelijk was.

We lieten ons niet afschrikken en maakten ons klaar voor de Zodiac-verkenning, waarbij we het dramatische Antarctische weer omarmden dat zich had ingezet - sneeuw, wind en een vleugje mysterie terwijl het zicht in en uit danste. Onze gidsen navigeerden door een doolhof van ijsschotsen, van kleine brokken tot torenhoge, gebeeldhouwde en gigantische bergen. Tijdens de dagelijkse samenvatting legde expeditieleider Chris de plannen voor morgen uit. Vandaag was een dag van pure verkenning en we zijn klaar om te zien welke verrassingen morgen in petto hebben!

Wauw! Wat een geweldige dag voor de kajakkers! We werden wakker met torenhoge witte bergtoppen en golvende gletsjers die in zee uitkwamen.

Dit was de tweede peddel van de tocht voor ons en wat een ochtend was het. We vermeden de vele gletsjergezichten en gingen op verkenning naar het midden van de baai waar we tussen drijvend ijs door peddelden naar ijsbergen, en we stonden versteld van hun pracht. Toen we het open water verlieten, baanden we ons een weg door het doolhof van brekend ijs. Sommigen van ons hadden last van zenuwen, maar terwijl we door de ochtend dreven, verdwenen de zenuwen en groeide ons vertrouwen in een glimlach. We genoten van een moment van stilte, omringd door ijsreuzen, een landschap dat stilstaat maar altijd in beweging is.

De ochtend begon met stormachtig, kil weer toen we op weg gingen naar de basisklimmen in Neko Harbour. De omstandigheden waren zwaar, met harde wind en ijskoude temperaturen, maar we zetten door. Tijdens de afdaling kwamen we een longitudinale gletsjerspleet tegen, die een extra uitdaging vormde omdat de sneeuwlaag dun en onstabiel was. Om veilig te kunnen navigeren, hielden we het touw strak, zonder lussen, en bewogen we ons in een lange touw-teamformatie. Tegen de middag hadden we gehoopt te kunnen landen bij Brown Station, maar het weer was te slecht, dus weken we uit naar Danco Island. De wind was hevig, waardoor communicatie moeilijk was, maar we gingen door met basisbergbeklimmen om de top te bereiken. De klim was zwaar, maar de beloning was een spectaculair uitzicht en ondanks de obstakels was het gevoel van voltooiing voelbaar toen we bovenop de top stonden.

We kwamen vroeg in de ochtend aan bij Jougla Point. We stapten uit de Zodiac op het zee-ijs, een zeldzame kans in Antarctica! Het eerste zicht dat ons begroette was een grote kolonie Ezelspinguïnen die verspreid over het gebied hun ochtendroutines uitvoerden. De roep van de pinguïns en het af en toe flapperen van de vleugels van een nabijgelegen Aalscholvers kolonie vulde de frisse lucht.

Ons team stelde de uitrusting op in de buurt van de landingsplaats. Jougla Point bood een prachtig uitzicht op de omliggende besneeuwde bergtoppen en het open water van de baai. De geologie van het punt, een mix van rotsen en ijs, biedt een unieke omgeving die wilde dieren en ontdekkingsreizigers aantrekt.

Jougla Point is een hotspot voor Antarctische wilde dieren en we hadden het geluk om verschillende soorten te observeren. De Ezelspinguïnen waren bijzonder actief, sommigen waggelden naar de zee terwijl anderen hun nesten verzorgden. We zagen ook verschillende blauwogige kuifaalscholvers, waarvan het donkere verenkleed afsteekt tegen de sneeuw. Een paar Weddellzeehonden rustten uit op het zee-ijs, totaal onaangedaan door onze aanwezigheid.

Terwijl de zon door de wolken scheen, namen we foto's van het landschap en documenteerden we de ruige schoonheid van Jougla Point. Het contrast van de donkere, grillige rotsen met de zuivere witte sneeuw zorgt voor een onvergetelijk tafereel. Na het inpakken keerden we terug naar onze boot, Jougla Point achterlatend terwijl de pinguïns op de achtergrond doorgingen.

Na de lunch voeren we het Neumayer kanaal in. Deze smalle doorgang wordt aan beide kanten geflankeerd door torenhoge, besneeuwde bergtoppen die dramatisch uit het water oprijzen. Het kanaal zelf is rustiger dan buiten, met kleinere golven die ons flankeren en de zon weerkaatsen op de bergen en gletsjers die ons omringen. Toen we de uitgang van het Neumayer kanaal naderden, opende het landschap zich en onthulde de uitgestrekte, open zee voor ons. Terugkijkend leek de smalle doorgang een poort, omlijst door de bergen en gevuld met ijzige sculpturen. We sloten de dag af met een recapitulatie en nog een fantastisch diner van Ralf en het team.

We vertrokken voor technisch bergbeklimmen op Jabet Peak, en landden aan de Port Lockroy kant bij Jougla Point. De wind was sterk en de deining maakte de landing een beetje lastig, maar het lukte ons prima. Aan wal trokken we bergschoenen aan. Eenmaal klaar, bouwden we een stabiel platform en van daaruit gingen we verder met de klim, waarbij we de hele tocht op stijgijzers liepen en de sneeuwschoenen achterlieten. Het weer begon bewolkt, maar tegen de tijd dat we de pas bereikten brak de zon door, hoewel de wind sterk bleef. Het was een fantastische dag - iedereen heeft het hoogste punt veilig bereikt en de groep was in opperbeste stemming, blij met de ervaring en het prachtige uitzicht.

Camping 06 NOV - False Island / Fournier Bay
Wind: NE-1
Temperatuur: -5
64°29.6 Z 62°54.3 WL

Zou het dan eindelijk gebeuren? Dat was de vraag die iedereen zich stelde die zich had opgegeven om vanavond te gaan kamperen. Helaas was het weer ons de afgelopen nachten niet gunstig gezind. We keken nu naar buiten, met de zon die haar laatste stralen van de dag over de wit bedekte bergen om ons heen liet schijnen. Het was de perfecte nacht om te kamperen. Iedereen werd superenthousiast toen een van de campinggidsen de eetzaal binnenkwam om snel iets te pakken. "Gaan we weg?!" was de vraag die in alle ogen opkwam. "We zijn de plek aan het bekijken en we laten het jullie zo snel mogelijk weten", was het antwoord. Niet veel later kwam de mededeling. Er werd gekampeerd! En wat een uitzicht!

We hadden ons allemaal voorbereid en gingen naar dek 3 om een kampeerset te pakken en aan boord te gaan van de Zodiacs die op ons lagen te wachten om ons aan land te brengen. Saskia verwelkomde ons en stuurde ons de heuvel op naar Valeria en Anthonie, die ons verdere instructies gaven en ons hielpen met waar en hoe we ons 'paleis' moesten graven. Nog steeds overweldigd door het idee dat het echt gebeurde en dat we daar waren, in de sneeuw. Er werden verschillende soorten 'slaapkamers' gebouwd. Van ondiepe kuilen tot halve iglo's.

Het was een perfecte avond toen we ons installeerden voor de nacht. Op die heuvel, met uitzicht op Fournier Bay, aan de noordoostkant van Anvers Island. Het licht was prachtig. Het was een van de rustigste plekken om te kamperen in Antarctica.

Om 03:45 uur werden we gewekt door de gidsen en werden we begroet door een roze en oranje zonsopgang. De meesten van ons hadden een goede nacht gehad. Sommigen sliepen minder, maar hadden nog steeds een geweldige, unieke ervaring. Rond 04:30 verschenen de Zodiacs weer om ons terug te brengen naar het schip. We brachten de spullen naar dek 8 om te drogen te hangen en genoten van een gebakje en een sapje in de lounge voordat we weer een kort dutje deden aan boord. Het was een prachtige avond en ervaring!

In de vroege ochtenduren was alles gehuld in een angstaanjagende, doodse stilte. Om vier uur 's ochtends begon het leven op de benedendekken van het schip zich te roeren. Een kraan op het achterdek van het vierde dek kwam tot leven. De bemanning haakte behendig een Zodiac aan de haak en liet die overboord zakken. Twee gidsen sprongen erin en met een zacht gebrom liet de kraan de Zodiac in het water zakken. Kort daarna volgden er nog drie Zodiacs.

Aan de kust wachtten stille en bibberende kampeerders als verschijningen op hun rit. Eenmaal in de Zodiacs geladen, vertrokken ze in stilte naar het schip. Ze hadden nog een paar uur om op te warmen en zich klaar te maken voor een lange dag vol avontuur!

De ochtend brak aan. Voordat de verlegen zon de omgeving in haar verblindende licht baadde, schilderde ze eerst de toppen van de sneeuwwitte bergen met een gouden tint. Toen kreeg hij meer zelfvertrouwen en steeg op aan de horizon, de restanten van de nacht verjagend. De dag was aangebroken. Chris Long, onze Expeditieleider, stond op de brug en drukte om precies 6:45 op de intercomknop om iedereen een goedemorgen te wensen. Hij zei terloops dat de activiteiten van vandaag spannend zouden worden, ook al waren de dingen niet volgens het oorspronkelijke plan verlopen. Maar ja, dat is nu eenmaal de bedoeling van een expeditie - plannen kunnen veranderen. Na het ontbijt stond er een Zodiac cruise op het programma. Het weer was perfect - zonneschijn, geen wind, overal ijsbergen - een waar spektakel. We verzamelden ons bij de Zodiac opstapplaats, droegen alle warme kleding die we hadden en begonnen in kleine groepjes van tien aan boord te gaan om de omgeving te verkennen.

Onze gidsen navigeerden de Zodiacs vakkundig tussen de kleine ijsbergen door, terwijl wij vol ontzag naar deze vreemde, onbekende bevroren wereld keken. Het was een landschap van eindeloze blauwtinten, bedekt met maagdelijk witte sneeuw. Soms schoten groepen pinguïns ons voorbij, zwemmend in één richting. We hielden een respectvolle afstand, omdat we ze niet wilden storen. De scherpzienden onder ons zagen kleine oranje beestjes in het water - de beroemde Antarctische krill. De meer gelukkigen vingen een glimp op van de gestroomlijnde rugvin van een Dwergvinvis die tussen de ijsschotsen door dook. En de meest gelukkigen slaagden er zelfs in om een bultrug te zien. Hij wapperde een paar keer met zijn staart en zwom weg, ons achterlatend met onvergetelijke herinneringen.

De tijd vloog voorbij en al snel was het tijd om terug te keren naar het schip, waar de lunch wachtte. Een korte pauze deed iedereen goed, zodat degenen die verkleumd waren tot op het bot zich konden opwarmen met warme chocolademelk en een stevige maaltijd. Ondertussen was de Hondius de Melchior Eilanden dicht genaderd. Na de lunch wilden we het gebied opnieuw per Zodiac verkennen, behalve de bergbeklimmers onder ons. Zij landden op een van de eilanden, trokken sneeuwschoenen aan en gingen op weg om de top te bedwingen. De rest van ons ging verder met ons Zodiac-avontuur en scande de omgeving opnieuw. Ergens in de verte dook de staart van een Bultrug weer op en we stonden even stil, gefascineerd door dit prachtige dier. De walvis kwam af en toe boven water, waarbij hij fonteinen van spray de lucht in stuurde voordat hij weer naar beneden dook, pronkend met zijn staart.

We voeren door smalle kanalen tussen de eilanden. Hier en daar zagen we Ezelspinguïns en Antarctische Aalscholveren. Een van de kanalen was opgesloten in ijs, waar verschillende Weddellzeehonden zich hadden uitgestrekt. Sommigen lagen te dommelen, terwijl anderen af en toe hun kop ophieven en ons met sceptische nieuwsgierigheid aankeken. We bleven niet hangen, hun ruimte respecterend, en gingen verder. Voor we het wisten, was het tijd om terug te gaan naar het schip. Na de dagelijkse samenvatting door Chris, werd de microfoon doorgegeven aan William, onze hotelmanager, die aankondigde dat het diner vanavond niet in het gebruikelijke restaurant zou plaatsvinden, maar op het open dek. Het was BBQ avond. We kleedden ons weer aan en stapten het dek op, waar al banken waren neergezet. Er speelde muziek en de koks en officieren grilden vlees boven een open vuur, terwijl obers vrolijk glühwein in onze bekers schonken. Dit alles speelde zich af tegen de adembenemende achtergrond van de Antarctische natuur. Na het diner, toen de tafels afgeruimd waren, dansten we vol vreugde en opwinding de hele nacht door. Terwijl sommigen van ons wiegden op het ritme van de muziek, bereidden anderen zich voor op een serieuzere onderneming: kamperen. De Zodiacs werden weer te water gelaten en de deur van de schelp ging weer open. Kampeerders, gehuld in warme kleding en sjouwend met grote tassen vol kampeerspullen, gingen aan boord van de boten en waagden zich in het ijzige onbekende. De zon bereikte de horizon en verdween al snel, om een laatste gouden gloed op de bergtoppen te werpen. De luchttemperatuur daalde snel, maar de dappere kampeerders lieten zich niet afschrikken. Tot morgen, vrienden!

Op een prachtige ochtend ten zuiden van de Melchior Eilanden kajakte de groep door glasachtig water, omringd door torenhoge gletsjers en zacht ochtendlicht. Terwijl ze door het Schollaertkanaal voeren, navigeerden ze over krakend ijs en bewogen ze eenstemmig, de stille sereniteit van het landschap omarmend. Toen ze Kappa Eiland bereikten, werd de groep begroet door een dwergvinvis die vlak langs hun kajaks brasste. Ze verkenden de ijzige kustlijn, weefden tussen enorme ijsbergen door en pauzeerden voor een moment van stilte op het open water. Toen ze terugkeerden naar de Zodiac, herinnerde het plotselinge gebulder van een ijsberg hen aan de kracht van de natuur en de noodzaak van constante aandacht in zo'n wilde, onvoorspelbare omgeving.

S Ochtends landden we in Dalman Bay op Anvers Island onder perfecte omstandigheden - geen wind en een heldere hemel, ideaal voor bergbeklimmen. De groep was fit en we pasten onze opstapplaats aan nadat we bij de vorige landing twee Weddellzeehonden hadden gezien en verhuisden naar de andere kant. In de namiddag gingen we naar Melchior Island voor een kortere, meer ontspannen klim, perfect voor de langzamere leden van de groep. Het weer bleef prachtig met Grand Beau condities, wat zorgde voor een mooie en geslaagde tocht.

Camping 07 NOV Melchior Eilanden
Wind: N 1 Temperatuur: -3 C
64 18.6 Z 063.02.6 WL

Na de geweldige barbecue brachten 60 gelukkige kampeerders de nacht door in een sterrenhotel! We sliepen met de hemel als ons dak. Melchior Islands wordt onze camping voor de nacht. We kwamen aan op onze landingsplaats en vroegen ons af hoe we in een bivizak zouden slapen op dit fantastische continent. Anthonie, Saskia en Valeria wachtten ons op in ons "huis" voor de nacht. We begonnen eerst met het graven van sneeuwkuilen om wat beschutting te hebben in geval van wind. Daarna hebben we onze bivi-zak, matras en slaapzak in onze kuilen gelegd en onze bedden opgemaakt. De zonsondergang (middernacht) was geweldig! Prachtige kleuren verschenen aan de horizon. Na wat gelach en veel foto's vielen we één voor één in slaap, en de kampeerders begonnen stil te worden. Midden in de nacht kwam een nieuwsgierige groep pinguïns even gedag zeggen. Deze ervaring werd met de minuut specialer. Om 3:45 's ochtends was de wakeup call anders, we werden wakker met een ongelooflijk bijzondere roze zonsopgang en we begonnen alle kuilen te bedekken die we 's nachts hadden gemaakt. Ja! We moeten deze geweldige plek ongerept houden. Onze Zodiacs begonnen aan te komen bij de landingsplaats, tussen glimlachen en slaperige gezichten pakten we onze spullen in en keerden we terug naar het schip. Warme drankjes en heerlijke gebakjes wachtten op ons aan boord van de Hondius. Deze nacht zullen we ons voor altijd herinneren.

Het personeel nam ons vanochtend weer mee Zodiac cruisen in de Melchior eilanden. Er waren hangende gletsjers, 100 tinten blauwe pelsrobben die hun kop uit het water staken, Weddellzeehonden die op het snelle ijs sliepen. We hadden ook het geluk om twee Bultruggen tegen te komen - wauw!!! Na een geweldige ochtend op het water gingen we terug naar Hondius en tot onze grote verrassing zagen we een unieke groep zuidelijke tuimelaars vlak bij het schip.

Met rozerode gezichten van de activiteiten van vanochtend keken we uit naar weer een verrukkelijke lunch, maar we werden volledig op een zijspoor gezet toen er prca's werden gespot op het achterdek van Hondius! We liepen snel naar de boeg om deze prachtige zoogdieren, die door de Gerlache zeestraat reizen, goed te kunnen bekijken. Vandaag was de dag om eindelijk Cuverville eiland te bezoeken, drie keer geluk zeggen ze, en waar de grootste concentratie Ezelspinguïnen op het Antarctische schiereiland is.

Het plezier om hier te zijn was om gewoon te staan en naar de kolonie te kijken en het leven van de pinguïns in je op te nemen, uitgelegd door de gidsen van de expeditie. Voor degenen onder ons die de tijd namen, konden we zien hoe de koppels voor elkaar bogen, cirkels maakten, elkaar verzorgden en zelfs copuleerden en elkaar daarna een buiging gaven. Over een paar weken zullen ze hun twee eieren leggen zodra de sneeuw weg is.

Uiteindelijk moesten we terug naar het moederschip voor onze dagelijkse samenvatting. Chris, onze EL, hield ons enthousiast met de plannen voor de volgende dag. We leerden over de enige niet-zeevogel van Antarctica, de Zuidpoolkip. We leerden ook het verhaal van de waterbeer die op Antarctica leeft - de meesten van ons wisten hier niets van totdat Chloe de details van dit fascinerende schepsel deelde. Deze avond maakten chef-kok Ralf en zijn team in de kombuis weer een uniek dinerbuffet voor ons met een kleurrijke verscheidenheid aan eten en desserts. Ondertussen veranderde de lucht buiten langzaam in pastelkleuren toen Chris de oproep deed waar de kampeerders op wachtten: Het kamperen begint. De verhalen van vandaag werden gedeeld in de bar onder het genot van een drankje. Wat is een betere manier om deze dag in Antarctica af te sluiten.

Op hun voorlaatste kajakdag keerde de groep terug naar het rustigere water van de Melchior Islands en peddelden ze naar de kustlijn, waar ze in de verte bergbeklimmers zagen die een piek beklommen. Terwijl ze verder peddelden, zagen ze plotseling een groep zuidelijke tuimelaars hun kant op komen, waarbij hun krachtige slagen wolken van spray de lucht in stuurden. De kajakkers pauzeerden vol ontzag, wachtend tot de walvissen dichterbij kwamen, en Ray maakte prachtige foto's van het zeldzame schouwspel. Later kreeg de Chinese groep eindelijk de kans om te peddelen, op weg naar Cuverville Island, waar ze omringd werden door Ezelspinguïns. De groep verwonderde zich over de speelse capriolen van de pinguïns en na een gedenkwaardige foto keerden ze terug naar de Hondius, opgewonden om hun verhalen over een onvergetelijke dag te delen.

Om 04:15 pikte Edward de kampeerders op van Melchior Island voordat we terugkeerden naar Dallman Bay voor een ochtendlanding. Het weer was perfect - een heldere hemel en geen wind, waardoor het een ideale dag was om te bergbeklimmen. Bij beide landingen zagen we een Weddellzeehond op het ijs rusten, dus brachten we onze pick-up naar een nieuwe plek in het midden van de baai. Na een korte uitdaging met de grote deining en een tweede poging met Magnus aan het roer, landden we met succes en gingen we op weg naar de beklimming. Met een goede sneeuwbedekking en een prachtige Grand Beau waren de omstandigheden fantastisch. S Middags gingen we met een kleine groep van zeven gasten naar Cuverville Island. De top was gemakkelijk te bereiken zonder spleten en na een snelle beklimming en afdaling op sneeuwschoenen - hier en daar een beetje steil - genoot iedereen van het prachtige uitzicht en de vlotte klim.

Camping 08 NOV - False Island / Fournier Bay
Wind: W-3
Temperatuur: -5
64°29,6 Z 62°54,3 W

We waren oorspronkelijk de tweede groep die ging kamperen, maar nu door afzeggingen vanwege het weer waren we de laatste groep kampeerders die weg mocht. In de loop van de dag controleerden de gidsen een plek, maar omdat het ijs rond de landingsplaats stolde, trokken we weer naar het noorden en kampeerden we op False Island in Fournier Bay.

Toen we op de plek aankwamen, werden we begroet door pinguïns op de rots vlak voor ons. Er werd een omheining gemaakt, waarin we een plekje konden vinden om onze 'slaapkamer' in te graven, terwijl we de pinguïns met elkaar hoorden praten. Dat alleen al was iets wat niemand ooit had meegemaakt. Iedereen ging met een glimlach naar bed en werd ook blij wakker. Helder en vroeg met een prachtige ervaring om op terug te kijken.

De dag begon ruim voor zonsopgang met kille, frisse lucht om 4:00 uur toen we op weg gingen om de laatste groep kampeerders op te pikken die de nacht aan wal hadden doorgebracht. De kampeerders, gehuld in hun warme lagen, waren klaar om hun tijdelijke onderkomens achter te laten in de ongerepte wildernis van Antarctica. Na een vlotte pick-up gingen we terug naar het schip, de stilte van het moment werd alleen verbroken door het gezoem van de motor van de Zodiac toen het eerste daglicht aan de horizon begon te gloren.

Tegen 8:00 uur lagen we voor anker bij Ketley Point, onze eerste officiële aanlegplaats van de dag. Deze plek staat bekend om zijn dramatische landschappen en stelde niet teleur. Nadat we van boord waren gegaan, liepen we een kleine heuvelrug op voor een panoramisch uitzicht over de baai. Het tafereel voor ons leek wel een droom: kristalhelder water bezaaid met kolossale ijsbergen, waarvan de turquoise en witte tinten oplichtten in het zachte ochtendlicht. Na een korte wandeling gingen we weer aan boord van de Zodiacs voor een cruise door de baai. Terwijl we over het water gleden, zagen we een groep Ezelspinguïns langs de kust waggelen, waarbij hun zwart-witte lichamen prachtig afstaken tegen de sneeuw. Hun komische bewegingen terwijl ze in en uit het water sprongen, zorgden altijd voor een glimlach op ieders gezicht.

Na een lichte lunch zetten we koers naar de Orne-eilanden, de thuisbasis van een van de mooiste pinguïnkolonies in de regio. Op de eilanden was het een drukte van belang: duizenden Kinbandpinguïns waggelden rond, voederden, poetsten en hadden interactie met elkaar. Eenmaal aan land hadden we de kans om het gebied te verkennen en deze charismatische vogels van dichtbij te observeren. De kinbandparkieten, met hun scherpe zwarte streep onder hun kin, waren een genot om naar te kijken terwijl ze zich met hun kenmerkende onhandigheid voortbewogen. Veel van hen leken zich niet te laten afschrikken door onze aanwezigheid, waardoor ze fantastische foto's konden maken.

In de namiddag klommen we opnieuw aan boord van de Zodiacs om rond de wateren van het eiland te varen. Het landschap was gewoonweg spectaculair, met grillige kliffen die steil uit de oceaan oprijzen en kleine ijsschotsen die lui voorbij dreven. Het water glinsterde in diepe blauwe en groene tinten en creëerde een bijna mystieke sfeer. Onze laatste traktatie van de dag was een adembenemende zonsondergang, waarbij de zon onder de horizon dook en de ijzige kust in een warm, oranje licht baadde. De silhouetten van de gletsjers en torenhoge bergen in de verte staken af tegen de vervagende hemel. Het was het perfecte einde van een dag vol avontuur, wilde dieren en ongeëvenaarde schoonheid.

Op hun laatste dag peddelde de groep naar Ketley Point aan de westkant van Range Island, waar ze werden omringd door bruinvissen Ezelspinguïnen en een zonnebadende pelsrob. Ze navigeerden langs de besneeuwde kustlijn naar een ijsbergkerkhof, waar ze een moment stilte in acht namen terwijl het geluid van brekend ijs door het landschap galmde. Later waagden ze zich naar de Orne-eilanden, waar ze de sterke aflandige wind bevochten voordat ze beschutting vonden aan de rustigere noordkant, waar ze slapende Weddellzeehonden en drukke pinguïns zagen. Na het verkennen van het gebied en het vastleggen van herinneringen, keerden ze terug naar de Hondius om hun ongelooflijke Antarctische kajakavontuur af te sluiten.

S Ochtends landden we op Ketley Point waar Martijn en Gilbert een groep van acht gasten begeleidden bij het basis bergbeklimmen. Het gidsen was lastig op de berg, dus om veiligheidsredenen besloten de berggidsen terug te keren. Het weer was bewolkt en de omstandigheden waren uitdagend. In de middag gingen we verder naar Georges Point voor een veel succesvollere tocht. Edward en Andy begeleidden een kleinere groep van vijf gasten en het weer was perfect - een heldere hemel en een goed gevulde gletsjer zorgden voor ideale klimomstandigheden. Het bleek een perfecte laatste tocht te zijn, waarbij de groep genoot van een vlotte en lonende beklimming en de dag met een goed gevoel afsloot.

De eerste avonturiers van de dag gingen om 5u50 naar dek acht om getuige te zijn van het spektakel van het binnenvaren van de Neptunusbalg. Hier werden we opgewacht door een sneeuwstorm en mist die de smalle toegang tot de caldera van slechts 230 meter maskeerde. Wat de nadering nog hachelijker maakt, is Ravn Rock die 2,5 meter onder het water ligt halverwege de steile kliffen.

Whaler's Bay, Deception Island werd eerst gebruikt als walvisstation door de Noren van 1911 tot de sluiting in 1931 vanwege het inzakken van de walvisolieprijzen. In 1944 richtte de Royal Navy een Britse basis op met drie van de verlaten gebouwen van het walvisstation. In 1945 werd de basis overgedragen aan de Falkland Islands Dependencies Survey, de voorloper van de British Antarctic Survey en begon zijn rol als wetenschappelijk onderzoeksstation.

Veel van de verlaten basis is overgebleven voor bezoekers om te verkennen, zoals wij vandaag deden. Het kalme water van de baai was voor iedereen waarneembaar, inclusief de Ezelspinguïns die over de kust flaneerden en de Kaapse stormvogels, Kelpmeeuwen en skua's die in de lucht patrouilleerden. Neptune's Window lag op ongeveer dertig minuten lopen van onze Zodiac landingsplaats en had een spectaculair uitzicht op zowel de oceaan als de caldera. We mochten op de Zodiac springen om de andere kant van de balg te verkennen. Aan het einde trotseerden we allemaal het ijskoude water van de Zuid-Atlantische Oceaan en verdienden we ons recht als officiële Polar Plungers!

In de namiddag, na een drie uur durende reis op het Antarctisch schiereiland, landden we in Half Moon Bay, een South Shetland Islands. Met een prachtige blauwe hemel en volle zon was deze stop niets minder dan spectaculair. Dit eiland barstte van het leven, inclusief Stormbandpinguïnen die ronddartelden bij onze landingszone en Keizeraalscholvers, Zuidpooljagers, stormvogels en roofvogels die rondvlogen. Gelukkig was Hondius maar een paar minuten verwijderd van onze Zodiac. Dit bezoek maakte ons avontuur op het schiereiland compleet en we gaan nu terug naar Ushuaia over de Drake Passage.

Om 9:15 uur gaf Magnus een boeiende lezing over walvissen, waarin hij hun gedrag en habitat onderzocht en ons begrip van deze prachtige zeedieren verdiepte.

De volgende activiteit begon om 10:45 uur en werd geleid door Juan, die een informatieve sessie gaf voor fotografieliefhebbers over het verbeteren en bewerken van hun foto's. Zijn tips inspireerden ons om onze reisfoto's beter te verwerken en te presenteren. Zijn tips inspireerden ons om onze reisfoto's beter te verwerken en te presenteren, wat onze creatieve geesten aanwakkerde. S Middags begonnen we met het verzamelen van onze rubberlaarzen ter voorbereiding op de volgende reis.

De festiviteiten in de namiddag gingen door. Om 13.45 uur gaf Chole een lezing over plankton, waarin ze het belang en de diversiteit van deze kleine organismen binnen het ecosysteem uitlegde. We houden echt van haar passie! Daarna, om 16:15 uur, gaf Meike ons uitleg over de majestueuze albatros en deelde inzichten in zijn gewoonten en migratiepatronen, waardoor we vol ontzag bleven voor de wonderen der natuur. Toen de avond naderde, om 18.15 uur, schetste expeditieleider Chris het reisschema voor de volgende dag, zodat iedereen goed op de hoogte was van de komende activiteiten. De leden van het expeditieteam deelden ook hun kennis van de reis, waardoor we deze ongelooflijke ervaring beter leerden kennen.

Het diner werd geserveerd om 19:00 uur, waar we ons tegoed deden aan een uitgebreid diner, waarbij we genoten van een verscheidenheid aan verrukkelijke gerechten. Na onze maaltijd namen we deel aan een boeiende quiz, georganiseerd door het expeditieteam in de observatielounge op de vijfde verdieping. Dit levendige evenement bevorderde de kameraadschap en moedigde enthousiaste deelname van alle deelnemers aan. De activiteiten van de dag waren rijk en gevarieerd, waardoor onze kennis werd vergroot en de onderlinge vriendschappen werden verdiept. We sloten deze bevredigende dag perfect af, gevuld met talloze prachtige herinneringen.

We werden weer wakker met een rustige Drake Passage en gingen om 08.00 uur ontbijten. Tegen de tijd dat we klaar waren, was de kapitein erin geslaagd om Hondius tot op 3 mijl van de rotsen van Kaap Hoorn te varen. Mist belemmerde helaas ons zicht, maar in een paar gevallen konden we de contouren van de kustlijn en de beukende golven zien.

Kaap Hoorn is de meest zuidelijke landtong van de Chileense archipel Vuurland, gelegen op het kleine eiland Hornos. Het is de noordelijke grens van de Drake Passage. Kaap Hoorn werd geïdentificeerd door zeelieden en voor het eerst gerond in 1616 door de Nederlanders Willem Schouten en Jacob Le Maire, die het Kaap Hoorn noemden naar de stad Hoorn in Nederland. De wateren rond Kaap Hoorn, waar de Atlantische en Stille Oceaan samenkomen, zijn bijzonder gevaarlijk vanwege de harde wind, grote golven, extreme stromingen en ijsbergen. Om 09.15 uur deelde Charlotte enthousiast haar kennis en verbazingwekkende beelden over al haar blubberige vrienden, de zeehonden. Kort daarna kwam Sasha het podium op om ons zijn persoonlijke verhaal te vertellen, hoe hij uiteindelijk in Antarctica is gaan werken en wonen. De gladde golven maakten het gemakkelijk voor ons om weer op de buitendekken te zijn en te genieten van de zeevogels, zoals de Wenkbrauwalbatros en zelfs enkele schemerdolfijnen die het schip volgden. In de late namiddag kwamen de meesten van ons samen om naar Valeria en haar verhaal over de Argentijnse stuurman te luisteren. Tussendoor was er genoeg tijd om onze rekeningen te betalen, te chillen in de lounge en herinneringen op te halen over de geweldige herinneringen die we de laatste 12 dagen van deze ongelooflijke reis hadden gemaakt.

Om 18.00 uur voegden we ons bij de kapitein en het Expeditieteam in de Observation Lounge voor cocktails van de kapitein, de plannen voor de ontscheping en de première van onze diavoorstelling van de reis, samengesteld door Juan. Alles opnieuw zien en beleven was een ongelooflijk einde van onze reis. Tot slot hadden we nog een heerlijk diner. Net voor het dessert werden alle bemanningsleden van de eetzaal, keuken, bar, housekeeping, wasserij en receptie voorgesteld door de hotelmanager. Een prachtige manier om hen te bedanken en afscheid te nemen van deze geweldige crew.

Vandaag is de dag dat we van boord gaan van onze lieve Hondius, we hoorden het laatste 'Goedemorgen, goedemorgen, goedemorgen' van onze Expeditieleider Chris. We vonden het jammer om afscheid te nemen van alle bemanningsleden en Expeditiemedewerkers aan boord, maar we zijn zo blij met zo'n ongelooflijke reis, dat we er de volgende keer zeker weer bij zijn! 😊