De kunst van het fotograferen op Antarctica
Het is niet eenvoudig om een slechte foto te maken in de poolgebieden, maar het is verre van onmogelijk.
(Een foto maken van de binnenkant van je jas is een goed begin)
Toch lijkt de schoonheid van Antarctica een bepaald fotografisch respect te vragen: Als je een schemerige, scheve, gedachteloze haastige foto maakt van een oogverblindende Antarctische kustlijn, is er ergens een engeltje dat in tranen uitbarst.
Je had immers beter gewoon met je eigen ogen van het moment kunnen genieten.
Een zorgvuldig gemaakte foto van Antarctica is daarentegen een prachtig gezicht. Het is bijna genoeg om je mee te voeren naar die sublieme, surrealistische wereld.
Om erachter te komen hoe dit in zijn werk gaat, spraken we met iemand die er haar beroep van maakt.
Esther Kokmeijer is al jaren professioneel fotograaf en geeft talloze workshops poolfotografie waarbij passagiers leren hoe ze foto's kunnen maken die ze met trots mee naar huis kunnen nemen. Tijdens ons gesprek gaf ze ons een paar tips die je niet wilt missen.
Tenzij de binnenkant van je jas echt zo interessant is.
Wat is één fotografietip die je alle poolreizigers geeft?
Vertel verhalen met je foto's.
Daar heb je niet de beste camera of de grootste lens voor nodig. Het gaat allemaal om je eigen observaties van de Antarctische omgeving, je eigen aanwezigheid in die wereld.
Is dat idee makkelijk te begrijpen voor mensen?
Het vergt oefening, maar ze zijn er op de perfecte plek voor. Als ik bijvoorbeeld een workshop geef op een expeditieschip in Antarctica, inspireer ik de passagiers graag om de hele schoonheid van Antarctica in zich op te nemen.
Het is een groot paradijs, maar er zijn ook zoveel kleine details die aandacht verdienen.
Ben je daarom begonnen met vogelfotografie, om de kleine details vast te leggen?
Voordat ik aan boord van expeditiecruises kwam, was ik helemaal geen vogelfotograaf. In feite waren de eerste vogelfoto's die ik maakte uit plichtsbesef.
Maar nu bewonder ik ze met volle teugen.
Ik vind het vooral geweldig om snelvliegende vogels vast te leggen, zoals Noordse Sternen. Ze bewegen zo sierlijk. Door ze te bevriezen met een snelle sluitertijd worden de meest elegante houdingen zichtbaar.
Kom je uit een heel natuurlijke omgeving?
Ik ben geboren in het noorden van Nederland, in een regio die bekend staat als Friesland.
Prachtige kustgebieden waren slechts een paar minuten fietsen van waar ik woonde, zodat ik de zon kon zien ondergaan in de perfecte spiegel van de zee, waarin al die roze wolken weerspiegeld werden.
Nu is mijn favoriete landschap een geheel van water, wolken en ijsbergen.
Staan ijsbergen centraal in je eigen Antarctische fotografie?
Het zijn de ijsbergen die me echt verliefd maken op de poolgebieden.
Hoewel het altijd geweldig is om wilde dieren in hun natuurlijke omgeving te zien, kan ik uren naar ijsbergen staren.
Ik vind het leuk om hun vele verschijningen vast te leggen in mijn foto's. Ze kunnen eruit zien als verfrommelde ijsbergen. Ze kunnen eruit zien als verfrommeld papier, doorschijnende golfballen of gigantische stukken schuimtaart in zoveel verschillende tinten blauw.
Zoek je naar mooie foto's of vinden ze jou gewoon?
Met mijn camera ben ik altijd een actieve waarnemer. Ik voel mijn omgeving en ben me meer open en bewust van alles wat er om me heen gebeurt.
Ik hou van dat gevoel van op jacht zijn naar het juiste moment...
Voelen we een andere fotografietip aankomen?
Ja: Probeer actie, emotie en plezier vast te leggen.
Misschien is er wel een pinguïn die een steen uit een nest steelt of een zeehond plaagt door op zijn buik te springen of gewoon nieuwsgierig naar je staart.
Het draait allemaal om het juiste moment. Verzamel je poolverhaal, toon referenties, maak overzichten.
En vergeet niet af en toe iets vast te leggen dat de schaal laat zien.
Is close-contact wildlife fotografie van bijvoorbeeld pinguïns mogelijk op cruises naar Antarctica?
Bij de meeste van onze landingen kunnen we vrij dicht bij de pinguïns komen.
Volgens de IAATO-regels betekent dit niet dichter dan ongeveer vijf meter (16 voet), maar we zijn daar op de sneeuw met hen. Je hebt geen krachtige lens nodig.
Pinguïns op ooghoogte bekijken is bijzonder ontroerend en intiem. Ik lig een groot deel van de tijd op de sneeuw.
Ik neem foto's waarbij ik hun hoogte als referentie gebruik. Zelfs bij wijde foto's probeer ik de pinguïns zo hoog mogelijk vast te leggen om te voorkomen dat ze zwarte stippen op de sneeuw worden.
Heb je nog een laatste wijze raad voor fotografie?
Over het algemeen gaat het om je eigen perceptie.
Hoe ervaar jij de poolgebieden? Wat raakt je eraan? Wees authentiek, leg de momenten op deze ontzagwekkende plek vast op de manier waarop jij je ze wilt herinneren.
En haal je camera uit je jas voordat je foto's maakt.
Ja, zo werkt het over het algemeen beter.
