Het leven van een poolexpeditiegids
Er zijn goede banen en er zijn geweldige banen. En er zijn banen waarbij je bergen beklimt en weer naar beneden skiet en daar ook nog voor betaald krijgt. Dat zijn heel andere banen.
Tim Blakemore, een Oceanwide bergbeklimmer en skigids, heeft een van deze banen.
Natuurlijk komt er bij het werk als expeditiegids meer kijken dan heen en terug gaan en iedereen jaloers maken. Ten eerste ben je verantwoordelijk voor een heleboel mensen. Je bevindt je ook in een potentieel gevaarlijke omgeving. En dan is er nog al die training en uitrusting.
Om meer te weten te komen over de sport, de uitrusting en alles daartussenin, hebben we Blakemore een paar vragen gesteld - en ons best gedaan om niet jaloers te kijken. (Dat was niet gemakkelijk.)
Hoe word je berggids in plaats van bijvoorbeeld schrijver voor een poolcruisemaatschappij?
Ik was nooit van plan om een internationale berggids te worden. Ik had gewoon een onverzadigbare drang om buiten te zijn en wilde altijd om de volgende hoek kijken. Toen ik begin twintig was, werkte ik bij een outdoorcentrum voor jongeren en deed op die manier mijn eerste ervaring op.
Mijn persoonlijke klim- en skivaardigheden brachten me steeds verder de wereld in en ik deed de nodige ervaring op om IFMGA-gids te worden.
Ik werkte ook zes maanden op Rothera Research Station op het Antarctisch schiereiland voor de British Antarctic Survey. Ik kreeg daar enorme vrijheid en leidde een klein wetenschapsproject, waarbij ik per sneeuwscooter reisde en in piramidetenten sliep.
Foto door Owen Samuel
Een ijsdoop, als het ware. Daarna ging je bij Oceanwide werken?
Tien jaar later nam een collega met wie ik bij Rothera had samengewerkt contact met me op om te vragen of ik interesse had om bij het bergbeklimmingsteam van Oceanwide te komen werken. Sindsdien kom ik "down south" op de schepen Plancius en Ortelius.
In al die tijd moet je een behoorlijke lijst van favoriete beklimmingen en afdalingen hebben gevormd.
Een piek die ik altijd met plezier heb beklommen is Jabet Peak in Antarctica. De omgeving is prachtig, met gletsjers die in zee vallen en pinguïns aan de kust. Je laat ze achter je en baant je langzaam een weg door vergletsjerd terrein naar een bergkam die steiler wordt en bijna een messcherpe rand krijgt.
Ik heb deze piek ook geskied. Omdat hij op het zuiden ligt, is er vaak veel poeder, wat zeldzaam is in Antarctica. Je kunt er helemaal tot aan de kust skiën, een heel bijzondere ervaring.
Je maakt het ons erg moeilijk om medelijden met je te hebben, Tim.
Wat kan ik zeggen? Ik heb een bevoorrecht bestaan.
Maar wel een waarvoor je veel vaardigheden en atletisch vermogen nodig hebt.
Voor bergbeklimmen heb je alleen een goede cardiovasculaire conditie nodig. Hardlopen, fietsen of zwemmen voorafgaand aan je tocht helpt. Bergwandelen met een rugzak is ook ideaal om je uithoudingsvermogen op te bouwen.
Telt het schrijven over al deze dingen mee?
Loop je tegelijkertijd ook behoorlijk hard?
Niet typisch, nee.
Dan niet. Niet typisch.
Staat genoteerd. Vereist skiën hetzelfde niveau van atletisch zijn?
Skiën is technischer en de poolgebieden zijn niet de plaatsen om het te leren. Je hebt een solide techniek nodig om te kunnen skiën in de poolgebieden, weg van de geprepareerde pistes, of "off piste" zoals wij zeggen. De beloningen zijn echter fantastisch.
Aan wat voor soort uitrusting geef je de voorkeur bij off-piste skiën?
Goede waterdichte uitrusting is belangrijk, vooral voor de Zodiac-oversteek. Ik heb ook een skibril bij me, want soms zijn de omstandigheden niet te vergelijken met rijden in een sneeuwstorm.
Ik draag altijd een goede zonnebril en veel zonnebrandcrème, want de zonnestraling kan fel zijn. Vanwege de afgelegen ligging heb ik vaak toverstokken bij me om mijn route te markeren. Verdwalen bij slecht zicht op gletsjerterrein is behoorlijk beangstigend.
Foto door Andy Perkins
Is er een ervaring die je hebt gehad die er echt uitspringt?
Ik herinner me dat ik het schip eens rond 5 uur 's ochtends verliet, op weg in een Zodiac om passagiers op te halen die 's nachts op Antarctica hadden gekampeerd.
Ik had mijn motor nog niet gestart en dreef langzaam weg van het schip. Het water was als glas. Er heerste totale stilte. Plotseling brak er een Dwergvinvis vlak naast me en ik kon zijn adem ruiken terwijl hij spuugde. Dat was mijn eigen persoonlijke Antarctische ervaring.
Dat is een goede. Maken dit soort ervaringen het werken in de poolgebieden specialer voor je dan op andere plaatsen?
Het grootste verschil in de poolgebieden is de wildernis en het gebrek aan infrastructuur. Je moet meer zelfvoorzienend zijn en je doelstellingen daarop afstemmen.
Maar zowel op de Noordpool als op Antarctica is skiën van bergtoppen naar gletsjers een unieke ervaring.
Moeten we vragen of er een nadeel is aan je werk?
Ik werk ook in de Europese Alpen, dus de lange seizoenen kunnen fysiek en mentaal veeleisend zijn. Het is belangrijk dat ik vrij neem en goed rust.
En het voordeel? (Voor degenen die niet hebben opgelet.)
Mijn klanten zijn het leukste deel van mijn werk. Ik geniet er echt van om tijd met hen door te brengen.
Zelfs de mensen die groen van jaloezie zijn?
Zelfs zij.
