Campbell Island in Nieuw-Zeeland
Nieuw-Zeeland is een populaire bestemming over de hele wereld, en met een goede reden: het is absoluut geweldig. Bijna elke hoek zit vol met ongeëvenaarde schoonheid. Maar wist je dat Nieuw-Zeeland verschillende sub-Antarctische eilanden omvat die bijna volledig onbekend zijn?
Achtergrond over een sub-Antarctisch paradijs
Nieuw-Zeeland telt vijf sub-Antarctische eilandengroepen:
- Campbell Eilanden (Motu Ihupuku)
- Auckland Eilanden (Motu Maha)
- Snares (Tini Heke)
- Bounty Eilanden
- Antipoden-eilanden.
De Campbell Islands zijn de meest zuidelijke eilandengroep van Nieuw-Zeeland. Ze omvatten het belangrijkste en grootste eiland, Campbell Island, met Dent en Jacquemart eilanden zijn de volgende grootste. Campbell Island werd op 4 januari 1810 ontdekt door Frederick Hasselburgh, kapitein van de Perseverance, en in 1954 uitgeroepen tot natuurreservaat.
De Campbell Island-groep is vooral bekend om zijn flora en fauna, waarvan een groot deel endemisch is voor Campbell Island en andere sub-Antarctische eilanden. Schapen (voor de landbouw) en ratten (per ongeluk) werden lang geleden geïntroduceerd op de Campbell Islands, maar zijn sindsdien uitgeroeid dankzij uitgebreide inspanningen van het New Zealand's Department of Conservation.
In de jaren daarna heeft Nieuw-Zeeland de inheemse flora en fauna echter laten terugkeren.
Varen naar Campbell Island
Campbell Island ligt bijna 700 kilometer ten zuiden van Bluff, Nieuw-Zeeland, waar 100 Antarctica cruisepassagiers (waaronder ikzelf) aan boord gingen van m/v Ortelius voor ons spectaculaire Ross Sea avontuur.
Na bijna 40 uur op zee, kwamen we vlak voor de kust aan in Campbell Island's Perseverance Harbor. Hier gingen we aan boord van Zodiacs voor de eerste landing van onze 32-daagse reis.
Onze eerste ontmoeting: een Grote Kuifpinguïn
Terwijl we het groenste stukje land naderden dat we de komende maand zouden zien, begon de zon door het dichte wolkendek te breken. De heuvels en grasvlakten van Campbell Island, waar ongeveer 300 dagen per jaar neerslag valt, baadden in een gouden licht.
Zodra we uit de Zodiacs stapten en op het eiland zelf kwamen, zagen we een Grote Kuifpinguïn op het rotsachtige strand liggen zonnen. Kort daarna, toen we langs de waterkant naar de promenade liepen, werden we begroet door Campbellaalscholveren en Campbellaalscholvers.
Een eiland in de zon
Toen we de promenade opliepen die langs de rand van de pittoreske Beeman Hill loopt, brak de zon nog verder door. Op dit punt voelde Campbell Island aan als thuis (het mijne is Alaska) op een warme herfstdag.
Het enige verschil waren de unieke megakruidjes aan de randen van de promenade. Het vreemde Campbell Island madeliefje, de Campbell Island wortel en het reusachtige zilverblad madeliefje torende bijna boven me uit, waardoor het landschap rechtstreeks uit de film Avatar kwam.
De wolken in
Toen we de 450 meter hoge top naderden, vormden de wolken een lijkwade over de kleine bergtop. Al snel verdwenen de oceaan en Ortelius in Perseverance Harbor volledig. Toen zagen we uit de mist de reusachtige koningsalbatrossen tevoorschijn komen.
Avatar ontmoet Jurassic Park
Nog nooit in mijn leven had ik naast vogels gestaan die me bijna recht in de ogen konden kijken, vogels waar een Deense Dog van zou blozen. Als klap op de vuurpijl nestelden de albatrossen vlak bij de promenade, sommige zo dichtbij dat je aan de andere kant van het pad moest gaan staan om ze genoeg ruimte te geven. De mist op Campbell Island zorgde voor een meer surrealistische ervaring met de vogels.
Terug naar beneden naar een heldere, zonnige dag
Hoe verder we afdaalden, hoe helderder het uitzicht werd. Ik voelde me helemaal thuis met de inham en de groene heuvels in zicht, met alle tegenstrijdige zonneschijn en mist en regen.
Zodiac langs de kust van Campbell Island
Omdat we gezegend waren met zulk mooi weer, moesten we er natuurlijk van profiteren. We voeren langs de kust op zoek naar jagers, Campbellaalscholvers, Nieuw-Zeelandse zeeleeuwen, Campbelltalingen en Geeloogpinguïnen.
Afscheid nemen van groen voor meer dan een maand
Terwijl we langs de kust van Campbell Island en terug naar Ortelius dobberden, verscheen er een regenboog uit de wolken. We gingen terug naar ons ver-van-ons-huis voor de komende maand. Ik had nog nooit van Campbell Island gehoord voordat ik aan het onderzoek van deze reis begon, maar wat een lonende ervaring was het om voet te zetten op zo'n zelden bezocht juweeltje!
