HDS27-24, reisverslag, Antarctica

Het is inschepingsdag! De dag waar we zo lang op hebben gewacht! Het is een zonnige maar winderige dag in Ushuaia en als we de haven naderen, zien we ons prachtige schip Hondius op de pier liggen. We staan in de rij bij de loopplank om aan boord te gaan van het schip, de pier is erg druk met schepen, mensen en voertuigen die druk in de weer zijn. We klimmen de loopplank op en worden vrolijk begroet door de expeditie- en hotelteams. We checken in en worden snel naar onze hutten gebracht, ons nieuwe thuis voor de komende 10 dagen. Sommigen van ons hebben kamergenoten en we stellen ons snel aan elkaar voor.

Er is niet veel tijd om het gezellig te maken, want zodra iedereen aan boord is, worden we naar de lounge geroepen voor onze verplichte veiligheidsbriefing. Hier leren we de regels van het schip en hoe we onze reddingsvesten moeten aantrekken en waar onze reddingsboot zich bevindt. Na de oefening is het tijd om terug te keren naar de lounge voor het welkomstfeest van de kapitein en de introductie van de expeditiestaf. Champagne en canapes worden geserveerd terwijl we kennismaken met alle gidsen die de komende dagen voor ons zullen zorgen. We hebben het geluk dat we een multicultureel team aan boord hebben met een breed scala aan expertise.

Nadat de kapitein ons welkom heeft geheten, gaan we allemaal voor het eerst naar het restaurant om te genieten van een heerlijk buffet dat is bereid door het team van de kombuis. Iedereen maakt nieuwe vrienden en het hele restaurant gonst van opwinding. Zodra we klaar zijn met eten, gaan we voor de laatste keer naar de lounge om onze verplichte IAATO en Zodiac briefings af te ronden. Het is een lange dag, maar als we de briefing vandaag hebben afgerond, hebben we morgen meer tijd om plezier te maken. Eindelijk zijn we klaar voor vandaag en zijn we vrij om het schip te verkennen en onze intrek te nemen in onze hutten. We zijn nerveus en opgewonden over de oversteek van de beruchte Drake Passage in de komende twee dagen, maar de geest van avontuur is met ons en we dromen van wat morgen zal brengen!

Vandaag was de eerste volle dag op zee op de Drake Passage! De nacht was een beetje golvend met golven van 3 tot 4 meter die tot de ochtend aanhielden. Hoewel sommige mensen zeeziek waren, raakte de meerderheid langzaam gewend aan de golven. De ochtend begon met de eerste "goedemorgen, goedemorgen, goedemorgen" wake up call van expeditieleider Sara, waarna het ontbijt tussen 8 en 9 uur werd geserveerd.

Om 09.30 uur werd er omgeroepen om onze warme, dikke wollen sokken naar dek 3 te brengen om de warme, waterdichte muck boots te passen. Daarna ging je om 10.30 uur met de gidsen naar buiten om wilde dieren te spotten! Niemand zal wilde dieren zien vanuit zijn hut, dus de beste plek is buiten op het dek! Er was helaas een beetje mist, maar we hebben toch Wandering en Zuidelijke Koningsalbatrossen gezien. Verder vlogen er Witkinstormvogelen en Blauwe Stormvogelen rond Hondius. Later, om 11.30 uur, gaf Hazel een lezing in de observatielounge over albatrossen en andere vogels die we tijdens de rest van onze reis zouden kunnen tegenkomen. Hier kregen we de werkelijke lengte van een Albatros te zien, tot wel 3,5 meter!

Vervolgens werd tussen 12.30 en 13.30 uur de lunch geserveerd, waarna de kajakkers hun verplichte kajakbriefing kregen. Hier werd informatie gegeven over veiligheid en wat (niet) te doen tijdens kajaktochten. En nu zijn de kajakkers klaar voor hun avontuur!

Verder werd de tijd op zee doorgebracht met spelletjes spelen, thee drinken en misschien, als je niet zeeziek werd, zelfs wat boeken lezen uit de mooie collectie in de bibliotheek. Martin hield zijn lezing met tips en trucs voor fotografie in de observatielounge om 16.00 uur. Nu ben je helemaal klaar om adembenemende foto's te maken op het Antarctisch Schiereiland! De dag werd afgesloten met een korte samenvatting van de dag, en een kleine presentatie over de geschiedenis van het Antarctisch Schiereiland door Rose en een kleine lezing met tips over zeeziekte door Andres. Daarna werd in de eetzaal een uitgebreid diner geserveerd met tiramisu als dessert, een klassieker! Nu is de eerste zeedag op de Drake Passage achter de rug; nog één en dan zijn we eindelijk klaar om voet te zetten op het Antarctisch Schiereiland!

Het programma voor vandaag is gevuld met veel voorbereidingen voor ons bezoek aan Antarctica. Als onze tweede dag op zee begint met Sara's wake-up call, zijn we al halverwege de Drake Passage naar Antarctica. Gelukkig voor de meesten van ons is Neptunus genadig en is de zee relatief kalm.

Na het ontbijt nodigt Felicity, een van onze expeditiegidsen, ons uit voor een lezing over de walvissen van de Zuidelijke Oceaan waarin ze veel verrassende feiten over de grootste dieren van onze planeet beschrijft. Ondertussen geeft een andere gids, Jerry, een lezing over hetzelfde onderwerp aan Mandarijn sprekende gasten. Kort daarna kondigt Sara een half uur wildlife watch aan op de buitendekken. Alle gidsen en gasten gaan naar buiten voor wat frisse lucht in de hoop interessante dieren te zien. We zien een aantal zeevogels van de Zuid-Atlantische Oceaan, maar sommige gelukkigen zien zelfs een Gewone Vinvis blazen! De meesten van ons verzamelen zich in het achterdek van de Hondius vanwege de wind, maar uiteindelijk wordt het op alle dekken druk en druk, wat een goede gelegenheid is om te integreren en te mengen met andere gasten en ons expeditieteam. Na de wake beginnen onze gidsen Jakub en Rose met hun presentaties, respectievelijk over de rol van ijs voor het wereldwijde milieu in het Engels en over het heroïsche tijdperk van Antarctische exploratie in het Mandarijn.

Het volgende onderdeel van ons dagprogramma is de lunch, waarna Sara ons uitnodigt op dek 3 voor een verplichte biosecurity check. We brengen onze Muckboots, jassen, broeken, rugzakken en alle uitrusting die we aan land in Antarctica gaan gebruiken mee. Het expeditieteam controleert alles grondig en zorgt ervoor dat elk klein stofje of zaadje wordt verwijderd om het risico op besmetting van Antarctica met uitheemse soorten te minimaliseren. Kort daarna geven onze campinggidsen, Saskia en Valeria, een campingbriefing aan de dappersten (of de geksten) onder ons, die om wat voor reden dan ook besloten hebben om een nacht op sneeuw en zonder tent door te brengen. De laatste verplichte bijeenkomst van de dag wordt georganiseerd door onze kajakgidsen, Adam en Nick, die alle kajakkers uitnodigen om de kajakuitrusting te passen.

Later in de middag komen we allemaal weer samen in de lounge voor Sara's lezing over pinguïns en kort daarna voor een dagelijkse recap. Sara presenteert de plannen voor morgen - onze eerste dag op het witte continent - wat onze eetlust voor de landing opwekt. Na weer een heerlijk diner beginnen we de avond met popcorn en kijken we naar een komische film over schattige pinguïns die we niet kunnen wachten om in het wild te zien - Happy Feet! Iedereen is enthousiast voor morgen - de verkenning begint eindelijk!

Terwijl de wolken de toppen van de omringende bergen omhelsden en lichte sneeuw de dekken bestoven, trokken we op naar Orne Harbour, de locatie van onze eerste ochtendactiviteit. Door de sterke wind organiseerde het expeditieteam een landing/lezing split, zodat de helft van het schip op het schip bleef en kon genieten van een lezing door expeditiegids Saskia. De lezing ging over de Antarctische Belgica Expeditie en het in kaart brengen van de Gerlache Strait, een populair gebied waar we regelmatig doorheen varen.

Ondertussen gingen velen van ons zigzaggend naar boven, naar de Stormbandpinguïnen die op de bergkam nestelen. Eenmaal bij de kolonie hadden we een prachtig uitzicht over de Straat Gerlache en de haven van Orne. Toen we naar beneden keken in de Gerlache, creëerde de wind die over de bergrug waaide mini-sneeuw tornado's, spitsen van sneeuw die over de grond naar beneden dwarrelden.

Vanochtend was er ook een zeer indrukwekkende afkalving van een gletsjer in de baai, waardoor er veel ijs vrijkwam dat naar de landingsplaats werd geblazen. Al snel na de afkalving was de landingsplaats bedekt met een stevige laag puinijs van 30 meter breed, wat een uitdagende Zodiac-shuttle betekende! De Zodiacs zijn echter van militaire kwaliteit en konden uitstekend overweg met het ruwe ijs - een extra avontuur voor ons allemaal!

Uiteindelijk waren we allemaal terug aan boord om op te warmen en te genieten van een heerlijke lunch, bereid door het team van de kombuis. Doordat het ijs de Zodiac shuttles vertraagde, liepen we een kleine vertraging op en zo gingen we in de namiddag naar Danco Island, waar we om 14:30 aankwamen. Danco Island ligt in het Errera Channel en was dus beschut genoeg voor een Zodiac cruise en landing split. Beide groepen werden getrakteerd op een overvloed aan wilde dieren! We kwamen niet één, maar meerdere Vaal Stormvogeltje's, Weddellzeehonden en zelfs een Krabbeneteer tegen. Veel van de Zodiacs zagen ook een Bultrug in ruste die verschillende keren vlogen.

Aan land konden we genieten van een korte wandeling naar de belangrijkste kolonie Ezelspinguïnen en daarna verder naar de top van Danco Island, op een hoogte van ongeveer 150 meter. Verspreid over de kolonie waren er veel kuikens van Ezelspinguïnen, variërend van enkele dagen oud tot 3-4 weken oud. Met Subantarctische Grote Jagers die erboven zweefden en op jacht gingen naar de kolonie, was dit een vermakelijke maar ook gespannen vertoning.

Deze middag was ook de eerste kajaktocht! Er waren 23 gelukkige kajakkers die het Errera Channel trotseerden en tussen prachtige ijsbergen en bruinvissen door peddelden. Net voordat we teruggingen naar het schip, kreeg iedereen de kans om te ijsduiken! Ongeveer 50 van ons waagden de sprong en trotseerden de ijzige Antarctische wateren!

Het einde van de dag werd afgesloten met een dagelijkse samenvatting van de plannen voor morgen, gevolgd door een heerlijk diner geserveerd door het dinerteam.

We werden vanochtend vroeg wakker omdat we opgewonden waren om ons schip Hondius door het beroemde Lemaire Channel te zien varen. Velen van ons verzamelden zich op de boeg en de dekken om de torenhoge bergen aan weerszijden te zien terwijl het schip door het kanaal gleed. Het weer stond niet aan onze kant, want het was een beetje winderig en regenachtig, maar het droeg bij aan de sfeer terwijl we het landschap om ons heen observeerden, nog steeds prachtig, zelfs in de wolken.

Toen we de andere kant waren gepasseerd, gingen we op weg naar onze volgende landingsplaats - Peterman Island. Terwijl we onderweg waren, gingen we allemaal naar het restaurant voor een stevig ontbijt. Bij aankomst zagen we tot onze spijt dat het weer niet meewerkte. De wind was meer dan 50 knopen en het schip moest veel bewegen om ijsbergen te ontwijken. Helaas was het weer buiten de operationele limieten en Sara moest ons informeren dat de landing zou moeten worden geannuleerd, maar geen zorgen expeditiegids Chloe Power gaf ons een interessante lezing over zeehonden om de tijd te doden.

Voor we het wisten was het tijd voor de lunch. We genoten van een heerlijk buffet voordat we naar de lounge gingen voor een middag recap. Tijdens deze recap beantwoordden de expeditiemedewerkers al onze vragen uit de vragenbus. Er zaten echt goede vragen tussen! Tijdens deze periode verplaatste het schip zich naar de locatie van onze tweede landing. We waren opgetogen toen we van Sara hoorden dat de omstandigheden er goed uitzagen voor een landing. Ons expeditieteam ging aan land en zette de plek voor ons klaar en toen was het tijd om aan land te gaan.

Toen we uit onze Zodiacs stapten, voeren we langs een enorm kerkhof van ijsbergen naar de kust. Port Charcot heeft een verbazingwekkende geschiedenis, het is de locatie van de tweede Charcot expeditie die overwinterde in de baai en een magnetische hut en cairn bouwde op het eiland. We maakten een mooie wandeling door de heuvels naar de artefacten van de expeditie en de Gentoo kolonies rondom. We waren erg enthousiast toen we Adéliepinguïnen zagen nestelen tussen de Ezelspinguïnen en Stormbandpinguïnen - alle drie de borstelstaarten op één foto!

We genoten van onze tijd aan land en al snel was het tijd om te vertrekken. We genoten van een korte Zodiac-cruise tussen de ijsbergen voordat we terugkeerden naar het schip om op te warmen en natuurlijk eindigden met een recap en een heerlijk dinerbuffet.

Als afsluiter van een prachtige dag trokken de onverschrokken kampeerders de donkere(re) nacht in om te slapen (of gewoon naar de hemel te staren) in het hart van het majestueuze continent Antarctica op het wonderlijk genaamde Hovgaard.

Vandaag kwamen de kampeerders terug van een nacht kamperen in de koude en winderige buitenlucht, hun eerste nacht kamperen op het Antarctische continent! De dag begon met een wake-up call om 06:45 uur, waarna de blauwe groep na het ontbijt werd uitgenodigd om zich bij het expeditieteam aan land te voegen op een landingsplaats genaamd 'Damoy Point', terwijl de oranje groep hun ochtend besteedde aan het luisteren naar Joyce's lezing 'Antarctica onder de grond: het verkennen van de wonderen van de diepe oceaanbodem'.

Vandaag was het prachtig weer, een echte zomerdag! Aan wal kon je de Damoy hut bezoeken, die werd gebruikt door de British Antarctic Survey. Vlakbij de hut was een landingsbaan die ze gebruikten om onderzoekers van schepen over te brengen naar Rothera Station. Hier had je de mogelijkheid om in de hut te kijken waar de onderzoekers voor korte periodes verbleven. De wandeling was rond; naast de hut liep je langs een kolonie Ezelspinguïns en kregen we zelfs bezoek van een Weddellzeehond! Natuurlijk genoten niet alleen de mensen aan land van hun bezoek; ook de kajakkers hadden het erg naar hun zin tijdens het kajakken bij Damoy Point met erg kalm blauw water.

Het was een hele overstap naar onze volgende bestemming: Paradise Harbour! Tijdens de namiddag bleef de zon schijnen, wat perfect was voor onze zodiac cruise in de regio. Hier kon je een Argentijns onderzoeksstation genaamd Brown Station zien vanuit onze Zodiacs. Tijdens de Zodiac cruise werd je het verhaal verteld over het onderzoeksstation; het was gebouwd in 1951 en werd herbouwd in 1984 nadat het was afgebrand, door de dokter van het station die er niet nog een winter wilde doorbrengen! Maar verder is Paradise Harbour echt een paradijs op zich, vooral met het goede weer dat ons vergezelde. Zowel de mensen die van een Zodiac cruise genoten als de kajakkers genoten van het geweldige uitzicht dat de baai te bieden heeft. In het midden van Paradise Harbour kregen we Chai thee met whisky om van te genieten naast het prachtige uitzicht en de geluiden van ijs dat overal om ons heen afkalft! Aan het einde werden we verrast door een Weddellzeehond die in de zon lag en zelfs een Bultrug die in het gebied aan het foerageren was.

Terug aan boord stond er een BBQ klaar! Er was veel eten buiten op dek 5, waar het hotelpersoneel en de bemanning hun uiterste best deden om heerlijk eten voor je te verzorgen! Het was geweldig om heerlijk buiten te eten terwijl je uitkeek over Paradise Harbour met hier en daar Bultruggen. De dag eindigde op de dansvloer, wat het einde van dag 6 van de cruise betekende, voor sommigen later dan voor anderen!

Goedemorgen, goedemorgen, goedemorgen!

Moeilijk wakker worden vooral na het feest van gisteravond, wat een leuke tijd!!! Dit schip heeft ons de ene ervaring na de andere gegeven om in ons geheugen te bewaren.

Nog een goed ontbijt en we zijn klaar om te gaan! De eerste stop is Foyn Harbour. Ze hebben ons het verhaal verteld van het wrak van de Governoren, een gigantisch rijdend walvisstation dat in brand is gestoken tijdens het inpakfeest (gelukkig voor ons waren er geen olielampen gisteravond!!). En we gaan naar de plek waar het ligt te wachten op de passagiers om te bezoeken.

Op het moment dat we op het punt stonden de zodiac te water te laten, kwam er een oproep van de brug. WALEN!!!!

Het was een besneeuwde, koude en winderige ochtend, maar onze gidsen slaagden erin om ons dicht bij hen te brengen. Het was een prachtige en emotionele waarneming. Het zijn prachtige en majestueuze dieren, gewoon dansend in de golven, maar al snel was het tijd om ze met rust te laten. We gingen naar het scheepswrak en staarden naar de overblijfselen van het schip, meer dan honderd jaar geleden gezonken, een stuk verroest metaal gebogen door de kracht van hitte en vuur en net toen we ons omdraaiden om terug te keren naar het schip lagen er tot onze verbazing drie pelsrobben onder de nabije klif. De eerste keer tijdens de reis, slaperig en niet eens nieuwsgierig naar ons, maar natuurlijk begonnen we met het machinegeweer van foto's totdat onze vriendelijke gids zei dat het tijd was om te gaan.

Naast ons passeerde een snelle oranje lijn, het was de kajakgroep, wat een dappere mensen die worstelden met de golven en samen met ons genoten van deze geweldige expeditie. Natuurlijk, omdat het de dag was die ervoor was uitgetrokken, zagen de gidsen op de terugweg nog meer walvissen, dus ze maakten een laatste nadering voor ons vermaak. We waren dolgelukkig.

Na een heerlijke lunch van chef-kok Bawa gingen we op weg naar Palaver Point, een kolonie Stormbandpinguïnen. De middag was winderig, besneeuwd en mistig - bijna een white-out! Maar dat maakte niet uit, we gingen er met de Zodiacs naartoe met onze pittige chauffeurs en landden met het welkome gebrul van een drukke kolonie en die inmiddels bekende geur in de lucht...

Na ongeveer een uur ploeteren in het klimaat verscheen de genadige zon aan de horizon en opeens klaarde het allemaal op. Geen wind meer, geen kou meer, geen mist meer, blauwe lucht, een hele nieuwe dag op dezelfde dag, dat is Antarctica, een prachtige laatste middag op het schiereiland, met de bonus van het staren naar nog meer walvissen in de verte terwijl we terugkeerden, met een warme bries in ons gezicht en een grote glimlach in ons hart.

De dag begon erg vroeg, met vroeg opstaan. We kwamen aan op Deception Island; dit ringvormige eiland is de caldera van een actieve vulkaan en heeft een smalle ingang van slechts 230 meter breed, genaamd Neptune's Bellows. Het moment dat we deze spectaculaire ingang oversteken is adembenemend.

Vanaf het begin wisten we dat dit een heel bijzondere landing zou worden. Omdat de vulkaan Deception Island actief is, vindt er nog steeds geothermische activiteit plaats in de caldera. Er zijn zeewatertemperaturen van 70°C (150°F) gemeten en er hebben zich recent nog uitbarstingen voorgedaan in 1970. Zeehondenjagers, walvisjagers, ontdekkingsreizigers en wetenschappers voeren sinds 1820 Port Foster op het eiland binnen en de overblijfselen van deze expedities zijn nog steeds te zien. Onze landing begon met verschillende historische overblijfselen die dit eiland bedekken, waaronder gebouwen van de walvisjagers en de Britse basis B die fungeerde als het centrum voor de Falkland Islands Dependencies Aerial Survey Expedition.

Het prachtige strand met stoom gaf ons de gelegenheid om prachtige foto's te maken. Langs het strand lagen een aantal pelsrobben; ze waren een beetje nieuwsgierig naar ons en met wat "geluiden" lieten ze ons weten dat we afstand moesten houden. Net aan het einde van het strand en na een kleine wandeling bereikten we een uitkijkpunt boven Neptune's Window en Southeast Point. Vanaf deze top had je een prachtig uitzicht op Port Foster en kleine rotspilaren die de "Sewing Machine Needles" werden genoemd. De eerste groep begon de ochtend met een heel bijzondere Zodiac-cruise over de Bellows met de kajakkers vlak achter ons. Het landschap zorgde ervoor dat we nog honderden foto's namen, grotten, grappige Chinstraps die een ijsberg probeerden te beklimmen (met wisselend succes!) maakten van deze ochtend iets dat we ons de rest van ons leven zullen herinneren. Nadat we van groep hadden gewisseld, kreeg iedereen de kans om het eiland vanaf land en zee te bekijken.

Na deze geweldige ochtend keerden we terug naar Hondius om te genieten van een geweldig buffet. Om twee uur kregen we de gelegenheid om meer te leren over Deception Island, Tiphanie presenteerde "Intro to Deception" en Julia vertelde over "Whaling", plus een fascinerende video van de laatste uitbarsting. Er wachtte ons nog een verrassing - warme chocolademelk op het dek voordat de Drake ons nog één keer riep!

Eenmaal in de lounge luisterden we aandachtig naar een aantal Expeditieteamleden die over hun favoriete Antarctische dieren spraken: Fizz (Vaal Stormvogeltje's en Wedell zeehonden), Simon (Sheathbills), Joyce (Bultruggen), Hazel (Krill) en Sara (Orka's).

Bij de recapitulatie liet Sara ons zien hoe groot de walvissen zijn met behulp van een touwtje (een heel lang touwtje!) waarmee de Blauwe Vinvis de lounge overstak naar de collegezaal. Jacob legde ons uit "Waarom Antarctica zo koud is" en Saskia bracht ons een 1:1 van een jonge walvis op ware grootte... negen meter lang gedragen door het expeditieteam. Om deze fantastische dag af te sluiten, genoten we van een heerlijk diner terwijl we verhalen uitwisselden.

goedemorgen, goedemorgen, goedemorgen'. We zijn vandaag om 07:45 gewekt door Sara, maar even later kondigde Simon aan dat er drie Gewone Vinvissen te zien waren die het schip naderden. En een paar minuten later kwam het bericht dat er een paar vrij dicht bij Hondius waren. Sommigen van jullie waren al wakker en genoten vanaf de brug van de waarnemingen. De Gewone Vinvissen hingen ongeveer een uur rond het schip. Een perfecte manier om deze eerste zeedag over de Drake Passage te beginnen.

Voor vandaag stond een volle dag met verschillende lezingen op het programma. We begonnen met een geweldige lezing van Felicity waarin ze vertelde over de verschillende bedreigingen voor zeezoogdieren en ze deelde haar passie voor, in haar ogen, de oplossing voor het wereldwijde kooldioxide probleem, namelijk het belang van veel walvissen in onze oceanen. Tegelijkertijd deelde Rose haar kennis over oceaanvervuiling in de collegezaal voor onze Mandarijn sprekende gasten.

Het weer was geweldig vandaag. Velen van jullie gingen om 10:15 weer aan dek om zich bij het Expeditieteam te voegen voor onze Wildlife Watch in de Drake Passage. Dertig minuten frisse lucht, een praatje maken en op zoek gaan naar wilde dieren. Het was rustig om ons heen op dit tijdstip, maar de zon was heerlijk om van te genieten op de buitendekken.

Aangezien we helaas teruggaan naar Ushuaia, hebben we onze Muck Boots niet meer nodig en moesten we ze terugbrengen naar dek 3. Sommigen van ons waagden zich in de lounge voor een kopje koffie en anderen genoten van de presentatie van Sara over verschillende vrouwen die werken en leven in Antarctica. Gevolgd door weer een heerlijk lunchbuffet in de eetzaal.

Om 14:00 was er weer een presentatie van Hazel dit keer. Sommigen van ons waren erg geïnteresseerd om van haar te horen 'Waar ter wereld kun je walvissen kijken, om ons enthousiast te maken voor een volgende vakantie. Om 16:00 deelden Adam (in het Engels) en Jerry (in het Mandarijn) allebei hun passie voor de geschiedenis van de vroege ontdekkingsreizen in hun lezingen getiteld 'Quest for the South Pole'. Met het besneeuwde weer dat we tijdens deze reis hadden, konden we ons een beetje inleven in wat deze mannen moesten doorstaan tijdens hun grote avontuur om in 1911 als eersten de Zuidpool te bereiken.

Om 18:15 verzamelden we ons allemaal weer in de lounge om te horen wat de plannen voor morgen waren, maar meer nog wat het weer voor een nieuwe dag op de Drake zou worden. Tijdens de recap lieten kajakgidsen Adam en Nick een video zien die ze hadden gemaakt van de dagen dat ze op pad gingen, legde Chris de theorie achter de lengte- en breedtegraden uit en vertelde Rose over de geopolitiek van Antarctica. Daarna gingen we allemaal eten - deze keer zonder soep, want het voorspelde weer stond niet toe dat de soep in de kommen bleef! Gelukkig viel het mee, we genoten van de andere gangen en er was weer een interessante dag voorbij.

We werden wakker door het zachte rollen van de Zuidelijke Oceaan en een paar Wandering en Zuidelijke Koningsalbatrossen die rond de Hondius vlogen.

Valeria begon de ochtend met een onderhoudende presentatie over de Zweedse Antarctische Expeditie van 1901-1903 onder leiding van Otto Nordenskjöld. Het expeditieschip, de Antarctic, met CA Larsen als kapitein, zeilde naar Snow Hill Island om er een onderzoeksstation op te richten waar zes expeditieleden overwinterden en verschillende wetenschappelijke studies uitvoerden. De rest van de expeditie zette koers naar de South Orkney Islands. Maar na de winter, op de terugweg naar Snow Hill Island, werd de Antarctic door het ijs geplet en zonk. Op dat moment werden de expeditieleden in drie groepen verdeeld. Eén daarvan overwinterde een extra jaar op Snow Hill Island en de andere twee groepen werden gedwongen om stenen hutten te bouwen om te overwinteren op Hope Bay en Paulet Island. Per toeval ontmoetten de groep op Hope Bay en Snow Hill Island elkaar op 12 oktober 1903 bij Kaap Well-met, ter herdenking van de lang uitgestelde vereniging na twintig maanden gedwongen scheiding. Een Argentijns schip, Uruguay, redde vervolgens alle drie de partijen in november 1903. Het expeditieteam aan boord van de Hondius beleefde veel plezier aan het uitbeelden van deze scènes, onder Valeria's enthousiaste regie en vertelling.

Halverwege de ochtend was het tijd voor onze 'Wildlife Watch', om een frisse neus te halen en de troggen en bergkammen af te speuren op zoek naar zeedieren en zeevogels. Het weer was weer zonnig vandaag en het was fijn om op de buitendekken te genieten van onze laatste dag door de Drake Passage. Chris gaf daarna een lezing over zijn tijd als veldtrainer op het Nieuw-Zeelandse onderzoeksstation Scott Base in de Ross Sea regio van Antarctica. Hij vertelde ons vele verhalen over sneeuwstormachtige omstandigheden, ontmoetingen met wilde dieren en hoe hij wetenschappers en ander stationspersoneel trainde om te werken en te overleven in het koudste en winderigste continent op aarde. Jerry gaf ook een lezing over Chinese onderzoeksstations en over het ongelooflijke werk dat Chinese wetenschappers op Antarctica verrichten.

Na nog een heerlijk lunchbuffet in de eetzaal gaven Jakub en Jerry ons inzichtelijke lezingen over de toekomst van het ijs op onze planeet. Ze vertelden ons over de verwachte terugtrekking van sommige gletsjers op aarde en hoe dit het zeeniveau van onze wereld zal beïnvloeden.

Sommigen van ons brachten de rest van de dag door met het spelen van bord- en kaartspellen in de Main Lounge, met het uitkijken naar wilde dieren op het dek, met het uitwisselen van contacten met nieuwe vriendschappen of met een kopje thee genieten van de afnemende deining terwijl we het Zuid-Amerikaanse continent naderden. Sara gaf ons daarna een boeiend verhaal over andere bestemmingen die Oceanwide aanbiedt. Het maakte sommigen van ons zeker enthousiast om over een volgende vakantie na te denken!

S Avonds verwelkomde de kapitein ons in de Main Lounge voor een afscheidscocktail, waar we afscheid konden nemen en de hele bemanning en het personeel van de Hondius konden bedanken. Daarna kregen we de ongelooflijke diavoorstelling van onze reis te zien, samengesteld door de geweldige Martin en zijn indrukwekkende fotografische vaardigheden. Het was zo'n speciale manier om onze fantastische 10 dagen in dit spectaculaire deel van de wereld te vieren.

Vroeg in de ochtend kwamen we weer aan in de haven van Ushuaia. Onze tassen waren gepakt en we waren klaar om voor de laatste keer van boord te gaan van de Hondius. We voelden een mengeling van verdriet dat onze reis naar Antarctica tot een einde was gekomen, maar ook een gevoel van tevredenheid dat onze reis voorbij was en we naar huis konden om uit te rusten. We zwaaiden de bemanning en het personeel uit en gingen toen de stad in. In de afgelopen drie weken hebben we een aantal ongelooflijk afgelegen en wilde plaatsen gezien en de wezens die de kansen trotseren en ze hun thuis noemen. We hebben inspirerende nieuwe dingen geleerd over het poolmilieu en onze kostbare oceanen en we hebben herinneringen die voor altijd in ons geheugen gegrift zullen blijven. Hopelijk zullen velen van ons nog jaren aan deze bijzondere habitats en soorten denken en zich inspannen om de wilde dieren en de spectaculaire aarde die we met hen delen te beschermen.

Met dat in gedachten is hier een citaat van de Britse naturalist en omroeper Sir David Attenborough - ''Het lijkt mij dat de natuurlijke wereld de grootste bron van opwinding is; de grootste bron van visuele schoonheid; de grootste bron van intellectuele interesse. Het is de grootste bron van zoveel in het leven dat het leven de moeite waard maakt.''