HDS23-23, reisverslag, Antarctica - Basiskamp

Vandaag is de dag om aan boord te gaan van M/V Hondius, het prachtige 107 m lange schip waarmee we Antarctica gaan verkennen. Na een bezoek aan Ushuaia, de meest zuidelijke stad ter wereld, gingen we om 16.00 uur aan boord van het schip waar we werden opgewacht door het personeel en de bemanning die ons hartelijk verwelkomden aan boord. Na het inchecken werden we naar onze hutten geleid, gevolgd door de lounge voor thee, koffie en koekjes. In de lounge begonnen we met een briefing om ons vertrouwd te maken met het schip, een verplichte veiligheidsbriefing door Chief Officer Matai en we voltooiden de verplichte oefening.

Na de oefening namen we in de Observation Lounge deel aan de Cocktail Party van de kapitein, waar we de kapitein ontmoetten en van de gelegenheid gebruik maakten om van de canapés te genieten. Kapitein Toni vertelde ons iets over zichzelf en toostte op de reis die voor ons lag. Vervolgens stelde het Expeditieteam zichzelf voor; het was interessant om ze allemaal te ontmoeten en te horen waar ze vandaan kwamen. Alsof we nog niet vol genoeg zaten, was het toen tijd om te genieten van een heerlijk buffetdiner, gekookt door onze chef-kok en het keukenteam. Terwijl het schip door het Beaglekanaal voer, genoten we samen met ons diner van de bezienswaardigheden in het fantastische licht. De opgewonden gesprekken tijdens het diner gingen allemaal over de reis die voor ons lag en de avonturen die voor ons lagen.

Na het eten gingen een flink aantal van ons naar buiten om van het uitzicht te genieten en alle andere schepen te bekijken die hun weg door het Beaglekanaal aan het zoeken waren. Dit kanaal is een zeestraat in de Tierra del Fuego archipel, op het uiterste zuidelijke puntje van Zuid-Amerika tussen Chili en Argentinië. Het kanaal scheidt het grotere hoofdeiland Isla Grande de Tierra del Fuego van verschillende kleinere eilanden, waaronder de eilanden Picton, Lennox en Nueva; Navarino; Hoste; Londonderry; en Stewart. Het oostelijke deel van het kanaal vormt een deel van de grens tussen Chili en Argentinië en het westelijke deel ligt volledig binnen Chili. Het Beaglekanaal, de Straat van Magellan in het noorden en de Drake Passage in het zuiden zijn de drie bevaarbare doorgangen rond Zuid-Amerika tussen de Stille en Atlantische Oceaan.

Het kanaal zelf is ongeveer 240 km lang en 5 km breed op het smalste punt. Het strekt zich uit van Nueva Island in het oosten tot Darwin Sound en Cook Bay in de Stille Oceaan in het westen. De grootste nederzetting in het kanaal is Ushuaia in Argentinië, gevolgd door Puerto Williams in Chili. Deze behoren tot de meest zuidelijke nederzettingen ter wereld.

We bleven laat op om van het uitzicht en het veranderende avondlicht te genieten. We vroegen ons af wat ons te wachten staat in Antarctica.

Vanaf de vroege ochtend van deze zondag werden we zachtjes heen en weer geschommeld terwijl Hondius danste in de golven van de Drake. Vanuit onze comfortabele kooien kunnen we ons alleen maar een voorstelling maken van de mogelijke toestand van de zee die deze beweging veroorzaakte. Was het ruw? Was het kalm water met een lange zachte deining? Was het wild met striemende regen? In dit vroege stadium van de reis hebben we nog geen idee van de beweging van Hondius ten opzichte van de omstandigheden buiten.

Na het ontbijt was het tijd voor de verplichte briefings om ons voor te bereiden op de reis die voor ons lag. Voor sommigen was het een echte uitdaging om mee te gaan naar de observatielounge. Maar met witte tassen in de hand en warme thee, lukte het om de meesten van ons in één keer in de observatieruimte te krijgen. Onze expeditieleider, Adam, gaf ons een duidelijke inleiding in de procedures voor het aan land gaan en benadrukte het belang van veiligheid als je zo ver van grote moderne ziekenhuisfaciliteiten opereert.

Na wat een drukke ochtend leek van briefings en ervoor zorgen dat we op tijd klaar waren voor de eerste gelegenheid die we kregen om aan land te gaan, was het tijd voor de lunch. Het was een lunchbuffet in de eetzaal met heerlijke salades en een selectie vleeswaren en brood. Het was goed om weer energie op te doen na een voor sommigen uitdagende ochtend.

De middag begon met het grote bioveiligheidsfeest op dek 3. Dit is het moment waarop we naar buiten gaan. Dit is het moment waarop we de stofzuigers, paperclips, ontsmettingsmiddel Vircon en schrobborstels tevoorschijn halen om onze bovenkleding aan te pakken totdat deze perfect schoon is zonder zaad, modder of organisch materiaal. Het is essentieel dat we deze procedures uitvoeren om de introductie van nieuwe soorten op Antarctica te voorkomen.

Aan dek kwam de zon weer door de wolken en glinsterde van het wateroppervlak, wat voor prachtige lichtomstandigheden zorgde. De geduldige waarnemer zal zich aan dek goed begeleid voelen door de verscheidenheid aan zeevogels. Vandaag waren dat veel Kaapse Stormvogels, Reuzenstormvogels, Antarctische Stormvogelen en Blauwe Stormvogelen. Deze vogels genieten vaak van de verandering in de luchtstroom die door het schip wordt gecreëerd en volgen daardoor het kielzog van het schip. Er werd ook melding gemaakt van een individuele Wenkbrauwalbatros en een Wandering Albatros, 's werelds grootste vogel met een spanwijdte tot 3,5 meter!

Felicity gaf een informatieve lezing over walvissen in de Zuidelijke Oceaan. Ze belichtte niet alleen enkele interessante feiten over de soorten die deze zuidelijke wateren delen, maar leerde ons ook hoe we ze van elkaar kunnen onderscheiden. Dit benadrukt nogmaals de waarde van het doorbrengen van tijd buiten op het dek met onze verrekijkers en camera's binnen handbereik.

Voor ons eerste avondmaal was er tijd voor onze avond recap. Gedurende deze tijd worden er verschillende kleine praatjes gepresenteerd door het gidsenteam met relevante informatie over de dag of de komende 24 uur. Adam begon met het weer en de plannen, gevolgd door Bill die ons wat richtlijnen gaf die van onschatbare waarde zullen zijn bij het beïnvloeden van ons plezier van de reis. Anthonie liet ons kennismaken met de Antarctische Convergentie, Carina informeerde ons over de nautische terminologie die aan boord wordt gebruikt, Mattias liet ons kennismaken met het vogelleven in de Drake Passage en tot slot liet Misha ons kennismaken met fotografie. Het was een uitdagende eerste dag voor velen met de beweging van Hondius die ons nieuw respect gaf voor de ontdekkingsreizigers voor ons die de kaarten opstelden voor deze verre en wilde plaatsen!

Onze tweede dag op de beroemde Drake passage. Gisteren was het voor veel mensen aan boord een hele uitdaging geweest vanwege de toestand van de zee. Gelukkig begon deze dag met golven die veel minder hoog waren. Een relatief makkelijke start voor een belangrijke dag. Vandaag hebben we alle briefings over de verschillende activiteiten die we tijdens deze reis gaan doen. Als goed voorteken konden sommigen al vroeg in de ochtend om 7:30 uur Gewone Vinvis waarnemen toen onze expeditieleider ons wekte via de PA.

Na het ontbijt begonnen we meteen met het eerste gesprek over de kajakactiviteit. Aangezien de toestand van de zee een stuk rustiger was, kwamen er veel mensen opdagen. Adam en Matt, onze kajakgidsen, legden alle details uit, inclusief de uitrusting die je gaat gebruiken tijdens het kajakken en wat je kunt verwachten tijdens een van de uitstapjes. Vanaf het begin waren de mensen erg enthousiast over het idee van kajakken tussen ijsbergen en de mogelijke wilde dieren. De tweede lezing begon meteen daarna en ging over de kampeeractiviteit. Zeker een van de favorieten van de meesten en een ervaring die je nergens anders ter wereld kunt opdoen. Achterblijven op een klein eiland in Antarctica omringd door grote gletsjers en bergen terwijl je naar het schip kijkt dat langzaam uit het zicht verdwijnt. Saskia, Alexis en Carina legden elk onderdeel van de activiteit uit. Ze lieten zien hoe de kampeerspullen werken en hoe je je moet voorbereiden als je aan land bent. De derde en laatste briefing ging over de bergbeklimmersactiviteit. Jonny, Owain, Dave en Edward legden alle verschillende opties uit die we tijdens deze reis hebben. Het verschil tussen de ervaringsniveaus en de uitrusting die we nodig hebben. Bij bergbeklimmen komt veel kijken bij het hanteren van de uitrusting en mensen moeten weten of ze dit aankunnen, want terugdraaien is normaal gesproken moeilijk omdat iedereen in een team over gebieden met veel gletsjers loopt. De ochtend gaf ons veel informatie en gaf ons zeker een goed idee van wat we konden verwachten tijdens deze Basecamp tocht.

S Middags, na een heerlijke lunch, werden we in groepjes uitgenodigd om naar de collegezaal te komen voor het aanmelden van de activiteiten. We kregen ook een lezing van Carina over de pinguïns die we gaan zien op het Antarctisch schiereiland. En Sasha was zo vriendelijk geweest om nog een Zodiac Safety en IAATO briefing te organiseren voor de mensen die zich gisteren wat minder goed voelden. Een dag kan niet officieel eindigen zonder een RECAP, dus vlak voor het diner werd iedereen uitgenodigd in de Lounge/Bar voor onze dagelijkse recap. Tijdens deze recap kregen we de plannen voor de volgende dag te horen van onze expeditieleider Adam. We kregen ook wat extra uitleg van Alexis over de manier waarop we onze lichaamswarmte verliezen in een koude omgeving en uitleg van Koen over het gebruik van de sneeuwschoenen tijdens de volgende dagen. Gewoon lopen als een pinguïn die lang op een paard heeft gezeten, zei hij. Tot slot gaven de bergbeklimmers een voorbeeld uit het echte leven hoe je in een team met meerdere mensen aan elkaar vast moet lopen. Dit maakte alleen maar duidelijker dat ons de komende dagen veel avonturen te wachten stonden. En de avonturen begonnen al snel toen we net na het diner meerdere Bultruggen rond ons schip zagen zwemmen en eten. Onze kapitein Toni vertraagde het schip en maakte wat rondjes om de walvissen om ze goed te kunnen observeren. Dit maakte het mogelijk om de walvissen op bepaalde momenten op slechts 50 m afstand van het schip te zien.

Wat een geweldige manier om de dag af te sluiten. Dit was onze laatste dag op de Drake Passage, we kunnen ons nu officieel klaarmaken voor onze eerste landing morgenochtend op de South Shetland Islands. Avontuur hier komen we!

We zijn eindelijk aangekomen in Antarctica en na een heerlijk ontbijt maken we ons klaar om voor de eerste keer van boord te gaan om dit prachtige witte continent te ervaren, voelen, proeven en zien. Iedereen is op de hoogte gebracht en onze eerste aankomsthaven is Elephant Point op de South Shetland eilanden.

Er stond wat deining aan de kustlijn, dus ontschepen bleek een beetje een uitdaging. Elephant Point is echter anders dan andere locaties, omdat het vol zat met zeeolifanten van verschillende grootte, van grote stieren tot de kleinste spenen. Er was wat speelgevechten en krabben te zien, maar de zeeolifanten gingen gewoon door met hun dagelijkse bezigheden, waarbij ze zich met de grootste moeite gracieus van de ene plek naar de andere sleepten. Terwijl we ze observeerden, voelde iedereen een gevoel van innerlijke rust, terwijl we in hun grote, natte ogen keken. Ook een kolonie Ezelspinguïnen waggelde onophoudelijk rond. De Zuidelijke Reuzenstormvogelen lagen al bovenop de eieren, terwijl brutale Subantarctische Grote Jagers hun best deden om ze te stelen voor een snelle snack. Het voelde echt als een mini-Zuid-Georgië, wat een zeldzame plek is in Antarctica. Er werden veel foto's en video's gemaakt en de mensen waren blij om van het schip te stappen na een nogal ruwe Drake. Na een paar uur keerden we terug naar het schip om ons tegoed te doen aan het buffet.

S Middags, na een uitgebreide lunch, gingen we naar Deception Island. Na een paar catastrofale uitbarstingen stortte het binnenste van de vulkaan in en het zeewater stroomde naar binnen, waardoor er een caldera ontstond waar de Hondius in kon varen. Onze aankomsthaven was Telefon Bay in de sneeuw, een nogal Mars-achtig landschap, verstoken van leven, maar er schuilt schoonheid in verlatenheid. Enkele Weddellzeehonden lagen op de oevers en de bergbeklimmers namen de gewilligen en de fitte mensen mee op een lange wandeling over de hellingen om naar de levenloze landschappen daarachter te kijken. Op hetzelfde moment gaf Beth een lezing over de geologie van Deception Island voor de helft van de scheepspassagiers.

We pendelden terug naar het schip, voeren de Caldera uit door de zeer smalle Neptunusbalg, steile kliffen aan beide zijden van het schip en gingen dineren. Voor het eerst waren alle gasten hersteld van hun zeeziekte en de eetzaal was goed gevuld. Zo eindigde onze eerste dag op dit prachtige continent.

Vandaag was een cruciaal moment in onze Antarctische expeditie, want we maakten onze eerste continentale landing bij Portal Point mee. De expeditie gidsen, met een gretigheid om een veilige en gedenkwaardige ervaring te verzekeren, gingen vroeg op weg om een veilige route uit te stippelen. Toen we van boord gingen, ontvouwde de uitgestrektheid van Antarctica zich voor ons - een besneeuwd landschap dat de hele groep verbaasde.

Zodiac cruisers kronkelden tussen de onregelmatig gevormde ijsbergen. De ijsbergen, met hun tinten en kleuren die verschoven in het Antarctische licht, werden een fascinerend schouwspel voor iedereen. De magie van de ochtend bereikte zijn hoogtepunt toen een serene bultrug aan het begin van onze activiteiten verscheen. De walvis bewoog zich sierlijk, legde een korte afstand af voordat hij begon te sjouwen, bijna alsof hij geduldig had gewacht op onze groep om getuige te zijn van zijn majestueuze aanwezigheid.

Niet afgeschrikt door een zwaardere sneeuwval, bleef ons enthousiasme onwrikbaar toen we aan boord gingen van een Zodiac cruise in Foyne Harbor. De vallende sneeuw voegde een betoverende laag toe aan het ijzige landschap. Navigeren door het ijsbergdoolhof bleef een hoogtepunt, waarbij elke ijsberg zijn unieke verhaal vertelde in de ongerepte Antarctische omgeving.

De namiddag nam een intrigerende wending toen we het scheepswrak van de Governøren verkenden - een walvisvaarder die in vlammen was opgegaan en aan de grond was gelopen in Foyne Harbor. Ondanks de slechte zichtbaarheid boden de overblijfselen van dit historische schip een link naar de uitdagingen waarmee de vroege ontdekkingsreizigers van Antarctica werden geconfronteerd. De sfeer aan boord van de Zodiacs was er een van fascinatie en reflectie terwijl we ons verdiepten in de rijke geschiedenis van de regio.

Toen de avond viel, kwamen we samen voor het avondeten en deelden we verhalen over de opmerkelijke ontmoetingen van de dag. Maar daar hield het avontuur niet op. De eerste groep kampeerders, die stonden te popelen om de Antarctische wildernis volledig te omarmen, verzamelden hun spullen bij de schelpdeur. Hun bestemming: expeditiekamperen bij Portal Point. De verwachtingen waren hooggespannen toen ze op weg gingen naar een nacht onder de Antarctische hemel, omringd door de ongerepte schoonheid van het besneeuwde landschap.

Terwijl de kampeerders aan hun nachtelijk avontuur begonnen, kon de rest van de passagiers aan boord niet anders dan zich verwonderen over de diverse ervaringen van de dag, van de ingewikkelde ijsbergen tot het indrukwekkende scheepswrak.

De dag begon met een stevig ontbijt in de eetzaal van de Hondius, waarmee de toon werd gezet voor de spannende Antarctische expeditie die voor ons lag. De geplande ochtendoperatie in de haven van Orne werd gewijzigd door de moeilijke ijsomstandigheden. Het expeditieteam besloot zich aan te passen en over te schakelen op een Zodiac cruise op het hele schip om de veiligheid en het plezier van de gasten te garanderen.

Zodiacs werden te water gelaten om gretige passagiers over de Antarctische wateren te vervoeren. De ochtend bleek een prachtige ontmoeting met de natuur te zijn, want bultruggen doken sierlijk op in de buurt van de zodiacs. Gasten keken hun ogen uit en namen foto's van deze majestueuze wezens.

De zodiacs naderden de oevers van Orne Harbour en onthulden een betoverend landschap. Gasten waren getuige van Stormbandpinguïnen die druk aan het nestelen waren, hun zwart-witte figuurtjes verspreid over het rotsachtige terrein. De achtergrond van torenhoge gletsjers en ijsformaties zorgde voor een verbluffend visueel spektakel.

De lunch werd aan boord geserveerd, zodat de gasten konden bijtanken en verhalen uitwisselen over de onverwachte maar spannende avonturen van de ochtend. De anticipatie op de activiteiten van de namiddag nam toe naarmate het schip door de ijzige wateren navigeerde.

De middagexpeditie ontvouwde zich op Danco Island en bood nog een kans om ondergedompeld te worden in de wonderen van Antarctica. Zodiacs verkenden de kustlijn en onthulden kolonies Ezelspinguïnen die nestelden op de rotsachtige hellingen en speels zwommen in het ijskoude water.

Het landschap was niets minder dan magisch, met torenhoge ijsbergen en een achtergrond van ongerepte Antarctische landschappen die een schilderachtige omgeving creëerden. De kalme omstandigheden zorgden voor een rustige verkenning van dit afgelegen eiland.

Het hoogtepunt van de dag naderde toen ongeveer 80 avontuurlijke gasten besloten om een duik te nemen in het ijskoude Antarctische water voor een snelle duik. Er klonk gelach en gejuich toen de dappere deelnemers de extreme ervaring omarmden. De dag werd afgesloten met een dagelijkse recapitulatie, waar de expeditieleiders de hoogtepunten en inzichten van de activiteiten van de dag deelden. Gasten kwamen samen om verhalen uit te wisselen en de buitengewone momenten in het hart van Antarctica te herbeleven.

Een uitgebreid diner werd geserveerd, waardoor de dag werd afgesloten met een gevoel van kameraadschap onder de expeditieleden. De verwachting voor de avonturen van de volgende dag bleef hangen terwijl het motorschip Hondius door de Antarctische wateren voer onder de middernachtzon, wat het einde markeerde van weer een onvergetelijke dag in een van 's werelds meest afgelegen en ongerepte omgevingen.

Terwijl de winter zijn heerschappij op het noordelijk halfrond deed gelden, ontwaakten onze kampeerders na een nacht in de sneeuw, of ze nu onder de verkwikkende straal van de warme douches stonden of in de grote salon koffie dronken. Adam, onze expeditieleider, gesterkt door de steun van zijn assistenten en staande op de brug van de kapitein, tuurde door een verrekijker naar de uitgestrektheid van schoonheid die zich voor hem ontvouwde in Paradise Bay. Al snel legde hij de verrekijker opzij, ging naar de microfoon en drukte op een knop en zei: "Goedemorgen, goedemorgen, goedemorgen!" Dit werd gevolgd door een korte weersupdate en een herinnering aan de plannen voor vandaag.

Het eerste punt op de agenda was de Zodiac cruise. Na het ontbijt verzamelden we, gekleed en klaar met onze camera's, in de Zodiac boarding area om te beginnen aan een verkenning van Paradise Bay en zijn baaien. De lucht was fris, met een vleugje vorst - de vroege Antarctische seizoenen zijn nooit warm.

We dreven nog maar net weg van de Hondius en zagen een Vaal Stormvogeltje op een kleine ijsberg liggen. Het dier sliep niet, wierp roofzuchtige blikken onze kant op, hief af en toe zijn kop op en stak zijn neusgaten uit om onbekende geuren in te ademen.

Af en toe kwamen we Weddellzeehonden tegen die op ijsschotsen en langs de kust lagen te luieren. Ze dommelden allemaal in en droomden over zeehonden, draaiden heen en weer en krabden aan hun zij met de lange klauwen aan hun voorflippers. Dit, op zijn beurt, sprak ons over de sterns die daar al honderden jaren nestelden, de eens kale rotsen bevruchtten en gunstige omstandigheden creëerden voor het ontstaan van deze vegetatie. Een beetje opzij, hadden Antarctische Aalscholveren een klein hoekje opgeëist. De rotsen waar ze nestelden waren wit geverfd met hun guano, een duidelijk teken dat deze rotsen niet slechts een paar eeuwen als hun zomerverblijf hadden gediend.

Aan de kust stond het kleine Argentijnse station Almirante Brown. Ezelspinguïnen hadden een groot deel van het station in beslag genomen en er een echte kolonie gevestigd. Heen en weer slenterend met een air van belangrijkheid, maakten de pinguïns duidelijk dat het station in goede handen was.

De lunch was geen gewone aangelegenheid. Op deze dag vierde Oceanwide Expeditions haar dertigste verjaardag.

Voor de tweede helft van de dag waren er geen landingen gepland, maar dat betekende niet dat we voorbestemd waren voor een alledaags bestaan in onze hutten. Er stond ons een opwindende reis te wachten door het legendarische Lemaire Channel - een uitzonderlijk smalle en pittoreske doorgang omringd door torenhoge bergtoppen waarvan de hellingen bedekt waren met gletsjers.

Toen de avond viel, na het diner, ging de Hondius voor anker tegenover Pleneau Island. De avontuurlijke kampeerders gingen aan wal voor de nacht, terwijl de anderen aan boord bleven, thee dronken en indrukken uitwisselden over de ervaringen van de dag.

De dag begon met de vertrouwde en geruststellende stem van Adam, onze dagelijkse wake-up call, die een nieuwe dag van spannende Antarctische verkenning aankondigde.

Ons ochtendavontuur ontvouwde zich met een plan voor een volledige Zodiac cruise in de pittoreske Salpêtrière Bay - een gebied genesteld tussen Pleneau Island en Port Charcot, beroemd als de "ijsberg begraafplaats" en liefkozend door Sasha aangeduid als "The Garden of Icebergs." Gehuld in lagen, sprongen we gretig op de Zodiacs, Hondius achterlatend. De uitgestrekte vlakte was versierd met kolossale ijsbergen die een surrealistische achtergrond vormden voor de wilde dieren die in dit ijzige rijk gedijden. Ezelspinguïns waggelden langs de kust en Weddellzeehonden vonden vredige rustplekjes. We stuitten zelfs op een aanzienlijk deel van het zee-ijs van afgelopen winter, met een paar Weddellzeehonden die zich koesterden in de Antarctische sereniteit.

Na het vastleggen van een groot aantal foto's en video's van de unieke ijsbergen en de charismatische pinguïns, keerden we terug naar het schip, waar een warme kop thee wachtte om ons te ontdooien van de kille expeditie. De cruise was een adembenemende ervaring geweest, gekenmerkt door rustige en aangename omstandigheden.

Na een heerlijke pauze en lunch gingen de avonturen van de dag verder met het plan om aan land te gaan en Petermann Island te verkennen. Dit kleine maar levendige eiland heeft een van de meest noordelijke Adélie pinguïnkolonies en een van de meest zuidelijke Ezelspinguïnen kolonies.

Het expeditieteam, dat altijd opmerkelijke ervaringen organiseert, stippelde een boeiende route uit en leidde ons langs de rookerijen van Adélie- en Ezelspinguïnen. Kijken naar de pinguïns in hun broedplaatsen was puur plezier - druk met stenen ruilen tussen de nesten, elke kolonie schilderde een levendig beeld van het Antarctische leven. De achtergrond van torenhoge gletsjers en bergen van het Antarctisch Schiereiland voegde een ontzagwekkende dimensie toe aan onze observaties. In de verte bleef het majestueuze Lemaire Channel een fascinerend zicht.

Terwijl het schip zijn dagelijkse recap afrondde, omringd door drijvende ijsbergen, markeerden we onze meest zuidelijke positie. Vanaf dit punt verschoof onze koers naar het noorden, wat symbool stond voor een nieuwe fase in onze Antarctische reis.

Om deze gelegenheid te vieren, wachtte ons een speciaal diner op het buitendek 5 achter een polaire BBQ onder de uitgestrekte Antarctische hemel. De sfeer was gevuld met muziek, een ontspannen kameraadschap en de verleidelijke geur van barbecue.

De dag, overladen met speciale momenten, eindigde als een dierbare herinnering - serene cruises, pinguïns vol rookerijen en een feestelijk feest onder de Antarctische schemering. Een dag in Antarctica die we ongetwijfeld met ons mee zouden dragen, geëtst in het tapijt van onze onvergetelijke poolexpeditie.

De ochtend begon met de traditionele wake-up call voor een overvloedig ontbijt in de eetzaal. Buiten beloofde het weer een prachtige rustige dag te worden.

We lagen voor anker recht tegenover Port Lockroy, de eerste Britse permanente basis in Antarctica, ook een museum en postkantoor! Normaal gesproken mogen cruiseschipgasten deze faciliteiten bezoeken, maar vanwege de vogelgriep willen de werknemers van Port Lockroy dit liever niet en kwamen ze in plaats daarvan aan boord van de Hondius. Ze brachten allerlei souvenirs mee voor de gasten om te kunnen winkelen en ook om mee te werken aan het behoud van dit prachtige en ongerepte gebied van de wereld. Natuurlijk was iedereen geïnteresseerd in de postservice en de unieke kans om hun dierbaren een ansichtkaart van Antarctica zelf te sturen. Enkele ansichtkaarten en postzegels later was de postzak vol en klaar om aan de lange (waarschijnlijk maandenlange) reis naar elke bestemming te beginnen.

Het was bijzonder interessant om de mensen die in Port Lockroy werken te leren kennen over hun dagelijkse uitdagingen, activiteiten en taken. Ze deelden met ons hun passie voor natuurbehoud en hun verschillende programma's om gemeenschappen over de hele wereld te bereiken.

Het expeditieteam bereidde de landingsplaats voor Port Lockroy voor, Jougla Point genaamd (aan de westkant van Wiencke Island), een magische plek met duizenden Ezelspinguïnen, waarvan sommigen op eieren, en verschillende Weddellzeehonden die een aangenaam dutje deden rond de landingsplaats.

We hadden ook de gelegenheid om een zodiac cruise te maken. Er was nog steeds wat zee-ijs in de buurt, met sneeuwalgen, waardoor we een beter beeld kregen van hoe dit gebied er in de winter uit kan zien, en prachtige ijsbergen die op de ondiepe kusten aanspoelden. We zagen zelfs een pelsrob! Het was de eerste van de reis.

We kwamen terug aan boord, vol energie en klaar om bij te tanken met een lunchbuffet in de eetzaal. Kort daarna bereikten we onze middagbestemming, Damoy Point, dat om de hoek leek te liggen.

Damoy Point ontving ons met zonnig warm weer. Er was een historische Argentijnse hut en ook een Britse hut die meerdere jaren werd gebruikt als Britse zomerluchtfaciliteit en doorgangsstation voor wetenschappelijk personeel. Deze hutten zijn goed uitgerust en beschikbaar om gebruikt te worden in geval van nood, dus opende het expeditieteam de Damoy Point hut en, terwijl Bill trappen bouwde op de sneeuw en ervoor zorgde dat we alles lieten zoals het was opgericht, hadden we de onvergetelijke ervaring om naar binnen te lopen en ons voor te stellen hoe het voor expeditieleden zou zijn geweest om daar te overwinteren.

Een aureool rond de zon en een wandeling rond het eiland maakten onze dag zo speciaal als maar kon. Ah! Ezelspinguïnen waren hier ook.

Voordat we weer aan boord gingen, verkenden we het gebied tijdens een zodiac cruise met het meest perfecte weer dat we tot nu toe hadden gehad. We speelden met het ijs, vonden steeds meer ijsbergen met een unieke vorm en hadden zelfs een ontmoeting met een bultrug toen twee van hen besloten om rond te zwemmen.

We kwamen net op tijd terug aan boord voor de dagelijkse briefing, waar het expeditieteam net zo blij leek te zijn als wij voor het voorrecht om die dag genoten te hebben. Er was nieuws over morgen: we zouden vroeg beginnen.

We stonden met tegenzin verbazend vroeg op in reactie op de richtlijn op het dagelijkse programma. Sommigen van ons herinnerden zich Bill's twee woorden en korte video van de dag ervoor... 'De Drake'. Het beeld van de enorme zeeën die tegen en over de boeg sloegen, stond diep in onze angstige hersenen gegrift...

Een ontbijtsnack in de lounge en daarna snel en warm aangekleed (want het was -2°C) om om 6.30 uur aan boord te gaan van de Zodiacs voor een laatste cruise en landing in Cuverville. Gelukkig waren er heel veel pinguïns, allemaal dicht opeengepakt in verschillende luidruchtige kolonies. Voor de kust was de baai bezaaid met aangespoelde ijsbergen...., asymmetrische veelkleurige sculpturen in alle vormen en maten.

Het varen was interessant terwijl de Zodiacs in en uit de eindeloos interessante vormen van ijs zwierven. Als een detective bekeken we het visuele bewijs voor ons, de positie en hoek van de vloedlijnen en de ingewikkelde veelheid aan texturen, lijnen en scheuren. De geschiedenis van elk massief stuk ijs werd duidelijk geïllustreerd door zijn vorm.

Er volgde een ontbijt, hoewel het voor de meesten aanvoelde als lunch.

Toen iedereen weer veilig aan boord was, begon de Hondius langzaam noordwaarts te motoren. Er vloeiden wat tranen bij het besef dat deze geweldige Oceanwide levenservaring bijna ten einde was. Dit was de laatste zodiac cruise en laatste landing. Toen in de verte een groep orka's werd gezien, was iedereen opgewonden en stond langs het voordek terwijl de Hondius naar het noorden voer. Helaas was deze groep niet geïnteresseerd in 'poseren' maar waren ze duidelijk bezig met eten!

Na de lunch was de lounge behoorlijk verlaten. slechts 4 mensen, de rest, nu de adrenaline eraf was, lagen de meesten op hun kooi bij te komen van hun schoonheidsslaapje van de vroege ochtend. Plotseling weer de roep...ORCA! De situatie veranderde toen passagiers met camera's zich uit hun comfortabele cocons benedendeks haastten om zich te concentreren op de Orka-activiteit.

Vervolgens werd de fantastische BBC-documentaire over Antarctica bekeken. Iedereen verwonderde zich over de fotografie en Attenborough's meeslepende vertelling, waarna een interessante lezing werd gegeven door elke 'bubbly' dwingend gelukkige Saskia.

Buiten nam de toestand van de zee geleidelijk toe en begon de wind te gieren... het zou zoals voorspeld een stormachtige Drake Passage worden! De dokter was druk in de weer met het uitdelen van pleisters tegen zeeziekte.

Na het diner vergeleek Antony de quiz aan het einde van de reis... veel vragen over de cruise en om het geheugen te testen, plus een onderdeel waarbij de teams foto's van het personeel moesten identificeren toen ze jong waren.

Het was weer een geweldige Oceanwide activiteitendag... we gingen naar onze kooien en droomden van bergachtige zeeën voor de ochtend.

De dag begon met een gezond ontbijt dat ons goed voorbereidde op de komende activiteiten. Onze eerste opdracht was het inleveren van onze vertrouwde muck boots, die symbool stonden voor het ruige terrein dat we samen hadden doorkruist. Misha en Juan namen 's ochtends het leiderschap op zich en verzamelden foto's voor de fotowedstrijd. Voor de wedstrijd werden ze onderverdeeld in 3 categorieën: landschap, wilde dieren en grappig. Elke passagier werd aangemoedigd om één foto per categorie in te zenden, wat de weg vrijmaakte voor een vriendelijke maar competitieve showcase.

Terwijl de zon zijn hoogtepunt bereikte, hing de verwachting in de lucht toen de verzamelde foto's in de namiddag werden onthuld. De tentoonstelling schilderde een levendig tapijt van onze gezamenlijke reis en toonde de verschillende perspectieven van onze medereizigers. De kunstzinnigheid ging verder toen Bill het woord nam en een boeiende lezing gaf over schilderijen die de zee afbeeldden. We ontrafelden de symbolische betekenissen die in het doek waren verweven en kregen een diepere waardering voor de maritieme kunstzinnigheid die door de geschiedenis heen weerklonk.

Na de lunch nam Misha's lezing over vogeltrek ons mee in de fascinerende wereld van de reislust van vogels. De verre reizen van vogels, georkestreerd door de veranderende seizoenen, ontvouwden zich voor onze ogen en onthulden de onvertelde verhalen die in de lucht zijn geschreven. Beth leidde vervolgens een verkenningstocht onder het bevroren oppervlak, waarbij ze ons inlichtte over de mysteries die verborgen liggen onder het ijs van het zuidelijke continent. Gletsjers en onbekende landschappen werden onthuld, waardoor ons begrip van de raadselachtige schoonheid van Antarctica werd vergroot.

Toen de dag overging in de avond, begonnen de boeiende verslagen. Matthias boeide ons met zijn expertise over Skua-vogels, verworven tijdens vijf zomerseizoenen onderzoek op de South Shetlands. Edward deelde zijn inzichten over de monumentale uitdaging van het bedwingen van Mount Vinson, de hoogste top van Antarctica. Misha voegde een poëtisch tintje toe aan de samenvattingen met een oprechte ode aan de albatrossen, als artistieke afsluiting van de educatieve odyssee van de expeditie.

Een uitgebreid diner markeerde het hoogtepunt van de intellectuele en creatieve bezigheden van de dag. De eetzaal gonsde van de levendige gesprekken, gevoed door de gedeelde ervaringen van de dag.

De dag eindigde met de bekendmaking van de winnaars van de fotowedstrijd door Misha en Juan, die een vleugje vriendschappelijke competitie toevoegden aan ons Antarctische avontuur. De avond kreeg een lichtere wending met een filmvertoning van 'Happy Feet', een heerlijke gelegenheid voor iedereen om te ontspannen en te lachen.

Kortom, een dag vol kennis, creativiteit en kameraadschap - een passende afsluiting van ons Antarctica-avontuur.

Het weer van deze dag hebben we dagenlang gevreesd, want we keken naar het weerbericht met enorme roze gebieden die van west naar oost door de Drake Passage trokken. Het bridgeteam heeft ons voorzichtig naar Ushuaia genavigeerd maar ook geprobeerd om het zo comfortabel mogelijk te maken. Gedurende de nacht waren de omstandigheden verslechterd met golven die hoger werden en die ons in onze kooien gooiden. Tegen de ochtend waren de golven minder hoog geworden en konden velen nog ontbijten.

Er zaten veel mensen aan het ontbijt, die allemaal hun verhalen bespraken over de zware nacht die we hadden gehad. Hoe vaak we allemaal wakker waren geworden. Hoe laat het ruige weer begon.

Misha gaf na het ontbijt een fotoworkshop in de collegezaal. De fotografiegidsen, Misha en Juan, hebben ons op een fantastische manier meegenomen op reis en deelden hun uitgebreide ervaring die ze hebben opgedaan tijdens hun werk op Antarctica. Om 10.30 uur kondigde de kapitein aan dat we iets van richting zouden veranderen, waardoor onze hoek ten opzichte van de golven zou veranderen en er meer beweging aan boord zou kunnen komen. Daarom werd ons aangeraden naar onze kajuiten te gaan waar het het veiligst is en te controleren of onze spullen goed in zee zijn opgeborgen. Om 11.30 uur begon Alexis met zijn lezing over de Yamana's, de inheemse bevolking van Vuurland. Hij heeft zich goed ingelezen in het onderwerp en veel kennis opgedaan bij de lokale bevolking en musea in Patagonië en de Falklandeilanden.

Tegen lunchtijd was de wind afgenomen tot ongeveer 18 knopen en de toestand van de zee was ook minder geworden. De lunch was vandaag een beetje anders door de ruwe omstandigheden. Het personeel van de eetzaal serveerde ons sandwiches en salade, wat een verstandige optie was met zoveel beweging.

Na de lunch kwamen we samen in de lounge om een beroemde video te bekijken van de oude P-lijnschepen, grote vrachtschepen met vierkante tuigage die rond Kaap Hoorn varen. Dit is een fantastisch horloge dat een gevoel geeft van het gevaar en de uitdaging die deze wateren de afgelopen 200 jaar hebben gevormd.

Om 15.00 uur gaf Anthonie ons een zeer actuele lezing over golven. Hij heeft een indrukwekkende kennis van dit onderwerp en gaf een zeer interessante lezing.

In de middag mochten we weer gebruik maken van de buitendekken en dat was een heerlijke aanvulling op de middag, want de lucht was blauw en je kon de warmte van de zon voelen als je op het dek stond.

In de late namiddag hadden we een fantastische trio-lezing over de menselijke impact op de poolgebieden, wat een belangrijke en interessante afsluiter was.

Rond 18.00 uur werden we uitgenodigd in de lounge voor de cocktail van de kapitein. We waren verrast om al het Expeditieteam mooi aangekleed te zien. Iedereen had een grote glimlach op zijn gezicht. Kapitein Toni hief het glas op onze reis. Daarna hadden we het grote genoegen om Juan's diavoorstelling over het einde van de reis te zien. Het was een genot om naar zijn werk te kijken. Prachtige beelden vergezeld van beelden van wilde dieren, prachtige achtergrondmuziek .... Wauw! En de ongelooflijke hoeveelheid werk die hij in de diavoorstelling had gestoken, kwam echt naar voren. We hadden allemaal tranen in onze ogen na het bekijken.

Na dit emotionele samenzijn in de lounge werden we uitgenodigd in onze eetzaal voor een laatste diner aan boord. Het team van de kombuis stelde niet teleur. Weer een heerlijke maaltijd, gelach en veel blije gezichten. We hadden ook de kans om onze dankbaarheid te tonen aan het hotelteam dat er altijd voor zorgde dat we kregen wat we nodig hadden.

Toen we wakker werden, waren we al in de haven van Ushuaia, klaar om voor de laatste keer van boord te gaan. De afgelopen twee weken hebben ons meegenomen op een opmerkelijke reis naar het Antarctisch schiereiland, de South Shetlands en de uitgestrekte Zuidelijke Oceaan daartussen. Deze onvergetelijke reis heeft ons laten zien hoe gevarieerd en talrijk het leven is in deze afgelegen en soms onherbergzame uithoeken van onze planeet Aarde. We hebben verbazingwekkende wilde dieren ontmoet, nieuwe vrienden gemaakt, samen geleerd en ervaren. We zullen allemaal verschillende herinneringen aan onze reis mee naar huis nemen, maar die herinneringen zullen ons de rest van ons leven bijblijven.