HDS03-22, reisverslag, Noord-Spitsbergen, Op zoek naar Ijsbeer & pakijs boog van Meridian

Vandaag begon ons Arctische avontuur en omdat het regende, wilden de gasten nog sneller aan boord om aan onze reis te beginnen! Het Expeditieteam bracht de bagage aan boord en begroette de gasten toen ze de loopplank opliepen van ons mooie schip, M/V Hondius. Terwijl de gasten en hun bagage gelukkig aan boord waren, begonnen Expeditieleider (EL) Eduardo en Chief Officer Matei om 17:30 uur met de verplichte veiligheidsbriefing. Dr. Rogier Steins stelde zich ook voor; ook hij had een paar jaar geleden aan boord moeten komen en deelde dus de vreugde van de gasten over het feit dat ze aan boord waren! Tijdens de veiligheidsbriefing werd de gasten getoond hoe ze reddingsvesten moesten aantrekken en werden de drijfpakken getoond die in alle hutten zijn opgeborgen voor gebruik in een noodsituatie. Als onderdeel van de briefing klonk het alarm om het schip te verlaten en dus gingen we allemaal naar onze verzamelplaatsen, in de observatielounge (station B) of het restaurant (station A). Zodra alle gasten waren gearriveerd en hun reddingsvesten op de juiste manier droegen, gingen we naar de opstapplaats voor de reddingsboten op dek 6. We werden naar onze reddingsboten gedirigeerd. We werden naar onze reddingsboten gedirigeerd en kregen verdere informatie van tweede officier Kirill Buriachek en derde officier Don Buren, die de kapiteins van deze vaartuigen zouden zijn in het (zeer onwaarschijnlijke) geval dat we ze zouden moeten gebruiken. Daarna, om 18.15 uur, kregen de gasten een welkomst- en oriëntatiebriefing van onze hotelmanager William en EL Eduardo. Hierna was het etenstijd (een heerlijk buffet verzorgd door chef-kok Ralf en zijn team) en was het tijd voor de derde en laatste briefing van de avond, een videopresentatie van AECO (de Association of Arctic Expedition Cruise Operators) die bezoekers informeert over correct gedrag ten opzichte van het milieu, de mensen en de wilde dieren van het Noordpoolgebied. Na een dag reizen en veel belangrijke informatie gingen velen van ons naar bed om goed uitgerust te zijn voor onze eerste volle expeditiedag morgen.

Na onze eerste nacht op het schip begonnen we onze ochtend met het bekijken van een gigantische gletsjer, de Lilliehöökbreen. Deze gletsjer is 11 km breed en omringde ons schip als een amfitheater. Na het ontbijt werd iedereen uitgenodigd om van de prachtige omgeving te genieten en hoewel het buiten behoorlijk fris was, waren er veel mensen op het dek te vinden om foto's te maken. Tijdens deze ochtend hadden we verschillende verplichte briefings, waaronder de zodiac briefing en de AECO animatiefilm met uitleg over de 'do's en don'ts' in het noordpoolgebied. Het expeditie personeel deelde deze ochtend ook de muck boots uit en we deden een bio-security check om er zeker van te zijn dat we allemaal schone kleding hadden voor de landing. Op de terugweg naar de middaglanding, Ny-Ålesund, maakten we een stop in de baai die oorspronkelijk gepland was, Fjortende Julibukta. Hier maakten we een korte boottocht om de kliffen ter hoogte van het water en hoog in de heuvels te observeren en een grote diversiteit aan vogels te spotten. Hier hebben we Papegaaiduikers, Zwarte Zeekoeten, Brunnich's Zeekoet, Drieteenmeeuwen, Grote Meeuwen en Brandgansen gezien. Na deze korte stop gingen we op weg naar Ny-Ålesund door de brede Kongsfjorden terwijl we genoten van onze lunch in het restaurant. De middagactiviteit begon een beetje spetterend met 20 knopen wind en relatief hoge golven. Het was een geweldige eerste ervaring om te zien hoe goed iedereen had geluisterd naar de Zodiac briefing! Niemand viel in het water, dus we kunnen zeker zeggen dat iedereen het uitstekend heeft gedaan! Aangekomen in Ny-Ålesund hadden we wat vrije tijd om de meest noordelijke onderzoeksstad ter wereld te verkennen. Er waren verschillende bezienswaardigheden zoals het museum, het groene havenhuis, de villa en het standbeeld van Amundsen en de hondenkennel. Er was ook genoeg tijd om rond te kijken in de Kongsfjordbutikken, de winkel van de nederzetting, waar veel verschillende souvenirs verkrijgbaar waren. Veel mensen maakten van de gelegenheid gebruik om een ansichtkaart te kopen om naar vrienden en familie te sturen. In het oude postkantoor kon je je paspoort laten stempelen met een unieke stempel waarop de breedte- en hoogtegraad van de stad stond. Iedereen had ook de kans om een wandeling te maken naar de historische mast die werd gebouwd om de luchtschepen 'Norge' en 'Italia' voor anker te laten gaan. Dit was een korte wandeling die begon bij het Chinese onderzoeksstation. Deze wandeling moest worden aangeboden als een begeleide wandeling omdat we ons buiten de stadsgrenzen bevonden en dit wordt beschouwd als ijsberengebied, wat gevaarlijk zou kunnen zijn. Gelukkig kwamen we geen ijsberen tegen op het pad en de enige zoogdieren die we zagen waren drie ongevaarlijke Spitsbergen Rendieren. We zagen verschillende vogelsoorten waaronder Sneeuwgors en Steenlopers en een ongelooflijk interessant verhaal, uitgelegd door de expeditiemedewerkers, over de mast. Het was zeker een geslaagde en mooie wandeling. Op de terugweg was het weer gelukkig wat afgezwakt en konden we zonder al te veel water op ons gezicht terug naar het schip. Om onze dag af te sluiten kregen we bezoek van onze kapitein Artur Iakovlev die een kleine toespraak hield om ons welkom te heten op het schip tijdens onze dagelijkse Recap. Daarna legde onze Expeditieleider, Eduardo, uit wat onze plannen voor de volgende dag waren, samen met de weersvoorspelling. Sommige medewerkers hielden ook korte lezingen over interessante onderwerpen, zoals Sara die sprak over strandopruimingen, Claudio die sprak over zijn studies over het dieet van Spitsbergen Rendieren en George over welke landen tot het Noordpoolgebied worden gerekend. Alles bij elkaar zorgde dit voor een uitstekende eerste dag die werd afgesloten met een heerlijk diner van onze chef-kok Ralf.

Vanochtend hoorden we de gebruikelijke 'bing bong' en verwachtten we de stem van Expeditieleider Eduardo om ons het plan van de dag te vertellen. Maar wacht... hij vertelde ons eigenlijk dat we zo snel mogelijk uit bed moesten komen omdat Fritz van het Expeditieteam net drie Ijsberen had gespot op Smeerenburg, onze voorgestelde landingsplaats van de ochtend! Wacht, wat?! We konden onze oren niet geloven! Ja, een vrouwtje en haar twee welpen aten een zeehond vlak voor de boeg van het schip. Iedereen liep snel naar buiten (omdat we niet rennen op het schip, voor de veiligheid) om te proberen ze te zien. Wat een show voor deze vroege ochtend! Toen we werden geroepen voor het ontbijt, was Eduardo al bezig met het maken van plan B, want met de beren erbij konden we niet aan land gaan bij Smeerenburg. Er werd besloten om een zodiac cruise te maken om de beren van dichterbij te bekijken. We waren voorzichtig om niet te dichtbij te komen met onze zodiacs, maar de kust werd toch al geblokkeerd door zee-ijs, dus we konden niet te dichtbij komen. om 9:30 uur sprongen we allemaal in een zodiac en begonnen we onze weg naar deze iconische Arctische dieren. De zee was een beetje rotsachtig door de wind, maar we wilden niet nat worden omdat we wisten dat we een geweldige waarneming zouden hebben! De twee grote welpen, minstens in hun tweede jaar, waren aan het spelen en eten terwijl hun moeder hen van dichtbij in de gaten hield. We spendeerden ongeveer een uur aan het maken van de perfecte foto! Voordat we teruggingen naar het schip besloot het Expeditieteam om naar de walrussen te gaan kijken die aan het jagen waren op de andere kant van de landingsplaats, in de buurt van de historische blubberovens. Wat een cruise: walrus en ijsbeer op dezelfde ochtend! We gingen terug naar het schip toen de wind opstak en het weer kouder werd. We waren blij dat we terug waren voor een warm drankje, een douche en een heerlijke lunch. Het meeste gesprek ging over de dieren die we die ochtend hadden gezien! Na de lunch gaf astronoom Lothar een lezing over de Arc of Meridian, een expeditie waarbij de lengte van de meridiaan in het poolgebied werd gemeten en de vorm van de aarde werd bevestigd. Ondertussen voer het schip richting onze middaglanding en verkenden de meeste medewerkers de kust om meer majestueuze wilde dieren te vinden. Dankzij Expeditiegids Meike werden we getrakteerd op nog een Ijsbeer aan wal! AMAZING! Zoals we inmiddels wisten, werden we opgeroepen om in de zodiacs te stappen voor een kijkje van dichterbij. De wind was gaan liggen, de zee was vlakker geworden en de temperatuur was gestegen. We gingen een uitzonderlijke middag tegemoet! Toen we aankwamen, lag de beer te slapen in een kuil die hij in de sneeuw had gegraven. We werden afgeleid door een zeer ongewone waarneming: een Zwarte Wouw die zich tegoed deed aan wat blubber! Het is extreem abnormaal om deze vogelsoort zo ver noordelijk te zien en alle vogelaars waren erg opgewonden. Uiteindelijk werd de beer wakker en begon hij wat rond te wandelen. Na nog wat meer berenactie te hebben gezien, gingen we verder naar de andere kant van het eiland, naar enkele kliffen waar vogels nestelen. We waren nog een beetje vroeg in het seizoen en de meeste vogels waren er nog niet. We konden echter nog wel Papegaaiduikers in het water zien met hun kleurrijke snavels, enkele Brünnich's Zeekoeten met hun pinguïnachtige vorm en zwart-witte kleuren, en enkele Walrussen in het water en op het ijs. Het zachte licht hielp ons om een paar prachtige foto's te maken. De tijd ging zo snel voorbij en na tweeënhalf uur varen keerden we terug naar het schip. We konden niet geloven hoeveel geluk we hadden gehad met deze geweldige dag vol wilde dieren! Tijdens de avond recapitulatie informeerde Expeditieleider Eduardo ons over het plan voor morgen. Daarna volgde Fritz die vertelde over de Noordse Sternen, de vogel met de langste migratie van alle vogelsoorten en Koen die vertelde over de geschiedenis van Smeerenburg. Deze oude Nederlandse walvisvaardersnederzetting op een klein zandig stuk land had talrijke huizen en blubberovens toen het operationeel was. Na het diner gingen we allemaal naar bed met mooie herinneringen aan de dag en spanning voor wat er de rest van onze reis zou volgen!

Expeditieleider Eduardo had gisteren tijdens de recapitulatie de ongelooflijke wildlife-ontmoetingen van die dag samengevat en eindigde met te zeggen dat hij hoopte dat we het tijdens de rest van de reis nog beter konden maken. Iedereen glimlachte, sommigen lachten zelfs; het kon gewoon niet beter, toch? Nou... Het verkenningsteam van de Expeditiestaf was aan land gegaan bij Crozierpynten en onderzocht het gebied landinwaarts vanaf de landingsplaats. Op de brug waren nog twee teamleden aan het verkennen met verrekijkers, toen Hazel een Ijsbeer zag die naar de boeg van Hondius zwom! Hij zwom ongeveer 500 meter voor het schip aan stuurboord en ging in de richting van de landingsplaats. Aan wal werd Eduardo dringend op de hoogte gebracht en hij beval een onmiddellijke evacuatie. Het team voerde vervolgens een kalme, gecontroleerde verwijdering uit in lijn met onze protocollen en training. Nu iedereen veilig was en de beer aan land was, werd er een plan opgesteld om een zodiac-cruise met het hele schip te maken om hopelijk een beter zicht te krijgen. De eerste zodiac die gelanceerd werd, zag de beer al snel weer en, verbazingwekkend genoeg, had hij een gewone zeehond gedood en was hij zich aan het voeden met het karkas! Dit was in het perfecte zicht van de nu verzamelde flottielje van zodiacs. We geloven dat deze zeer ondervoede beer een jong mannetje was en hij zat zich tegoed te doen aan zijn maaltijd. Na ongeveer een uur verrukt naar deze beer te hebben gekeken (en duizenden foto's te hebben genomen) besloten we de baai in te varen en vonden we een Spitsbergen Rendier en een zwemmende Walrus. We dachten dat de ochtend niet beter kon worden, maar toen werd er nog een Ijsbeer gezien! Deze ijsbeer zwom in het drijfijs. Alle zodiacs hielden een respectvolle afstand toen hij op weg was naar de kust, duidelijk op weg naar het strand waar de eerste beer zich aan het voeden was met zijn gedode zeehonden. Toen de tweede beer aan land kwam, was het meteen duidelijk dat dit een veel groter en gezonder individu was (we denken dat dit een volwassen vrouwtje was). Beer nummer twee verdreef met gemak de eerste beer van de prooi en begon te eten. De kleinere beer, wanhopig hongerig, deed verschillende pogingen om terug te gaan naar de zeehond, maar de grotere beer joeg hem herhaaldelijk weg. Uiteindelijk ging hij een eindje van de prooi in de sneeuw liggen en leek hij te wachten in de hoop dat er nog wat restjes over zouden blijven als beer twee zijn buik vol had. Zelfs de meest ervaren van onze Arctic Expedition Guides waren verbaasd over wat we net hadden gezien. Na de lunch was er een gesplitste landing gepland. Terwijl de helft van de gasten genoot van een presentatie van Laura over 'zee-ijs' als voorbereiding op onze dag tussen het ijs morgen, werd de andere helft aan land gebracht om de overblijfselen van het onderzoeksstation in Kinnvika te bekijken, de plaats van een gezamenlijke Zweeds/Finse onderneming om de kromming van de wereld te meten en te bewijzen dat de aarde niet perfect bolvormig is, maar afgeplat aan beide polen. Gezien alle berenactiviteiten die onze landingsplannen in de war hadden gestuurd, was dit onze eerste 'echte' wandeling op het wilde Spitsbergen... althans voor sommigen! Tegen het einde van de eerste wandeling werd een Ijsbeer in de verte gezien door het gidsteam en bevestigd door het brugteam. Er werd onmiddellijk een evacuatie bevolen door de expeditieleider, onze eerste gasten. Er vond een ordelijke, gecontroleerde evacuatie plaats tot grote verdienste van zowel het personeel als de betrokken gasten, die kalm bleven en de hele tijd de bevelen opvolgden. Terug aan boord werden ze beloond met een warm drankje terwijl ze luisterden naar een herhaling van Laura's lezing over zee-ijs. De tweede groep kon nu niet aan land vanwege de beer, maar kreeg een zodiac cruise aangeboden om het station vanaf het water te zien en werd getrakteerd op een schattige zeehondenpup die over het ijs rolde. Een mooie zachte afsluiting van een mega spannende dag!

Vandaag bracht M/V Hondius ons naar het pakijs. Dit voelde als een andere wereld; je kreeg echt het gevoel dat we in niemandsland ronddobberden in een gebied dat volledig vijandig tegenover mensen staat. Overal waar je je omdraaide was ijs, tot aan de horizon. Veel mensen lieten hun gedachten afdwalen, mijmerden over de schoonheid van de natuur en dachten aan historische ontdekkingsreizen; die dappere zielen die zich in houten schepen op het ijs waagden en misschien wel een lange donkere winter in het noordpoolgebied beleefden. We voelden ons helemaal veilig met ons Ice Class 6 schip met alle benodigdheden en luxe aan boord, inclusief gezond eten om scheurbuik te voorkomen en een warme lounge om bevriezing te voorkomen! De verrekijkers werden de hele dag omhoog gehouden om talloze vogels te zien, waaronder Ivoormeeuwen en een jonge Vorkstaartmeeuw, en zeezoogdieren zoals Baardrobben die op het ijs lagen en rustten. We kregen ook verschillende lezingen van het expeditie personeel over de volgende onderwerpen: de Arctische Megafauna (Ijsbeer en Walrus) door Hazel, Noordse Stormvogels en jagers door Meike en Andrew en tot slot geologie en politiek van het Noordpoolgebied door Laura en George. We hebben veel voetafdrukken van ijsberen gezien op het ijs, maar we hebben er deze dag geen een kunnen spotten. Warme chocolademelk met rum en slagroom op de boeg van ons schip hielp zeker om de grip van het koude weer te verlichten!

We werden wakker onder een grijze hemel met vallende sneeuw, maar het woeste landschap compenseerde dit echte Arctische weer. Terwijl wij langzaam wakker werden, maakte het Expeditie personeel zich al klaar voor de komende dag. Om 7:30 uur riep hotelmanager William ons voor het ontbijt en terwijl we aten, bewonderden we het prachtige landschap dat Magdelenafjorden buiten de ramen te bieden had. Prachtige, donkere bergtoppen tot 900 meter omringden ons, de witte sneeuw smolt weg terwijl de lente zijn intrede deed en deze verving door flarden groen mos. Om 8:30 uur werden we uitgenodigd om ons te verzamelen bij de plankdeur om aan boord te gaan van de zodiacs naar onze landingsplaats, Gullybukta. De landing was verdeeld tussen een kleine wandeling naar de walrussen en een zodiac cruise. Toen we buiten kwamen, konden we de koude lucht van de Noordelijke IJszee voelen. Aan wal waren ongeveer twaalf Walrussen te zien; deze reusachtige beesten speelden en jaagden in het water en ze waren verrassend actief voor zulke grote zoogdieren die normaal gesproken graag gewoon op het strand slapen! We hadden er de hele dag kunnen blijven om naar hun capriolen te kijken, maar we wisselden van groep en genoten van een zodiac cruise. We namen de tijd om langs de kust te varen en de verschillende vogels van het gebied en de prachtige gletsjer tegenover de landingsplaats te observeren. Als afsluiting van de zodiac cruise waren we weer terug bij de walrussen, deze keer om ze vanuit het water te bekijken. Sommige zwommen nieuwsgierig rond de zodiacs, maar we zorgden ervoor dat we op veilige afstand bleven; scherpe slagtanden en opgeblazen boten gaan niet samen! Degenen die niet aan land gingen of niet met de zodiacs gingen, luisterden naar Eduardo's praatje over GPS (Global Positioning Systems) en hoe dit kleine apparaatje, dat zo handig is, tot stand is gekomen. Dit werd gevolgd door de lunch. Hoewel we aan boord altijd goed gevoed werden, waren we toch uitgehongerd toen we na de opwinding van de ochtend de eetzaal binnenstapten! In het restaurant was het een drukte van belang, want iedereen besprak ons avontuur van de ochtend met onze medepassagiers. Na de lunch en een welverdiende rust werden we teruggeroepen naar de zodiac voor nog een tocht diep in de fjord. De bewolkte lucht was eigenlijk fantastisch voor het fotograferen van helderblauw gletsjerijs dat was afgedreven van de Waggonwaybreen gletsjer aan het einde van de fjord. We genoten ook van het zien van prachtige vogels, zoals Koningseideren en Noordse Sternen, naast een heerlijke ontmoeting met Gewone Zeehonden die speels rond onze zodiacs zwommen. Hoezeer we de gletsjer ook bewonderden, we konden zien dat hij niet in de beste staat was met enkele bruine en grijze vlekken die wijzen op een terugtrekkende gletsjer. Als een gletsjer zich terugtrekt, erodeert hij de rotsen eromheen en laat hij een grote hoeveelheid steenstof achter op het ijs. Terwijl we terugreden naar het schip begonnen we de kou te voelen, dus we begonnen allemaal te dromen van de warme douche die ons in onze hutten wachtte. Terug aan boord kwam iedereen samen in de lounge voor de voorlaatste samenvatting. Het was bijna het einde van de reis, maar we vonden het nog steeds spannend om te denken aan de fauna, flora en het landschap dat we misschien nog zouden tegenkomen op onze laatste verkenningsdag. Om 6:30 nodigde Eduardo, onze Expeditieleider, ons uit in de lounge om het plan van morgen te laten zien. Dit werd gevolgd door een video van gids Dorette die liet zien wat er allemaal mogelijk is om je reis te filmen met een smartphone en Hazel gaf een luchtige korte lezing over zeemanstatoeages en hun traditionele symbolische betekenissen. De dag werd afgesloten met een heerlijke BBQ buiten op achterdek 5, bereid door chef-kok Ralf en zijn team en het dinerpersoneel. Dit was de perfecte manier om de dag af te sluiten! We genoten van het fantastische eten omringd door de schoonheid van de wilde Noordpool en sloten de avond af met een dansje voor degenen die nog energie over hadden na deze volle dag vol opwinding!

Zo begon onze laatste volle dag in Spitsbergen, met een gesplitste landing. De helft van de gasten bleef aan boord van de Hondius om te genieten van de fantastische faciliteiten en een informatieve presentatie van Georgina over Arctische fotografie. De andere helft ging aan land voor de langste geplande wandeling van de hele cruise (op voorwaarde dat er geen ijsberen kwamen opdagen om onze plannen te veranderen!) Eerst was er een wandeling vanaf de landingsplaats aan het strand om een pelsjagershut te bekijken (nog steeds in gebruik en te huur!) waar we leerden over hoe het oorspronkelijk een basis was voor het vangen van ijsberen en poolvossen voor hun vacht. Van daaruit wandelden we verder naar hoger gelegen gebieden om te genieten van het uitzicht op deze indrukwekkende fjord. We zagen onder andere veel Paarse Strandlopers, die de fotografen erg aantrokken, Sneeuwgors, Rendieren, Noordse Sterns, Arctische Skua's en een overstroming van Kleine Rietgansen. Toen de gasten van het schip naar de wal overstapten en vice versa, werd een wandelgroep betoverd toen een prachtig mannetje Alpensneeuwhoenen bijna aan hun voeten landde. Met zijn mooiste, volledig witte winterkleed was het een onweerstaanbaar vogel supermodel voor elke 'paparazzi' camera in de buurt. Tot slot was er de mogelijkheid voor de beruchte 'Polar Plunge': een korte duik in ijskoud Arctisch water vanaf het strand. Waren de deelnemers dapper of gek? Na de lunch was chef-kok Ralf zo vriendelijk zijn tijd vrij te maken om een presentatie te geven over de bevoorrading en catering voor poolexpeditiecruises. Zoals altijd is het een van de meest informatieve en plezierige lezingen voor gasten, die wegkomen met een nieuw begrip en waardering voor de verbazingwekkende logistiek die buiten het zicht gebeurt totdat het zo mooi wordt gepresenteerd op het bord voor hen. Later meldde iedereen zich bij de receptie om af te rekenen en ging vervolgens naar de materiaalwinkel om de schoenen in te leveren. Al die tijd voer de Hondius door de fjord, om uiteindelijk zuidwaarts af te buigen naar open water richting onze eindbestemming Longyearbyen, via de prachtige Alkhornet-piek en de prachtige Tryghammna-fjord. S Avonds kwamen we voor de laatste keer bij elkaar om deel te nemen aan het afscheidsfeestje van de kapitein met cocktails en om de prachtige diashow van fotografen Georgina & Juan te bekijken. Deze werd ter beschikking gesteld om gekopieerd te worden en mee naar huis te nemen als een uniek aandenken aan onze ongelooflijke expeditiecruise!

Ons Arctische avontuur was toch nog niet voorbij! Helaas wel, na onze laatste wake-up call om 7:00 door Expeditieleider Eduardo was het tijd voor ons laatste ontbijt aan boord van M/V Hondius. Passagiers gingen van boord via de loopplank en werden herenigd met hun bagage voordat ze aan boord gingen van de wachtende bussen of een wandeling in de stad maakten. Iedereen nam afscheid van het vriendelijke Expeditieteam en vertrok, glimlachend en terugdenkend aan een prachtige expeditiecruise! We danken jullie allemaal voor het meereizen op deze reis; voor jullie enthousiasme, steun en goed gezelschap. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook moge zijn! Totale afstand gevaren op onze reis: 821.5 zeemijlen Het verste noorden: 80°42.00' N, 11°00.98' E Namens Oceanwide Expeditions, kapitein Artur Iakovlev, expeditieleider Eduardo Rubio Herrera, hotelmanager William Barnes en de gehele bemanning en staf van M/V Hondius, was het een genoegen om met jullie te reizen.