HDS02-22, reisverslag, Noord-Spitsbergen Op zoek naar de Ijsbeer & pakijs - Vogelen

Wat een prachtige dag om ons Arctische avontuur te beginnen; een onbewolkte blauwe lucht, stralende zon en kalm water. Perfect! Het Expeditieteam bracht de bagage aan boord en begroette de gasten toen ze de loopplank opliepen van ons mooie schip, M/V Hondius. Veel gasten legden uit dat ze deze reis een paar jaar geleden hadden moeten maken, maar dat deze helaas moest worden verplaatst vanwege de pandemie. Je kunt je dus wel voorstellen hoe opgewonden iedereen was om na lang wachten eindelijk aan deze expeditie te beginnen! Terwijl de gasten en hun bagage gelukkig aan boord waren, begonnen Expeditieleider (EL) Eduardo en Chief Officer Diederik om 17.30 uur met de verplichte veiligheidsbriefing van het schip. Dr. Rogier Steins stelde zich ook voor; ook hij had een paar jaar geleden aan boord moeten komen, dus hij deelde de vreugde van de gasten dat ze aan boord waren! Tijdens de veiligheidsbriefing werd de gasten getoond hoe ze reddingsvesten moesten aantrekken en werden de drijfpakken getoond die in alle hutten zijn opgeborgen voor gebruik in een noodsituatie. Als onderdeel van de briefing klonk het alarm om het schip te verlaten en dus gingen we allemaal naar onze verzamelplaatsen, in de observatielounge (station B) of het restaurant (station A). Zodra alle gasten waren gearriveerd en hun reddingsvesten correct droegen, gingen we naar de opstapplaats voor de reddingsboten op dek 6. We werden naar onze reddingsboten gedirigeerd. We werden naar onze reddingsboten gedirigeerd en kregen verdere informatie van tweede officier Kirill Buriachek en derde officier Don Buren, die de kapiteins van deze vaartuigen zouden zijn in het (zeer onwaarschijnlijke) geval dat we ze zouden moeten gebruiken. Daarna, om 18.15 uur, kregen de gasten een welkomst- en oriëntatiebriefing van onze hotelmanager William en EL Eduardo. Onze vogellijst, vanaf het moment van vertrek uit de haven in Longyearbyen, bevatte al Eiders, Drieteenmeeuwen en Zwarte Zeekoeten. Al snel na vertrek zagen we Noordse Stormvogelen, opvallend veel donkerder dan die verder naar het zuiden; de meeste vogels die we rond Spitsbergen tegenkomen hebben de blauwe kleurmorf van het verenkleed, waardoor ze er rokerig grijsblauw uitzien. Na de belangrijke kwestie van etenstijd (een heerlijk buffet verzorgd door chef-kok Ralf en zijn team) was het tijd voor de derde en laatste briefing van de avond, een videopresentatie van AECO (de Association of Arctic Expedition Cruise Operators) die bezoekers informeert over correct gedrag ten opzichte van het milieu, de mensen en de wilde dieren van het noordpoolgebied. Na een dag reizen en veel belangrijke informatie gingen velen van ons naar bed om goed uitgerust te zijn voor onze eerste volle expeditiedag morgen. Om 23:00 uur had het handjevol gasten dat nog wakker was het geluk om twee Blauwe Vinvissen te zien! Het schip vertraagde om hun reisrichting in te schatten. Grote walvissen lopen het risico om door het schip geraakt te worden, dus het is van vitaal belang dat we rekening houden met hun bewegingen. Gelukkig bleven de dieren op een veilige afstand en gingen ze op snelheid de andere kant op dan wij. We hadden op geen enkele manier kunnen afremmen of onze positie kunnen wijzigen om ze beter te kunnen zien; de blauwe vinvis kan in korte uitbarstingen een topsnelheid van 45 km/u halen (maar cruist regelmatig met een snelheid van 1-5 km/u). De topsnelheid van ons schip ligt dichter bij een maximum van 27 km/u, wat een idee geeft van hoe snel deze walvissen zijn, ondanks dat ze enorm zijn!

We ontwaakten voor onze eerste volle dag op het water om te genieten van een ontspannen ontbijt en een nog ontspannender cruise door de fjord naar de Lilliehöökbreen gletsjer. Hoewel het gletsjerfront in het recente verleden aanzienlijk was teruggelopen, konden wij, die hier voor het eerst waren, alleen maar getroffen worden door de enorme omvang. Niet de hoogste gletsjer, maar immens breed en verdwijnend in de vallei naar zijn verre bron, uit ons zicht in de laaghangende bewolking. Het water voor de gletsjer was bezaaid met stukken ijs, sommige met helderblauwe tinten. We begonnen de vogels die rond de fjord vlogen te identificeren, waarbij Brünnich's Zeekoet en Noordse Stormvogelen het meest voorkwamen met een paar Koningseideren en een Arctische Skua. Een Baardrob was ook een geweldige vondst! Terug aan boord werden laarzen uitgedeeld aan alle gasten, gevolgd door een verplichte briefing over de veiligheid van de zodiacs voorafgaand aan de eerste geplande landing in de namiddag. Tijdens de lunch verplaatste Hondius zich naar de Kongs fjord om de eerste landing van de cruise uit te voeren. De helft van de gasten stapte in de zodiacs om naar een kleine baai te worden gebracht waar een mislukte marmermijnoperatie van Ernest Mansfield en zijn Northern Exploration Company Ltd plaatsvond. Ze verkenden de omtrek van de overgebleven hutten (die nog steeds in gebruik zijn door onderzoekers), de kraan en de transportmotor. In de baai bleek een paartje IJseenden (op de foto links) een goed begin van de dieren die werden gezien, waaronder rendieren, Paarse Strandlopers en Kleine Rietgansen. Eén groep werd compleet verrast toen een prachtige Alpensneeuwhoen met winterkleed bijna aan hun voeten landde en zich rustig neerzette om te eten. De andere helft van de gasten werd meegenomen voor een zodiac cruise in de fjord, waarbij ze door een veld van kleine bergen in vele vormen en tinten kronkelden, waaronder een die ongekleurd en vrijwel transparant was en eruitzag als een enorme diamant toen de zon er doorheen scheen. Een Dwergvinvis dook op voor een zodiac, maar verdween prompt en werd niet meer gezien ondanks dat andere zodiacs ter plaatse kwamen; typisch 'slinky Dwergvinvis' gedrag! Er werden verschillende gewone zeehonden gezien en ook een prachtige Langstaartmeeuw, die in de late namiddagzon op een rots op de top van een kleine heuvel zat. Een prachtig einde van de dag!

We werden wakker met regen onder een grijze hemel, maar het prachtige landschap compenseerde dit. Terwijl de gasten langzaam wakker werden, maakte het Expeditie personeel zich al klaar voor de komende dag. Om 7:30 riep hotelmanager William ons voor het ontbijt en terwijl we aten, bewonderden we het prachtige landschap dat Magdelenafjorden te bieden had door de ramen van de eetzaal. Donkere, grillige pieken tot 900 meter hoog, bedekt met mossen en de resten van de winterse sneeuw en ijs. Om 8:30 werden we uitgenodigd om elkaar te ontmoeten bij de deur van het schap om op weg te gaan naar onze landingsplaats, Gullybukta. De landing was opgesplitst in een kleine wandeling en een zodiac cruise. Gelukkig voor ons was het inmiddels opgehouden met regenen. We maakten een kleine wandeling rond de steiger en omhoog naar een Walrus verblijfplaats. Deze gigantische beesten met slagtanden speelden en foerageerden in het water en waren verrassend actief vergeleken met het gebruikelijke gedrag van ze die op het strand liggen te slapen! We zouden de hele dag aan wal hebben kunnen staan kijken naar deze komische wezens, maar het was tijd voor de groepen om te wisselen; degenen die aan wal waren geweest, gingen nu met een zodiac een cruise maken rond de fjord. Sommigen van ons gingen meteen naar een Kleine Alk kolonie, om deze kleine vogels te zien vliegen van en naar de kliffen waar ze nestelden. Andere zodiacs namen een route langs de kust om op zoek te gaan naar andere wilde dieren. Het hoogtepunt waren echter nog meer Walrussen: ze zwommen nieuwsgierig rond de zodiacs en gaven een fantastisch uitzicht. De ochtendactiviteiten liepen ten einde en we keerden terug naar het schip voor de lunch. Het restaurant gonsde van opwinding terwijl de passagiers hun ervaringen deelden van de ochtend vol wilde dieren. Na de lunch was het tijd voor nog een zodiac cruise, dieper de fjord in. Dit was een fantastische middag met veel Koningseideren en Noordse Sternen samen met gewone zeehonden, sommige zwemmend en anderen rustend. Dankzij een scherpziende gast konden sommigen van ons een Poolvos zien! Andere gasten werden getrakteerd op een fantastisch uitzicht op een Dwergvinvis (op de foto op de vorige pagina). Een prachtige blauw-witte gletsjer overspande het einde van de fjord. Het was ongetwijfeld prachtig, maar we konden zien dat het niet in de beste staat was met bruine en grijze vlekken die aangaven dat dit een gletsjer is die zich terugtrekt. Naarmate de gletsjer zich verder terugtrekt, zal hij de rotsen rondom eroderen en grote hoeveelheden steenstof achterlaten op het omringende ijs. Terug aan boord ontmoette iedereen elkaar in de lounge. Je kon zien dat het een goede dag was geweest door de sfeer van opgewonden geklets in de kamer. Om 18u15 nodigde Eduardo, onze expeditieleider, ons uit in de lounge om de plannen voor morgen te tonen. Hij werd gevolgd door enkele verslagen over vogels: Andrew over jagers en Meike over Kleine Alken. De dag eindigde met een heerlijk diner bereid door onze favoriete chef-kok Ralf en een feestelijk drankje aan de bar geserveerd door Rolando en John, onze lieve barmannen. We wisten dat we vannacht goed zouden slapen na een dag vol expedities en konden niet wachten om te zien wat morgen zou brengen.

Toen we 's ochtends de gordijnen open deden, wachtte ons een zonnige dag met rustig water. Na het ontbijt ging een groep passagiers 's ochtends op een zodiac cruise in de fjord, terwijl de andere groep op het schip bleef voor een uitstekende lezing over Ijsbeeren door Sara. Later in de ochtend wisselden de groepen hun activiteiten. De locatie van vandaag was de fjord van de vogels (Fuglefjorden). Zwervend door het gebroken zee-ijs vonden we een verscheidenheid aan vogels: Drieteenmeeuwen, Zwarte Zeekoeten, Papegaaiduikers, Eidereenden en Koningseideren en de Noordse Stern. We werden ook getrakteerd op prachtige uitzichten op Baardrobben, zowel in het water als rustend op het ijs. Opnieuw spotte een scherpziende passagier een Poolvos; deze was zijn witte wintervacht aan het ruien naar zijn bruinachtige zomervacht. In de namiddag bezochten we de historische Nederlandse walvisvaardersnederzetting Smeerenburg (wat 'blubberstad' betekent) waar vroeger tweehonderd inwoners woonden in zestien huizen en talrijke blubberovens die werden gebruikt voor het koken van walvisblubber om olie te verkrijgen. Daarnaast was er nog meer historisch belang in de buurt toen we een zodiac cruise maakten naar Virgohamna (gelegen op Danskøya) om de overblijfselen te zien van een structuur die werd gebruikt om een enorme waterstofballon te ondersteunen die werd gebruikt door de Zweedse ingenieur/fysicus Salomon August Andrée, samen met Knut Frænkel en Nils Strindberg, in een poging om de Noordpool te bereiken in 1897. Naast de geschiedenis was er tijdens de middag volop gelegenheid om van wilde dieren te genieten. Walrussen verrukten iedereen aan wal bij Smeerenburg en later hadden we een aantal bijzondere ontmoetingen met gewone zeehonden tijdens een zodiac-tocht. S Avonds hadden we een speciale maaltijd: een Arctische barbecue op het achterdek! We gingen naar buiten voor deze unieke eetervaring, een volledig buffet en barbecue voor de Smeerenburgbreen. Met muziek en gratis drankjes voor de avond was de sfeer erg feestelijk en velen van ons zagen het einde van de dag op de dansvloer.

Hondius was de hele nacht doorgevaren naar een positie net ten noorden van de archipel van Spitsbergen om twee doelen te bereiken. Ons eerste doel was om de breedtegraad van 80 graden Noord over te steken, wat we deden om 07:31 uur op 6 juni 2022. Dit is een positie waarvan niet veel mensen kunnen zeggen dat ze die gepasseerd zijn, omdat het zo ver naar het noorden is. Ook hadden we alle resterende land ten zuiden van ons verlaten en de Noordpool lag nu slechts 1.111 zeemijlen recht voor ons, zoals de kapitein het schip in die richting wees. Maar om er vanaf dit punt te komen, moet je een immense fysieke barrière overwinnen. We waren aangekomen aan de rand van het pakijs, ons tweede doel, en van hier tot de pool is een immense bevroren zee. Aan de zuidelijke rand wordt deze opgebroken door de combinatie van de energieke zee en de opwarmende temperaturen van de komende zomer. Om 09:00 uur draaide kapitein Artur Hondius het ijs in en konden we bijna de hele dag doorbrengen in deze magische omgeving. We konden achterom kijken naar de iconische bergen van Noord-Spitsbergen en vooruit kijken naar de met ijs afgesloten noordpool van de aarde. Binnen gaf Laura een bijzonder relevante lezing over 'zee-ijs'. Vanaf de vroege ochtend, terwijl de gasten nog in hun hutten sliepen, was het expeditieteam op zoek gegaan naar ijsberen die op het pakijs bleven om op zeehonden te jagen. We zagen meteen zeehonden die eenzaam op de ijsschotsen lagen. Baardrobben waren de meest voorkomende soort overdag, maar we zagen ook drie Klapmutsen, de eerste van de reis. Terug binnen gaf Hazel een fascinerende presentatie over 'Arctische vinpotigen' (dieren met zwemvliezen zoals zeehonden en walrussen) en Koen over de 'Geschiedenis van Spitsbergen'. Ondertussen werden buiten de meeste van de inmiddels bekende zeevogels in goede aantallen gezien: Noordse Stormvogel, Zwarte Zeekoet, Brünnich's Zeekoet en Kleine Alk. Vandaag was een beetje een rode-letter-dag voor vogels, want we zagen twee zeldzame en zeer gewilde meeuwen van de Noordpool (zij het kort). Ten eerste vloog 's ochtends een Vorkstaartmeeuw in prachtig broedkleed snel over de boeg en hield niet meer op. In de namiddag werd een Ivoormeeuw zittend op het ijs gezien, naast een Grote Burgemeesteren een Donkere Fase Pijlstormvogel. De Ivoormeeuw werd al snel gezien, hij vloog de lucht in en vloog weg van het schip. Onder deze omstandigheden kregen maar een paar gelukkigen er een te zien en nog minder mensen allebei. Ondanks het goede zicht en het grote aantal ogen dat aan verrekijkers en telescopen was gekleefd, lukte het ons ook niet om de spreekwoordelijke 'naald in een hooiberg' te zien: een witte beer in een uitgestrekte witte wildernis.

Weer een dag met prachtige zonneschijn, rustig weer en een prachtig landschap. Terwijl we werden opgeroepen voor het ontbijt, maakten de expeditiemedewerkers de zodiacs klaar en verkenden ze de landingsplaats. Fjortenda Julibukta (14 juli baai) was een kleurrijke landing met veel groene mossen die de kliffen bedekten, een paar paarse Saxifrage, oranje korstmossen en wit ijs. Nog voordat we werden opgeroepen om aan boord te gaan, stonden sommigen van ons al opgewonden op dek 3 te wachten tot de zodiacs ons zouden oppikken om ons mee op verkenning te nemen. We waren zo opgewonden om weer aan land te gaan na een hele dag op het schip! De eerste groep begon met de landing waar we vrij konden rondlopen tussen de vogelkliffen, het ijs en de rotsen. We konden de eerste bloemen bewonderen die bloeiden omdat de zomer langzaam begon. Aan de ene kant van de landingsplaats konden we een majestueuze gletsjer bewonderen en aan de andere kant een klif vol nestelende vogels, voornamelijk Drieteenmeeuwen. Na anderhalf uur rond de landingsplaats te hebben gewandeld, werden we teruggeroepen voor de zodiac cruise... en wat voor een! Nadat we ons aan de gletsjer hadden gewaagd, gingen we langs de kliffen en bewonderden Papegaaiduikers, Arctische jagers, Brünnich's Zeekoet, Grote Burgemeesteren en Brandgansen. Samen met de vogels genoten we van een prachtig uitzicht op Spitsbergen Rendieren en bewonderden we de prachtige gelaagde geologie van rode en oranje meta sedimentaire rotsen samen met de bloeiende Purple Saxifrage. We keerden terug naar het schip om te lunchen en in die tijd begon Hondius te bewegen in de richting van onze middag landingsplaats. We voelden dat het einde van de reis naderde toen we naar het zuiden begonnen te varen, dichter bij Longyearbyen. In de namiddag bezochten we de wetenschappelijke nederzetting Ny-Ålesund. Een interessante plek waar meteorologische, geologische en biologische gegevens worden verzameld. We maakten een korte wandeling naar de mast buiten de nederzetting, waar Meike en Miriam vertelden over de geschiedenis van de plek. Daarna gingen we terug de stad in om de souvenirwinkel, het postkantoor en het kleine museum te bezoeken. We kochten wat souvenirs voor onze familie en vrienden en stuurden een ansichtkaart vanuit het meest noordelijke postkantoor ter wereld. Rond 17:30 waren we allemaal klaar om terug te gaan naar het schip na een werkelijk prachtige dag. Zoals elke dag sinds we aan boord van de Hondius zijn, was de recap ons ritueel voor het avondeten. Eduardo presenteerde de plannen voor morgen, gevolgd door Miriam die vertelde over de 'Arctic Garden', waarin het plantenleven van deze regio werd beschreven. Meike vertelde daarna over de Noordpool zeppelin (ballon) vlucht die vertrok vanaf Ny-Ålesund met, aan boord, Roald Amundsen. Iedereen ontspande zich na het diner in de veronderstelling dat de opwinding van de dag voorbij was, maar toen kwamen we een grote groep walvissen tegen die samen aan het eten waren! Het brugteam bracht het schip vakkundig tot stilstand; drie Gewone Vinvissen zwommen vlak langs de boeg, terwijl Bultruggen zich op de achtersteven boorden. Alsof dat nog niet genoeg was, waren er ook nog Dwergvinvissen en Noordse Vinvissen en talloze grote groepen Zadelrobben! Dit was echt een prachtig gezicht; het is ongelooflijk zeldzaam om vier verschillende walvissoorten op hetzelfde moment in hetzelfde gebied te zien eten. We konden zien dat het een speciaal moment was, want alle gidsen, brugofficieren en de kapitein waren enthousiast over wat er rondom het schip gebeurde.

We zijn alweer aangekomen bij onze laatste volle dag in Spitsbergen! De tijd was zo snel voorbij gegaan. Vandaag begonnen we met een gesplitste landing, waarbij de eerste groep die aan land ging werd begeleid over een plateau omhoog vanaf de landingsplaats aan het strand. Deze aangename wandeling over de toendra beloonde ons met een aantal mooie ontmoetingen met Spitsbergen Rendieren; het feit dat ze zo nieuwsgierig waren en ons benaderden, betekende dat er volop gelegenheid was om foto's te maken. We zagen ook een Poolvos die met ongelooflijk gemak de berghelling op dook en we hoorden en zagen veel Ptarmigan (zie foto hieronder)! We werden ook getrakteerd op een overvliegende Arctic Skua. We zagen ook planten zoals boterbloemen en Arctische wilgen met hun pluizige katjes. Tijdens de pendeldienst van en naar het schip hadden sommige mensen het geluk om Papegaaiduikers van dichtbij te zien, zittend op het water. De zodiac cruise bracht gasten naar de voorkant van de Esmarkbreen gletsjer waarvan de indrukwekkende voorkant meer dan een kilometer breed is. Noordse Sternen waren overal en we konden vele facetten van hun gedrag observeren, zoals het paren, paren en nesten. Een paartje roodkeelduikers vloog over en ten minste enkele zodiacs slaagden erin om een jonge Baardrob te zien zitten op een kleine rots! Dit dier was minder dan half zo groot als een volwassen dier, maar had nog steeds een goed stel snorharen. Voor sommige dappere (gekke?!) zielen vond om 12 uur 's middags de beruchte 'Polar Plunge' in het ijskoude poolwater vanaf het strand plaats. Na de lunch hadden we weer een gesplitste landing. De zodiac cruisers gingen de Trygghamna Fjord in om het landschap vanaf zee te verkennen, inclusief de Harrietbreen & Kjerelfbreen gletsjers; Gewone zeehond en Poolvos behoorden tot de hoogtepunten. Aan land torenden de machtige rotswanden van Alkhornet uit boven de omringende grond waar we vanaf het strand naartoe klommen. Het hoogste punt bereikt 431 meter en herbergt tijdens het broedseizoen een ware zeevogelstad. De meest talrijke zijn de Drieteenmeeuwen en Brünnich's Zeekoet, die in schijnbaar ontelbare aantallen voorkomen (geschatte populaties komen uit op minstens 25.000 paren van elke soort). Je kon de drieteenmeeuwen naar de poel zien vliegen om samen modder en vegetatie te verzamelen en naar de kliffen te dragen om hun nesten te bouwen. Terug op Hondius kwamen we voor een laatste keer samen om deel te nemen aan het afscheidsfeestje van de kapitein met cocktails en de prachtige diavoorstelling van expeditiefotograaf Juan. We kopieerden dit briljante aandenken aan onze reis naar onze eigen geheugenkaarten en USB-sticks om te koesteren wanneer we naar huis terugkeerden en om te delen met onze familie en vrienden.

Ons Arctische avontuur was toch nog niet voorbij! Helaas wel, na onze laatste wake-up call om 7:00 door Expeditieleider Eduardo was het tijd voor ons laatste ontbijt aan boord van M/V Hondius. Bagage en passagiers werden aan land gebracht in Longyearbyen met zodiacs (een laatste kleine cruise!) Het vriendelijke Expeditieteam nam afscheid en iedereen ging weg met een grote glimlach en herinneringen om voor altijd te koesteren! We danken jullie allemaal voor jullie reis met ons op deze reis; voor jullie enthousiasme, steun en goed gezelschap. We hopen jullie in de toekomst weer te zien, waar dat ook moge zijn! Totale afstand gevaren op onze reis: 706.1 zeemijl Het verste noorden: 80°04.388' N, 11°35.399' E Namens Oceanwide Expeditions, Kapitein Artur Iakovlev, Expeditieleider Eduardo Rubio Herrera, Hotel Manager William Barnes en de gehele bemanning en staf van M/V Hondius, was het een genoegen om met jullie te reizen.