Ijsberen staan erom bekend dat ze korte tijd onder water duiken om op zeehonden en andere voedselbronnen te jagen, maar een van deze dieren heeft onlangs alle bekende duikrecords voor deze soort verbroken. De typische duik duurt ongeveer 30 seconden, hoewel er eerder al minstens één ijsbeer werd geregistreerd die een minuut en 12 seconden onder water bleef.
Dit zou al een indrukwekkend record zijn geweest, want het is meer dan een verdubbeling van de gemiddelde duik. Daarom hadden de meeste onderzoekers waarschijnlijk nooit verwacht dat ze een ijsbeer zouden tegenkomen die veel langer dan 72 seconden onder water kon blijven. Maar ons begrip van hoe lang een ijsbeer precies onder water kan blijven terwijl hij op jacht is naar voedsel, werd aan diggelen geslagen in het ijskoude water bij Spitsbergen.
Foto door Martin Berg
Hoe lang duurde de duik?
Volgens ijsbeer expert Rinie van Meurs (expeditieleider aan boord van meerdere Oceanwide Expeditions Arctic expedities) en Dr. Ian Stirling, is het nieuwe record voor ijsberen duiken een verbazingwekkende drie minuten en 10 seconden. Tenzij deze ene ijsbeer toevallig een ongewoon grote longinhoud heeft, kunnen we nu veilig aannemen dat deze wezens het vermogen hebben om langere tijd onder water te blijven.
Om dit in perspectief te plaatsen: de gemiddelde mens kan zijn adem onder water maar twee minuten inhouden. Ricardo Bahia staat in het Guinness Book of World Records voor een bijna ongelooflijke 20 minuten en 21 seconden onder water blijven, maar hij kon deze prestatie alleen leveren nadat hij eerst pure zuurstof had ingeademd. De ijsbeer in Spitsbergen had dit ongewone voordeel niet, wat zijn prestatie nog opmerkelijker maakt.
Wat waren de resultaten van de duik?
Stirling en van Meurs hebben aangegeven dat de ijsbeer een aantal zeehonden in de buurt achtervolgde toen hij het nieuwe duikrecord vestigde. Helaas waren alle inspanningen van het zeezoogdier voor niets, want de zeehonden ontsnapten. Het was ongebruikelijk voor de ijsbeer om zo lang onder water te blijven zonder ook maar één keer boven te komen om de locatie van zijn prooi te controleren, en dit kan iets te maken hebben gehad met het feit dat hij er uiteindelijk niet in slaagde een maaltijd te bemachtigen.
Aan de andere kant is het mogelijk dat deze ijsbeer en anderen in de omgeving langere duiktechnieken hebben geperfectioneerd en meestal meer succes hebben. Immers, dieren in het noordpoolgebied zijn vaak in staat om lange perioden ongezien te blijven. Met dit laatste record is het echter vrijwel zeker dat onderzoekers de ijsberen in het gebied beter in de gaten zullen houden om te bepalen of de duik een anomalie was of een nieuw algemeen voorkomend verschijnsel.
Foto door Olga Lartseva
Wat was de diepte van de duik?
Door vlak onder water te blijven is het voor elke soort veel makkelijker om naar de oppervlakte te komen als ze adem moeten halen, en dit zou een ondiepe duik natuurlijk veel minder nieuwswaardig maken. In dit specifieke geval registreerden van Meurs en Stirling dat de ijsbeer een duikdiepte bereikte van ergens tussen de 45 en 50 meter. Dit betekent dat het dier niet extreem snel naar de oppervlakte kon komen als dat nodig was, dus hij moet genoeg vertrouwen in zijn kunnen hebben gehad of wanhopig genoeg op zoek zijn geweest naar een maaltijd om zo ver naar beneden te duiken voor zo'n lange periode.
De onderzoekers
Ijsbeer-expert van Meurs blijft deze prachtige dieren bestuderen en hij helpt ook avontuurlijke mensen om de zeezoogdieren in hun natuurlijke omgeving te ontdekken tijdens onze ijsbeercruises. Met meer dan 25 jaar ervaring en bijna 200 expedities onder zijn riem is het geen wonder dat van Meurs op het juiste moment op de juiste plaats was om de recordduik te documenteren. De expert heeft ook bijgedragen aan de educatie van anderen over ijsberen door talrijke boeken te schrijven, waaronder Ijsbeeren of Spitsbergen/Svalbard.
Stirling is een onderzoeker van de Universiteit van Alberta die in 2007 met pensioen ging. Tijdens zijn lange en eminente carrière werkte Stirling als onderzoekswetenschapper voor de Wildlife Research Division van Environment Edmonton. Net als van Meurs is Stirling toegewijd aan het onderzoek naar ijsberen en hij heeft verschillende boeken en artikelen over dit onderwerp gepubliceerd, zoals Ijsbeeren: The Natural History of a Threatened Species.
Ijsberen observeren
Iedereen die geïnteresseerd is in het observeren van ijsberen in hun natuurlijke omgeving moet naar het Noordpoolgebied reizen, vooral naar Spitsbergen. Er zijn unieke expedities beschikbaar om dit te realiseren. Deze Spitsbergen-cruises halen deelnemers uit hun dagelijkse leven en zetten ze oog in oog met ijsberen op een van de mooiste en meest afgelegen plekken op aarde.
