Zes zeehondensoorten die het noordpoolgebied vormen
Dankzij de grote landmassa's op het noordelijk halfrond heeft het noordpoolgebied de meest diverse fauna van alle poolgebieden op aarde. Maar sommige van de aantrekkelijkste Arctische dieren zijn de zeezoogdieren die we vlak voor de kust zien.
En nee, we bedoelen niet de zwemmende ijsberen - hoewel we daar ook dol op zijn.
We bedoelen de poolzeehonden die we zien opduiken in baaien, op ijsschotsen zien luieren en over het algemeen de boel op stelten zien zetten, of het nu in Groenland, Spitsbergen of Noord-Noorwegen is. Hier zijn de zes zeehondensoorten die je kunt tegenkomen op onze avontuurlijke Arctische cruises.
1. Grijze zeehond (Noord-Noorwegen, Fair Isle)
Deze zeehonden, ook bekend als grijze zeehonden, Atlantische zeehonden en paardekoprobben, hebben ook een Latijnse naam, Halichoerus grypus, die "zeevarken met haakneus" betekent.
Die beledigingen van vroeger op het schoolplein lijken nu niet meer zo erg, hè?
Vrouwelijke grijze zeehonden kunnen in het wild tot 35 jaar oud worden, terwijl mannetjes ongeveer 25 jaar oud worden. Ze zijn een van de zeldzaamste zeehondensoorten ter wereld en worden in de Verenigde Staten beschermd door de Marine Mammal Protection Act.
Grijze zeehonden zijn "echte zeehonden", ook wel "oorloze zeehonden" genoemd, en rusten vaak met hun lichaam rechtop en hun kop boven water, een beetje zoals boeien. De mannetjes kunnen bijna twee keer groter zijn dan de vrouwtjes en zijn de grootste vleesetende zoogdieren van Groot-Brittannië.
2. Gewone zeehond (Spitsbergen)
Gewone zeehonden, of Phoca vitulina, worden ook wel havenzeehonden of gewone zeehonden genoemd. Vrouwtjes worden ongeveer 36 en mannetjes ongeveer 31 jaar oud.
Over het algemeen zijn de populaties van gewone zeehonden gezond, hoewel een deel van hun leefgebied bedreigd is. Net als andere zeehonden zijn grijze zeehonden verwant aan beren en honden, wat duidelijk te zien is aan hun gezichtsstructuur. Ze zijn ook gemakkelijk te herkennen aan hun vlekken.
Mannelijke gewone zeehonden staan erom bekend dat ze om partners vechten, net als veel andere soorten. Pups groeien snel en zijn al na een maand tot zes weken volledig gespeend.
3. Ringelrob (Spitsbergen)
Pusa hispida worden soms kruikrobben genoemd, maar de meer gangbare naam is Ringelrobben. Ringelrobben vormen de grootste zeehondenpopulatie ter wereld en zijn ook de kleinste Arctische zeehondensoort.
Ze worden ongeveer 25 tot 30 jaar oud en hebben twee ondersoorten in zoet water in Europa, maar sommige specialisten geloven dat de Ringelrob wel 10 ondersoorten heeft.
De Ringelrobben die we in het noordpoolgebied zien, hebben dikke klauwen om ademgaten in de ijskappen te graven. Sommige van deze gaten kunnen wel twee meter diep zijn. Ijsberen zijn er echter op bedacht en jagen vaak op Ringelrobben in deze luchtgaten.
Foto door Rinie van Meurs
Ringelrobben vinden hun luchtgaten soms gestolen door andere zeehonden of walvissen. Dit is des te onrechtvaardiger omdat Ringelrobben door hun klauwen de enige Arctische zeehond zijn die deze luchtgaten kunnen maken.
Maar ja, zoeken naar gerechtigheid in het dierenrijk kan een ijdele ambitie zijn.
4. Zadelrob (Groenland & Spitsbergen)
Vanwege het zadelvormige teken op hun rug worden zadelrobben ook wel zadelrobben genoemd, en ze zijn een van de meest voorkomende noordpoolrobben die we zien. Hun binomiale naam, Pagophilus groenlandicus, betekent "ijsliefhebber uit Groenland".
Zadelrobben worden in het wild ongeveer 20 jaar oud en het is bekend dat ze tot 8.000 km migreren tussen paringsgebieden.
De moeders van deze zeehondensoort zijn liefhebbende ouders, die zelfs in kolonies van duizenden hun jongen kunnen herkennen aan hun geur. Maar soms zwerven zadelrobben ver weg van hun kolonies en deze nomadische zeehonden staan bekend als zwervers.
De zee is waar zadelrobben de meeste tijd doorbrengen, hoewel ze tijdens het paar- en geboorteseizoen langer aan land blijven.
5. Baardrob (Groenland, Spitsbergen)
Baardrobben zijn een andere naam voor baardrobben, of Erignathus barbatus. Deze poolzeehonden worden, net als grijze zeehonden, beschouwd als echte (ook oorloze) zeehonden.
Baardrobben leven ongeveer 25 jaar in het wild, staan bekend om hun gefluisterde uiterlijk en verschijnen regelmatig op onze Arctische reizen. Ze hebben een taaiere huid dan de meeste zeehonden, wat niet altijd in hun voordeel werkte: Baardrobbenhuid was een zeer gewaardeerde grondstof waarvan de Inuit onder andere bootkleden, harnassen, schoenen en tentbedekkingen maakten.
Baardrobben zijn de grootste Arctische zeehonden en ze hebben een lied dat daarbij past. Dit lied kan tot op een afstand van 20 km (12 mijl) gehoord worden.
Baardrobben zijn poolrobben tot op het bot, maar ze vermijden toch om zich boven 80°N te wagen. Ze hebben echter wel vier tepels, een eigenschap die ze alleen delen met tropische monniksrobben.
6. Klapmuts (Spitsbergen, Jan Mayen)
Klapmutsen worden ook wel blaasneusrobben of Cystophora cristata genoemd, afhankelijk van hoe precies je wilt zijn. Ze hebben hun naam te danken aan hun uitgesproken neusholtes met een capuchon.
Deze poolzeehonden leven tot 35 jaar in het wild en hebben de kortste speenperiode van alle zoogdieren. Pups van Klapmutsen worden "blauwruggen" genoemd vanwege de blauwzwarte kleur die ze afgeven als ze ongeveer 14 maanden oud zijn.
De volwassen dieren zijn territorialer dan alle andere zeehondensoorten, Arctische of andere, en kunnen agressief worden als ze hun terrein verdedigen.
De generatienaam van de klapmuts, Cystophora, komt van het Griekse "blaasdrager". Dit verwijst naar hun kap, waarmee mannelijke klapmutsen onder water trillingen kunnen maken om andere dieren in hun territorium te waarschuwen.
Afbeelding door Marijke de Boer
Poolzeehonden video
Lezen over poolzeehonden (en alle prachtige foto's zien die onze gidsen en passagiers hebben gemaakt) is geweldig, maar wat dacht je ervan om deze dieren in levende lijve te zien?
Om een beter beeld te krijgen van de zeehonden die in deze blog aan bod komen, kun je onze korte en leuke zeehondenvideo hieronder bekijken. Vergeef me de woordspeling, maar wat je daar ziet zou wel eens de doorslag kunnen geven voor je eigen Arctische reis.