In de voetsporen van poolreizigers
De huidige bezoekers van de poolgebieden treden in de voetsporen van enkele van de beroemdste ontdekkingsreizigers uit de geschiedenis. Hier is een lijst van vijf grote ontdekkingsreizigers die het barre land van de Noordpool en Antarctica hebben getrotseerd.
James Clark Ross
James werd geboren in 1800 en ging op 11-jarige leeftijd bij de Royal Navy. Tijdens zijn eerste dienstjaren werd hij in de gaten gehouden door zijn oom Sir John Ross. Zijn eerste kennismaking met de poolgebieden kwam in 1819 toen hij zich bij zijn oom voegde voor de reis op zoek naar de Noordwestelijke Doorvaart. In die tijd werd er gezocht naar een bevaarbaar kanaal dat de Noord-Atlantische Oceaan met de Stille Oceaan verbond via de Arctische gebieden van Noord-Amerika.
Door Wildman, John R. (1785) (Schilderij BHC2981) [Publiek domein], via Wikimedia Commons
Iets meer dan tien jaar later lokaliseerde James de positie van de noordelijke magnetische pool op Boothia Peninsula in het noorden van Canada. In 1839 kreeg Ross het bevel over de Erebus, terwijl zijn vriend Francis Crozier het bevel kreeg over de Terror. Beide schepen voeren zuidwaarts naar Antarctica. Al zeilend naar het zuiden ontdekte Ross wat vandaag de dag bekend staat als de Ross Sea, de beste toegang tot de Zuidpool via de oceaan.
Het was echter niet gemakkelijk om de magnetische pool te bereiken, want Ross ontdekte land in plaats van open water. Hij berekende dat de magnetische pool slechts 800 km verwijderd was, maar er was geen directe route over zee. Desondanks landden Ross en Crozier op 12 januari 1841 op een eiland dat ze later Possession noemden en ze claimden en noemden het Victoria Land ter ere van de jonge koningin Victoria.
Ze zetten vervolgens koers om een reusachtige vulkaan, Mt. Erebus en zijn kleinere buur Mt. Terror, te ontdekken. De toegang tot deze vulkanen werd echter geblokkeerd door een grote ijskap, die ook hun weg naar de Zuidpool blokkeerde. Deze ijskap staat tegenwoordig bekend als de Ross Ice Shelf.
Robert Peary
Nadat hij in 1886 de ijskap van Groenland had verkend, kwam Robert Peary tijdens zijn verlof bij de Amerikaanse marine tot de conclusie dat de Noordpool voorbij Groenland lag en er geen deel van uitmaakte zoals eerder werd gedacht. Peary ging vervolgens op weg om de eerste persoon te worden die de Noordpool bereikte.
Zie pagina voor auteur [Openbaar domein], via Wikimedia Commons
Om zich voor te bereiden op zijn expeditie naar het noorden observeerde Peary de manieren van de Inuit om te overleven in de bittere omgeving. Peary en zijn partner Matthew Henson leerden alles wat ze konden over hondensleeën, vachten en iglo's. Ze besloten toen dat het beste platform om hun expeditie te lanceren Ellesmere Island in Canada was, met de datum gepland voor het einde van de winter, wanneer het ijs steviger was.
Op 1 maart 1909 vertrok Peary met een gevolg van 23 mannen, 133 honden en 19 sleeën. Naarmate ze noordelijker kwamen, verlichtten ze hun lading en werd de groep kleiner. Tegen de tijd dat april aanbrak, trokken nog maar zes mannen verder, Perry en Henson en vier Inuits.
Zijn claim dat hij de eerste was die de Noordpool bereikte, werd echter betwist door een andere Amerikaan, Frederick Cook. Het Congres oordeelde echter dat Peary in feite de eerste was die de Pool bereikte en nu zijn plaats in de geschiedenis kon opeisen.
Sir Ernest Shackleton
In 1901 werd Ernest Shackleton gekozen om mee te gaan op de Antarctische expeditie onder leiding van de Britse marineofficier Robert Falcon Scott op het schip de Discovery. De expeditie bracht twee zomers door op Antarctica en Shackleton vergezelde Scott en een andere expeditie in een poging om de Zuidpool te bereiken in 1902.
[Publiek domein], via Wikimedia Commons
Onder erbarmelijke omstandigheden trokken ze naar de Zuidpool, marcheerden tot 40 kilometer per dag. Met een tekort aan voedsel bereikten ze zuidelijker dan ooit tevoren en werden ze gedwongen om te keren. In 1907 deed hij nog een poging om de Zuidpool te bereiken, maar hij moest weer omkeren.
In 1911 deed Shackleton opnieuw een poging om als eerste de pool te bereiken, maar hij werd verslagen door de Noorse ontdekkingsreiziger Roald Amundsen. Dit dwong Shackleton zijn zinnen te zetten op de oversteek van Antarctica via de Zuidpool. Het lot wilde dat Shackleton op 1 augustus 1914 zou uitvaren naar Antarctica. Hij realiseerde zich niet dat zijn dromen opnieuw in duigen zouden vallen toen zijn schip de Endurance vast kwam te zitten in het ijs en zijn mannen zich een weg moesten banen naar Elephant Island, voor de zuidelijke punt van Kaap Hoorn.
Vanaf het eiland ging Shackleton op zoek naar hulp in de richting van South Georgia. Uiteindelijk ging Shackleton terug naar Elephant Island om de overgebleven mannen te redden. Alle 28 bemanningsleden die twee jaar op Elephant Island vastzaten, overleefden de beproeving.
Robert Valk Scott
Scott leidde twee grote expedities naar Antarctica in 1901 en 1910. Scott werd geselecteerd als leider van de National Antarctic Expedition 1901-04, die werd gesponsord door de Royal Geographic Society, de Britse regering en een Londense zakenman, Llewellyn Longstaff. Na een ronde van fondsenwerving had de expeditie een gezonde balans van £90.000, meer dan genoeg om een nieuw schip, proviand, lonen en andere kosten te betalen.
Door Archives Nieuw-Zeelandse van Nieuw-Zeeland (Robert Falcon Scott, 1910) [CC BY-SA 2.0], via Wikimedia Commons
Scott, die al sinds zijn 13e bij de marine zat, bood zich aan om het bevel te voeren over de expeditie na een ontmoeting met Sir Clements Markham, die tot dan toe bekend was met de carrière van Scott. Het was Markham die voorstelde om de expeditie te laten leiden door een gloednieuw schip, de Discovery, dat net in 1901 was gebouwd. Vanwege het grote budget van de expeditie hadden ze zelfs twee legerballonnen voor verkenningen en een windmolen om elektriciteit op te wekken, samen met een aantal honden. Na een tussenstop in Nieuw-Zeeland bereikte de expeditie van Scott Antarctica op 9 januari 1902 bij Cape Adare.
In februari werd een ballon opgelaten die de eerste luchtfoto's van Antarctica opleverde. In plaats van te overwinteren in hutten op het ijs, besloot Scott om de Discovery in het ijs in te vriezen als thuis voor 47 officieren en manschappen, waarvan 30 uit de Royal Navy en de rest uit een mix van achtergronden, waaronder de koopvaardij, de Koninklijke Marine samen met wetenschappers en een handvol burgers.
Ondanks de mislukte pogingen om de pool te bereiken, was de expeditie een wetenschappelijk succes. Er werden een aantal uitgebreide wetenschappelijke waarnemingen en geografische ontdekkingen gedaan, evenals talrijke observaties en veldwerk op het gebied van meteorologie, geologie, glaciologie, mariene biologie en cartografie.
Edmund Hillary
Edmund Hillary leidde de Nieuw-Zeelandse component van de Commonwealth Trans-Antarctic Expeditie in 1957-58, die onder het algemene bevel stond van de Britse ontdekkingsreiziger Vivian Fuchs. Het Nieuw-Zeelandse team zette eerst de Scott Base op aan de rand van de Ross Ice Shelf voordat ze met aangepaste Ferguson landbouwtractoren naar het zuiden reden om voedsel- en brandstofdepots te bouwen voor de Britse groep die de oversteek waagde.
Door onbekende fotograaf. Bewerkt door TimofKingsland. [Publiek domein], via Wikimedia Commons
Hillary kon zich niet inhouden en in plaats van een ondersteunende rol te spelen voor de oversteekploeg, besloot hij om voluit naar de Pool te trekken. Op 4 januari 1958 waren Hillary en zijn groep de eersten die de Zuidpool over land bereikten sinds Robert Scott in 1912. Ze deden er 14 dagen over, over zachte sneeuw en kloven.
Ondanks de ontberingen en de beperkte slaap werd de expeditie op de Pool begroet door een groep media die zich meteen afvroegen of Hillary's beslissing de hele expeditie in gevaar bracht. Toch bleek er geen animositeit tussen Fuchs en Hillary te bestaan toen Fuchs uiteindelijk op de Zuidpool aankwam.
Ruim voor deze expeditie naar de pool was Hillary al een legende, nadat hij in 1953 samen met Tenzing Norgay de Mount Everest had bedwongen. Toen Hillary later in zijn leven werd gevraagd naar de twee expedities en hoe ze te vergelijken waren, merkte hij op dat de Antarctische expeditie niet moeilijker was dan Everest, maar op verschillende manieren anders. In tegenstelling tot Antarctica was er bijvoorbeeld de onmiddellijke dreiging van een lawine of van de berg af te vallen of in een gletsjerspleet terecht te komen, terwijl op Antarctica de temperaturen over het algemeen kouder waren en de afstanden groter.