Datum: |
28.12.2022 |
Positie: |
64°46,5'S / 063°22,6'W |
Wind: |
SSE 1-2 |
Weer: |
Bewolkt |
Luchttemperatuur: |
+3 |
Lichte sneeuwvlokken begonnen te vallen terwijl we uit onze bivvyzakken kropen. We werden omringd door enorme gletsjers en steile bergtoppen, gestrand op een kleine landtong, Leith Island in Paradise Harbour. Terwijl de M/V Plancius zich een weg baande door het doolhof van ijsbergen die de baai vulden, stonden we helemaal tot aan de kust in een rij geduldig te wachten tot onze zodiac ons terug aan boord van het schip zou brengen.
Te voet aan land gaan en Antarctica leren kennen is zeker iets speciaals, het genoegen hebben om een nacht op het Witte Continent te delen met pinguïns en zeehonden is zeker een once in a lifetime ervaring!
Terug naar onze kamers konden we nog een paar uur genieten van het comfort van onze bedden terwijl het schip zijn positie wijzigde en uit Paradise Harbour voer door het Bryde Channel naar de smalle en prachtige Neumayer Passage die Anvers Island scheidt van Wiencke Island.
M/V Plancius lag al snel voor anker in de buurt van Port Lockroy en met Britse stiptheid, om 9 uur precies, was onze vriendin Lucy, een van de vier teamleden die tijdens de zomer Base A van Goudier Island runt, aan boord. Lucy presenteerde in de Lounge Room uitvoerig het werk dat British Antarctic Survey de afgelopen decennia heeft gedaan om alle bases die behoren tot de stichting United Kingdom Antarctic Heritage Trust, waaronder Port Lockroy Base A, te herstellen en te onderhouden.
Tijdens de Tweede Wereldoorlog vestigde het Verenigd Koninkrijk de militaire basis Operatie Tabarin op het piepkleine Goudier-eiland. Het belangrijkste doel was om de Britse aanspraken op soevereiniteit over enkele Antarctische gebieden te versterken. Chili en Argentinië hadden sinds het uitbreken van de oorlog tegenclaims ingediend. Tijdens 1944/45 overwinterde een staf van 14 mannen in Port Lockroy, waar ze karterings-, meteorologische en telecommunicatiewerkzaamheden uitvoerden.
Port Lockroy Base A bevat ook het meest zuidelijk gelegen postkantoor ter wereld, dus eenmaal aan land konden we het hoofdgebouw betreden, stempelen en ansichtkaarten versturen naar onze geliefden, en niet te vergeten kaarten, mutsen en T-shirts kopen om mee naar huis te nemen.
Tijdens de lunch voer het schip naar de nabijgelegen Dorian Bay en in de namiddag konden we genieten van een ongelooflijke landing bij Damoy Hut. De zon scheen, de lucht was fris en de wolken hingen bovenop de omringende pieken zodat we konden genieten van een verbazingwekkend 360° uitzicht op de westkust van Wiencke Island, gedomineerd door de grillige piek van Jabet en de Seven Sisters.
Onze expeditiestaf ontwierp wijselijk een prachtige lus rond de ondiepe en rotsachtige wateren van Dorian Bay, die ons langs enkele kolonies van moeizame Ezelspinguïnen leidde tot we een uitkijkpunt bereikten over de wateren van Neumayer Channel onder de blauwste hemel die we de afgelopen week op Antarctica hadden gehad.
Teruglopend naar onze zodiacs passeerden we de Damoy Hut, die in het midden van de jaren zeventig werd gebouwd om de landingsbaan te ondersteunen tijdens de zomerperiodes wanneer de toegang tot het Rothera onderzoeksstation onmogelijk was door de aanwezigheid van zee-ijs vroeg in het seizoen. Het BAS-personeel kwam per schip aan op Damoy en de proviand werd per sneeuwscooter vervoerd naar een 400 meter lange skibaan die langs de ruggengraat van de gletsjer was gemarkeerd en waarop een Twin Otter-vliegtuig kon opstijgen om zo Damoy met Rothera verder naar het zuiden te verbinden.
Damoy Air Facility stopte met zijn activiteiten in 1993 omdat het transitstation niet langer nodig was en er rechtstreekse vluchten van de Falklandeilanden naar Rothera werden uitgevoerd.
Terug op M/V Plancius wachtte ons een heerlijke BBQ op het achterdek van het schip, maar sneller dan voorspeld, terwijl we uit de beschermde wateren van Dorian Bay voeren, dwong de zee ons om naar binnen te rennen op zoek naar een warmere ruimte waar we konden proeven van de heerlijke varkensribben en kippenvleugels die de keuken voor ons had bereid.
Weer een spectaculaire dag voorbij, waarbij we de verkenningsroutes volgden van legendarische expedities uit het begin van de 20e eeuw, zoals Adrien De Gerlache aan boord van de Belgica en Commandant Charcot aan boord van de Français. Onze reis ging verder met nog meer verrassingen in de komende dagen.
Logboek bergbeklimmen
In de namiddag vertrokken we in twee teams vanuit Dorian Bay en vorderden gestaag in de stralende zon in de richting van een prachtige satelliettop van Jabet. Na het oversteken van het plateau van de landingsbaan van het vliegtuig, beklommen we een brede bergkam die uiteindelijk stopte op ongeveer 250 m boven zeeniveau. Onze berggidsen legden ons uit dat er lawinegevaar was als we hoger zouden klimmen op de open en steilere hellingen van de top, dus na een korte pauze en een teamfoto trokken we ons terug naar de baai.