De dichtbevolkte maar zelden geziene Zandloperdolfijn
Hoewel zandloperdolfijnen bijzonder zeldzaam zijn, zijn ze eigenlijk geen bedreigde diersoort.
Dit is echter niet gewoon geluk of een onoplettendheid van ecologisch onderzoek.
Het is eerder te danken aan bepaalde inherente eigenschappen van zandloperdolfijnen. Ten eerste is hun leefgebied de afgelegen, koude Antarctische en sub-Antarctische wateren. Zandloperdolfijnen worden ook niet commercieel bejaagd. En tot slot hebben deze schuchtere dolfijnen de neiging om menselijk contact te vermijden.
Klein en gedrongen, met een opvallend wit en blank patroon waaraan ze hun naam te danken hebben, zijn zandloperdolfijnen een van de minst bestudeerde walvisachtigen ter wereld.
Wetenschappers weten nog steeds weinig over hun gedrag en biologie: In 2010 waren er nog geen acht zandloperdolfijnen bestudeerd.
Veel namen, twee leefgebieden, één zandloperdolfijn
De wetenschappelijke naam van de zandloperdolfijn is Lagenorhynchus cruciger, wat "kruik-snuit" betekent en verwijst naar hundit betekent "kruikensnavel" en verwijst naar hun kleine, kruikvormige rostrums (snuitachtige snuiten), terwijl cruciger, wat "kruisdrager" betekent, verwijst naar het unieke kruisachtige kleurenschema op hun flanken.
De zandloperdolfijn is ook geclassificeerd als Lagenorhynchus wilsoni, naar Edward Wilson, een Antarctische naturalist in het begin van de 20e eeuw.
Andere namen voor zandloperdolfijnen zijn: stinkdolfijnen, Wilson's dolfijnen en zuidelijke witflankdolfijnen. Zandloperdolfijnen hebben ook de bijnaam "zeekoe" vanwege hun opvallende zwart-witte kleur.
Hoe herken je zandloperdolfijnen?
De kleur van zandloperdolfijnen onderscheidt ze van andere dolfijnen, maar boven de Antarctische convergentie kunnen ze nog steeds verward worden met dusky en Dolfijnen van Peale, die ook zwart-wit zijn.
Onder de convergentie zijn zandloperdolfijnen echter de enige kleine walvisachtigen met een lange, gehaakte rugvin met een brede basis.
Sommige Zandloperdolfijnen, waarvan gedacht wordt dat het volwassen mannetjes zijn, hebben een duidelijke achterwaartse buiging ongeveer halverwege de vin. Door hun unieke kleur en de vorm van hun vinnen zijn deze zandloperdolfijnen gemakkelijk te herkennen.
De zuidelijke habitat van zandloperdolfijnen
Zandloperdolfijnen worden het meest gezien rond de Antarctische convergentie, tussen Zuid-Amerika en Macquarie-eiland.
Hun leefgebied strekt zich ook uit tot de zuidkust van Nieuw-Zeeland, in de buurt van de South Shetland Islands en rond Vuurland. De grootste concentratie Zandloperdolfijnen is echter waargenomen in de Drake Passage.
Zandloperdolfijnen worden 's zomers meestal in zuidelijke wateren aangetroffen en 's winters in noordelijke wateren. Deze wisselende habitat lijkt erop te wijzen dat zandloperdolfijnen seizoensgebonden migreren en daarbij koudwaterstromingen volgen.
De grote sociale kring van zandloperdolfijnen
Zeldzaam en sociaal, zandloperdolfijnen komen meestal samen in groepen van één tot 60 individuen, met een gemiddelde groepsgrootte van ongeveer zeven.
Niet alleen zijn zandloperdolfijnen sociaal met hun eigen soort, maar ze zijn ook gezien in het gezelschap van vinvissen, Gewone Vinvissen, zuidelijke tuimelaars, Arnoux's spitssnuitdolfijnen, orka's (orka's), langvinwalvissen en zuidkaperse dolfijnen.
Zandloperdolfijnen genieten ervan om met hun boeg over de golven van deze veel grotere dieren te zwemmen en zijn zelfs gezien terwijl ze van richting veranderden om de golven van boten en schepen op te vangen.
Zwemmend in lange, lage sprongen kunnen zandloperdolfijnen er van een afstand uitzien als zwemmende pinguïns. Walvisjagers hebben in het verleden naar dit gedrag gekeken om Gewone Vinvissen te identificeren.
Zandloperdolfijn voedsel feiten
Zandloperdolfijnen voeden zich met lantaarnvissen, inktvis en schaaldieren en er zijn groepen zeevogels en planktonzwermen gezien die zich met hen voedden.
Ze hebben conische tanden: 26 - 34 in hun bovenkaak en 27 - 35 in hun onderkaak.
Zandloperdolfijnen gebruiken echolocatie voor oriëntatie en het lokaliseren van prooien. Uit een recent onderzoek is gebleken dat ze klikken produceren waarmee ze prooien kunnen detecteren op een afstand die meer dan twee keer zo groot is als die van andere dolfijnsoorten.
Het gezinsleven van zandloperdolfijnen
Er is weinig bekend over het ouderlijk gedrag van zandloperdolfijnen. In studies naar hun sociale gewoonten werden slechts drie kalveren geïdentificeerd uit een groep van 1634 volwassen zandloperdolfijnen.
Wetenschappers geloven dat dit lage aantal nakomelingen verklaard kan worden door de mogelijkheid dat zandloperdolfijnen in de winter broeden, wanneer het weer gedetailleerde studies verhindert.
Het kan echter ook te wijten zijn aan de neiging van zandloperdolfijnen om schepen te vermijden.
Bedreigingen voor de populatie zandloperdolfijnen
Zandloperdolfijnen worden niet commercieel bejaagd, zijn nooit systematisch geëxploiteerd en worden bijna nooit gevangen in visnetten. Wetenschappers geloven dat de soort waarschijnlijk wordt bejaagd door zwaardwalvissen, hoewel hier geen gedocumenteerd bewijs van is.
Het is dus waarschijnlijk dat de populatie zandloperdolfijnen in de buurt komt van het oorspronkelijke niveau: 144.300 is de huidige geschatte populatie.
Ga op een spannende Antarctica cruise naar een van onze bijzondere locaties en geniet van de kans om deze prachtige wezens zelf te zien!
Foto credit: Lomvi2-CC BY-SA 3.0