Sommige mensen reizen naar het Noordpoolgebied voor de ijsberen en zeevogels, anderen voor al die met ijs bedekte baaien en bergtoppen bedekt met sneeuw die geen hand ooit zal aanraken.
En nog andere reizigers maken de lange reis naar het noordpoolgebied om, al is het maar voor een week of twee, deel te nemen aan de buitengewone levens van de historische ontdekkingsreizigers wiens namen echte synoniemen zijn geworden voor moed, vastberadenheid en gewoon keiharde hardheid.
Voor dit soort toeristische avonturiers is het moeilijk om de traditionele schoener te overtreffen voor zijn krakende, directe robuustheid.
Ondanks het comfort van de grotere schepen zijn er zelfs mensen die denken dat kleine schoeners de beste manier zijn om de ongerepte grootsheid van de poolgebieden te ervaren.
Zo iemand is Sven Holzhausen, kapitein van ons historische schip, de Rembrandt van Rijn, die reizen maakt langs de besneeuwde, met noorderlicht verlichte kustlijnen van Spitsbergen en Noord-Noorwegen.
We spraken enige tijd met Holzhausen om er onder andere achter te komen wat hem zo aantrekt aan het polaire touw en zeilen.
Jouw beroep is historisch zeer rijk. Hoe ben je ermee begonnen?
Ik begon als matroos op een zeilschip in Nederland toen ik 22 was, en sindsdien ben ik verkocht aan zeilschepen.
Ik heb op verschillende soorten schepen gevaren om ervaring op te doen, en na een paar jaar ben ik als schipper op een klein charterschip gaan varen, zoals ik in Nederland ook deed. Al snel kreeg ik de kans om op grotere schepen en andere wateren te zeilen, zoals de Noordzee en de Oostzee.
En Oceanwide Expeditions loopt binnen...
Ja, toen ik hoorde dat Oceanwide op zoek was naar een chief officer voor hun Rembrandt van Rijn schip in West Groenland, aarzelde ik geen seconde en kreeg ik de baan.
Dus het gezegde "geluk is voor de stoutmoedigen" is net zo waar in de zeilwereld.
Zo niet meer! Na drie maanden zeilen kreeg ik het aanbod om kapitein te worden. Dat was in 2012. Sindsdien zeil ik op de Rembrandt.
Wat een klim! Wat zijn je favoriete gebieden om te zeilen in het noordpoolgebied?
Ik vind de natuur in Spitsbergen erg mooi. Het is heel uniek om alle soorten dieren zo geconcentreerd op een kleine plek te hebben en het is fantastisch om onze gasten deze verscheidenheid te kunnen bieden.
Groenland is ook geweldig, vooral vanwege de lange Inuit-geschiedenis. Scoresbysund en de hele oostkust is puur en echt wild.
West-Groenland heeft meer nederzettingen, maar Disco Bay en de Jakobshavngletsjer, vlakbij Ilulissat, zijn ook spannend.
Maar als je het tot één zou moeten beperken?
Dat is moeilijk te zeggen. De verscheidenheid aan landschappen en sferen in het Noordpoolgebied is verbazingwekkend.
Het is een oneerlijke vraag, dat weten we. Hoe zit het met het zeilen op een schoener in tegenstelling tot de grotere gemotoriseerde schepen - zijn er voordelen aan de eerste?
Met de Rembrandt kunnen we op plaatsen komen waar een M/V niet kan komen, puur vanwege de grootte.
Bovendien doet een schoener met een mast natuurlijk denken aan het tijdperk van de ontdekkingsreizen, dus om met zo'n schoener in het noordpoolgebied te kunnen varen is een droom!
Hoe ziet een typische dag in deze droombaan eruit?
Een typische dag voor mij is dat ik om acht uur met mijn wacht begin en dan een korte briefing krijg met de expeditieleider over de route van die dag.
Vaak naderen we een landing of, afhankelijk van de wind- en weersomstandigheden, bekijken we de planning en het tijdschema.
Ervaring is erg nuttig bij het inschatten van alle obstakels die we tegenkomen, zoals ijs en harde wind in de fjorden.
Welke onverwachte ervaringen heb je gehad tijdens het zeilen in de poolgebieden?
In Disco Bay, West-Groenland, hadden we een charter met een beroemde fotograaf. We kwamen van Uummannaq Fjord en op de terugweg naar het zuiden kwamen we stormwinden tegen in Vai Gat, wat "Wind Gate" betekent.
Het weerbericht gaf 2 BF, maar wij hadden 8 Bf in vlagen van 10 Bf.
Dat is slecht, toch?
Behoorlijk slecht. Zo erg zelfs dat we urenlang niet vooruit kwamen en moesten wachten tot de volgende ochtend. Zelfs toen waaide het nog steeds en we wisten niet zeker of we op tijd terug zouden zijn in Aasiaat.
Een dag later nam de wind af, maar we waren niet op tijd om het vliegtuig terug te halen, dus organiseerden we watertaxi's om de passagiers rechtstreeks naar Ilulissat te brengen.
Goed gered.
Dat hoort gewoon bij het werk hier. We hebben geen controle over het weer, maar we doen wat we kunnen om het goed te maken als het weer niet meewerkt.
Hoe zou je zeilen op de Noordpool vergelijken met zeilen ergens anders?
Zeilen in het noordpoolgebied is moeilijk te vergelijken met andere gebieden, omdat ze in alle opzichten zo verschillend zijn.
Bovendien is negenennegentig procent van het noordpoolgebied slecht in kaart gebracht, verandert het ijs voortdurend en zijn de weersomstandigheden zelf zeer veeleisend.
Is dat het moeilijkste deel van je werk, het ijs en de weersomstandigheden?
Nou, het is altijd moeilijk om de eerste ijsbeer te vinden. Hoewel we heel duidelijk zijn dat we geen waarneming kunnen beloven, verwachten gasten er altijd een te zien.
En het leukste deel van je werk?
Ook al is het ons werk om hier te varen, je moet besmet zijn met het poolvirus om er echt van te houden, elke keer weer.
Als je dat hebt, is de hele compositie van het landschap, het ijs en de wilde dieren zo leuk om te ervaren in de koude, frisse lucht.
Klinkt op zijn zachtst gezegd behoorlijk goed. Is er iets beters?
Ja. Alles wat ik net heb genoemd, plus een goede kop koffie.