Wat de blubberovens zijn (en waren)
Een van de meest opvallende artefacten uit de hoogtijdagen van de historische walvisvaart op Spitsbergen zijn de blubberovens. Deze grote cirkels van zwartgeblakerd puin, gebouwd door voornamelijk Nederlandse en Britse walvisvaarders in de eerste helft van de 17e eeuw, zijn de overblijfselen van kookzones die ooit werden gebruikt om olie te smelten uit het vet van gejaagde walvissen.
Basisprincipes van de blubberoven
De afgebrokkelde ringen van de blubberovens bestaan eigenlijk uit "blubbercement", een asfaltachtige substantie die zich ophoopte tijdens het kookproces en bestaat uit zand, grind en gemorste blubber. Sommige ovens bevatten ook bakstenen van tryworks, ovens die aan de dekken van walvisschepen waren bevestigd en die ook werden gebruikt om de blubber te raffineren tot verkoopbare olie.
Waar je de blubberovens kunt zien
Het lokale weer en de omstandigheden van het wild bepalen waar we de blubberovens precies zullen zien, maar over het algemeen zoeken we ze in de noordwestelijke hoek van Spitsbergen. Als dat niet mogelijk is, proberen we de voornamelijk Britse blubberovens in het zuiden te zien. De fjord van Hornsund of de verlaten walvisvaardersstad Smeerenburg, wat letterlijk vertaald "blubberstad" betekent, zijn goede gebieden om de ovens te zien, aangenomen dat de omstandigheden een landing toelaten.