Leren reizen in de ruimte op Antarctica
In het station Concordia, een Frans-Italiaanse onderzoeksfaciliteit die 3.233 meter boven de zeespiegel werd gebouwd op een locatie genaamd Dome C op het Antarctisch Plateau, onderzoeken wetenschappers van het Europees Ruimteagentschap (ESA) de effecten van lange ruimtemissies. Het station ligt verder weg dan het internationale ruimtestation: de dichtstbijzijnde mensen bevinden zich op 600 kilometer afstand.
© Chris Danals, National Science Foundation, via Wikimedia Commons
Isolatie, opsluiting, zeer droge lucht, geen toegang tot voorraden, gevaar, extreme weersomstandigheden, de eentonigheid van het dagelijks leven. Afgezien van het gebrek aan zwaartekracht komt leven op Antarctica het dichtst in de buurt van een lange reis naar bijvoorbeeld Mars.
De abnormale dag- en lichtcycli hebben een grote impact op mensen en wetenschappers gebruiken Antarctica om de effecten te bestuderen en hoe ze te voorkomen.
De hele dag/nacht
Tijdens de zomer op Antarctica is de hemel nooit donker. Rond de zomerzonnewende, als de weersomstandigheden het toelaten, is de zon 24 uur per dag zichtbaar. In de wintermaanden gebeurt het tegenovergestelde. Het gebrek aan duisternis en de lange nacht beïnvloeden het circadiane ritme van de mens. Dit zijn fysieke, mentale en gedragsveranderingen die een cyclus van ruwweg 24 uur volgen. Hormonen kunnen op hol slaan zonder de gebruikelijke signalen die dag/nacht aangeven.
Slechts een klein aantal proefpersonen is intensief bestudeerd in poolgebieden, er is geen inheemse bevolking in Antarctica om een langetermijnstudie uit te voeren, maar er zijn veel artikelen die zich richten op het burgerpersoneel en militairen die hun winters doorbrengen onder de poolcirkel. Het onderzoek richtte zich eerst op aanpassing aan de koude omgeving, maar later ontdekten wetenschappers dat het gebrek aan natuurlijk zonlicht in de winter en het teveel aan natuurlijk licht in de zomer waarschijnlijk van groter belang was.
Hoe de impact van abnormale lichtcycli verminderen
In de zomerdagen is het heel gemakkelijk om 24 uur wakker en alert te blijven zonder aan slapen te denken. In de winter begint de seizoensgebonden affectieve stoornis. In een langzaam en geleidelijk proces zal uitputting de zintuigen afstompen en reacties vertragen. Op een extreme plek als Antarctica kun je je dat gewoonweg niet veroorloven.
Dus wat kunnen mensen doen om dit te voorkomen?
- Warm blijven: Dit lijkt misschien voor de hand liggend, maar het gebruik van geschikte beschermende kleding vermindert de blootstelling aan extreme kou en voorkomt plotselinge temperatuurschommelingen.
- Eet je (diepvries)groenten: Maaltijden maken de dag compleet. Het is niet alleen een moment om de broodnodige voeding binnen te krijgen, maar ook om anderen te ontmoeten en te socialiseren. De kok is zonder twijfel een van de belangrijkste personen op een station.
- Houd je aan het schema: Op Britse Antarctische bases is een gestructureerde dag met vaste perioden voor eten, werken en slapen verplicht. Dit is ook het geval op de meeste basissen en onderzoeksstations, en ook op schepen. De schepen van Oceanwide Expeditions zijn misschien wat relaxter in de zin dat het schema niet verplicht is, maar artsen en expeditieleiders zullen passagiers aanmoedigen om zich aan het schema te houden en een routine aan te houden om slaapproblemen en andere gezondheidsproblemen te voorkomen.
- Tijdzones: Aangezien er op Antarctica geen vaste tijdzones zijn en deze voor het gemak veranderd kunnen worden, kun je binnen enkele minuten tussen zeer verschillende tijdzones wisselen, wat erg verwarrend kan zijn voor lichaam en geest. Schepen houden meestal de tijdzone van hun vertrekpunt op het continent aan om dit te vermijden.
Onder de Antarctische cirkel neemt de natuur het over en wij mensen moeten ons gewoon overgeven en haar voorbeeld volgen.