Noord Spitsbergen, Op zoek naar de ijsbeer en pakijs

Aangeland in Longyearbyen, het administratieve centrum op het grootste eiland van de Spitsbergen archipel. Geniet voor het aan boord gaan van een wandeling door dit voormalige mijnstadje. Een bezoek aan het het houten kerkje en het indrukwekkende poolmuseum zijn zeker de moeite waard.

Misschien onverwacht in het poolgebied, maar in de omgeving van Longyearbyen zijn meer dan 100 plantensoorten te vinden, waaronder veel planten met mooie bloemen. In de vroege avond zal het schip vertrekken en de grote Isfjord invaren. In deze 75 kilometer lange fjord zien we mogelijk al onze eerste walvissen.

Gedurende de nacht varen we naar het noorden, naar Raudfjorden, gelegen in het noordwesten van Spitsbergen. Deze prachtige fjord wordt gedomineerd door spectaculaire gletsjers en een geliefde plek voor Ringelrobben, Baardrobben en vaak ook IJsberen. De kliffen in de fjord bieden ook plaats aan grote kolonies Dikbekzeekoeten en Drieteenmeeuwen.

Mogelijk bezoeken we de Liefdefjord en varen daar richting de bijna 5 kilometer lange Monaco gletsjer. Het water voor het gletsjerfront is een interessant foerageergebied voor duizenden Drieteenmeeuwen, maar ook Beluga’s worden hier regelmatig voor de gletsjer gezien.

De Liefdefjord is IJsberen gebied en dit bijzondere roofdier wordt dan ook regelmatig waargenomen in de fjord. Wanneer de fjord vanwege het ijs of weersomstandigheden niet toegankelijk is wordt uitgeweken naar een alternatieve route langs de westkust.

Vandaag varen we de Hinlopen Straat binnen, een hoog-Arctische zeestraat tussen West Spitsbergen en Nordaustlandet. In de monding van deze zeestraat worden regelmatig Blauwe vinvissen gezien en het gebied is de thuisbasis van Walrussen, Baardrobben, Ivoormeeuwen en IJsberen.

We maken een wandeling over de Arctische toendra van het Lomfjordshalvøya en bekijken vanaf de zodiacs de vogelkliffen van Alkefjellet, met zijn tienduizenden Dikbekzeekoeten en Drieteenmeeuwen één van de hoogtepunten van Spitsbergen.

Aan de oostkant van de Hinlopen Straat, op Nordaustlandet, ervaren we mogelijk hoe ‘Life in the Freezer’ moet voelen. Wanneer de ijssituatie onze doorgang door de Hinlopenstraat verhindert wordt er een alternatieve route genomen.

Ten noorden van Nordaustlandet hopen we vandaag het meest noordelijke punt van de reis te bereiken bij de Sjuøyane, oftewel de Zeven Eilanden. Hier bevinden we ons dichtbij de 81 graden noorderbreedte en slechts 1000 kilometer van de geografische Noordpool. IJsberen bevolken deze regio, samen met Walrussen en Ivoormeeuwen.

Mogelijk komen we hier ook pakijs tegen en het schip zal dit dan zeker benaderen om deze witte woestijn te aanschouwen. Het pakijs is de natuurlijke habitat van de IJsbeer en we gaan dan ook pogen dit fantastisch mooie dier hier te zien.

Terugkerend naar de westkust van Spitsbergen varen we langs of mogelijk door het pakijs terwijl we blijven uitkijken naar IJsberen, Walrussen en de zeldzame Groenlandse walvis.

Ongeveer 40 zeemijl ten westen van Spitsbergen varen we langs de rand van het Continentaal Plat naar de Spitsbergen Bank waar vinvissen foerageren in de ‘upwelling’ stromingen (waar koud, voedselrijk water omhoogkomt).

Bij de monding van de Kongsfjord is er ook een goede kans om walvissen te zien.

Het eiland Prins Karls Forland is een langgerekt, ruig eiland. Op een vlakke zandrichel liggen regelmatig walrussen uit te rusten. Een alternatief is de mooie fjord St. Johnfjorden of Trygghamna, in de monding van de Isfjord, waar op de grote vogelklif Alkhornet vele tienduizenden zeevogels broeden. Onder de klif, op de vruchtbare hellingen, zien we regelmatig rendieren en Poolvossen.

Aan ieder avontuur, hoe mooi ook, komt uiteindelijk een einde. U monstert af in Longyearbyen, met als bagage de diepe indrukken die deze bijzondere reis en de ruige natuur op u gemaakt hebben.