Rond Spitsbergen - In het gebied van de ijsbeer en ijs

Noordwaarts varend langs de westkust bereiken we in de ochtend de Krossfjord. Hier gaan we de Zodiacs in voor een cruise in de Fjortende Julibukta, met op de achtergrond het indrukwekkende blauwwitte front van de Veertiende Juli gletsjer. Op ijsschotsen liggen vaak Baardrobben uit te rusten. Dichtbij de gletsjer broeden grote aantallen Drieteenmeeuwen en Dikbekzeekoeten op de vogelkliffen. Op de weelderig begroeide toendra onder de klif groeit een grote variëteit aan planten, zoals steenbreken en silenes. Er is ook veel kans om hier Poolvossen te spotten, die aan de voet van de kliffen patrouilleren voor het geval een kuiken uit het nest valt.

In de middag bezoekt u Ny Ålesund, de meest noordelijke nederzetting van de wereld. Sinds 1963 is de kolenmijn gesloten en is het dorp een gerenommeerd poolonderzoekscentrum, maar delen van de trein en het treintracé zijn nog steeds te zien. In en rond het dorp broeden Brandganzen, Kleine rietganzen en Noordse sternen. Bezoekers die geïnteresseerd zijn in de geschiedenis van Arctische expedities zullen wellicht naar de ankermast willen wandelen. Deze werd gebruikt voor de Zeppelins van Amundsen en Nobile, de zeppelins Norge in 1926 en Italia in 1928, voorafgaand aan hun vluchten naar de Noordpool.

Afhankelijk van het weer kunnen we Liefdefjorden binnenvaren en de 5 kilometer lange voorkant van de steile Monaco-gletsjer in zicht krijgen. Het water voor deze gletsjer is een favoriete voedselplek voor duizenden drieteenmeeuwen en de basis van het ijs is een populair jachtgebied voor ijsberen. Als de ijsomstandigheden het onmogelijk maken om hier vroeg in het seizoen te zeilen, kan een alternatieve route langs de westkust van Spitsbergen worden gevolgd.

Ten noorden van Nordaustlandet hopen we vandaag het meest noordelijke punt van de reis te bereiken bij de Sjuøyane, oftewel de Zeven Eilanden. Hier bevinden we ons dichtbij de 81 graden noorderbreedte en slechts 1000 kilometer van de geografische Noordpool. IJsberen bevolken deze regio, samen met Walrussen en Ivoormeeuwen. Mogelijk komen we hier ook pakijs tegen en het schip zal dit dan zeker benaderen om deze witte woestijn te aanschouwen. Het pakijs is de natuurlijke habitat van de IJsbeer en we gaan dan ook pogen dit fantastisch mooie dier hier te zien.

Wanneer de rand van het pakijs zich tientallen zeemijlen ten noorden van de Zeven Eilanden bevindt (vaak rond augustus), kunnen we een tweede dag in dit gebied blijven. Als alternatief (vaak in juli) bezoeken we de Sorgfjorden, aan de noordkust van het hoofdeiland van Spitsbergen. Hier vinden we vaak een kudde Walrussen op het strand waar zich ook, dichtbij op een heuvel de graven van 17e-eeuwse walvisvaarders bevinden. tijdens een wandeling over de hoog-Arctische toendra ontmoeten we vast rendieren of een familie Sneeuwhoenders.

Vandaag varen we Hinlopen Strait in, waar baardrobben, ringelrobben en ijsberen leven. Bij de ingang is het zelfs mogelijk om blauwe vinvissen te zien. Net als bij Liefdefjorden kunnen we een alternatieve route naar West-Spitsbergen nemen als het ijs de toegang tot Hinlopen blokkeert. Nadat u in de Zodiacs tussen de ijsschotsen van Lomfjordshalvøya hebt gevaren, bekijkt u de vogelkliffen van Alkefjellet met hun duizenden Brünnich's zeekoeten. Aan de oostkant van Hinlopen Strait kunt u proberen aan land te gaan waar rendieren, kleine rietganzen en walrussen een waarschijnlijke bezienswaardigheid zijn. In de buurt van Torrelneset kunt u ook de poolwoestijn van Nordaustlandet bezoeken, naast de op twee na grootste ijskap ter wereld. Hier kunnen we walrussen tegenkomen tijdens een kustwandeling over de verhoogde stranden van het gebied.

Het plan is om aan land te gaan in Freemansundet, maar ijsberen maken dit soms onmogelijk. Mogelijke stops op Barentsøya zijn Sundneset (voor een oude pelsjagershut), Kapp Waldburg (voor de drieteenmeeuwenkolonie) en Rindedalen (voor een wandeling over de toendra). We kunnen ook zuidwaarts varen naar Diskobukta, maar Kapp Lee is waarschijnlijk de bestemming. Op Kapp Lee vinden we een walrus haul-out, Pomoruïnes en de mogelijkheid om langs Edgeøya te wandelen.

We beginnen de dag rustig en varen de spectaculaire Hornsund binnen, genietend van het landschap van steile bergen en hoge gletsjer fronten. De Hornsund is een van de meest ruige fjorden van Spitsbergen. De berg Hornsundtind reikt tot 1431 meter, terwijl de vorm van de bergtop Bautaen verklaart waarom Nederlandse ontdekkingsreizigers de naam ‘Spitsbergen’ aan de archipel gaven. Er zijn wel 14 prachtige gletsjers in het gebied en er bestaat een grote kans op ontmoetingen met zeehonden en IJsberen.

Vandaag bezoeken we de Bellsund, een van de grootste fjordsystemen van Spitsbergen en een bijna lieflijke groene fjord. De oceaanstromingen zorgen ervoor dat dit gebied gemiddeld wat warmer is dan andere gebieden in de archipel, wat zich uit in de weelderig begroeide toendra in de fjord. Er zijn hier vele plekken met interessante natuur maar ook geschiedenis.

Op Ahlstrandhalvøya gaan we aan land bij de monding van de Van Keulenfjorden. Hier liggen stapels Beluga botten (kleine witte walvissen), een overblijfsel van de 19e-eeuwse jacht op deze dieren en een herinnering aan de gevolgen van de ongebreidelde jacht. Gelukkig werden de Beluga’s niet tot uitsterven bejaagd en kunnen we ze ook in dit gebied nog regelmatig waarnemen.

In de namiddag varen we een van de zij-fjorden binnen, waar we een uitgestrekte toendra kunnen verkennen, met veel rendieren en een enorme Kleine Alken kolonie, in en op de puinhelling van de aangrenzende berg.